Βανδαλούπ

“Εντεκα χρόνια μόλις συμπληρώθηκαν από εκείνο το Μάη του ’90 που μια παρέα απ’ τη Θεσσαλονίκη εισέβαλε στην ανεξάρτητη σκηνή, με μια και μόνο υπόσχεση, “ΕΝΑ ΗΧΗΤΙΚΟ FUCK OFF”.

Με επιρροές από το πρωτόγονο punk του ’77,αλλά και από τα αντίστοιχα ανεξάρτητα ελληνικά γκρούπς της εποχής μας και λίγες νότες από παλιότερες δεκαετίες φτάσαμε τελικά στα σκοτεινά υπόγεια της “ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑΣ ΒΑΒΥΛΟΝΑΣ”, που ο ήλιος δεν τα βλέπει ποτέ, κι όπου στους υπονόμους κολυμπούν μεταλλαγμένα τρωκτικά ενώ παντού ακούγονται σκληρά και γρήγορα ριφς από αμερικάνικο hardcore της δεκαετίας του ’80, που ήταν και οι κύριες επιρροές μας τόσο στη πρώτη μας δουλειά όσο και στη δεύτερη (CD-ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ) παραγωγή: “CRAZY FLY TAPES” σε συνεργασία με τη “LYOM RECORDS”-1997. Δεν ήταν όμως ο ήχος των 80’s και του hardcore, ούτε και του punkrock και η διαμαρτηρία στο πόλεμο του Κόλπου (“ΧΑΟΣ IRAK ΕΞΠΡΕΣ”). Ηταν μαζί μ’ αυτά κι εκείνη η ψυχεδελική μυθολογία που ήταν η κύρια αφορμή για να πάρει το σχήμα το όνομα ΒΑΝΔΑΛΟΥΠ απ’το βιβλίο του Τόμ Ρόμπινς “ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ”.

‘Εντεκα χρόνια μετά τα πράγματα δεν είναι όπως την εποχή των πρώτων συναυλιών μας. “Η δύση όσο περνάει ο καιρός και πιο πολύ αγριεύει τρίζοντας τα δόντια σε μια ανατολή που αρρωστιάρικα λιώνει κατω απ’του ήλιου το φως”. Κι εμείς δεν θέλαμε να μείνουμε έξω από αυτήν την ιστορία. Οι πολλές αποχωρήσεις και οι επάνοδοι παλιών μελών, ο θάνατος του δεύτερου μπασίστα (1999) και η τελική μορφή που πήρε το συγκρότημα το 2000 με την προσθήκη νέων μελών μας φέρανε μπροστά σε μια απότομα μεταβαλλόμενη πραγματικότητα όπου τα απομηνάρια του παρελθόντος και τα καλά στοιχεία του παρόντος, οι επιρροές, η σκηνή μας αλλά κι εμείς οι ίδιοι γίναμε πλέον ζώα προς εξαφάνιση. ‘Ετσι έπρεπε να επιστρέψουμε πίσω στον λογοτεχνικό ιδιοκτήτη του το αρχικό όνομα του γκρούπ. ‘Εντεκα χρόνια δανεισμού ήτανε άλλωστε αρκετά. Μην είμαστε κι αχάριστοι. Ζώα προς εξαφάνηση δεν είναι ένα ξενέρωτο οικολογικό όνομα, αλλά είναι μια παρομοίωση. Ζώα προς εξαφάνιση στην ουσία είμαστε εμείς οι ίδιοι. Επίσης αυτή η αλλαγή δεν είναι μια εγωιστική και επιπόλαια απόφαση, αλλά κάτι που μας τυρρανούσε το μυαλό μας για πολύ καίρο. ‘Ετσι ο μόνος γνήσιος και αληθινός τρόπος για να θυμόμαστε τους “φίλους που έφυγαν” ήταν να αλλάξουμε το όνομα του γκρούπ.

Με παλιά και με νέα μέλη η γενιά του ’80 και η πρώτη γενιά του 21ου αιώνα τα “ΖΩΑ ΠΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ” αφιερώνουν όλες τις συναυλίες που ακολουθούν μέχρι την επόμενη μας δουλειά στους φίλους μας που έφυγαν και ιδιαίτερα στο Γιάννη που έφυγε απ’αυτον τον τρισάθλιο κόσμο στα 30 του (όχι από ναρκωτικά η από ατύχημα όπως γίνεται συνήθως, αλλά από καποιό καρδιακό πρόβλημα όπως δεν γίνεται συνήθως) γι’ αυτό και θα το λέμε σε καθέ μας εμφάνιση από ‘δώ και στο εξής: “Θυμήσου τους φίλους που έφυγαν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, οι νεκροί να το ξέρεις πεθαίνουνε μονάχα τότε αν τους ξεχάσεις”.

ΒΑΝΔΑΛΟΥΠ 13-10-2001