Είσαι μουσικός; Μάθε 12 τρόπους για το πως θα γίνεις ένας μίζερος και ξινός μουσικός

Το παρακάτω αποτελεί προϊόν σάτιρας. Μην θιχτείς, προσπάθησε να το διασκεδάσεις. αν δεν αντέχεις μία ανάγνωση, διάβασέ το δύο φορές για να το νιώσεις καλύτερα.

Πάρα πολύς κόσμος δεν μπορεί να δει την μίζερη πλευρά της ζωής ενός μουσικού και την άσχημη κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας. αν λοιπόν είσαι ένας από αυτούς που είναι χαρούμενοι από την ζωή τους ως μουσικοί σταμάτα ο,τι κι αν κάνεις και ακολούθησε αυτά τα 12 εύκολα βήματα που θα οδηγήσουν στην εγγυημένη επιστροφή σου σε μία τρισάθλια και ελεεινή ύπαρξη.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το άρθρο περιέχει γλώσσα σκληρότερη των στερεοτύπων. Αν αυτό δεν σου αρέσει, τότε συνέχισε να διαβάζεις έτσι κι αλλιώς, γιατί θα σου δώσει ακόμη περισσότερους λόγους να είσαι μίζερος ως το κόκκαλο.

 

Χωρίς περισσότερες καθυστερήσεις λοιπόν, ο δωδεκάλογος της επιτυχίας!

 

1: Γκρίνιαζε διαρκώς.

Στην αποστολή σου για να γίνεις επαγγελματίας μύξας και μίζερος είναι απαραίτητο να γκρινιάζεις σαν γκόμενα τακτικά και χωρίς μέτρο, ειδικά για καταστάσεις που δεν περνούν από τον έλεγχό σου. Ο κόσμος είναι σκληρός εκεί έξω οπότε αν δεν γίνουμε και λίγο μαλάκες πως θα περάσει αυτή η (ήδη βαρετή) ζωή;

Μη φοβάσαι καθόλου, είναι πανεύκολο να αραδιάζεις τα προβλήματά σου και να τα μεταβιβάζεις σε άλλους. Μην ξεχνάς να τους υπενθυμίζεις διαρκώς με λεπτομέρεια που να φτάνει σε σημείο αηδίας πόσο η ζωή είναι χειρότερη από ότι αυτοί νομίζουν. Πρόσθεσε μερικά παραδείγματα της καθημερινής ζωής (προσάρμοσε καταστάσεις, μπορείς άνετα να παραξηλώσεις μια απλή φαινομενικά κατάσταση σε ένα σενάριο που θα πήγαινε για Όσκαρ αν γινόταν ταινία) και βουαλά! Τελείωσες ήδη με το πρώτο από τα 12 βήματα.

 

2: Να εστιάζεις πάντα στην αρνητική πλευρά των πραγμάτων.

Υπάρχει πολλή καλή μουσική εκεί έξω. Κρίμα που δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει πόσο σκατά είναι αυτή η μουσική. Και αφού ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να γενικοποιήσει λίγο πολύ τα πάντα στα μέτρα που θέλει, τότε γιατί να μην το κάνει από την αρνητική πλευρά; π.χ. Μπήκες σε μια καινούρια μπάντα; Το πιο πιθανό είναι ότι η μπάντα παίζει απαίσια, απλά δεν το καταλαβαίνεις γιατί παίζεις κι εσύ εκεί μέσα; Έβγαλες ένα γαμάτο νέο ριφφ; Θα γούσταρες το ίδιο αν σου έλεγαν ότι το ίδιο ριφφ το έγραψε ο Iommi;

Απαισιοδοξία. Το δεύτερο κλειδί στον δρόμο σου για την επίτευξη της ολικής μιζέριας (πάντα μουσικά).

 

3: Να διαφωνείς με τα πάντα.

Αν έχεις ακολουθήσει σωστά το δεύτερο βήμα, τότε επακόλουθο είναι να προσπαθείς να πείσεις και τους υπόλοιπους για την επιχειρηματολογία σου. Ή και όχι.

