Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν τα Διάφανα Κρίνα για τον πρώτο τους δίσκο “Έγινε η απώλεια συνήθειά μας” που κυκλοφόρησε το 1996.
Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα / Ροδοστόγλου Παντελής
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για ένα μικρό ξωτικό.
Μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ’ ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για αυτούς που μένουν πάντα παιδιά,
για ανθρώπους που τα’χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για φίλους μου παιδικούς
που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες,
για μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για ένα μικρό ξωτικό.
Μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ’ ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για θυσίες και σταυρούς.
Κατάλαβες πράγματα που σου’ ναι ξένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για θυσίες και σταυρούς.
Κατάλαβες πράγματα που σου’ ναι ξένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα,
για σένα,
για σένα,
για σένα,
για κανένα.