Συνέντευξη με τους “Ψόφιους Κοριούς”

Παραχωρήθηκε από τον Φάνη Βαλιάζη στον Αντρέα Σεϊντή (2011).

Δυστυχώς η οικονομική κρίση δεν μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε τα underground όνειρα μας… Ήταν μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 4-5 χρόνια για την δημιουργία ενός βιβλίου με ακυκλοφόρητες συνεντεύξεις, συνοδευόμενο από cd με ακυκλοφόρητο υλικό από συγκροτήματα της ελληνόφωνης ανεξάρτητης σκηνής. Σε πείσμα των καιρών αλλά και της όλης προσπάθειας που έγινε, αυτό το υλικό θα κυκλοφορήσει ελεύθερα στο διαδίκτυο. Ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ από τα συγκροτήματα που αφιέρωσαν χρόνο και αγκάλιασαν αυτό το εγχείρημα.

(A. Seidis)

-Μίλησε μου για τα πρώτα μουσικά βήματα της μπάντας. Τι δυνατότητες υπήρχαν τότε και πώς πάρθηκε η ιδέα για το όνομα του συγκροτήματος;

Οι «ψόφιοι κοριοί» δημιουργήθηκαν το χειμώνα (1995-1996) στην Ξάνθη, όταν ήμασταν δευτεροετείς φοιτητές του εκεί πολυτεχνείου (ας είναι καλά η για πολλές εβδομάδες κατάληψη της σχολής που μας άφησε άπειρες ελεύθερες ώρες!). Η μεγάλη τύχη για την μπάντα ήταν η ύπαρξη στούντιο για πρόβες εντός των φοιτητικών εστιών, στο οποίο φυσικά και κάναμε την δική μας κατάληψη και αρχίσαμε πολύωρα καθημερινά τζαμαρίσματα. Μετά από ελάχιστες πρόβες συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μας καλύπτει το απλό τζαμάρισμα διασκευών και κοινή επιθυμία ήταν η σύνθεση δικών μας τραγουδιών. Έτσι, μετά από 10-15 μέρες από την πρώτη πρόβα, ήταν ήδη έτοιμα τα πρώτα μας τραγούδια, «η Όμορφη Πόλη» και «η Φυλακή». Όλως τυχαίως εκείνες τις μέρες οργανώθηκε μια συναυλία με φοιτητικά συγκροτήματα της πόλης, στην οποία μας κάλεσαν να παίξουμε, άρα χρειαζόμασταν κι ένα όνομα… Μεταξύ πολλών γελοίων εναλλακτικών διαλέξαμε το «Ψόφιοι Κοριοί», το οποίο και μας κόλλησε μονίμως!

– Οι «Ψόφιοι Κοριοί» ήταν ένας «εφηβικός» παροξυσμός, ένα κρυφό όνειρο, ένας τρόπος εκτόνωσης  ή κάτι βαθύτερο;

Σίγουρα ένας συνδυασμός όλων αυτών… Η ηλικία όλων των μελών ήταν 18-19 χρονών, άρα υπήρχε ο σχετικός παροξυσμός. Τρόπος εκτόνωσης, γιατί σε μια μικρή πόλη σαν την Ξάνθη, χρειάζεσαι κάτι για να εκτονωθείς από τη ρουτίνα. Κρυφά όνειρα για δισκογραφίες και καριέρες δεν υπήρχαν, απλά κάναμε το κέφι μας. Το γεγονός ότι καταλήξαμε με δισκογραφία ήταν εντελώς τυχαίο!

– Πιστεύεις πως το τραγούδι «Επιστροφή Στη Φύση» στιγμάτισε τη μπάντα αρνητικά, χαρακτηρίζοντάς την συγκρότημα του ενός hit;

Δε μπορώ να πω ότι μας στιγμάτισε αρνητικά… Ίσα ίσα είναι ο κύριος λόγος που μας θυμούνται ακόμα και είμαστε ευγνώμονες γι’αυτό. Το ότι έγινε υπερβολικά γνωστό το τραγούδι αυτό, δε σημαίνει ότι δεν ακούστηκαν και αρκετά ακόμα από τα τραγούδια μας. Τραγούδια όπως η «Όμορφη Πόλη», ο «Γυάλινος Κόσμος», το «Ακόμα Ένα Πρωί» και άλλα ακούγονται ακόμα και σήμερα.

 

Δε μας άρεσε όταν ακούγαμε στίχους άσχετους και δήθεν ψαγμένους

και αναρωτιόμασταν αν αυτό είναι ποίηση ή εμείς είμαστε ηλίθιοι!

