Socrates – Phos (1976) 5 Σεπτεμβρίου 2010 2002: Ο δάσκαλός μου στην κιθάρα μου γράφει μια κασέτα όπου, ανάμεσα σε Hendrix, Zappa και Clapton, βρίσκονται και 2 κομμάτια «κάποιων» Socrates. 2003: Σε ραδιοσταθμό της Κορίνθου ακούω ένα instrumental που μου θύμιζε λίγο από Pink Floyd, αλλά σίγουρα δεν ήταν Pink Floyd. Αφού έχω μείνει με το σαγόνι στο πάτωμα, ακούω τον εκφωνητή να λέει τίτλο και καλλιτέχνη: «Ακούσαμε το Every Day Come To An End από Socrates, ένα κομμάτι-όνειρο.» Όντως… 2004: Στο Honor Thy Father από το Train Of Thought των Dream Theater, στο 1:26, ένα riff κάτι μου θυμίζει, αλλά δε θυμάμαι τι ακριβώς… Μα ναι! Killer! 2006: Σε μια rock συλλογή ξένης παραγωγής που μου δάνεισε ένας φίλος, ανάμεσα σε Cream, Fleetwood Mac και Cream, βρίσκεται στην έκτη θέση του τέταρτου CD ένα κομμάτι που άκουγα από χρόνια και πάντα με ενθουσίαζε. Starvation ο τίτλος του. Δημιουργούνται το 1969 ως Socrates Drunk The Conium από τους Γιάννη Σπάθα (κιθάρες), Αντώνη Τουρκογιώργη (μπάσο, κιθάρα, φωνή) και Ηλία Μπουκουβάλα (τύμπανα). Οι επιρροές τους προφανείς μα και τόσο καλυμμένες… Hendrix (σε live τους έχουν κάνει ουκ ολίγες διασκευές κατά τη διάρκεια της πολυετούς πορείας τους), Yardbirds, Cream (αν συγκρίνουμε τη σύνθεση του line-up (κιθάρα, μπάσο-φωνή, τύμπανα) θα δούμε ότι το supergroup των Clapton, Bruce και Baker μάλλον αποτελεί τη βασικότερη επιρροή τους). Το Κύτταρο γίνεται για χρόνια δεύτερο σπίτι τους. Κυκλοφορούν 3 άλμπουμ μέχρι το 1976 οπότε, με τον Γιώργο Τρανταλίδη πλέον στα τύμπανα και με τη συμβολή του Βαγγέλη Παπαθανασίου των επίσης σπουδαίων Aphrodite’s Child, κυκλοφορούν τον καλύτερο, κατά τη γνώμη πολλών, δίσκο τους, με τον-τυχαίο; δε νομίζω!-τίτλο Phos. Με το Phos, νέοι ορίζοντες ανοίχτηκαν για την ιστορική μπάντα. Συμβόλαιο σε πολυεθνική, εκτεταμένες περιοδείες στο εξωτερικό, παγκόσμια καλλιτεχνική αναγνώριση… Τη δεκαετία του 80 μετακομίζουν στην Αγγλία όπου, με το όνομα Plaza και πιο pop κατεύθυνση, δεν πείθουν. Επιστροφή στα πάτρια εδάφη και διάλυση ως τις αρχές του 2000, οπότε κι επιστρέφουν με δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις. Στα του δίσκου τώρα. Από το εναρκτήριο Starvation ως το «ηπειρώτικο» κλείσιμο του Mountains, οι Socrates ακροβατούν διαρκώς μεταξύ αιχμηρού hard rock, prog rock, fusion και παράδοσης (πέρα από το Mountains, τζούρες παραδοσιακής μουσικής βρίσκονται και στα Queen Of The Universe και The Bride). Μιλάμε για έναν πολυεπίπεδο δίσκο με ασύγκριτη πάστα και ποιότητα, έναν τόσο ιδιαίτερο δίσκο που είναι καταδικασμένος να στέκει ψηλά. Η συμβολή του Παπαθανασίου στα πλήκτρα, τη σύνθεση και την παραγωγή, δίνει έναν έντονα ψυχεδελικό αέρα στην ατμόσφαιρα (ψέματα, στη στρατόσφαιρα!) του άλμπουμ. Προσωπικά, συγκρίνω το Phos με ένα ποτήρι παλιό καλό κρασί. Θα ήταν αδικία να δοκιμάσεις λίγες γουλιές μόνο, κι αυτές βιαστικά. Βρες χρόνο, κάθισε αναπαυτικά κι απόλαυσέ το αργά-αργά, ως την τελευταία του σταγόνα… Tracklist: 1)Starvation 2)Queen Of The Universe 3)Every Day Comes To An End 4)The Bride 5)Killer 6)A Day In Heaven 7)Time Of Pain 8)Mountains Line-Up: Αντώνης Τουρκογιώργης:Φωνητικά,μπάσο,κιθάρες Γιάννης Σπάθας:Κιθάρες Γιώργος Τρανταλίδης:Τύμπανα,κρουστά Βαγγέλης Παπαθανασίου:Πλήκτρα,κρουστά Κείμενο: Κωνσταντίνος Σταύρου
