Η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Ορέστη Ντάντου είναι γεγονός και έχει τίτλο «Τελευταία ανατολή».

Κατά γενικό κανόνα δεν διαφέρει η άποψη μου, την οποία είχα καταθέσει για τον πρώτο δίσκο. Ο Ορέστης είναι ένας ταλαντούχος νέος καλλιτέχνης, με όρεξη και πάθος για δημιουργία, με όμορφες μουσικές και στιχουργικές εμπνεύσεις…. Εμπνεύσεις που σε άλλους «συναδέλφους» μου φαίνονται κλισέ, μελαγχολικές και ό,τι πρέπει για χωρισμένους (γράψε εσύ καλύτερους στίχους και μουσική) … χμμ, θα μπορούσα να την εκλάβω σαν μια ακόμα άποψη, αν ο εν λόγο κύριος είχε κάνει διατριβή στο ελληνόφωνο ροκ και όχι στις ταινίες του σινεμά. Φτάνει δηλαδή, ας μην γράφετε άλλες αρλούμπες έτσι απλά για να δικαιολογήσετε την θέση σας στο ελληνικό ροκ. Γελάμε εδώ και χρόνια μαζί σας και δεν σας παίρνουμε εννοείται στα σοβαρά, απλά το αναφέρω για το αναγνωστικό κοινό που είναι αφελής ίσως και λιγότερο ψαγμένο.

Ναι ο Ορέστης είναι μελαγχολικός και ίσως να εμπνέεται από τις σχέσεις και τους χωρισμούς του (βασική πηγή έμπνευσης για τους περισσότερους καλλιτέχνες), όμως το αποτέλεσμα, μουσικά και στιχουργικά, είναι άκρως πετυχημένο.

Όλος ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα και σε μεταφέρει σε ένα βροχερό τοπίο συναισθημάτων, αλλά δεν στέκεται μόνο εκεί… σε οδηγεί στην άκρη του λιμανιού, στα σκαλοπάτια πριν την θάλασσα, όπως ακριβώς στο εξώφυλλο του δίσκου… και σε ρίχνει μέσα να κάνεις το δικό σου ταξίδι για να ξαναζήσεις τις δικές σου στιγμές, αλλά και τις στιγμές του Ορέστη, που ίσως σου φανούν παρόμοιες.

Δεν είναι δίσκος που θα ξεχωρίσει, ούτε συγκρότημα που θα ξετρελάνει πλήθος κοινού και θα οδηγήσει σε πανζουρλισμό… ή μήπως θα μπορούσε; Ίσως ναι αν η εποχή ήταν διαφορετική και όχι της στιγμής… εξάλλου τι περισσότερο διέθεταν οι Πυξ Λαξ από τον Ορέστη;; Εγώ προτιμώ τον Ορέστη πάντως, με κλειστά μάτια! Καλή ακρόαση!

Λίστα Τραγουδιών:
1. Πέταξε την πέτρα που κρατάς
2. Ποτέ δε θα ξανα’ μαι καθαρός
3. Μην πεις πως δεν προσπάθησα
4. Άλλη μια ευκαιρία
5. Ιούνιος
6. Κάτι πράγματα στο σπίτι
7. Αναμμένος φακός μέσα στο μεσημέρι
8. Αν ήμουνα εσύ
9. Τελευταία ανατολή

Νίκος Γραμμάτος