Προς τις ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ μπάντες εκεί έξω…

17 Φεβρουαρίου, 2014 2

Ακούω συνέχεια την ίδια κουβέντα όταν με ρωτάνε γιατί ασχολείσαι με τους Schooldrivers αφού δεν βγάζεις χρήματα από αυτό. Ναι φίλοι, η “φάση” δεν είναι για το χρήμα… Αυτό είναι σίγουρο….
.
.
.
ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Και όταν μιλάμε για χρήμα δεν εννοούμε να έχεις ιδιωτικό κότερο και tour bus αλλά να μπορείς να κάνεις μόνο αυτό και όταν σε ρωτάει κάποιος «Με τι ασχολείσαι?» να απαντάς: “ΕΙΜΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΣ και παίζω σε μια hard rock μπάντα”. Όχι ότι έχεις και την πρωινή δουλειά τάδε, ή την τύχη του μπαμπά με τα τάνκερ και το ελικοδρόμιο.
Η “φάση” όπως την λέμε οι περισσότεροι ως κατάλοιπο του underground των 80’s δεν θα έχει ΠΟΤΕ χρήμα, όσο εμείς οι ίδιοι φοβόμαστε την ταμπέλα – ΧΡΗΜΑ+ΜΟΥΣΙΚΗ στην ίδια παράγραφο.
Δηλαδή οι Metallica επειδή έκαναν χρήμα ξεπουλήθηκαν? Τότε γιατί συνεχίζετε να τους ακούτε? Αλήθεια πως τους μάθατε in the 1st place? Είχατε το χάρισμα του old school hipstera που έβρισκε κασσέτες από underground μπάντες του Αμερικανικού βορρά επειδή σας τις έστειλε με το ταχυδρομείο ο μακρινός εξάδελφος από τη Νέα Υόρκη?

ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ.

Όσοι θέλουν να παραμείνουν UNDERGROUND θα παραμείνουν under that FUCKING GROUND με τις υπόλοιπες κατσαρίδες, βακτήρια, σκουλήκια για να τους πατάνε οι OVERGROUND σκύλο/hip-hop/pop-o/μάγκες που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ένα μάτσο τίποτα σε σχέση με τον “υπόγειο” θησαυρό.

Δεν έχω βαρεθεί. ΕΧΩ ΣΙΧΑΘΕΙ να βλέπω και να ακούω πολύ αξιόλογες μπάντες να λένε ότι η “φάση στην Ελλάδα είναι τελειωμένη”,”δεν έχει νόημα να το κάνεις για να βγάλεις λεφτά για αυτό εμείς το κάνουμε για την κ@υλα μας”,”δεν πρόκειται να παίξουμε αυτά που θέλει ο κόσμος θα παίξουμε αυτά που γουστάρουμε”,”συνεργαζόμαστε με τους άγνωστους1, άγνωστους2, άγνωστους3 και έχουμε ως στόχο να παίζουμε τη μουσική μας”.

Και συμπληρώνω εγώ στο τελευταίο… Για να είσαστε όλοι μαζί το bunch of infamous dudes that just are too good to fight for their right to be FAMOUS?!

ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ…

Προτείνω όσους από εσάς ενδιαφέρει πραγματικά να κάνετε κάτι με τη μουσική σας και να μην είστε συνέχεια μέσα στην antistar κατάθλιψη να αγκαλιάσετε την ιδέα ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

ενεργειακά ΑΥΤΟΝΟΜΟ – δηλαδή να τροφοδοτεί τον εαυτό του με την ίδια ενέργεια που καταναλώνει και
στοχευόμενο ΚΑΠΟΥ – δηλαδή να έχει ένα μακρόπνοο στόχο που κάπου να οδηγεί.

ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΚΛΙΚΕΣ ΣΑΣ. ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΚΙΑ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ.

Όλοι προσπαθούμε για το ίδιο πράγμα.

