Ο Παύλος Σιδηρόπουλος έχει φύγει εδώ και πολλά χρόνια αλλά τα λεγόμενά του τρεις δεκαετίες πιο πριν βρήκαν τρόπο να γίνουν επίκαιρα.
Η παράδοση του diss δεν είναι χτεσινή σε αυτή τη χώρα. Η διαδικασία του να ρίξεις ένα δημόσιο χέσιμο στον αντίπαλο με τη χρήση τραγουδιού, γράμματος, ραψωδίας ή δεκαεξάμπαρου είναι εντυπωμένη στο DNA των κατοίκων της Ελλάδας, είτε αυτές ήταν οι ευρηματικές προσβολές που έριχναν οι ρεμπέτες ο ένας στον άλλο είτε οι επιστολές που έστελναν ο Μίμης Πλέσσας και ο Μάνος Χατζηδάκις ο ένας στον άλλο στις εφημερίδες στα 50s.
Ένα από αυτά τα diss περιλάμβανε και τον σχεδόν 93χρονο πλέον Μίκη Θεοδωράκη. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή θα ήταν μια καινούρια προσθήκη στον μεγάλο κατάλογο με τα ξεμαλλιάσματα, στην πραγματικότητα έχουν περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε που ο «πρίγκηπας» Παύλος Σιδηρόπουλος έγραψε το δικό του εξάψαλμο για το Μίκη Θεοδωράκη στο δίσκο «Zorba the Freak» του 1985. Και για να μην έχετε καμιά αμφιβολία για την πατρότητα αυτού του αστείου, ο τίτλος του κομματιού ήταν φυσικά «Μίκυ Μάους».
Ο Σιδηρόπουλος δεν έκανε καθόλου πλάκα στο κομμάτι του. Ήθελε (πάντοτε ποιητικά) να ρίξει ένα γερό ξέχεσμα στο Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο προφανώς θεωρούσε βασικό σημείο της υποκρισίας, του βολέματος και της σαπίλας που επικράτησε στη Μεταπολίτευση, όπως δείχνουν κι άλλα τραγούδια όπως το «Της Εθνικής Συμφιλίωσης ». Οι στίχοι του «Μίκη Μάους» το κάνουν αυτό τελείως ξεκάθαρο.