Για Τρίτη χρονιά γίνεται ο διαγωνισμός για την ανάδειξη μίας μπάντας από τη χώρα μας,η οποία θα ταξιδέψει το καλοκαίρι ως τη Γερμανία για να παίξει στο Wacken Open Air Festival.
Πάμε στην παρουσίαση του τελικού λοιπόν!
Pandora Opened The Box and the gig, αν και απογοητευτικά. Το να παίξεις σαν ο χαμένος κρίκος μεταξύ Faith No More και The Dillinger Escape Plan εκτός από τεχνική και μούρλια, θέλει και «καλαμπαλίκια», κάτι που δε φάνηκε μέσα απ’τα στενά τους τζιν να διαθέτουν… Ούτε τα χαζοχαρούμενα ακροβατικά, ούτε η παραλίγο καταστροφή του μπάσου, ούτε ο κάκιστος ήχος τους βοήθησαν. Για όσους δεν τους γνωρίζετε, αν έχετε δει το “Yes Man” με τον Jim Carrey, οι Munchausen By Proxy, η fake μπάντα που έπαιζε στην ταινία, μπροστά στους P.O.T.B. φαντάζουν Mozart!
Τη σκυτάλη πήραν οι Show Your Face. Μετά την κριτική για το promo τους, ήθελα να τους δω πάρα πολύ κι επί σκηνής. Δραστήριοι κατά τα Ύ, με τον κιθαρίστα να αφοσιώνεται περισσότερο στο όργανο παρά στο κοπάνημα, με καλό ήχο εκτός του δεύτερου μικροφώνου που ήταν αρκετά χαμηλά, σε γενικές γραμμές έκαναν μια πολύ δυνατή εμφάνιση και δίδαξαν τι εστί σπάσταcore!
Επόμενοι οι Soulblast, οι οποίοι αν και μικροί σε ηλικία (κάτι είπαν για πανελλήνιες), απέδωσαν πολύ καλά. Το στυλ τους θυμίζει απειλητικά Children Of Bodom, αλλά με λιγότερο ενθουσιώδη σόλο. Δύσκολο στυλ για πιτσιρικάδες, αλλά έχουν ικανότητες! Η προσωπικότητα είναι κάτι που θα βρεθεί στην πορεία θέλω να πιστεύω.
Οι, όπως προέκυψε αλλά και όπως πολλοί πίστευαν, νικητές της βραδιάς Total Riot επέδειξαν πολύ δυνατή σκηνική παρουσία, εξαιρετική επαφή με το κοινό, γαμάτα samples, περιττά κρουστά και βαψίματα, επιρροές από Soulfly και Ill Nino, αλλά κατά τη γνώμη μου στραβοκατανεμημένη μουσική. Τα heavy σημεία τους τα σπάνε, τα μελωδικά σου κολλάνε, αλλά η αλλαγή από «αντρικά» σε «γκέι» μέρη ήταν απότομη. Βέβαια, τα κομμάτια τους είναι αρκούντως «πιασάρικα» και σε συνδυασμό με το show τους κέρδισαν κοινό και κριτικούς και το καλοκαίρι πάνε Wacken! Μπράβο στα παιδιά και εις ανώτερα!
Οι SlavEatGod πάλι αδικήθηκαν από τεχνικά προβλήματα στον ενισχυτή κι αυτό μάλλον τους ξενέρωσε… Κρίμα, γιατί τόσο το μοντέρνο και σφιχτοδεμένο core τους και η αριστουργηματική lead κιθάρα, όσο και η επαφή και το παιχνίδι με το κοινό θα μπορούσαν άνετα να τους δώσουν πολύ περισσότερα από μια απλά καλή εμφάνιση.
Τώρα δε θα είμαι αντικειμενικός, καθώς το power metal δεν είναι το στοιχείο μου, αλλά οι Silent Rage καλύτερα να έμεναν silent! Τυπικό ευρωπαϊκό power, με κακή στα ψηλά φωνή (μεταξύ μας, ο δεύτερος κιθαρίστας είχε πολύ καλύτερη φωνητική απόδοση και χροιά) και με τα πλήκτρα σε ενοχλητικά ανεβασμένη ένταση. Δε με ενθουσίασαν και νομίζω ότι αν δεν είσαι τελειωμένος power-άς, δεν τους πάλευες…
Τέλος, οι Beyond Perception, με σταθερά καλή παρουσία και δίνοντας ίσως την πιο σοβαρή performance τους, έκλεισαν μια κατά τ’άλλα γεμάτη βραδιά.
Γενικά το επίπεδο ήταν αρκετά ψηλά, αν και πιστεύω πως κάποιες μπάντες δεν πίστευαν σ’αυτό που έκαναν και πήγαν στα κουτουρού στο διαγωνισμό, γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται. Ευτυχώς μιλάμε για τους λίγους, γιατί στην πλειοψηφία οι μπάντες είχαν όλες τις προδιαγραφές για ένα τέτοιο φεστιβάλ, αλλά, όπως σε κάθε διαγωνισμό, μόνο ένας κερδίζει.
