Κυριακή βράδυ, βρεθήκαμε κάπου στην Κυψέλη, στο Studio Matrix στην πρόβα των Old House Playground περίπου μία εβδομάδα πριν το live τους στο Planet Music. Η βραδιά δεν τελείωνε με τίποτα, αφού μετά την πρόβα των Τρύφωνα Λάζου, Βαγγέλη Βασιλάκου, Conor Loughran και Μάριου Ιωάννου (session drummer μιας και ο Ανδρέας Βενετάντες εκτίει τη στρατιωτική του θητεία) επιτάξαμε όλοι το σπίτι του Βαγγέλη για μια πολύωρη συζήτηση-συνέντευξη, η οποία παρατίθεται πιο κάτω.
Οι Old House Playground είναι από τις ελπιδοφόρες μουσικές παρουσίες στο χώρο της Ελληνικής μουσικής σκηνής. Δημιούργημα της μεγάλης πόλης της Αθήνας, βάζουν τη δική τους σφραγίδα αφού μας παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη δουλειά επηρεασμένη από rock, blues, alternative, jazz, experimental, flamenco, tango και ρεμπέτικα.
Τον Οκτώβριο του 2006 κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο “The whore and the dog”, η οποία περιέχει 14 τραγούδια, ενώ η παραγωγή έγινε από τους ίδιους στο Athens Mastering. Οι Old House Playground είναι ενεργοί, εμφανίζονται σε διάφορα lives, τόσο σε Ελλάδα όσο και σε εξωτερικό, ενώ ταυτοχρόνως γράφουν και νέο υλικό!
Βαγγέλη, θα ξεκινήσω με σένα, γνωρίζεστε και παίζετε αρκετά χρόνια με τον Τρύφωνα. Πώς ξεκίνησε αυτή η επαφή-συνεργασία;
Βαγγέλης: Πριν πάω φαντάρος έπαιζα με τους Porno Devils, μία death-black metal μπάντα. Μετά ήρθε το φανταριλίκι και χάθηκα από τη φάση. Όταν πια γύρισα, ήθελα να παίξω πάλι σε κάποιο συγκρότημα, γι’αυτό έβαλα μία αγγελία στο Metal Hammer που ουσιαστικά ζητούσα άτομα για σοβαρή μπάντα, όχι μόνο πρόβες, με gothic, industrial επιρροές. Με έπαιρναν λοιπόν τηλέφωνο διάφοροι, οι οποίοι όμως είχαν τελείως διαφορετικό μουσικό προσανατολισμό και γι’αυτό δεν γινόταν κάτι. Μια μέρα πήρε τηλέφωνο ο Τρύφωνας, ο οποίος δεν μου είπε κάτι συγκεκριμένο σχετικά με το τί ήθελε να κάνει, όμως βρεθήκαμε και αμέσως δέσαμε.
Τρύφωνας: Εγώ δεν είμαι από την Αθήνα, αλλά από τη Νάουσα. Κατέβηκα στην Αθήνα πριν 7 χρόνια υποτίθεται για να σπουδάσω, αλλά η επιθυμία μου ήταν να ασχοληθώ με τη μουσική. Δηλαδή, οι σπουδές ήταν κατά κάποιον τρόπο αφορμή για να φύγω από τη Νάουσα. Το καλοκαίρι του 2001, γνώρισα το Βαγγέλη μέσω της αγγελίας. Εκείνη την περίοδο έπαιζα με έναν drummer, με τον οποίο όμως δεν συνεχίσαμε τη συνεργασία. Έφυγε εκείνος από το σχήμα που είχαμε τότε, ήρθε άλλος, έφυγε κι αυτός και ήρθε άλλος κλπ. Το ίδιο συνέβαινε και με τους μπασίστες.
Γιατί έχετε αλλάξει τόσους μουσικούς;
Βαγγέλης: Οι περισσότεροι έφευγαν μόνοι τους όταν έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας μπάντας, που αυτό σημαίνει, κόπος, χρόνος και χρήματα για πρόβες, lives και ηχογραφήσεις. Βέβαια κάποιοι έφυγαν γιατί δεν ταιριάζαμε μουσικά, αλλά οι πιο πολλοί δύσκολα θυσίαζαν χρόνο από την προσωπική τους ζωή για την μπάντα. Σε αντίθεση βέβαια με τον Τρύφωνα κι εμένα που η προσωπική μας ζωή είναι η μπάντα. Όμως ευτυχώς τώρα έχουμε βρει τα κατάλληλα άτομα και σαν χαρακτήρες και σαν μουσικούς.
