Χρήστος Γαλανόπουλος & Ευγένιος Βούλγαρης – “The message of the prince”

Το μήνυμα του πρίγκιπα: “Συναντηθήκαμε στα παιδικά δωμάτια, στα χρώματα, τους αλλότινους τόπους, τους ήχους και τους ρυθμούς, στο στέρεο έδαφος του παραμυθιού. Ο μικρός πρίγκιπας, μάγος των παιδικών μας εικόνων, μας ψιθύρισε ξόρκια ενάντια στην μοναξιά. Φτάσαμε στο τέρμα μαζί του. Εκεί όπου οι μάσκες πέφτουν και σε τυφλώνει το φως της ελπίδας, η αφοπλιστική αίσθηση της απλότητας, η μαγεία της αμεσότητας των σχέσεων. Μόνο που το ταξίδι είχε συνέχεια”, (“The Message of the Prince”, ένθετο cd, 2008).

Πώς φτάνουν οι ήχοι στα λιμάνια τους και πώς αλλάζουν οι νότες συχνότητες από όργανα που χέρια ανθρώπων τ’ ακουμπούν; Πώς η μελαγχολία και ο πειραματισμός ξεγυμνώνουν το “Σίσυφο”, τη “Φωτιά”, τον “Αέρα” και το “Νερό” μέσα στα ακόρντα του μηνύματος του πρίγκιπα; Πώς λοιπόν οι Χρήστος Γαλανόπουλος και Ευγένιος Βούλγαρης μας μιλούν για μουσική;

Το σίγουρο είναι ότι μας απευθύνουν το λόγο με βάση την εμπείρια. Τα “Ταξίδια” (2004), πρώτη προσωπική δουλειά του Βούλγαρη, έχουν αρχή και τώρα σύμπλευση. Έχουν δύο ξεχωριστές προσωπικότητες που ενώθηκαν, γιατί και ο Γαλανόπουλος δεν πάει πίσω με δύο δισκογραφικές δουλειές στην πλάτη, “A Bird’s Eye View” (1992), και “Fairytales from..” (1999). Ποιο είναι λοιπόν το από κοινού αποτέλεσμα;

Ποίηση, ποίηση, ποίηση. Μία ποίηση που συναντά τον μεταμοντερνισμό του Χατζηδάκι, τη θλίψη της Atlas και το κουνιάρισμα του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, που κάποτε αχολόγησε Le petit prince! Η μουσική κυλάει σαν νερό στις 7 σταγόνες του δίσκου και οι δημιουργοί του έχουν έναν λόγο παραπάνω να μιλούν για το μήνυμα του πρίγκιπα.

Ο λόγος περνάει μέσα από τους ethnic-folk ήχους οργάνων, όπως των yayli tanbur, bendir, bongos, μαντολίνο, που πλαισιώνουν αυτή τη δουλειά, ενώ το φλάουτο, οι ηλεκτρικές κιθάρες, το τσέλο συνοδεύουν το πνεύμα της ως το τέλος. “Η μουσική…σύμπραξη προβάλλει περισσότερο σαν μια ηχητική υποβολή, ένα ποιητικό σύμπαν διαφυγών του νου και των αισθήσεων”, όπως γράφουν οι Γαλανόπουλος και Βούλγαρης, που διατίνει το κορμί και την ψυχή της βάζοντας μία πινελιά στον κατά βάση ορχηστρικό καμβά.

Η φωνή της Θεοδώρας Αθανασίου στο “τραγούδι του πρίγκιπα” σε στίχους του Διονύση Καρατζά, από την ποιητική του συλλογή “Απ’ το μισό παράθυρο”, ζωγραφίζει τοπία από κύμματα “στο πάθος της ζωής”, που πάνω τους πλέουμε χωρίς προορισμό. Δηλώνει δε την πρόθεση κατάδυσης στον πυθμένα του εγώ μας. Το κατά πόσο το πετυχαίνει θα το κρίνετε εσείς.

Πάντως, το αποτέλεσμα αξίζει τα σέβη μας, αφού μιλάει για εκείνες τις μουσικές, που εκτιμάς όσο περισσότερο τις ακούς. Αυτό καταφέρνουν να κάνουν οι Γαλανόπουλος και Βούλγαρης, πλέκουν μελωδίες πάνω στα σώματα της Ανατολής και της Δύσης, με γνώμονα την ποιότητα, αλλά και τον πειραματισμό. Μπερδεύουν μία γκάμα μουσικών οργάνων, με αποτέλεσμα τη μέθεξη.

Το artwork της Μαρίας Σιδεράκη σε ασπρόμαυρους τόνους όσον αφορά στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, αλλά και σε χρώματα του νερού, του αέρα και της φωτιάς εσωτερικά αυτών, απομονώνουν τη φαντασία σε πολιτείες που νεράιδες κατοικούν. Και πώς να μην γίνει αυτό, αφού αυτές και τα κορμιά ανθρώπων ξεδιπλώνουν τις ιστορίες των μελωδιών στις σελίδες του mini booklet.

Η παραγωγή του, που αξίζει επίσης τα συγχαρητήριά μας, έγινε στο sudio Πορτοκάλι του Ρίου, Πάτρα. Οι εικόνες της δουλειάς αυτής ανασκάπτουν διαδρομές στην άμμο, διαδρομές στη θάλασσα και γιατί όχι διαδρομές στους αστεριμούς του σύμπαντός μας. Το σίγουρο είναι ότι τον δίσκο αυτόν θα ακούσουμε σε πολύ προσωπικές μας στιγμές.

“Η μουσική του (μικρού πρίγκιπα) ονειρεύεται μέσα από τις σχέσεις μας και πέρα από αυτές. Υγραίνεται μέσα στη νοτιά των ανθρώπων και γίνεται αέρας”, γράφουν οι Γαλανόπουλος και Βούλγαρης. Το μήνυμα του πρίγκιπα άλλωστε εξημερώνει το παρελθόν και το παρόν. Τολμά και στέκει στη πύλη των παραμυθιών που θυμόμαστε από παιδιά.

“Δυναμιτίζεται στη φλόγα κρυφών και υπόγειων εντάσεων και πόθων, για να προσγειωθεί ξανά στο αποκαθαρμένο από υπερβολή πανηγύρι της καθημερινής δημιουργίας”, είπαν. Αυτή είναι η αλήθεια του και χρειάζεται κανείς να την εξευρευνήσει, για να διεισδύσει, όπως έγραψε ο Πόε στο ποίημα Άνναμπελ Λη, “σ’ ένα βασίλειο δίπλα στο γιαλό”.

Το “The message of the prince” μοιράζει υποσχέσεις μουσικής και αξίζει σίγουρα της προσοχής μας.