Nitro – Τέσσερις εποχές

Άλλο ένα demo από τους Σερραίους Nitro οι οποίοι δείχνουν να μην τα βάζουν κάτω.. και γιατί να το κάνουν άλλωστε;
Για τους Nitro λοιπόν έχω αναφερθεί σε προηγούμενο demo τους και διαβάζοντας τα λεγόμενα μου, βλέπω ότι δεν αλλάζουν καθόλου σε γενικές γραμμές στην νέα τους δουλειά. Αυτό είναι και καλό αλλά και κακό.

Το συγκρότημα δείχνει δεμένο και με καλές εμπνεύσεις, μόνο που τις μπερδεύουν μέσα σε τραγούδια των 8 λεπτών τα οποία κουράζουν πολύ καθώς τραβάνε το όλο θέμα άσκοπα. Εκεί δηλαδή που ακούμε το τραγούδι ως έχει με τους στίχους, ξαφνικά ο τραγουδιστής εξαφανίζεται ως δια μαγείας, ακολουθεί ένα τζαμάρισμα λεπτών ή ένα σόλο, η μουσική εκεί που βαρούσε με δικασίδια, ξαφνικά αλλάζει εντελώς και γίνεται μπαλάντα ή το αντίστροφο. Ναι πολύ ωραίες οι όλες εμπνεύσεις, τόσο στα σκληρά και άλλο τόσο στα πιο μελωδικά σημεία, όμως νομίζω ότι θα πρέπει να συμμαζέψουν κατά πολύ τα τραγούδια, να ξεχωρίσουν τα σημεία και φυσικά να γίνουν μικρότερα. Ο όλος δίσκος μου ακούγεται σαν ένα ασταμάτητο τζαμάρισμα ( ή σαν ένα live ) στο οποίο βρίσκει πατήματα ενδιάμεσα ο τραγουδιστής και ρίχνει τους στίχους του.

Θα μπορούσαν να μου απαντήσουν ότι όλο αυτό γίνεται λόγο θεματολογίας του demo το οποίο περιγράφει την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου σε κάθε εποχή του χρόνου… και όπως είναι γνωστό η ψυχολογία μπορεί να έχει σκαμπαναβάσματα και μάλιστα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αυτό βέβαια μπορείς να το περιγράψεις μόνο με τους στίχους ή με ένα καλό riff ή solo… πράγμα το οποίο ναι μεν κάνουν οι Nitro, αλλά τους παρασέρνει, χάνουν την ουσία και κουράζουν τελικά.

Η παραγωγή του δίσκου εξακολουθεί να βρίσκεται σε μέτρια επίπεδα όπως και στο προηγούμενο demo, δείχνοντας να έχουν γραφτεί όλα τα όργανα και η φωνή μαζί σε ένα κανάλι δίχως καμιά επεξεργασία, πράγμα που αδικεί και τα όργανα αλλά και τον τραγουδιστή.

Θα πρέπει να αποφασίσουν να κάνουν ένα βήμα μπροστά, να επενδύσουν στην μουσική τους, αν θέλουν φυσικά να δουν μεγαλύτερη αναγνώριση, πέρα από τα σύνορα της πόλης τους. Παραγωγή και ένα καλό artrwork (όχι άλλα σκίτσα στο χέρι και γραμματοσειρά στο word), με προσεγμένα τραγούδια που δεν θα κουράζουν (όπως στην προηγούμενη δουλειά). Αν γίνουν όλα αυτά με όρεξη, μεράκι και έμπνευση (που την έχουν), το αποτέλεσμα θα είναι τρεις και τέσσερις φορές πιο πάνω από αυτό.
Πιστεύω στους Nitro, τους γουστάρω, γι αυτό ζητάω περισσότερα και πιο επαγγελματικά πράγματα, γιατί το έχουν και το αξίζουν.

Κείμενο: Νίκος Γραμμάτος