Τρύφωνας: Να φανταστείς τον πρώτο δίσκο το “The whore and the dog” το γράψαμε με session μουσικούς γιατί δεν είχαμε συγκρότημα. Οι δυο μας ήμασταν, γράφαμε τη μουσική και τους στίχους και απλά λέγαμε στον drummer και τον μπασίστα τί να παίξουν.
Είπατε ότι αρχικά τουλάχιστον οι Old House Playground ήσασταν εσείς οι δύο. Σήμερα όμως εμφανίζεστε σαν ολοκληρωμένη μπάντα. Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Conor και τον Αντρέα;
Τρύφωνας: Ο Conor έχει ένα χρόνο που ήρθε στην μπάντα. Είχε έρθει στην Ελλάδα, και είχαμε γίνει κολλητοί. Το ποτό βοήθησε πάρα πολύ σ’ αυτό! Και είπαμε να μπει στην μπάντα με σκοπό να κάνουμε κάτι σοβαρό. Εν τω μεταξεί είχε ήδη αρχίσει να υπάρχει ενδιαφέρον και να έχουμε κάποιο κοινό. Τότε στο συγκρότημα ήταν και ο Στέφανος Κοπανάκης που έπαιζε μπάσο, αλλά έφυγε στη συνέχεια. Και ο Ανδρέας απλά εμφανίστηκε!
Ο μουσικός προσανατολισμός σας ήταν εξαρχής αυτός που παρουσιάζει το “the whore and the dog” ή υπήρξαν φάσεις αλλαγής;
Βαγγέλης: Τα πρώτα κομμάτια που γράφαμε ήταν πιο metal. Δεν είχαμε γίνει ακόμα Old House Playground. Ήμασταν οι Play Thing και είχαμε βγάλει μάλιστα κι ένα demo το οποίο ήταν ένα alternative, doom, new metal.
Τρύφωνας: Οι Old House Playground ουσιαστικά δημιουργήθηκαν πριν από δύο χρόνια, απλά σαν μουσικοί ο Βαγγέλης κι εγώ παίζουμε από παλιά.
Ο πρώτος δίσκος ουσιαστικά είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή, η οποία έγινε από εσάς τους δύο (Βαγγέλης-Τρύφωνας). Τί αντίκτυπο είχε αυτό το album στη ζωή σας;
Βαγγέλης: Αυτό το album μου κατέστρεψε τη ζωή! (γέλια) Με κατέστρεψε οικονομικά και ψυχολογικά. Και αυτό γιατί αφιερώνεσαι κάπου και αφήνεις όλα τα άλλα.
Τρύφωνας: Όντως ήταν πολύ ψυχοφθόρο όσον αφορά την ηχογράφηση. Όταν ηχογραφούσαμε, στο studio που ηχογραφούσαμε ήταν χάλια. Δηλαδή δουλειά ενός μήνα έγινε σε ενάμιση χρόνο. Ήμασταν ενάμιση χρόνο στην πίεση, περιμέναμε τον τύπο που είχε το studio να μας δώσει ώρες να γράψουμε, ή μας έδινε ώρες και όταν φτάναμε εκεί για την ηχογράφηση μας έλεγε «παιδιά έχω κλείσει κάποιους άλλους, δε γίνεται να γράψετε τώρα». Βέβαια μετά πήγαμε σε άλλους ανθρώπους και τα πράγματα έγιναν καλύτερα.
Βαγγέλης: Εκείνη τη χρονιά εγώ δούλευα όλη μέρα και το βράδυ πήγαινα για να γράψουμε. Έφευγα κομμάτια από τη δουλειά ενώ και από το studio τελειώναμε 4, 5, 6 το πρωί. Αυτό γινόταν σε καθημερινή βάση. Σαν αποτέλεσμα, και στην δουλειά δεν απέδιδα, γιατί είχα το μυαλό μου στην ηχογράφηση και στην ηχογράφηση το ίδιο, γιατί ήμουν πολύ κουρασμένος από τη δουλειά. Πραγματικά απορώ και πώς γράψαμε αυτά τα κομμάτια που γράψαμε.
