Σε ένα σερφάρισμα στο myspace πέφτω πάνω σε ένα μουσικό προφίλ του συγκροτήματος Κεραίες. Σκεφτόμενος ότι πρόκειται για ένα νέο συγκρότημα το οποίο δεν έχει κυκλοφορήσει κάποιο δίσκο πατάω πάνω στα τραγούδια τους για να τους ακούσω. Ευχάριστα διαπερνά τα αυτιά μου ο ήχος του συγκροτήματος και μια μεγάλη ερώτηση γενιέται μέσα μου. Τα φωνητικά μου θυμίζουν κάτι και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα βγω λάθος μετά από μια μικρή σκέψη. Ακούγοντας καλύτερα τα τραγούδια τους έρχεται και η απάντηση. Συνομιλώντας με τον Αντώνη τον συντάκτη μας του λέω: “Αντώνη, Ελληνιστάν μου θυμίζουν αυτοί! Έχουν διαλυθεί;” και αρχίζω να ψάχνω καλύτερα την σελίδα τους και με χαρά βλέπω ότι διαθέτουν και σελίδα δικιά τους. Εκεί όλες οι απορίες μου λύνονται.
ο Γιώργος Ελευθερόγλου από τους Ελληνιστάν ο Κώστας Φλωροσκούφης ( Tρύπες ) στα τύμπανα, ο Φώτης Παπασταύρου ( Εν Λευκό ) και ο Παναγιώτης Βαγιωνάς ( Quo Vadis ) είναι τα μέλη του συγκροτήματος.
Έχοντας τον δίσκο που κυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του 2006 με τίτλο Αυτοί δε γελούνε ποτέ μπορώ πλέων να ακούσω καλύτερα τα τραγούδια τους και να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον εν λόγο δίσκο.
Σίγουρα μέσα εδώ θα βρείτε ένα κομμάτι από τους Ελληνιστάν και λογικό αυτό γιατί το στυλ του τραγουδιστή δεν αλλάζει. Αυτό όμως εμένα μ’ αρέσει διότι οι Ελληνιστάν ήταν και θα είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Κανείς δεν θα ξεχάσει το “Ξέσπασε”.
11 νέα τραγούδια με προσεγμένη παραγωγή η οποία έγινε σε διάφορα μέρη της Βόρειας Ελλάδας με το κινητό στούντιο του συγκροτήματος, γράφοντας σε μέρη όπως η Ασπροβάλτα ( ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Καβάλα ) , Θεσσαλονίκη , Αριδαία και Πτολαιμαϊδα. Η μουσική σίγουρα θα μαγνητήσει και τον πιο απαιτητικό ακροατή της Ελληνόφωνης ροκ και θα αγαπήσει αυτό το συγκρότημα που με προσεκτικά βήματα και περισσότερες δουλειές – εμφανίσεις θα κάνει πολύ καλή πορεία.
Μέσα στα τραγούδια συναντάμε και πολύ ωραίες φωνητικές συμμετοχές από τους:
Παναγιώτης Πέρτσινος ( Γκρόβερ ), Νίκο Δημητριάδη ( Τα ρόδα της Ερήμου ), Θανάση Δημητρακούδη ( πρώην τραγουδιστή των Πράσσειν Άλογα ), Ντίνο Τσαναξή ( Χωματεροί ) και Θοδωρή Μπιτζίδη.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να βάλω σάλτσες και να υμνολογήσω τον δίσκο γιατί πραγματικά μου άρεσε και αν βάλεις έναν φαν ενός σχήματος να σου περιγράψει έναν δίσκο θα σου πει τρελά πράγματα και επειδή είμαι ένας τύπος που έχει χιλιοπαίξει την προηγούμενη μπάντα του Γ. Ελευθερόγλου στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές, θα πω απλά ότι αξίζει να τον αποκτήσετε και ότι είναι ένας φωτεινός φάρος για την σκηνή που αρχίζει και πάλι να μας δίνει όμορφες δουλειές.
Το μόνο που βρήκα ως αρνητικό είναι το artwork. Θα ήταν μπορούσε να γίνει καλύτερο και εξωτερικά και εσωτερικά και να μην θυμίζει demo μιας τυχαίας μπάντας και με αυτό να προσελκύσει ακόμα περισσότερο κόσμο.
Μπράβο στις Κεραίες και περιμένουμε να τους συναντήσουμε και ζωντανά κάπου.
Κείμενο: Νίκος Γραμμάτος