Στον Νίκο Γραμμάτο
Ν.Γ. – 1550. Πότε άρχισαν όλα; Ο δρόμος μέχρι την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου σας ; Σας εμπιστεύτηκε εύκολα η δισκογραφική;
15 50: Όλα άρχισαν το 1998, κοντά δέκα χρόνια από σήμερα. Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος από ροδοπέταλα, ούτε όμως από αγκάθια. Η πρώτη δισκογραφική που μας υπέγραψε, χρηματοδοτώντας και τις ηχογραφήσεις μας, μας εμπιστεύτηκε εύκολα λόγω και της μεσολάβησης του παραγωγού Γιάννη Μεθενίτη, ενός ανθρώπου στον οποίο οφείλουμε πολλά. Μην ξεχνάς ότι εκείνη την εποχή το ελληνικό ροκ ήταν σε άνθηση.
Ν.Γ. – Στην πρώτη σας δουλειά σας «βοήθησε» η διασκευή (θα το πω) του «Πετάω ψηλά», παρμένο από τους Radiohead – Street Spirit, το οποίο σε πολλούς άρεσε σαν ιδέα και σε άλλους δίχασε χαρακτηρίζοντάς το «κλέψιμο». Εσείς τι αντιδράσεις ακούσατε – εισπράξατε και ποια η αρχική ιδέα του τραγουδιού;
15 50: Καταρχήν δεν έχεις να κάνεις με κλέψιμο όταν βάζεις στο δίσκο το όνομα του συνθέτη, δηλώνοντας ότι πρόκειται για ΔΙΑΣΚΕΥΗ και έχοντας πάρει τις σχετικές άδειες. Κλέψιμο θα ήταν εάν αλλάζαμε δύο νότες από τη μελωδία και το δηλώναμε ως ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Άνοιξε εάν θέλεις το ραδιόφωνο (ιδίως ποπ ελληνόφωνους σταθμούς), να καταλάβεις τι σημαίνει κλέψιμο.
Το τραγούδι αυτό είναι από τα αγαπημένα μας, και αυτός ήταν και ο λόγος που το διασκευάσαμε, όπως αυτός και ο λόγος που διασκευάσαμε το «ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ» στον καινούργιο μας δίσκο. Εξάλλου η συγκεκριμένη διασκευή δεν μας «βοήθησε» υπό την έννοια που το θέτεις, αφού από τον πρώτο δίσκο άλλα κομμάτια ακούστηκαν περισσότερο όπως ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ.
Ν.Γ. – Αν δεν με απατά η μνήμη μου στον δεύτερο δίσκο αλλάξατε και τραγουδιστή. Γιατί είχε γίνει αυτή η αλλαγή, αν θέλετε να μιλήσετε.
15 50: Ο Στέφανος αποχώρησε για προσωπικούς λόγους από το σχήμα και το δύσκολο έργο της διεκπεραίωσης του «Κάποια Κυριακή» ανέλαβε ο Ιωσήφ. Ο δίσκος ήταν ήδη σε διαδικασία ηχογράφησης οπότε και τα χρονικά περιθώρια πολύ στενά. Όμως νομίζω ανταποκρίθηκε πάρα πολύ καλά.
Ν.Γ. – Αυτά τα χρόνια που βγάζετε δίσκους κάνετε συναυλίες σας δίνετε η δυνατότητα να ζείτε από αυτό που κάνετε ή έχετε και άλλες δουλειές; Αν και στην χώρα μας είναι λίγο δύσκολο να δηλώνεις επάγγελμα «μουσικός».
15 50: Κάποιοι από εμάς ασχολούνται μόνο με τη μουσική, ενώ κάποιοι κάνουν και άλλα πράγματα. Ανεξαρτήτως αυτού το συγκρότημα είναι αυτό που μας δένει, ανεξαρτήτως πώς βγάζουμε τα ‘προς το ζειν’.