Τρύφωνας: Ύστερα λοιπόν από το ζόρι ενός χρόνου ηχογραφήσεων, πήραμε τα tracks και πήγαμε κάπου αλλού να κάνουμε τη μίξη. Έτσι βρεθήκαμε στο Athens Mastering. Εκεί, άρεσε το υλικό μας πολύ και αποφάσισαν να μας το κάνουν με όσα λεφτά μπορούσαμε εμείς να διαθέσουμε.
Η μουσική σας αποτελεί ένα συνονθήλευμα πολλών πραγμάτων, rock, blues, tango, ρεμπέτικα, κλπ. Ποιος από εσάς ασχολείται με αυτό το κομμάτι περισσότερο;
Βαγγέλης: Γράφουμε και οι δύο μουσική. Υπάρχουν κομμάτια τα οποία έχω φέρει εγώ στον Τρύφωνα και μετά βάζει κι εκείνος τις δικές του ιδέες, όπως επίσης φέρνει κομμάτια ο Τρύφωνας και βάζω εγώ τις δικές μου ιδέες ή κάποια τα γράφουμε αφού έχουμε βρεθεί και ουσιαστικά αυτοσχεδιάζουμε. Βασικά, σχεδόν όλο το album, το “the whore and the dog” είναι αυτοσχεδιασμοί. Όταν πήγαμε να γράψουμε είχαμε 4-5 κομμάτια. Όλα τα άλλα γράφτηκαν όταν άρχισαν οι ηχογραφήσεις, απλά παίζαμε κι έβγαιναν.
Τρύφωνας: Και πολλά κομμάτια δεν έχουν drums και μπάσο, ακριβώς επειδή δεν είχαμε μπάντα.
Βαγγέλης: Είχε φύγει ο drummer τότε επειδή τσακωθήκαμε στις ηχογραφήσεις και συνειδητά αποφασίσαμε να γράψουμε μουσική που δεν χρειάζεται τύμπανα.
Όσον αφορά τους στίχους. Από που παίρνετε τα ερεθίσματα; Με λίγα λόγια, τί συμβολίζουν;
Βαγγέλης: Κι ο Τρύφωνας κι εγώ γράφουμε στίχους. Τα ερεθίσματα είναι προσωπικά. Δε γράφουμε για θέματα κοινωνικά ή τέτοιου είδους. Είναι προσωπικές εμπειρίες, από διάφορες καταστάσεις. Εκφράζουμε αυτό που νοιώθουμε. Για παράδειγμα, όταν γράφω δε σκέφτομαι. Γράφω, γράφω και όταν είναι να κάνουμε κομμάτι, τα συμμαζεύουμε λιγάκι. Δε λέμε «ας γράψουμε ένα κομμάτι γι’αυτό το θέμα ή για το άλλο». Είναι τελείως αυθόρμητοι οι στίχοι. Και ίσως γι’αυτό κάποιες φορές μπορεί να βγαίνει νόημα μόνο για εμάς. Για παράδειγμα, πολλοί στίχοι είναι περιγραφές εικόνων τις οποίες περιγράφω όπως τις ζω εγώ.
Μάριος (session drummer): Τους στίχους δεν τους γράφεις για τον κόσμο, τους γράφεις για σένα, όπως σου βγαίνουν. Τώρα, αν ο κόσμος γουστάρει και δεθεί μαζί τους αυτό είναι άλλο θέμα.