– Ποιές ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου απέναντι σας και πώς βιώσατε τα τελευταία χρόνια της «άνθισης» του ελληνόφωνου ροκ;

Οι αντιδράσεις ήταν ανάμικτες αλλά κυρίως θετικές. Κάποιοι δεν καλοέβλεπαν το ότι τέσσερις 19χρονοι έχουν δισκογραφία. Κάποιοι το ότι κάναμε χαβαλέ αντί να κλαίμε την μοίρα μας (παρόλο που τα καθαρά χαβαλετζίδικα τραγούδια μας ήταν 2-3 σε σύνολο 2 δίσκων). Κάποιοι άλλοι είχαν την απαίτηση να είμαστε παγκοσμίου κλάσης οργανοπαίχτες και σχολιάζανε ανάλογα! Η πλειοψηφία όμως μας αντιμετώπισε ως αυτό που ήμασταν: μια παρέα πιτσιρικάδων που κάνει απλά το κέφι της… Γενικά υπήρχε μια θετική αύρα και όπως φαίνονταν και στα live μας ο περισσότερος κόσμος περνούσε καλά μαζί μας.

– Ο στίχος σας ήταν νεανικός, φρέσκος, παιχνιδιάρικος και άμεσος, απευθυνόμενος κυρίως σε νεαρές ηλικίες. Θα μπορούσατε να πείτε πως ήταν εμπνευσμένος από προσωπικές σας εμπειρίες;

Σαφώς και υπάρχουν και προσωπικές εμπειρίες περασμένες στους στίχους, αλλά κακά τα ψέματα, αν είσαι 18-19 χρονών χωρίς ιδιαίτερα προσωπικά προβλήματα, ζεις στην επαρχία και δεν βιώνεις τις τραγικές καταστάσεις των μεγαλουπόλεων, τότε δεν έχεις ούτε τα βιώματα, ούτε τα ερεθίσματα για να γράψεις και πολύ βαθύ στίχο! Ήταν φυσιολογικό να έχουμε τέτοιου είδους στίχο… Γιατί απλά γράφαμε όπως μιλούσαμε. Δε μας άρεσε όταν ακούγαμε στίχους άσχετους και δήθεν ψαγμένους και αναρωτιόμασταν αν αυτό είναι ποίηση ή εμείς είμαστε ηλίθιοι! Έτσι προτιμήσαμε να γράφουμε απλά και παιχνιδιάρικα, αντί να προσπαθούμε να το παίξουμε διανοούμενοι χωρίς να είμαστε.

– Το 1998 είχατε συμμετάσχει στο rockwave festival στη Φρεαττύδα πλάι σε μεγάλα ονόματα. Ποιά ήταν τα συναισθήματα σας;

Ήταν ένα όνειρο που ήρθε απ’ το πουθενά και έγινε πραγματικότητα. Δέος… Μια τετραήμερη εμπειρία που δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ και μας έχει σημαδέψει για πάντα.

– Αληθεύει το γεγονός ότι βρήκατε κλειστή τον πόρτα σε αρκετές «μικρές» δισκογραφικές εταιρίες μέχρι να κυκλοφορήσετε τελικά και τις δύο δουλειές σας από την Virgin;

Όχι δεν αληθεύει! Όπως είπα και προηγουμένως, δεν είχαμε βλέψεις για δισκογραφία. Για προσωπική μας ικανοποίηση και αφού είχαμε μαζέψει το υλικό του πρώτου δίσκου, πήγαμε στη Θεσσαλονίκη για να ηχογραφήσουμε το υλικό μας ως demo, έτσι για να υπάρχουν. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του Γιώργου Μάνιου, στο οποίο λίγο καιρό πριν είχαν ηχογραφηθεί μεταξύ άλλων τα «9 Πληρωμένα Τραγούδια» από τις «Τρύπες», οι οποίες τότε ήταν στην Virgin. Μια που είχε πρόσφατα επαφές με την εταιρία, ο Μάνιος πήρε πρωτοβουλία και έστειλε μόνος του το demo στη Virgin! Μας ενημέρωσε αφού το έκανε και εκπλαγήκαμε όταν λίγες μέρες μετά, μας πήραν από την εταιρία για να μας ανακοινώσουν ότι θέλουν να κυκλοφορήσουν τα τραγούδια μας.

 

– Πώς ζήσατε τη συνεργασία σας και τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία; Νιώσατε ποτέ ότι σας εκμεταλλεύονται απλά για να πουλήσουν;

Γενικά την εποχή εκείνη οι εταιρίες αντιμετώπιζαν τα νέα ροκ συγκροτήματα ως εμπόρευμα, καθώς είχε γίνει μεγάλη μόδα το ελληνόφωνο ροκ. Ναι μεν ήταν σχετικά εύκολο να βγάλει κάποιος δίσκο ακόμα και σε μεγάλη εταιρία, αλλά δεν έμπαιναν στον κόπο να σε καθοδηγήσουν καλλιτεχνικά σωστά ώστε να χτίσεις ένα καλό όνομα. Ήθελαν απλά να προλάβουν να πουλήσουν τον δίσκο σου! Η εμπειρία λοιπόν ήταν ψιλό αδιάφορη, καθώς δεν υπήρχε κάποια ιδιαίτερη συνεργασία και επικοινωνία, πέρα των τυπικών για την ηχογράφηση. Ίσως σε άλλες εταιρίες να ήταν αλλιώς…

