Τους Pig in a Poke τους πρωτάκουσα πριν 1 χρόνο περίπου όταν έπαιξαν μαζί με τους επίσης αγαπημένους μου B-Sides στον Βόλο και τα σχόλια που αποκόμισα ήταν πως δεν ήταν μια τυχαία μπάντα, αλλά απεναντίας πρόκειται για ένα συγκρότημα που δουλεύει πολύ πάνω στην μουσική του και τελικά να που δικαιώνονται, εφόσον μας προσφέρουν ένα cd αξιόλογο και καλοδουλεμένο. Με έδρα τον Βόλο , πρωτοεμφανίστηκαν το 2005 και με σαφή λατρεία προς τον indie pop/rock ήχο φτιάχνουν ένα μικρό ηχητικό κομψοτέχνημα, εξολοκλήρου προερχόμενο από την γενέτειρά τους (ηχογράφηση, μίξη, παραγωγή) και δείχνουν σαφώς τον δρόμο προς τις νέες μπάντες της ελληνικής επαρχίας αφού με εμπνευσμένες συνθέσεις, ένα καλό στούντιο και έναν ταλαντούχο ηχολήπτη, μας προσφέρουν ένα αρτιότατο άλμπουμ. Τα μέλη των Pig in a Poke είναι ο Χρήστος Λιούρης στα φωνητικά, πλήκτρα και ακουστική κιθάρα, ο Ανδρέας Τζαμτζής σε όλες τις κιθάρες, ο Νίκος Τσιακαλέας στο μπάσο και ο Γιάννης Ευσταθιάδης στα ντραμς. Εκτός των άλλων όλο το γκρουπ είναι συνολικά υπεύθυνο και για το πανέμορφο στήσιμο του cd τους με το πολυσέλιδο βιβλιαράκι και τις υποβλητικές θεατρικές τους φωτογραφίες που σε καθηλώνουν ,δείχνοντας με αυτό πως τίποτε δεν έγινε στην τύχη.
Αναλυτικότερα και ακούγοντας το cd ,το πρώτο χαστούκι έρχεται με το εναρκτήριο λάκτισμα του Stuck in the past με τις επιθετικές κοφτές κιθάρες και την ιδιοφυή ενορχήστρωση να σε κάνουν να απορείς που κρυβόταν αυτή η μπάντα τόσο καιρό. Τα φωνητικά τοποθετημένα σωστά και με πολύ καλή χροιά φτιάχνουν προς το τέλος του τραγουδιού ένα απίστευτο ψυχεδελικό ηχοτοπίο , δείχνοντας τις δυνατότητες του Χρήστου Λιούρη και κλείνει ιδανικά με ένα κοφτό κιθαριστικό κρεσέντο. Το It’s time που ακολουθεί έχει μια σαφώς πιο groovy μελωδία , ακουστικές κιθάρες σε πρώτο πλάνο και έναν πιο unplugged χαρακτήρα ,που δικαιολογεί απόλυτα γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι έχει αρχίσει και κάνει τα πρώτα του βήματα στα ερτζιανά. Έπειτα το S-15/85 έχει σαφώς εισαγωγικό ρόλο για το τέταρτο τραγούδι του cd, το Hide, no Seek το οποίο σε κερδίζει αμέσως με τα καθαρά ,κοφτά ντραμς και την ακουστική κιθάρα που το ξεδιπλώνουν σταδιακά σε σαφώς πιο ηλεκτρικά μονοπάτια ,ενώ τα φωνητικά είναι αρκούντως λυρικά και μελαγχολικά για να σε εισαγάγουν στους σκοτεινούς λαβύρινθους, με ένα συνεχώς διογκούμενο ηχητικό κρεσέντο το οποίο ξεδιπλώνεται σταδιακά και κορυφώνεται προς το τέλος του κομματιού. Η μεγάλη έκπληξη του cd και σαφώς το αγαπημένο μου από το άλμπουμ, είναι το Let’s smile με την ογκώδη κιθαριστική εισαγωγή του, ένα αξεπέραστο ηχητικό όγκο που σκάει στα αυτιά μας σαν γιγαντιαία τσουνάμι ενέργειας και δύναμης, ένα όμορφο κομμάτι με πολύ καλά ζυγισμένα φωνητικά (lead & back) , σπινταρισμένα πλήκτρα και πολύ, μα πάρα πολύ ρυθμό, ένα μικρό αριστούργημα. Το Lying down με τις διακριτικές του λούπες και τα α-λα Puressence φωνητικά ηρεμούν και πάλι το δαιμονισμένο τέμπο που προηγήθηκε ενώ τα ηχοχρώματα των πλήκτρων αναδεικνύουν άριστα την φωνή του frontman. Έβδομο κομμάτι του cd είναι το Blow away με πιο ανάλαφρη διάθεση, επίσης υπέροχες λούπες και ένα πιανιστικό μοτίβο στα πλήκτρα που οδηγεί με μαθηματική κορύφωση στο κιθαριστικό ξέσπασμα που αναλαμβάνει τα ηνία του τραγουδιού από την μέση και το φέρνει σε ένα οργιώδες τελείωμα. Προτελευταίο στο cd βρίσκουμε το Without Destination με μια unplugged ενορχήστρωση σε ένα ρυθμικό και μελωδικό τραγούδι και το άλμπουμ κλείνει ιδανικά με τα υποβλητικά φωνητικά και το όμορφο πιάνο του Try, μια μπαλάντα αφιερωμένη στην δύναμη της ελπίδας ,με φωνητικά όμορφα και σκοτεινά, αρκούντως λυρικά για να σε πάρουν μαζί τους.
Συνολικά εξετάζοντας την περίπτωση των Pig in a Poke ,έχουμε να κάνουμε με μια ταλαντούχα περίπτωση μουσικών ,οι οποίοι πιστοί στον βρετανικό ήχο των Muse και των Puressence, παραδίδουν μαθήματα έμπνευσης και δημιουργίας και δεν αφήνουν τα εμπόδια της επαρχίας να σταθούν τροχοπέδη στην εξέλιξη τους. Μακάρι να αποτελέσουν πρότυπο για όλες τις μπάντες στο πώς να διαχειρίζονται τις ιδέες τους, να τις υλοποιούν και να τις διαδίδουν επιτυχημένα χωρίς εκπτώσεις στο τελικό αποτέλεσμα.
Βασιλειάδης Δημήτρης