Έχουμε σύμμαχο σε σχέση με κάποιους άλλους που βγάζουν λεφτά από την “φάση” ότι:

α) είμαστε καλύτεροι μουσικοί,
β) καλύτεροι συνθέτες
γ) καλύτεροι τραγουδιστές,
δ) καλύτεροι στο performance,
ε) ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ δεν νικιέται.

Το μόνο που είναι ΙΚΑΝΟ να τη νικήσει είναι ένα ΑΠΕΙΡΩΣ ΚΑΚΟ MARKETING PLAN που λέει

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ,
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ UNDERGROUND,
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Η ερώτηση δεν είναι ARE YOU WITH ME OR NOT?
ARE YOU with YOU – OR NOT?

PART #2

Το πρόβλημα είναι η θεώρηση στα πράγματα (ή αντίληψη κατ’ άλλους). Αν κάποιος νιώθει καλά με το να είναι UNDERGROUND, να παίζει 1 φορά το 2μηνο και να διαλυθεί μετά 3 χρόνια πχ γιατί απλά δεν πάει πουθενά αυτό το πράγμα που έχει ονομάσει μπάντα τότε ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν τον αφορούν τα παραπάνω.
Όλα τα παραπάνω τα απευθύνω σε ΣΟΒΑΡΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ που θέλουν το κάτι παραπάνω ή ΗΘΕΛΑΝ το κάτι παραπάνω και αποφάσισαν να επαναπαυθούν στη ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ του: “Δεν μπορεί να γίνει τίποτα στην Ελλάδα.”

Γιατί αλήθεια δεν μπορεί να γίνει?

Εσύ ο ίδιος χωρίς ίσως να το καταλάβεις στα αντεπιχειρήματα που παραθέτεις αυτή τη στιγμή στο κεφάλι σου χρησιμοποιείς κανόνες και όρους Marketing για να εξηγήσεις αυτά που σου γράφω…

Όταν χρησιμοποιείς τον όρο MAINSTREAM αυτομάτως μιλάς με όρους marketing…

Τι είναι MAINSTREAM?

Είναι ένας ορισμός για το τι προτιμάει η πλειοψηφία. Η πλειοψηφία όμως ξεχνάς ότι ακολουθεί τον κανόνα της μάζας? Την ψυχολογία του όχλου? Στον όχλο περνάς ΟΤΙ ΘΕΣ και απλά του λες “αυτό είναι καλό” και η συλλογική συνείδηση το αποδέχεται. Έτσι κάποτε κάποιος είπε ότι η rock είναι mainstream και περάσαμε μια δεκαετία στα 80’s με guitar gods που παραμένουν μέχρι σήμερα.

Αυτό ΕΙΝΑΙ MARKETING.

Αν οι μπάντες που αποτελούν τη σκηνή θέλουν πραγματικά να κάνουν κάτι για να ξεφύγουν από αυτό που δεν είναι θέμα θεώρησης αλλά πραγματικότητα “την ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ τους” – τότε το μόνο που έχουν να κάνουν είναι αντί να συμβαδίζουν αραιά και που σε ένα φεστιβαλάκι να γίνουν ΕΝΑ και να συζητήσουν για το πως θα εφαρμόσουν τους κανόνες του MARKETING επάνω στη σκηνή ώστε να μοιράσουν τη μουσική τους σε περισσότερο κόσμο.

Προσοχή όμως…

Δεν ψάχνουμε ΚΑΝΕΝΑΝ να μας χώσει πουθενά… ΕΜΕΙΣ έχουμε τη δύναμη αν το δούμε ΟΜΑΔΙΚΑ να «χώσουμε» τον εαυτό μας παντού…
Όσοι δεν το δουν έτσι είναι ΦΥΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ότι θα εκλείψουν… όπως τόσες και τόσες μπάντες που άντεξαν 3-5-7-10 χρόνια ακολουθώντας μια μέτρια έως ανύπαρκτη στην πραγματικότητα καριέρα που στο τέλος βαφτίζουν “ΘΡΥΛΟ” οι ίδιοι ή στην καλύτερη περίπτωση αναφέρονται σε αυτή κάποια μικρά webzines που απευθύνονται σε max 500 άτομα. Τα ίδια 500 άτομα που μοιράζεται όλη η σκηνή στα διάφορα live και την έχουν εξαναγκάσει να κάνει live μόνο μία στο τόσο ή με συνεργασίες ανάγκης (και όχι ουσίας) κάθε φορά ώστε να μαζέψει τον κόσμο που απαιτείται για να μπορέσει το μαγαζί να δικαιολογήσει το ρεύμα. Για αμοιβές – ούτε κουβέντα…