– Ένα μεγάλο λάθος που έκαναν τα συγκροτήματα εκείνο τον καιρό ήταν να μην συνεργάζονται (κοινές εμφανίσεις, συμμετοχή σε δίσκους…) μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να χαθεί το επικοινωνιακό παιχνίδι και σιγά σιγά να κορεστεί και να παρακμάσει η σκηνή. Εσείς είχατε επαφές με άλλες μπάντες, ακόμα και της ίδιας εταιρίας;

Και επαφές υπήρχαν και συνεργασίες και από την ίδια εταιρία και γενικότερα. Γνώμη μου είναι ότι η κύρια ευθύνη για την παρακμή της σκηνής είναι των εταιριών. Όπως είπα και στην προηγούμενη ερώτηση, οι δίσκοι έβγαιναν από ένα σημείο και μετά, στην κυριολεξία «με το κιλό». Υπήρξε υπερκορεσμός και μάλιστα χαμηλού επιπέδου. Φυσικό ήταν να χαθεί το κοινό από τη στιγμή που αποχώρησαν τα μεγάλα ονόματα (Τρύπες, Σπαθιά), χωρίς να αναπληρωθούν από κάτι φρέσκο. Οι περισσότεροι προσπαθούσαν να γίνουν βασιλιάδες στη θέση του βασιλιά, απλά αντιγράφοντάς τον με κακό και προφανή τρόπο.

– Ποιοί ήταν οι λόγοι διάλυσης του συγκροτήματος;

Τίποτα το ιδιαίτερο, απλά πήραμε τα πτυχία μας και οριακά προλάβαμε να ηχογραφήσουμε τον δεύτερο δίσκο πριν αρχίσουν οι στρατιωτικές υποχρεώσεις, οι οποίες και μας σκόρπισαν. Μετά τον στρατό δε καταφέραμε να ξαναμαζευτούμε στην ίδια πόλη, αφού καταγόμασταν από διαφορετικά μέρη. Ο στρατός ήταν και ο λόγος που δε καταφέραμε να υποστηρίξουμε τον δεύτερο δίσκο, αφού όταν κυκλοφόρησε δε καταφέραμε να κάνουμε παρά 1-2 συναυλίες. Λογικό ήταν ο δίσκος να μην έχει την ανάλογη ανταπόκριση. Αυτό μας έριξε και ψυχολογικά και σε συνδυασμό με τις δυσκολίες λόγω απόστασης, όπου δε μπορούσαμε να βρισκόμαστε συχνά για πρόβες, ήρθε ο κορεσμός και η παύση της προσπάθειας.

– Το κεφάλαιο «Ψόφιοι Κοριοί» έκλεισε για πάντα ή υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σας κάποια επανένωση;

Ποτέ μη λες ποτέ, τίποτα δεν είναι βέβαιο σ’ αυτή τη ζωή! Συχνά πυκνά συζητάμε για επανένωση σε επίπεδο μιας-δυο συναυλιών βέβαια, γιατί υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις πλέον. Αν ζούσαμε στην ίδια πόλη ή έστω πιο κοντά θα ήταν βέβαιη η επανένωση. Ίσως και να μην είχαμε σταματήσει ποτέ…

– Πιστεύεις πως ο μόνος τρόπος πλέον για να “γνωστοποιούν” τα ελληνικά συγκροτήματα τη δουλειά τους στο κοινό, είναι η ελεύθερη διάθεσή τους στο διαδίκτυο;

Το πιστεύω και όχι μόνο για τα ελληνικά συγκροτήματα, αλλά γενικά. Θα περιαυτολογήσω λέγοντας ότι ως φοιτητές πολυτεχνείου είχαμε κατανοήσει την δύναμη του internet από τότε, και είχαμε σκοπό να βγάλουμε τον 3ο δίσκο, όταν αυτός θα ήταν έτοιμος, δωρεάν στο διαδίκτυο. Τώρα πια, ούτε δέκα χρόνια αργότερα, είναι μονόδρομος αυτή η επιλογή.

– Αν φτιάχνατε τώρα την μπάντα, θα επιλέγατε την ανεξάρτητη οδό;

Με βάση την προηγούμενη ερώτηση και απάντηση, σίγουρα ναι…

– Ένα ταξίδι που κάνατε και το θυμάσαι σαν όμορφη ανάμνηση;

Σίγουρα το 4ήμερο του Rock Wave ήταν η πιο έντονη στιγμή της μπάντας.

– Πες μου ένα σημείο ορόσημο που στιγμάτισε την πορεία της μπάντας;

Δε μπορώ να ξεχωρίσω μόνο ένα… Επιγραμματικά, ορόσημα ήταν η συμφωνία με τη Virgin, που μας έβγαλε εκτός Ξάνθης, η συμμετοχή στο Rock Wave που απογείωσε την αναγνωρισιμότητά μας και η έναρξη των στρατιωτικών υποχρεώσεων που οδήγησαν στο οριστικό τέλος…

– Σε αφήνω να κλείσεις με έναν στίχο αφιερωμένο στο «γυάλινο κόσμο» που ζούμε…

«Ώρες στην οθόνη είμαι καρφωμένος, θα τρελαθώ» (2ος δίσκος, «Θα Τρελαθώ»).