Οι Phase είναι ένα σχήμα που μετράει ήδη 8 χρόνια ζωής και με έδρα την Λάρισα έχει ήδη καταφέρει να κάνει κάποια αξιόλογα βήματα στον χώρο της ελληνικής ροκ σκηνής. Ιδρυτικά μέλη του γκρουπ είναι ο Θάνος Γρηγορίου (ποίηση, διάφορα έγχορδα), ο Αλέξης Αρναούτογλου (Πλήκτρα) και ο Δημήτρης Αθανασέλος (ντραμς, κρουστά) ενώ συμμετέχουν ο Θάνος Κανδύλας (τσέλο) και η μεγάλη έκπληξη ,ο Duncan Patterson (Anathema, Antimatter) πλήκτρα στο κομμάτι Ιbidem. Η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη έρχεται από το site του group το οποίο έχει άψογη αισθητική και λειτουργική τελειότητα, με πάμπολλες πληροφορίες για την μπάντα και χρηστικότητα αντίστοιχη των αντίστοιχων site μεγάλων συγκροτημάτων, λεπτομέρεια που αν μη τι άλλο δείχνει την επαγγελματικότητα και την προσήλωση των Phase σε αυτό που κάνουν.
Περνώντας στο καθαυτό μουσικό μέρος, σε υποδέχεται μια απόκοσμη φωτογραφία στο εξώφυλλο, ιδανική για την εισαγωγή του οργανικού Inside που στρώνει το μουσικό χαλί για την εντυπωσιακή είσοδο του The smile,με τις κιθάρες σε επιθετικό ρόλο να σπρώχνουν την φωνή στα χαμηλά της όρια, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι ακούς τους Soundgarden να διασκευάζουν Anathema, εν ολίγοις ένα άψογο κομμάτι με τα πλήκτρα να δίνουν μια space πινελιά στο κλείσιμο. Τρίτο κομμάτι στο cd είναι το Perdition που μπαίνει με ένα ανατολίτικο-ψυχεδελικό μοτίβο και με το στακάτο drumming του σε κρατάει σε εγρήγορση ενώ στο background του τραγουδιού χτίζεται ένα ψυχεδελικό υπόβαθρο και αβίαστα ακολουθεί το Transcedence με τις ακουστικές κιθάρες να διαπερνούν το κομμάτι, στο οποίο σταδιακά ενσωματώνονται μικρά ηλεκτρισμένα κιθαριστικά riffs και ένα ακόμα εξαίσιο σόλο των πλήκτρων, με την φωνή υποβλητική και σκοτεινή, να δίνει το στίγμα. Στο Ibidem συμμετέχει στα πλήκτρα ο Duncan Patterson (Anathema, Antimatter) , απογειώνοντας ένα ζόρικο κομμάτι με δύσκολα μινόρε φωνητικά και βαριές ογκώδεις κιθάρες που σταδιακά από την μέση του κομματιού ξεδιπλώνονται ενώ αμέσως μετά στο Evening on my dark Hillside, μια εξωτική εισαγωγή από ακουστικές κιθάρες και κρουστά σε καλεί σε ένα αποκρυφιστικό μεσαιωνικό πανηγύρι, φανερώνοντας και την unplugged πλευρά των Phase. Έβδομο track είναι το Hypoxia το οποίο με τις κοφτερές κιθάρες και τα σαν λεπίδες πλήκτρα, επαναφέρουν την υποδόρια ένταση σε υψηλά επίπεδα και έναν εμπνευσμένο διάλογο των δύο, να λαμβάνει χώρα ενώ τα φωνητικά υποστηρίζουν άψογα την δυναμική του τραγουδιού. Αμέσως μετά ακολουθεί το A void , με το τσέλο να κάνει την ειδοποιό διαφορά και σε συνάρτηση με την ακουστική κιθάρα να δημιουργούν μια ιδιότυπη μουντή μπαλάντα, σε αντίθεση με το Static που με το κοφτό και ρυθμικό drumming ανεβάζει πάλι τις ταχύτητες ενώ τα φωνητικά τα διαπερνά μια μεταλλική χροιά που σε κυκλώνει σε έναν εφιαλτικό κυκεώνα .Το cd κλείνει με το Next illusion to fade, ένα πολυμορφικό μουσικό διαμάντι, στο οποίο το τσέλο κάνει ξανά την εμφάνισή του, φτιάχνοντας ένα σκοτεινό μεσαιωνικό παραμύθι, με τις κιθάρες να κόβουν την ηχητική αλληλουχία και ύστερα να επανέρχεται στα ακουστικά του μονοπάτια, κλείνοντας άψογα μια εντυπωσιακή παραγωγή.
Οι Phase έχουν κατακτήσει τον ήχο που θέλουν και μάλιστα το κάνουν πολύ καλά, κάνοντας άνετα ελιγμούς από τον χώρο της μεσαιωνικής μπαλάντας στο progressive rock και το In Consequence μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα στα άλμπουμ των Anathema ,Katatonia κλπ. , οπότε το μόνο που τους μένει και το εύχομαι, είναι να μπορέσουν να κοινοποιήσουν την μουσική τους όσο το δυνατόν περισσότερο στο εξωτερικό ,ενώ εάν όντως εκδοθούν και σε μορφή βινυλίου ,όπως το site τους μας πληροφορεί, τότε μιλάμε για ένα ηχητικό κομψοτέχνημα.
Κείμενο:
Βασιλειάδης Δημήτρης