Τρύφωνας: Για παράδειγμα στο “My hiding place” λέω σε κάποια φάση “maybe in a while, I will start breathing again”. Κάποιος μάλλον θα νομίζει ότι μιλάω αλληγορικά, αλλά είναι σοβαρό. Είχα πρόβλημα και δεν μπορούσα να ανασάνω από το άγχος! (γέλια)
Πώς και προτιμήσατε να γράφεται Αγγλικούς παρά Ελληνικούς στίχους;
Τρύφωνας: Προσωπικά, νομίζω ότι η Ελληνική είναι μία δύσκολη γλώσσα. Βέβαια προσφέρει πολύ περισσότερα από την Αγγλική. Μπορείς να γράψεις φοβερούς στίχους στα Ελληνικά, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Πιστεύω ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι για να γράψεις φτηνή ποίηση, ή θα γράψεις κάτι απίστευτο, ή καλύτερα μην το γράψεις καθόλου. Αυτό είναι ο ένας λόγος. Επιπλέον, ένας άλλος λόγος είναι το ότι θέλουμε να φύγουμε έξω. Δηλαδή το κάνω κατά κάποιον τρόπο συνειδητοποιημένα. Δε νομίζω ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που μπορεί να υποστηρίξει τις μπάντες.
Βαγγέλης: Είναι και θέμα επικοινωνίας. Δηλαδή όταν γράφεις ένα τραγούδι στα αγγλικά ξέρεις ότι μπορεί να αγγίξει κάποιον ή να το ακούσει κάποιος, ο οποίος δεν είναι απαραίτητα Έλληνας. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε γράψει και στα Ελληνικά λίγα πράγματα. Δοκιμάσαμε να τα βάλουμε και σε τραγούδι, αλλά ακούγονταν περίεργα.
Μάριος: Βέβαια είναι και το στυλ που παίζεις. Αν παίζεις ένα στυλ το οποίο δεν είναι καθαρά Ελληνικό και βάζεις Ελληνικό στίχο, πιθανώς να ακούγεται κάπως περίεργα.
Ας περάσουμε στο κεφάλαιο δισκογραφικές και διοργανώτριες εταιρείες festivals στην Ελλάδα. Πώς βλέπετε τα πράγματα στην Ελλάδα;
Τρύφωνας: Αυτό που κάνει μία εταιρεία εδώ στην Ελλάδα είναι απλά να βάζει τα cds στα Metropolis και στο pmw. Οι περισσότερες μπάντες που υπέγραψαν με Ελληνική εταιρεία μετά διαλύθηκαν. Τους διέλυσε η δισκογραφική εταιρεία ή τους έκαψε ή τους κρατάει 4-5 χρόνια με το συμβόλαιο και τους βγάζει όταν γουστάρει αυτή. Γιατί οι δισκογραφικές στην Ελλάδα είναι μπακάλικα. Απλά πάνε να ζήσουν με αρπαχτές, δεν επενδύουν στους καλλιτέχνες και τις μπάντες. Σου κάνουν συμβόλαιο που λέει ότι αν πουλήσεις 600 κόπιες σε κρατάνε και για επόμενο συμβόλαιο. Όμως 600 κόπιες πουλάς έτσι κι αλλιώς. Το θέμα γι’αυτές είναι να βγάλουν λίγα λεφτά από σένα, λίγα από τον άλλο κλπ, και ζούνε αυτές καλά ενώ καίγονται συγκροτήματα και καλλιτέχνες.
Βάγγελης: (Όσον αφορά τα festivals και τις διοργανώτριες) Για παράδειγμα στο rock wave η Ελληνική μπάντα ξεκινάει να παίζει πριν ανοίξουν οι πόρτες και μέχρι να μπει ο κόσμος στο χώρο της συναυλίας η μπάντα έχει τελειώσει.
Τρύφωνας: Οι ίδιοι άνθρωποι από τις διοργανώτριες εταιρείες δε σέβονται τα Ελληνικά συγκροτήματα. Σου προτείνουν να παίξεις support σε ξένη μπάντα, αλλά πρέπει εσύ να πληρώσεις τα ηχητικά, τα μεταφορικά κλπ.
Μάριος: Δεν υπάρχει επαγγελματισμός.
Τρύφωνας: Πέρα από το οικονομικό ώφελος είναι και η αντιμετώπιση. Εμείς για παράδειγμα θα παίζαμε και τσάμπα αν υπήρχε σωστή και επαγγελματική αντιμετώπιση. Η αλήθεια όμως είναι ότι κι εδώ υπάρχουν καλοί χώροι. Ας πούμε το After Dark. Ο Νίκος, ο ιδιοκτήτης, έχει φερθεί πολύ εντάξει. Σέβεται τις καλές μπάντες. Δεν είναι μαλάκας. Υπάρχουν άλλοι που είναι.
