Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο… Μία συνέντευξη με την αδερφή του, Μελίνα Σιδηροπούλου

21 Ιουλίου, 2013 1

H Mελίνα Σιδηροπούλου δεν έχει μιλήσει πολλές φορές για τον αδερφό της από τότε που αυτός έφυγε. Προτιμάει ν’ αφήνει το ίδιο του το έργο να μιλάει εκ μέρους του. Τη συνάντησα το μεσημέρι της 18ης Απριλίου του 2011 στην οικία της, παρουσία του συζύγου της, του κυρίου Ηλία, και της μοναχοκόρης της, Μαρίας Σκόκου. Στη βιβλιοθήκη όλα τα βινύλια του Παύλου Σιδηρόπουλου, από δυο και τρεις φορές το καθένα, μαζί με την ογκώδη βιβλιογραφία του, τα κείμενα του, τα ποιήματα του, τις συνεντεύξεις του και τις δημοσιευμένες κριτικές του έργου του.

Στον τοίχο, σε περίοπτη θέση, το μεγάλων διαστάσεων παστέλ πορτραίτο του Παύλου, που φιλοτέχνησε ο Μίλτος Παπαστεργίου. Από τη Μελίνα Σιδηροπούλου δεν με ενδιέφερε καθόλου η ενδεχόμενη μουσικολογική της άποψη για τη δουλειά του αδερφού της, που εξακολουθεί να συγκινεί και να ανακαλύπτεται από τα νέα παιδιά, 11 χρόνια μετά τον βιολογικό του θάνατο. Αυτό που ήθελα και που, νομίζω, παρουσιάζει ενδιαφέρον ήταν η αναδρομή στην παιδική ηλικία τους, στη σχέση με τους γονείς και στη διαμόρφωση του υπερευαίσθητου χαρακτήρα ενός ορίτζιναλ ρόκερ, ο οποίος οδηγήθηκε στην αυτοκαταστροφή μέσω της πρέζας.

Έτσι, για να αποκτήσει και η μικρή Ελλάδα, αμέσως μετά τη μεταπολιτευτική λαίλαπα, τον δικό της Ποιητή του Ροκ, παρά το θλιβερό γεγονός της απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής. Πως θα ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος αν ζούσε; Μπορεί να είχε αποσυρθεί από τα μουσικά δρώμενα. Μπορεί πάλι να συνεργαζόταν με τα πιο ωραία παιδιά, κορίτσια κι αγόρια, της ελληνικής αγγλόφωνης ροκ σκηνής. Κανείς δεν ξέρει και δεν δύναται να απαντήσει, ούτε και η ίδια του η αδερφή, που τον έζησε για 42 ολόκληρα χρόνια. Συνεπώς, το ερώτημα αυτό θα πλανιέται ποιητική αδεία εις τους αιώνας των αιώνων, όσο η μουσική θα προχωράει και θα εξελίσσεται και όσο θα ανανεώνονται οι μελετητές του έργου του και οι λάτρεις των τραγουδιών του.

* Η συνέντευξη με τη Μελίνα Σιδηροπούλου πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος 152/3 της ”Οδού Πανός” – αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο (φθινόπωρο 2011). Την αναδημοσιεύω εδώ, δύο χρόνια μετά, δεδομένης της μέχρι σήμερα ”απουσίας” της από το διαδίκτυο, με αφορμή την επερχόμενη επέτειο γέννησης του εκλιπόντος. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος είχε γεννηθεί στις 27 Ιουλίου 1948, οπότε και θα γινόταν 65 ετών.