2L8/The Boy & Felizol live @ Κύτταρο – 01/02/09
Κείμενο – Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σταθόπουλος
Το κοινό που παρεβρέθηκε στο Κύτταρο την περασμένη Κυριακή έζησε πρωτόγνωρα όμορφες στιγμές. Στη σκηνή του συναυλιακού αυτού χώρου οι 2L8 παρουσίασαν το τελευταίο τους έργο ( περί καλλιτεχνικού έργου πρόκειται) “He & She Angry Enough To Keep Loving In The Dark Ages” και οι The Boy και Felizol την κοινή δισκογραφική τους προσπάθεια με τίτλο “Time Machine”. Η πατρινή εταιρεία Inner Ear διοργάνωσε την βραδιά αυτή μιας και είναι και η εκδότρια εταιρεία των δυο δίσκων που προαναφέρθηκαν.
Το live ξεκίνησε υπό τους ηλεκτρονικούς ήχους των The Boy και Felizol ,οι οποίοι μπλέκονταν με τις ποπ μελωδίες απ’το synth, αλλά και τους ρυθμούς του μικρού drum kit που χρησιμοποιούσε ο The Boy (A.k.a Αλέξανδρος Βούλγαρης). Τα ατμοσφαιρικά και ενίοτε χορευτικά beat που σκάρωνε ο Felizol ,που ήταν ιδιαίτερα κινητικός και δραστήριος προσέδιδαν μια ταξιδιάρικη αίσθηση στην εμφάνιση του ντουέτου σε συνδυασμό με τα ιδιόμορφα και βαθιά φωνητικά του The Boy.
Τα μουσικά μονοπάτια που ακολουθούν κάθε άλλο παρά βατά μπορούν να χαρακτηριστούν αλλά κατά την παρουσία τους στη σκηνή απέδειξαν ότι μπορούν να τύχουν ιδιαίτερης ανταπόκρισης. Τα “Time Machine” και “Υοu You You” συγκαταλέγονται στα κομμάτια που ξεχώρισαν, ενώ στίχοι όπως “You don’t have to be beautiful to turn me on/You don’t have to be rich to be my girl” φανέρωσαν και την ιδιόμορφη στιχουργική τους διάθεση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακούστηκαν και ελληνόφωνα κομμάτια αναμειγμένα με λούπες. Αφού αποσύρθηκαν οι δυο μουσικοί και λίγο μετά τις 23.30 την σκηνή κατέλαβαν οι 8 φιγούρες των 2L8. Για την επόμενη μιάμιση ώρα γίναμε κοινωνοί της μυστικιστικής ιστορίας αγάπης που μας εξιστόρησαν επιδιδόμενοι σ’ ένα οργιαστικό σόου. Αυτά που εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια έμελλαν να εντυπωθούν στο μυαλό και στην ψυχή μας. Έχοντας βαμμένα τα πρόσωπά τους αλλά και απόλυτα προσηλωμένοι στο έργο τους οι 2L8 απέδωσαν τα κομμάτια του 2ου άλμπουμ τους με τη σειρά που υπάρχουν σ’αυτό.
Ξεκινώντας με το “Nameless Faces”, στο οποίο η μορφή του Κώστα Βοζίκη (Aka K-The Clown) που αποτελεί και τον καθοδηγητή του σχήματος κυριαρχούσε στη σκηνή, έσπασαν αμέσως τον πάγο με το κοινό που παρατηρούσε αποσβολωμένο την θεατρική ερμηνεία της μπάντας. Χορωδιακά φωνητικά κατέκλυσαν το χώρο σε ορισμένα σημεία της βραδιάς και υπέροχες μελωδίες έβγαιναν απ’ τα όργανα του 8-μελούς γκρούπ. Τα έγχορδα γέμισαν την ατμόσφαιρα με μεθυστικούς ήχους, οι κιθάρες παραληρούσαν όταν και όσο έπρεπε και οι δύο ντράμερ φρόντισαν να ταρακουνήσουν το Κύτταρο ουκ ολίγες φορές.
Οι εκτελέσεις των “Monotone Ruins” και “Patience”(Part 1-3) μας έβαλαν ακόμα περισσότερο στην πλοκή του “He&She…. “ με αποτέλεσμα να γίνουμε ένα με το συγκρότημα στο κινηματογραφικό “You walk on empty streets now(Part 1&2)” που αποτέλεσε και το highlight ίσως (είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι) της εμφάνισης τους.
Λίγο πριν μας αποχαιρετίσουν, μας μπόλιασαν με αυθεντικό ηλεκτρισμό, βγαλμένο απ’ τα πιο τρελά μας όνειρα, με το “Excuse me, but I have just to explode(Part 1&2)”. Κάτω από τις επευφημίες ενός πραγματικά εκστασιασμένου κόσμου, που χειροκροτούσε συνεχώς, οι 2L8 επανεμφανίστηκαν στη σκηνή για να μας αποτελειώσουν. Αυτή τη φορά ακούστηκαν κομμάτια απ’το ντεμπούτo του γκρουπ όπως το “Angel Cries”, με το όμορφο άρπισμά του και το επικό-αριστουργηματικό “Still Ignoring Me?” που μας απογείωσε ακόμα περισσότερο.
Μακάρι αυτή η βραδιά να μην τελείωνε ποτέ. Υπήρξε δε, μια απόδειξη ότι η ελληνική σκηνή ζει και βασιλεύει. Αυτό που βιώσαμε δεν μπορεί να ξεχαστεί με τίποτα, πιστέψτε με.