O Γιώργος Γελαράκης είναι ένας νέος καλλιτέχνης με αναχρονιστικές τάσεις. Στο «Όλο γυρίζω» μου θύμισε κάτι από Παύλο Σιδηρόπουλο μέσα από το Zorba the Freak και ενθουσιάστηκα. Μια blues-rock κατάσταση με τη φυσαρμόνικα να δίνει ρέστα και μια ιδιαίτερη τρέλα να σου φτιάχνει τη διάθεση.
Στο «Οι φόβοι μου πεθαίνουν» σκοτεινιάζει, μας μελαγχολεί λίγο, και η μουσική βαραίνει και ακολουθεί πιο καθαρές ‘80s rock φόρμες, με καθαρά κιθαριστικά σολαρίσματα.
Το «Στους Γαλαξίες σου μεθώ», κυμαίνεται σε πιο ηλεκτρικά μονοπάτια, θα το ήθελα ακόμα πιο τσιταρισμένο να πω την αλήθεια μου, παρόλο που είναι ένα καθαρά ερωτικό κομμάτι.
«Σωπαίνουν αυτοί που αγαπούσαν»….σε αυτό το κομμάτι προβληματίστηκα. Ενώ μουσικά μου άρεσε αρκετά, η ερμηνεία του ρεφρέν μου θύμισε τους ακατονόμαστους (Π.. Λ..). Άρτιο μουσικά κομμάτι, με όμορφα ξεσπάσματα και κοφτά ριφάκια γουστόζικα.
Τέλος «Το πτυχίο» ήταν η έκπληξη αυτού του promo. Επηρεασμένος ίσως και από το αιώνιο φοιτητιλίκι μου, το αγάπησα από την πρώτη του κιόλας ακρόαση. Ένα σατιρικό κομμάτι, μου θύμισε Κηλαηδόνη, με εξαιρετικό παιχνιδιάρικο στίχο και εύστοχο χιούμορ.
Συνοψίζοντας για το promo του Γιώργου Γελαράκη, θα πω ότι μου άφησε μία πολύ ευχάριστη αίσθηση. Κομμάτια καλοπαιγμένα, με καλή αισθητική και χωρίς πολλές φαρφάρες, αγγίζουν πτυχές της καθημερινότητάς μας και ηχητικά μπορούν να προσεγγίσουν ένα ευρύτερο κοινό. Εν’ κατακλείδι αναμένω την ολοκληρωμένη του δουλειά για να έχω μία πιο σφαιρική άποψη.
Κείμενο: Αντώνης Δριβελόπουλος