Δημήτρης Πουλικάκος @ Stone Bar, 10/12/2010 Πάτρα

11 Δεκεμβρίου, 2010

Κάποια πράγματα όσο και αν περνάει ο χρόνος, όσο και αν οι τάσεις και οι εποχές αλλάζουν, αυτά παραμένουν αναλλοίωτα, ενισχύοντας κάθε φορά τα χαρακτηριστικά που τα ανέδειξαν και τα έθεσαν ως βάση, αμετακίνητη, σταθερή σαν βράχος (Rock).

Ένα από αυτά τα πράγματα για την εγχώρια μουσική σκηνή μας είναι η συνέπεια στον χώρο και η συνεχής σταθερή παρουσία του Μήτσου ή αλλιώς του Μητσάρα, ή Μήτσακλα, ή του Πουλίκα ή του Θείου Νώντας της σκηνής μας του Δημήτρη Πουλικάκου. Μία αναμφισβήτητη μορφή για το μουσικό στερέωμα της χώρας μας που αν κάποιος αναλογιστεί τη προσφορά και το έργο του σίγουρα θα του προκληθεί δέος προς αυτόν τον μέγιστο καλλιτέχνη με πάνω από 40 χρόνια συνεχής πορείας.

Ο Μήτσος ανέβηκε στο stage λίγο μετά τα μεσάνυχτα, με το ένα του χέρι στο γύψο, προς έκπληξή μας, με το εκκεντρικό του στυλάκι όπως τον ξέρουμε και ξεκίνησε τη βραδιά με κάποιες κλασσικές rock διασκευές του εξωτερικού αλλά και τιμώντας όπως πάντα τον δικό μας αγαπημένο Παύλο Σιδηρόπουλο. Classic Rock, Hard Rock, Blues που όσο πέρναγε η ώρα η ένταση ανέβαινε και το πάθος και η δύναμη της φωνής του Πουλικάκου σε συνδυασμό με την εξαιρετική και μοναδική ερμηνεία του υπερκάλυπταν τη μουσική και τον κόσμο και μας συνέπαιρνε σε ένα μοναδικό ταξίδι στο παρελθόν.

Ο κόσμος στεκόταν άξια απέναντι στην μπάντα και συνόδευε τα κομμάτια τους με τις δικές του φωνές, κυρίως στο άκουσμα τον κλασσικών κομματιών του θείου Νώντα όπως το Σκόνη Πέτρες Λάσπη, Κάλλιο μιας ώρας, στο Σούπερμάρκετ, Πολύ ωραίο στιλ, Ανεπρόκοπος κ.α

Μετά από δύο ώρες περίπου ο Δημήτρης Πουλικάκος κατέβηκε από τη σκηνή ενώ για κλείσιμο μας επιφύλασσε μία έκπληξη ο Κυριάκος Δαρίβας (ντράμερ των Απροσάρμοστων) καθώς μας παρότρυνε μα κλείσουμε με ένα τραγούδι με τις φωνές μόνο του κοινού. Από τις πρώτες νότες κιόλας ο κόσμος ξεσηκώθηκα καθώς το Rock ‘n’ Roll στο Κρεβάτι που ηχούσε παρέσυρε όλο το μαγαζί να τραγουδάει με απίστευτη ένταση και πάθος.