Τι εννοώ. Δες τι συμβαίνει για παράδειγμα στο Youtube. Σχολιάζεις (πάντα αρνητικά) ένα τραγούδι και έρχονται από κάτω να σε βρίσουν για το αντίθετο. Τι κάνεις; Απαντάς αμέσως; Όοοχι βέβαια, περιμένεις μερικές ώρες ώστε να τους έχεις βγάλει από τον ειρμό της σκέψης τους και μετά ΜΠΟΥΜ! Τους διαλύεις την θεωρία στον αέρα εξηγώντας πόσο μεγάλο είναι το επίπεδο της μαλακίας που τους δέρνει.

Μπορείς επίσης σε άκυρα χρονικά σημεία, τελείως απροσδόκητα, να γίνεις εσύ η πέτρα του σκανδάλου. Ξεκίνα τον καβγά των comments και κατηγόρησε τους εχθρούς σου αλλά και της μουσικής όσο πιο πολύ μπορείς, ακόμη κι αν αυτό για το οποίο τους κατηγορείς δεν συνεπάγεται από τον καβγά. Παράδειγμα αποτελεί: “Iced Earth χωρίς Matt είναι σαν μηλόπιτα χωρίς μήλο ρε χοντρέ βλάκα” ή και το “Που πας με τέτοια μούρη να κρίνεις τον Di’Anno ρε ηλίθιε;” αν και η φάτσα του αντίπαλου χρήστη δεν φαίνεται πουθενά. Απλά πράγματα.

Να θυμάσαι, αν τύχει και βρεις υποστηρικτές της άποψής σου σε τέτοιες μάχες, μην τους εμπιστεύεσαι καθόλου. Κι αυτοί εχθροί είναι που προσπαθούν να σε φέρουν στην άλλη μεριά με ύπουλο τρόπο. Βρες να πεις κάτι και για αυτούς. Γιατί για να γίνεις μίζερος πρέπει να πολεμάς μόνος σου.

 

4: Να συγκρίνεις πάντα τον εαυτό σου με άλλους μουσικούς.

Φτάνοντας στο 1/3 της εκπαίδευσής σου, για να ανεβάσεις ραγδαία τα επίπεδα ξινίλας και απαισιοδοξίας σου πρέπει ΠΑΝΤΑ να σκέφτεσαι πόσο σκατά είσαι σε σύγκριση με τα μουσικά σου είδωλα. Ποιον τον νοιάζει αν σταμάτησαν οποιαδήποτε κοινωνική τους δραστηριότητα για να μπορούν να εξασκούνται 8 ώρες την μέρα κάθε μέρα στο όργανο που παίζουν; Αυτό ΦΥΣΙΚΑ και δεν σε νοιάζει καθόλου, τα κωλόπαιδα που όλοι σήμερα ονομάζουν ως θρύλους γεννήθηκαν με αυτό το χάρισμα κι εσύ απλά όχι. Και να ξέρεις, το μυαλό σου έχει πάντα δίκιο όταν σου λέει ότι είσαι σκατά. Ε ναι ρε μαλάκα, πώς να μην είσαι χειρότερος κι από την Κλάραμπελ την αγελάδα στα ντραμς αν παίζεις σε συχνότητα χαμηλότερη από αυτήν που βάζει γκολ ο Μπαλοτέλι και για 30 λεπτά μόνο;

Σκέψου το λογικά λοιπόν και αποδέξου ότι είσαι loser προκειμένου να συνεχίσουμε με την εκπαίδευση και τα υπόλοιπα βήματα για να μπεις στο Πάνθεον της μουσικής μιζέριας.

 

5: Να κατηγορείς τους πάντες και τα πάντα.

Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα για την ανακάλυψη της απόλυτης απόγνωσης είναι η αντίληψη ότι όλες σου οι αποτυχίες και τα προβλήματα δεν είναι δικό σου λάθος. Όχι, ούτε καν. Ξέρεις ποιος φταίει; Όλοι οι άλλοι οι μπάσταρδοι που έχεις συναναστραφεί εκεί έξω και με κάποιον τρόπο προσπάθησαν να σε συμβουλέψουν “για το καλό σου”.

