Οι Dive είναι ένα συγκρότημα που μετράει ήδη 11 χρόνια ζωής και αυτός είναι ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος του γκρουπ. Παρ’ όλο που η αναμονή ήταν μεγάλη, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει απόλυτα, αφού με τις πρώτες νότες που ξεχύνονται από τα ηχεία, καταλαβαίνεις ότι οι τύποι δεν αστειεύονται καθόλου. Υπεύθυνοι για αυτό το απίστευτο ηχητικό γρονθοκόπημα είναι η τετράδα των : Monkey J –στην κιθάρα και στην φωνή, Taz στα ντραμς, Titos στην lead κιθάρα και τέλος ο Livy στο μπάσο.
Οι επιρροές του γκρουπ είναι πολλές και φαίνεται ξεκάθαρα η αγάπη τους προς τους Kyuss , Tool ,Soundgarden και γενικά προς όλα τα μεγαθήρια του stoner ήχου αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να τους μεμφθείς για μιμητισμό αφού έχουν χωνέψει για τα καλά τους ήρωές τους και τώρα τους ξεπερνάνε σε όγκο και ταχύτητα.
Το cd ανοίγει με τον δυναμίτη Fresh blue coffee, ο οποίος πλην της σκληράδας του διακρίνεται και για τα πολύ ωραία κιθαριστικά riff ενώ το Lockjaw που ακολουθεί έχει σαφώς πιο αργές ταχύτητες αλλά εξίσου εντυπωσιακό και ογκώδες ηχητικό έρεισμα το οποίο δυναμώνει το σόλο του μπάσου προς το τέλος του κομματιού. Τρίτο τραγούδι στο cd είναι το Billy Jean με πιο desert-stoner χαρακτηριστικά, αργόσυρτα φωνητικά και βρώμικες κιθάρες και κατόπιν έρχεται το Lydia and the pigheads με τα οργισμένα φωνητικά και τα ψυχεδελικά σόλο να μας δείξουν με σαφήνεια πως μια επιρροή για το γκρουπ ήταν σίγουρα και οι Pink Floyd. Ακολουθεί το Desden με μια κιθάρα-ξυράφι να περνάει πάνω από όλο το κομμάτι και να το στοιχειώνει με τον ήχο της ενώ το Fabio,Fabio κρύβει μέσα του αρκετή οργή με τα σχεδόν ψιθυριστά φωνητικά και τα κοφτά ντραμς, φόρος τιμής στο Ιταλό αντιεξουσιαστή που έπεσε νεκρός ,κλείνοντας με ένα σχεδόν ανατολίτικο ψυχεδελικό σόλο. Έβδομο κομμάτι στο cd είναι το Pets in rubbies , το οποίο ξετυλίγεται αργά ,με μια μακρόσυρτη εισαγωγή ενώ στο μέσο του κομματιού υπάρχει μια εναλλαγή στον ρυθμό με το μπάσο να παίρνει το πρώτο χέρι και να ρίχνει κάπως τα αρχικά γκάζια του τραγουδιού το οποίο στο τέλος κορυφώνεται σταδιακά μέχρι το ιδανικό κλείσιμο. Το Ιguana με τις μπουκωμένες κιθάρες του και την δυνατή ρυθμική του βάση είναι σίγουρα ένα από τα πολλά διαμαντάκια αυτής της κυκλοφορίας ενώ τα φωνητικά με τα βραχνά ουρλιαχτά τους, θυμίζουν κάτι από τους Εν Πλώ .Ένατο κομμάτι στο cd βρίσκεται το Plan 9 from outer space με τις α-λα μεξικάνα κιθάρες να κάνουν την έκπληξη και εξίσου θυελλώδη φωνητικά (δεν έκλεισε ο λαιμός του χριστιανού?) και προτελευταίο track συναντάμε το The field με μια κάπως θολή μελωδία αλλά με υπέροχα φωνητικά και μια εκρηκτική κιθαριστική γραμμή να κλείνει σε οργασμική κορύφωση το κομμάτι. Τέλος, το κύκνειο άσμα του άλμπουμ με τίτλο Floating ξεκινάει με τις ίδιες απίστευτες ταχύτητες που έχουν και τα περισσότερα τραγούδια του cd και γρήγορα εξελίσσεται σε ένα μανιεριστικό κρεσέντο με τα ντραμς σε τελετουργικούς χτύπους και ένα ιδανικό τελείωμα.
Πριν βγάλετε το cd από το player, θα ανακαλύψετε κάπου γύρω στα 5 λεπτά πριν τελειώσει η συνολική διάρκεια πως υπάρχει και ένα bonus track ,παρμένο προφανώς από κάποια πρόβα του γκρουπ , με μια όμορφη ψυχεδελική μελωδία την οποία αναπτύσσουν αργά και σταθερά, κλείνοντας ιδανικά έναν δίσκο που δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο.
Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι το το cd των Dive είναι μια μικρή ηχητική έκπληξη, με την εκτελεστική και συνθετική ωριμότητα του γκρουπ να δείχνει το δρόμο για το πώς μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια την διεθνή stoner σκηνή και να μείνεις με το κεφάλι ψηλά. Στα συν της έκδοσης τα πολύ ωραία εικαστικά θέματα του artwork το οποίο συμπληρώνει ένα αφισάκι. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Lab και στην Spinalonga για την επιμονή τους να μας γνωρίσουν αυτό το μικρό διαμαντάκι της ελληνικής σκηνής.
Κείμενο: Δημήτρης Βασιλειάδης