Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι ένας τραγουδοποιός ή μια μπάντα όταν ασχολείται σοβαρά με αυτό που ονομάζουμε μουσική –η οποία από μόνη της είναι μια σοβαρή υπόθεση- θα έπρεπε να επανέρχεται (ξανά και ξανά…) στην ελληνική δισκογραφία κάθε ένα ή δυο χρόνια παραδίδοντας την –εκάστοτε- καινούργια του δουλειά επειδή το επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς.Αυτό συνήθως συμβαίνει σε άσματα που δεν μπορεί να τα ακούσει το ανθρώπινο αυτί οπότε πάμε παρακάτω…
Οπου παρακάτω συναντάμε μετά από απουσία 10 περίπου χρόνων τους Xaxakes. Μεγάλο διάστημα σίγουρα αν αναλογιστούμε ότι η τελευταία τους δισκογραφική κατάθεση ήταν το 2000 και η πρώτη το 1996. Μεγάλο και το γεγονός όμως ότι η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη βρίσκει πάντα τον τρόπο να μας συγκινεί πότε με τη μουσική, πότε με τους στίχους, πότε με τα όργανα που χρησιμοποιεί –εδώ γοητεύει πραγματικά η χρήση του σαξόφωνου αλλά και τα «ταξιδιάρικα» γυναικεία φωνητικά-…
Πιστό πάντα στη σουρεαλιστική του διάθεση που βγάζει μέσω των -τρυφερών πολλές φορές- στίχων του , το σχήμα του Γιάννη Νάστα με αυτή τη τρίτη του δισκογραφική κατάθεση που φέρει τον τίτλο «το valse των ελαφιών» χαρίζει στην ελληνική δισκογραφία όχι αρκετούς δίσκους σε ποσότητες αλλά ένα μικρό αριστούργημα και έξυπνα σε συνθέσεις τραγούδια όπως το «Μη μαζί, γιατί», «Σ’ έχω χάσει», «Τι ωραία που ‘ναι στη βροχή»…
Ο Γιάννης Νάστας μαζί με τη σύντροφο του και στη ζωή Domini Λυμπέρη διατήρησε όλα αυτά τα χρόνια ανέπαφο το δικό του γνώριμο ύφος,αυτό με το οποίο μας συστήθηκε το 1996 στο κοινό και έκανε πολλούς ψαγμένους ακροατές να…ψαχτούν ξανά και να θυμηθούν αν ποτέ άκουσαν κάτι παρόμοιο όλα αυτά τα χρόνια μέσω της -επίσημης έστω – ελληνικής δισκογραφίας. Οι παραγωγοί του ραδιοφώνου σίγουρα θα … πονοκεφάλιασαν ευχάριστα βλέποντας τότε ένα πραγματικά καινούργιο και ιδιαίτερο συγκρότημα να έρχεται στο προσκήνιο καλλιεργώντας αυτό που ονομάζουμε σήμερα εναλλακτική pop. Το ότι οι Xaxakes εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο και δρούσαν στο παρασκήνιο είναι απλά ένα σημαντικό γεγονός το οποίο επιτάσσει η ίδια η καλλιτεχνική ανάγκη και δημιουργία…και αυτό νομίζω ότι πρέπει όχι να μας … πονοκεφαλιάσει απαραίτητα αλλά σίγουρα να μας εκπλήσσει ευχάριστα.
Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι προσδίδουν και σε αυτή τη δουλειά καινούργια ηχοχρώματα όπου τα σίνθια, οι κιθάρες και το μπάσο μπλέκονται με όργανα όπως το τσέλο, η τρομπέτα, το ακορντεόν και το τενόρο σαξόφωνο καταλαβαίνετε για τι αποτέλεσμα μιλάμε.
Ουπς…παραλίγο να το ξεχάσω. Προσέξτε και τους πολύ καλούς μουσικούς που πλαισιώνουν τους δυο προαναφερθέντες και θα καταλάβετε πως όλα αυτά που γράψαμε παραπάνω –και πολλά άλλα – συμπυκνώνονται και σημειώνονται σε μια δουλειά που σε κερδίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα…
Οι Xaxakes είναι :
Γιάννης Νάστας : Φωνητικά, κιθάρα
Domini Λυμπέρη : sunth. Pianos
Tracklist :
01. Μη μαζί, γιατί
02. Πονάν τα χείλη μου (γεια!)
03. Τι ωραία που ‘ναι στη βροχή
04. L’ amour
05. Love me
06. Κάτι σαν αυτό
07. Σ’ έχω χάσει
08. Ασταμάτητα νέοι
09. Το Valse των ελαφιών
10. New York city
11. Η επιστροφή
Από τον Αλέξανδρο Γερασίμου