Και το ατέρμονο loop του “underground” – και TRUE συνεχίζει εις το διηνεκές…

#PART 3

Τις προάλλες ήμουν στον Κάβουρα στα Εξάρχεια. Στη διπλανή παρέα υπήρχε ένας μπασίστας από μια φοβερή μπάντα που έλεγε στους φίλους του ότι θα την εγκαταλείψει γιατί 3 χρόνια μετά απλά «δεν πάνε πουθενά»… Παίζουν για τα ίδια άτομα, τους φίλους τους, με shitty ήχο και τίποτα… Και η μπάντα είναι τρομερή για τους «απέξω», και γνωστή και θα περίμενες ότι θα είχε καλύτερη τύχη. Δυστυχώς όπως και άλλοι όμως αντιμετώπιζε τον εαυτό της πάντα ως UNDERGROUND ΣΧΗΜΑ… και έτσι ως φυσική κατάληξη πεθαίνει. Δεν μπορείς να επιβιώσεις όταν το μοντέλο σου δεν εμπεριέχει και τους κανόνες της αγοράς μέσα.

Ίσως κάποιος να πει: «αυτός μιλάει εκ του ασφαλούς» ή θέλει να γίνει πιόνι του «συστήματος».

Δεν ζω σε κανένα σύστημα. Το φτιάχνω όμως για να μπορέσω να ζήσω και αυτό το “ΣΥΣΤΗΜΑ” μιλώντας ως άνθρωπος της πληροφορικής οφείλει να είναι CREATIVE + BUSINESS ORIENTED.

Για αυτό και τοποθετώ τον εαυτό μου στη βάση του Musicpreneur που λέει και ο Tommy Darker και για το οποίο μίλησα και στη φετινή MIDEM όπου βρεθήκαμε ως εταιρεία πλέον με τους Schooldrivers.
Το μέλλον των independent σχημάτων είναι να γίνουν μικρές πραγματικές ή θεωρητικές εταιρείες που θα λειτουργούν ως startups, ως πυρήνες που θα προωθούν τη μουσική τους ως προϊόν ειλικρινούς και απελευθερωμένης δημιουργικότητας.
Η λέξη προϊόν και μουσική δεν με χαλάει στην ίδια φράση γιατί ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ και ως τέτοιο φέρει ΑΞΙΑ και πρέπει να αγοράζεται με κάποιο ΑΝΤΙΤΙΜΟ.
Όπως είπε και ο Zean Michel Jarre στη Midem φέτος: οι μουσικοί έχουν ιδιαίτερη ικανότητα να γράφουν κομμάτια διαμαρτυρίας για τις αδικίες στον κόσμο και είναι ανίκανοι να διαμαρτυρηθούν για όσα συμβαίνουν εις βάρος τους.

Αυτό που κάνουμε δεν είναι ούτε MAINSTREAM ούτε UNDERGROUND – αυτά είναι trends….Η ιδιότητα και αυτό που κάνουμε λέγεται απλά:

SHOW BUSINESS

Και από τη στιγμή που είναι SHOW + BUSINESS πρέπει κάποιος να πει σε κάθε παιδί εκεί έξω που δεν ξέρει που να στοχεύσει ότι πρέπει να μην κάνει μόνο SHOW αλλά να εστιάσει και στην business side της μπάντας του διαφορετικά απλά ελπίζω να ξέρει τι κάνει ή ο μπαμπάς να έχει αρκετά tanker για ξόδεμα…