Σκέψου το. Οι γονείς σου δεν σε μεγάλωσαν σωστά, οι δάσκαλοί σου δεν σε δίδαξαν σωστά, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας πάνε όλα έναν τόνο πιο γρήγορα, ο ηχολήπτης δεν ξέρει να μιξάρει σωστά, τα ντραμς σου ακούγονται σαν άδεια κουτάκια μπύρας, η κυβέρνηση δεν σε υποστηρίζει αλλά και πώς να το κάνει αφού ούτε τον εαυτό της δεν μπορεί να υποστηρίξει, στο μυαλό σου υπάρχει ένας λιγότερο κύτταρο από του άλλου που του δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα απέναντί σου και τα λοιπά και τα λοιπά. Γενικά όλα είναι στραμμένα εναντίον σου και σε πολεμάνε για να μείνεις στάσιμος, αν όχι για να σε ρίξουν πιο κάτω. Όλοι είναι εχθροί, κράτα το καλά στο μυαλό σου.

 

6: Να κριτικάρεις συχνά άλλους μουσικούς.

Αυτό είναι τεράστιας σημασίας. Δεν σου παίρνει χρόνια για να αποκτήσεις το μουσικό αυτί που απέκτησες, εσύ γεννήθηκες με αυτό, είναι προσόν σου. Αχ και να το καταλάβαιναν και οι άλλοι, ε; Αν το καταλάβαιναν βέβαια θα ήξεραν ότι η μουσική σου γαμάει και δέρνει.

Πολύ συχνά θα βλέπεις βιντεάκια στα οποία ο κόσμος θα παρουσιάζει νέες τεχνικές που έμαθαν ή εφηύραν ή τραγούδια τα οποία έγραψαν οι ίδιοι ή διασκεύασαν. Μόλις δεις κάτι τέτοιο, μην χάσεις στιγμή και τόνισέ τους πόσο χάλια ακούγονται στο αυτί σου. Πες τους και τι νομίζεις ότι κάνουν λάθος για να προσαρμοστούν στα αλάνθαστα δεδομένα σου, αλλά σε καμία περίπτωση μην τους ενθαρρύνεις να προχωρήσουν. Χειρότεροι θα γίνουν αν συνεχίσουν έτσι όπως το πάνε. Εξάλλου αυτοί είναι στο ίντερνετ, δεν είναι άνθρωποι με συναισθήματα, προσδοκίες, όνειρα και τέτοιες μαλακίες, έτσι δεν είναι;

 

7: Βλέπε παραπάνω τηλεόραση.

Τι καλύτερο για τον ελεύθερο σου χρόνο στην προσπάθειά σου να γίνεις ο αρχιμίζερος από το να δεις λίγη ακόμα τηλεόραση. Ένα ακόμα γκολ από την Γ εθνική Ουρουγουάης, λίγες ακόμα (απαισιόδοξες) ειδήσεις, λίγα παραπάνω κουτσομπολιά. Ξέρεις εσύ, αυτά που σε αποσυνδέουν από τον έξω κόσμο και σε κάνουν να στραφείς στον εαυτό σου. Γιατί ποιον μπορείς να εμπιστευτείς στην τελική;

 

8: Αρνήσου ότι κάποιος άλλος μπορεί να ξέρει κάτι που εσύ δεν ξέρεις.

Μέρα με την μέρα που περνάει, όλο και κάποιος μαλάκας θα βρεθεί να προσπαθήσει να σου δείξει ότι έχεις άδικο. Αμύνσου αμέσως. Μη σε νοιάζει το επιχείρημά τους, η ακρίβειά του ή το κατά πόσο είναι σωστό, απλά αντεπιθέσου κατευθείαν με πυρά κατά του αμόρφωτού τους χαρακτήρα. Πλησιάζεις ολοένα και πιο κοντά στον στόχο σου.

 

9: Παραιτήσου αμέσως μόλις κάνεις κάποιο λάθος.

