Χαίρομαι πολύ που γράφω σε μια σελίδα σαν το Rockap, που ειδικεύεται στην ελληνική σκηνή και έχει ως απώτερο σκοπό να αποδείξει αλλά και να αναδείξει τον πλούτο αυτής της σκηνής.
Αυτό το demo λοιπόν, έρχεται από έναν μουσικό από τις Σέρρες, ονόματι Bαγγέλη Τέκα, ο οποίος, βάσει του υλικού που ακούω, τρέφει πολύ μεγάλη αγάπη για το heavy metal.
Εγώ ένα έχω να πω. Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω και να ακούγονται απ’ολους.
Δεν θα κάτσω να γράψω τι μπορεί να θυμίζουν οι μουσικές επιρροές του φίλτατου Βαγγέλη, γιατί πολύ απλά καμία δουλειά (δισκογραφική ή μη) δεν πρέπει να συγκρίνεται με οποιαδήποτε άλλη. Και ο ΄λογός είναι, ότι το άτομο το οποίο την συνέθεσε, είναι μια ξεχωριστή οντότητα, γι’ αυτό και η δουλειά του θα είναι κάτι ξεχωριστό και μη συγκρίσιμο. Θα κάτσω και θα γράψω τις εντυπώσεις μου λοιπόν, ακούγοντας αυτό το demo αρκετές φορές.
Το demo ξεκινάει με το Leonidas, ένα κομμάτι το οποίο σαρώνει πραγματικά τα πάντα στο διάβα του. Κυριαρχούν οι επιθετικές κιθάρες, στις οποίες είναι φύσει αδύνατον να αντισταθείς και να μην αρχίσεις να κουνάς ρυθμικά το κεφάλι πάνω-κάτω. Ο απίστευτα καλπάζων ρυθμός στα τύμπανα μας “στέλνει” με μεγάλη άνεση στα τότε πεδία της μάχης.
Δεύτερο κομμάτι, το Into the labyrinth. Οι γκαζωμένες κιθάρες, μαζί με το βασικό εξοντωτικό riff και το έντονο φλερτ με thrash, μας οδηγούν σε ένα μανιασμένο σόλο με πολύ ωραίες ρυθμικές κιθάρες στο φόντο να το συνοδεύουν. Εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Τρίτο κομμάτι είναι το Ares (warlod of the Greeks). Εδώ ο συνδυασμός heavy και thrash είναι πλέον ξεκάθαρος. Ένα πολύ δυνατό κομμάτι, μια γροθιά στο στομάχι.
Τέταρτο κομμάτι το ορχηστρικό Venus. Kαι εδώ ο φίλος Βαγγέλης, κάνει απίστευτη δουλειά στις κιθάρες, και αυτό που με εντυπωσιάζει στο συγκεκριμένο κομμάτι, είναι το σύνολο των ιδεών του στην κιθάρα. Πολλά θέματα ενωμένα, με ένα πολύ αρμονικό τρόπο, που μας αποδεικνύει ότι το έχει το θέμα κιθάρα-σύνθεση.
Και ερχόμαστε στο πέμπτο κομμάτι, το Forest witch. Και αυτό μπαίνει τσαμπουκαλεμένο. Ένα πολύ δυναμικό heavy, με καλή δουλειά και αυτό στις κιθάρες.
Τελευταίο κομμάτι στο δίσκο, το Argonauts. Αυτό και το Leonidas, έχουν τον πιο επικό προσανατολισμό. Ξεκινάει με mid tempo ρυθμό, μετά περνάμε σε κάτι δισολίες εκτελεσμένες με απίστευτη μαεστρία και από εκεί και πέρα, ανεβάζει κάπως στροφές και φτάνει σε ένα φινάλε αν μη τι άλλο εντυπωσιακό.
Αυτό που έχω να πω, είναι ότι πρόκειται για ένα demo που το ακούς και το ξανακούς με μεγάλη ευχαρίστηση, γιατί πολύ απλά ο φίλος Βαγγέλης μπορεί και μετουσιώνει τα συναισθήματα του σε μουσική. Έχει πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και ιδέες και γενικά πρόκειται για μια κυκλοφορία που συμπεριλαμβάνει τα εξής στοιχεία: όρεξη, πάθος, ικανότητα, στον υπερθετικό βαθμό, κάτι που θα το λάβει ο εκάστοτε ακροατής απλά πατώντας το play.
Η παραγωγή είναι αξιοπρεπέστατη (home studio), οπότε πολλά μπράβο και σε αυτό τον τομέα. Και όσον αφορά το artwork, η εικόνα είναι εντυπωσιακή κατ’ εμέ και στο booklet υπάρχουν και οι στίχοι των κομματιών.
Κλείνοντας, θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον φίλο Βαγγέλη και να του πω, πως πρέπει να συνεχίσει, αξίζει, και έχουμε ανάγκη από τέτοιες δουλειές. Μπράβο, και εις ανώτερα!!!
Ηλίας Μπαρλής