Ν.Γ. – Μετά από μερικά χρόνια μαθαίνω για την 3η δουλειά σας. Χωρίς να την έχω ακούσει ακόμα βάλτε με λίγο στο κλίμα – ύφος του δίσκου. Έχοντας ακούσει μερικά αποσπάσματα από την σελίδα σας ( www.1550.gr ) μου φάνηκε ενδιαφέρων. Η συνεργασία “Ακόμα μια φορά ( Δεν είσαι εδώ )” πως προέκυψε και γιατί ;
15 50: Καταρχήν η «συνεργασία» δεν έγινε με το γνωστό τρόπο και σκοπό, δηλαδή να κανονίσει η δισκογραφική να τραγουδήσει ένα γνωστό όνομα το ρεφραίν για να ακουστεί ο δίσκος (το οποίο δεν είναι κατ’ ανάγκη κατακριτέο, για να μην παρεξηγούμαι). Η κοπέλα που το τραγούδησε, η Λιάνα Παπαλέξη είναι χρόνια φίλη και συνεργάτης και κρίναμε ότι ήταν η ιδανική φωνή για να πει το ρεφραίν. Τώρα, όσον αφορά τη διασκευή αυτή καθ’ εαυτή, ήταν μία διαφορετική προσέγγιση απ’ ότι έχουμε κάνει έως τώρα, και μάλιστα ήταν στο «συρτάρι» του Ρουσσέτου για περισσότερα από τέσσερα χρόνια. Είτε σ’ αρέσει είτε όχι. Πάντως και μόνο το γεγονός ότι άρεσε στη Δήμητρα Γαλάνη, η οποία κανόνισε προσωπικά να πάρουμε τις άδειες από τους δημιουργούς (και την ευχαριστούμε γι’ αυτό) νομίζω κάτι λέει για την ποιότητα της διασκευής.
Ν.Γ. – Θα βγείτε στους δρόμους αναζητώντας μουσικές στέγες σε διάφορες πόλεις για την παρουσίαση του δίσκου; Κοινώς περιοδεία.
Εννοείται.
Ν.Γ. – Τα όνειρα των 1550 ποια είναι; Υπάρχει ενδεχόμενο αν δεν καλυφθούνε οι απαιτήσεις – φιλοδοξίες σας να αλλάξετε τον στίχο σας σε Αγγλόφωνο; Το έχω δει σε πολλά συγκροτήματα τα οποία δισκογραφίσαν για χρόνια η απέτυχαν άλλοι να υπογράψουνε σε δισκογραφική με Ελληνικό στίχο.
15 50: Στον τελευταίο μας δίσκο έχουμε αγγλόφωνο κομμάτι, το Pantomime. Στο μέλλον μπορεί να κάνουμε και άλλες τέτοιες προσπάθειες. Δεν θα εξαρτηθεί όμως από την «επιτυχία» του Ελληνικού στίχου, αλλά από τα δικά μας γούστα. Αυτό που περιγράφεις είναι καταναγκασμός και δεν πρόκειται να το κάναμε.
Ν.Γ. – Πως βλέπετε την εξέλιξη της μουσικής και τον τρόπο που φτάνει ο ήχος στον ακροατή; Πριν μια δεκαετία αναγκαστικά θα αγόραζες τον δίσκο – cd ή αν ήσουν τυχερός και δεν μιλούσε ο παραγωγός στο ραδιόφωνο θα έγραφες ένα τραγούδι σε μια κασέτα. Πλέον δεν χρησιμοποιούμε κασέτες, έχουμε ότι καινούριο ελεύθερα στο internet και τα copy disk to disk πάνε και έρχονται. Τι σκέφτεστε για όλα αυτά;
15 50: Είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Για εμάς ως καλλιτέχνες υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες. Το ίδιο και για το κοινό. Όπως είπες κι εσύ, μπήκες στο site μας και πήρες μία γεύση του δίσκου για να κρίνεις εάν θα τον αγοράσεις. Σε άλλες εποχές θα αγόραζες έναν δίσκο μη διάσημου καλλιτέχνη βασισμένος μόνο στη διαφήμιση, και χωρίς να έχεις δυνατότητα να ακούσεις πρώτα για να κρίνεις. Αυτό είναι σίγουρα θετικό. Από εκεί και ύστερα υπάρχουν και μειονεκτήματα, κυρίως οικονομικής φύσης για τις δισκογραφικές. Το θέμα είναι να εκμεταλλεύεσαι τις δυνατότητες που σου δίνει η κάθε εποχή ανεξαρτήτως εάν σου αρέσει ή όχι.
Ν.Γ. – Σας αφήνω να κλείσετε εσείς όπως θέλετε, με μερικά δικά σας λόγια γι αυτούς που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές είτε είναι fan σας είτε κάποιος που σας γνωρίζει τώρα μέσα από αυτή την συνέντευξη.
15 50: Χαιρετισμούς στην πανέμορφη ροκ πόλη σας. Ελπίζουμε να ξανάρθουμε για κάποια συναυλία.
Σας ευχαριστώ πολύ, σας περιμένουμε!