Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
6 Δεκεμβρίου του 1990. Ο πρίγκιπας, ο δικός μας Έλληνας ροκάς, ο Παύλος Σιδηρόπουλος έφυγε από αυτή τη ζωή. Ο Παύλος, αυτός ο ρομαντικός επαναστάτης, έκανε αγαπητή τη ροκ στο Ελληνικό κοινό και κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του μύθο σε μία κοινωνία η οποία διαπνέεται από την προτίμησή της σε διαφορετικά μουσικά ακούσματα.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος δεν ήταν μόνο ένας μουσικός. Ήταν από εκείνους τους επαναστάτες, οι οποίοι προσπάθησαν να ονειρευτούν έναν καλύτερο και πιο ανθρώπινο κόσμο. Ένας άνθρωπος ο οποίος είδε τη ροκ ως ένα όχημα για την αναγέννηση αυτού του κόσμου και των αξιών του. Είναι, αναμφίβολα, ο άνθρωπος που νομιμοποίησε στοΕλληνικό στερέωμα τη ροκ μουσική, εκείνος που τη βοήθησε να κερδίσει αναγνωρισιμότητα σε ένα ευρύ κοινό.
Ο Πρίγκιπας μας άφησε νωρίς, διότι το πάθος των καταχρήσεων τον οδήγησε σε ηλικία μόνο 42 ετών στο θάνατο. Αλλά αυτό δε θα είναι ποτέ αρκετό για να σβήσει από το μυαλό των περισσότερων από εμάς, εκείνου του ασυμβίβαστου και πεισματάρη ροκά, ο οποίος δε διστάζει να κοιμηθεί στο δρόμο και να απαρνηθεί το σύστημα και τα ‘’πρέπει’’ της κοινωνίας.
Δε θα σταματήσει να είναι ποτέ ένας από τους ‘’τρεις άγιους των Εξαρχείων’’, μαζί με την Κατερίνα Γώγου και τον Νικόλα Άσιμο. Θα είναι πάντα ‘’ο Μπάμπης ο φλου’’ που εκφράζει με τα δικά του λόγια όλα αυτά που ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε και να παραδεχτούμε εμείς οι ίδιοι.
Είναι ο μεγάλος Παύλος της ροκ..και αυτό δε θα αλλάξει…