Κάποτε ο Thomas Edison είχε πει: “Πολλές από τις αποτυχίες της ζωής είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν συνειδητοποίησαν πόσο κοντά είναι στην επιτυχία όταν τα παράτησαν.” Τι βλάκας. Τι ξέρει αυτός από αποτυχία; Όλοι ξέρουν ότι αν τα κάνεις σκατά δυο τρεις φορές απλά δεν είναι γραφτό να πετύχεις κάτι.

Σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο σου, δες λίγη παραπάνω τηλεόραση και νιώσε την ανακρίβεια των ειδήσεων να ρέει μέσα σου. Όμορφο ε;

 

10: Εξασκήσου στο να είσαι διαρκώς ξινός.

Καλλιέργησε μέσα σου το συναίσθημα ότι τα πάντα είναι σκατά τριγύρω κι ότι οι άνθρωποι γύρω σου υπάρχουν μόνο για να σε ενοχλούν. Ρώτα συχνά τον εαυτό σου πως γίνεται εσύ, ένας τόσο έξυπνος και ενδιαφέρως άνθρωπος να έμπλεξες σε αυτόν τον κόσμο με αμέτρητους ηλίθιους γύρω σου.

 

11: Να ζεις πίσω από την εποχή σου.

Ο σοφός λαός δεν έβγαλε τυχαία την έκφραση “Παλιές καλές εποχές”. Δυστυχώς όμως εσύ γεννήθηκες την λάθος ώρα στον λάθος τόπο και προορίστηκες για το υπόλοιπο της ζωής σου να είσαι έρμαιο αυτής της τετραπληγικής μουσικής βιομηχανίας της σύγχρονης μουσικής.

Η μόνη λύση για αυτό είναι να ζεις όπως κι οι παλιότεροι. Να αγνοείς διαρκώς τις νέες τεχνολογίες, ιδέες, μεθόδους εκπαίδευσης, μουσική και τέχνη. Δεν κερδίζεις τίποτα, τίποτα δεν συγκρίνεται με το παλιό καλό κρασί. Και φυσικά αντιλαμβάνεσαι και τονίζεις στους άλλους τι έχει αλλάξει προς το χειρότερο από τότε στο τώρα, που είναι λίγο πολύ τα πάντα.

 

12: Να είσαι διαρκώς σε κατάσταση πεσσιμισμού και άγχους.

Το να θέτεις στόχους και φιλοδοξίες για το μέλλον σου οδηγεί μόνο σε αναπόφευκτες απογοητεύσεις. Γιατί να το υποστείς αυτό, ενώ μπορείς να εξοικονομήσεις χρόνο και ίσως χρήμα και να είσαι από την αρχή απαισιόδοξος για οτιδήποτε καινούριο πάει να δημιουργηθεί μουσικά, αφού κάθε νέο κομμάτι είναι απλή αντιγραφή από κάποιο άλλο και φυσικά χειρότερο από εκείνο.

Ο Steve Jobs είπε κάποτε ότι “Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο είναι αυτοί που είναι αρκετά τρελοί ώστε να νομίζουν ότι μπορούν”. Προφανώς αυτός ο αστοιχείωτος καραγκιόζης δεν έχει ιδέα τι λέει και δεν έχει δοκιμάσει ποτέ του να κάνει κάτι καινούριο. Η εμπειρία σου σού λέει ότι το να προσπαθείς να δημιουργήσεις έξω από την ζώνη που νιώθεις άνετα και να δημιουργήσεις οτιδήποτε καινούριο είναι ηλίθιο και παρανοϊκό.

 

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ! Πολύ απλά, πολύ εύκολα με τα 12 αυτά απλά βήματα γίνεσαι εγγυημένα ο άρχων Μίρλας σαν μουσικός! Η Βαλχάλλα της ξινίλας βρήκε ένα νέο μέλος στο πρόσωπό σου! Συγχαρητήρια!

Επαναλαμβάνω ότι το παραπάνω αποτελεί σάτιρα και μόνο σάτιρα. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιστημονικό σύγγραμμα οπότε αν νιώθετε προσβεβλημένοι διαβάστε το άλλη μια φορά, απλά πιο χαλαρά. Διαβάστε το και με παρέα για μέγιστη απόλαυση. Πιείτε και μια μπύρα έτσι για το γαμώτο.