Τι σημαίνει live για εσάς;
Βαγγέλης: Όταν ξεκινήσαμε την μπάντα, το live ήταν αναγκαίο κακό. Παρ’ όλα αυτά όταν το κάνεις βλέπεις ότι είναι κάτι που δεν πρέπει να φοβάσαι. Βασικά εγώ είχα μάθει να παίζω μόνο σε studio. Τώρα, νοιώθω πολύ πιο άνετα να κάνω live παρά να μπω σε studio. Αν μου πουν να μπω στο studio να γράψω θα μου κοπούν τα πόδια. Είναι πολύ πακέτο, έχει άγχος και είναι δύσκολο. Προτιμώ να κάνω live.
Τρύφωνας: Εγώ στην αρχή τρελαινόμουν για τα lives. Ήθελα να κάνω lives και αυτός ήταν ένας λόγος που ήθελα να κάνω μπάντα. Δηλαδή δε σκεφτόμουν ότι θα κάναμε δίσκο. Όμως, όσο περνάει ο καιρός έχω βαρεθεί να παίζω στους ίδιους και τους ίδιους χώρους. Είναι σαν να μην υπάρχει εξέλιξη, παρ’ όλο που είναι γαμάτο το live.
Είστε μία μπάντα που έχει βγει από τα σύνορα της Ελλάδας. Έχετε κάνει μία πενταήμερη περιοδεία στην Ιρλανδία. Τί αποκομίσατε όσον αφορά το περιβάλλον, χώρου και κοινού;
Βαγγέλης: Τα πρώτα δύο lives δεν ήταν και τόσο καλά. Παίξαμε με μία άλλη μπάντα που τα παιδιά ήταν φίλοι του Conor και οι χώροι χάλια. Όμως παίξαμε και σε δύο κανονικά live-άδικα που ήταν απίστευτοι χώροι, με καλό κόσμο.
Θα σου πω μία ιστορία. Ένα μεσημέρι είχαμε πάει σε ένα καταγώγειο, μία pub για να πιούμε Guinness. Κάποια στιγμή ήρθε ένας χοντρούλης τύπος ο οποίος είχε δει τα flyers της συναυλίας. Εν τω μεταξεί το flyer είχε το εξώφυλλο του cd το οποίο έγραφε τον τίτλο του δίσκου και πίσω τη σφραγίδα του μαγαζιού που θα παίζαμε. Μόλις βλέπει το flyer μας λέει «εσείς είστε οι the whore and the dog?». Φωνάζει λοιπόν την παρέα του, 4-5 άτομα, τους λέει «βρήκα τους the whore and the dog» και τους φέρνει εκεί που καθόμασταν. Αυτοί λοιπόν ήταν οι roadies των Killers και συμπτωματικά ο ένας από αυτούς ήταν και ηχολήπτης του B.B.King. Οι Killers έπαιζαν εκεί την επόμενη μέρα όπως κι εμείς. Την ημέρα του live, άτομα που έφευγαν από τη συναυλία των Killers γιατί δεν τους άρεσαν καθόλου, έρχονταν σε μας κατά τύχη επειδή ήταν κοντά το μαγαζί και μας έλεγαν ότι πλήρωσαν πόσα λεφτά για να δουν τους Killers που ήταν χάλια, ενώ θα μπορούσαν να πληρώσουν λιγότερο για να δουν εμάς που μας θεώρησαν καλύτερους.
Τρύφωνας: Το ωραίο ήταν ότι μετά το live ο κόσμος μας ακολουθούσε σπίτι. Φαντάσου, μέσα σε ένα σπίτι να έρχονται άσχετοι άνθρωποι. Έμπαιναν μέσα και μας ζητούσαν να παίξουμε, κι εμείς παίζαμε ακουστικά. Η αντιμετώπιση ήταν πάρα πολύ ξεχωριστή.
