Οι Sede Vacante είναι ένα νέο σχήμα από την Καβάλα που κάνει το ντεμπούτο του με το άλμπουμ «Skies Infernal». Πρόκειται για ένα heavy goth σχήμα με dakwave επιροες αλλα και γενικότερα από το ευρύ φάσμα του μέταλ. Αποτελείται βασικά από τον Μιχάλη Τικόπουλο και την Κωσταντίνα Αλεξίου, 2 μουσικούς από την Καβάλα με εμπειρία και πατήματα πάνω στο πεντάγραμο.
Αναλυτικότερα, ο Μιχάλης σπούδασε στο Bercklee College of music στη Βοστώνη (master in guitar performance) και η Κωσταντίνα σπούδασε στο Τhe National Academy of music στη Σόφια στη Βουλγαρία. Ο Μιχάλης είναι ο εγκέφαλος του εγχειρήματος και επίσης μοιράζεται τα φωνητικά με την παρτενέρ του, καθώς και αρκετά από τα όργανα στο δίσκο.
Το εγχείρημα είναι ΑΚΡΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ και σοβαρή δουλειά. Η παραγωγή, αν εξαιρέσεις το ταμπούρο που ακούγεται λίγο… τζούφιο, είναι κορυφαίου επιπέδου, και αρκετά ταιριαστή στο είδος. Στα αρνητικά το (κλασική κατάρα της μέταλ) εξαφανισμένο μπάσο, πλην εκείνων των μίνιμαλ στιγμών που μένει μόνο του με τα τύμπανα. Οι κιθάρες από άλλο πλανήτη, ίσως οι καλύτερες που έχω ακούσει σε αυτό το επίπεδο από τη χώρα μας. Οι ήχοι των πλήκτρων πολύ σωστά συνδυασμένοι μεταξύ τους και επιλεγμένοι με γούστο. Κάνουν τη διαφορά θα έλεγα σε άλλο ένα μέταλ δίσκο. Η φωνή της Κωσταντίνας είναι γλυκειά, με χροιά μίας σοπράνο style. Γνωστή “σεσημασμένη” άλλωστε η Κωσταντίνα στη πόλη της Καβάλας για τις φωνητικές της ικανότητες. Αυτό που δεν ξέραμε, είναι ότι ο Μιχάλης είναι τόσο καλός συνθέτης! Χα! Ναι, λοιπόν! Τα κομμάτια είναι όλα ένα και ένα!
Με στιγμές που θυμίζουν πολύ έντονα σχήματα όπως οι Nightwish και οι Sirenia, τα κομμάτια έχουν ρυθμό, ένταση, πάθος και πολύ σωστό στήσιμο μέσα σε ένα άλμπουμ με σεβαστή διάρκεια. Ξεχωρίζει το «Hate Eternal» με τα πολύ ωραία ριφάκια και και πιασάρικο ρεφρέν του. Αγαπημένο μου είναι το «Cruelty in Disquise», στο οποίο εκεί προς τη μέση κάποια στιγμή εμφανίζεται και ένας Μιχάλης «Κλώνος» του Ozzy…πραγματικά η φωνή του είναι ίδια και απαράλαχτη με τον μύθο της μέταλ από το Birmingham…. To ριφ (και ο ήχος…μα τι ήχος…) της κιθάρας είναι απλά άπιαστα «κακό» και «βρώμικο» , τόσο, που να σφίγγεις τη γροθιά σου πριν το καταλάβεις…. Το άλμπουμ κλείνει υπέροχα και μελωδικά με το “A thousand Shades of Moon», στο οποίο θα ήθελα να ακούσω την αντρική φωνή χωρίς κανένα εφέ, και το πιάνο κλασικό, ηχογραφημένο με 2 πατροπαράδοτα πυκνωτικά. Νομίζω θα έδινε πολύ περισσότερα από το συνθεζάιζερ, σαν κλείσιμο. Τα ορχηστρικά σε όλο το δίσκο επίσης προσφέρουν μία αίσθηση μεγαλείου και προσοχής στο σύνολο.
Εν κατακλείδι, με λίγο περισσότερο μπασάκι, λίγο λιγότερο εφεδάκι στη φωνή και ένα άλλο ταμπούρο, θα χαλούσε το στερεοφωνικό του αυτοκινήτου από το πολύ playback αυτού του δίσκου, οπότε, ίσως καλύτερα έτσι, να έχουμε και εμείς κάτι να γράψουμε να μη μας διώξει ο αρχισυντάκτης μας…. 🙂 … Κατά τα αλλά άψογοι, και περιμένουμε να τους δούμε και επι σκηνής. Με το καλό και το βίντεο κλιπ που ξέρω πως ετοιμάζουν και το ντεμπούτο λάιβ τους στην Αθήνα, support στους Delain και στους Sirenia, παρακαλώ! Αμέ; Ειδατε τι βγάζει η Καβάλα ωρέ;
Ι. Δ.
https://www.facebook.com/sedevacanteband