Αισθάνεστε έτοιμοι να φύγετε στο εξωτερικό;
Βαγγέλης: Ναι θα φύγουμε, αυτό είναι το όνειρό μας. Αυτό που γουστάρουμε να κάνουμε είναι τη μουσική επάγγελμα, όχι όμως με την κακή έννοια. Απλά να μπορούμε να ζούμε από αυτό που αγαπάμε. Το να βγούμε στο εξωτερικό είναι αναγκαίο κακό. Δεν θα πάμε γιατί θέλουμε να φύγουμε από την Ελλάδα. Πάμε γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό που θέλουμε να βρούμε. Γιατί στην Ελλάδα είναι σαν να θες να γίνεις αστροναύτης και να μείνεις εδώ. Γίνεται; Έχουμε κανένα πρόγραμμα που να πηγαίνει στο φεγγάρι; Δεν έχουμε! Είναι σαν να θες να γίνεις οδηγός Formula 1 στην Ελλάδα. Δεν έχουμε πίστα! Θα γίνεις ταξιτζής και θα γουστάρεις!
Μάριος: Είναι βασικό η κάθε μπάντα να ξέρει τί στόχους έχει και αυτούς πρέπει να κυνηγάει.
Τρύφωνας: Θα μπορούσε να γίνει και πιο απλό. Θα μπορούσαμε να μην φύγουμε για Αγγλία ή δεν ξέρω πού αλλού, αν οι εταιρείες ξυπνούσαν και εξήγαγαν το προϊόν τους.
Το cd το κυκλοφορήσατε μόνοι σας. Παίζετε σε αρκετά lives όπου έχει την ευκαιρία αρκετός κόσμος να σας δει και ανάμεσά του πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν σε δισκογραφικές εταιρείες. Δεν σας έχει γίνει κάποια πρόταση;
Τρύφωνας: Μας έχουν κάνει προτάσεις. Μία σοβαρή που μας έκανε ένας τύπος μας έθεσε ως όρο να τραγουδήσουμε στα Ελληνικά. Αρνηθήκαμε, γιατί, όπως είπε ο Βαγγέλης, η κατάληξη θα ήταν να παίζουμε στην ιερά οδό, να ανοίγουμε τον Νταλάρα.
Μάριος: Είναι βασικό η κάθε μπάντα να ξέρει τί στόχους έχει και αυτούς πρέπει να κυνηγήσει.
Αν θα ακούγαμε τώρα το cd και προσπαθούσαμε να προσεγγίσουμε τί σας έχει επηρεάσει όσον αφορά το ηχητικό αποτέλεσμα, ποιες θα λέγατε ότι είναι οι επιρροές σας;
Βαγγέλης: Οι επιρροές είναι υποσυνείδητες. Δηλαδή πιστεύω ότι με έχουν επηρεάσει πάρα πολλοί μουσικοί και συγκροτήματα, απλά εγώ δεν το ξέρω. Τα ακούσματα βέβαια αλλάζουν συνέχεια.
Τρύφωνας: Για μένα είναι πιο ξεκάθαρο. Tom Waits, ρεμπέτικα και γενικά μουσική που δημιουργεί ατμόσφαιρα.
Έχετε νέο υλικό, το οποίο ακούγεται και στα τελευταία lives σας. Πότε θα είναι έτοιμο για κυκλοφορία;
Βαγγέλης: Μπορεί να βγει και αύριο. Για παράδειγμα αν κάποιος μας έλεγε ότι έχει τα λεφτά και μας δίνει κάποιες ώρες ηχογράφησης θα έβγαινε αμέσως το υλικό. Έχουμε πολλές ιδέες και μουσικά μέρη. Έχουμε 4 κομμάτια εκ των οποίων τα 2 είναι σίγουρα, όσον αφορά το πώς τα πάιζουμε, τα άλλα δύο τα ψάχνουμε λίγο ακόμα. Νομίζω πάντως ότι η δεύτερη δουλειά θα είναι πιο καλή από την πρώτη.
Το Σάββατο στις 12 του μήνα είναι το live. Tί να περιμένουμε από την εμφάνισή σας on stage;
Τρύφωνας: Ναι. Θα παίξουμε μαζί με τους Dustbowl. Εκπλήξεις! Αυτό να περιμένετε!