Έμελε να πιάσω την παρουσίαση στα χέρια μου δυο μέρες μετά το live τους. Πως γίνεται να είσαι αντικειμενικός μετά από αυτό;
Μήπως είναι τα 23 χρόνια παρουσίας χώρο της ακραίας ελληνικής σκηνής, τότε που ο Έλληνας πίστευε ότι το heavy stoner είναι κάτι σαν σάλτσα barbeque για vintage μπριζολίκι. Μήπως είναι τα 7 άρτια studio album και τα αμέτρητα live (όπου θα δεις μέχρι και πενηντάρηδες με desert πέτσινα καλοκαιριάτικα να τους φεύγει ο σβέρκος από το κούνημα), ή μήπως φταίει η ενέργεια και το δέσιμο της μπάντας πάνω στη σκηνή;
Μπα!!! Δεν πιστεύω τίποτα τελικά από όλα αυτά. Νομίζω ότι ο Αργύρης και οι Nightstalker εδώ και πολλά χρόνια έχουν κάνει χοντρή συμφωνία με τον Όξω Από Δω, να γεμίσουν μερικές θέσεις στην κόλαση, και το έχουν καταφέρει.
Πιστεύω έφτασε και η ώρα να πάμε και λίγο στα δικά μας σχετικά με την κυκλοφορία. Έβδομη στον αριθμό, με την ίδια σύνθεση εδώ και πολλά χρόνια ακολουθούν την ίδια δοκιμασμένη συνταγή που, εάν και κλασσική, κάθε φορά σου προκαλεί ένα δέος να το πω, μια ρίγη να το πω, ένα γαργαλητό λίγο πιο πάνω από τον καβάλο θα το πω και θα “τελειώσω” -με φάγατε !
10 τραγούδια που θα λειτουργήσουν σαν καύσιμο για την Eleanor(Mustang Shelby GT500 ’67) η οποία θα μας ταξιδέψει στην route66 στο τελευταίο road movie του 2012 που το σενάριο και η παραγωγή ανήκει στους ’stalker
“Go get some” για αρχή με trippy desert feeling σαν εισαγωγή για το “Soma” ,που εάν μου πει κάποιος ότι η φωνή του Αργύρη δεν θυμίζει OZZY στο stillborn των black label society θα τον βαρέσω!
“Dead rock commandos” κομμάτι αυτοβιογραφικό όσο αναφορά στίχους με fuzz μπασαδούρα και ανελέητο heavy riffing.
“One million broken promises” και τα παιδιά σοβαρεύουν (όσο μπορούν δηλαδή) με ένα τρόπο αλά στιχομυθική αφήγηση “ούτε στην Οδύσσεια έτσι”.
“children of the sun” και έχουμε μια heavy μπαλάντα με πολλά bluezy στοιχεία.
“Back to dirt” για να επανέλθουμε στα βρώμικα κανονικά μας, με μπόλικα κιθαριστικά whah εφέ .
“Keystone” για την έβδομη θέση. Εισαγωγή drums με μέτρο τέσσερα τέταρτα και σαν εικόνα σε φανταστικό video clip μου ‘ρχεται στο μυαλό μια ξύλινη καλύβα κάπου έξω από το Austin του Texas ένας καροπουκαμισάς να πίνει bourbon με την καραμπίνα παραμάσχαλα και να πετά φελλούς σε κομμένο βαρέλι γεμάτο με νερό.
“Rockaine”, “The boogieman plan”, “The underdog” για την τελευταία τριάδα με το “The boogieman plan” να ξεχωρίζει στα αυτιά μου τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά μιας και έχει βαλθεί να μας παρουσιάσει το ποιο creepy σχέδιο εξόντωσης από την πλευρά ενός μπαμπούλα !
Γενική εικόνα : Συνολικά είναι μια πολύ καλή και δεμένη δουλειά, αναφορικά και με το Superfreak του 2009.Η παραγωγή είναι “βρώμικα” γυαλισμένη με αποτέλεσμα όλα τα όργανα να καταλαμβάνουν ναι μεν τον δικό τους χώρο αλλά χωρίς τίποτα να είναι πίσω ή πολύ μπροστά στο τελικό ακουστικό αποτέλεσμα . Είναι πολύ λογικό μιας και μιλάμε και για επαγγελματίες μουσικούς που έχουν χρόνια στο χώρο, με αποτέλεσμα να ξέρουν τι ψάχνουν στον ήχο τους!
Με μια φράση: Πολλές φορές τους ακούω και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται “Mα πως είναι δυνατόν αυτοί να είναι Έλληνες και να παίζουν με τέτοιο American way feeling?”.Είναι τα μαστόρια του stoner στην Ελλάδα, τους αγαπάμε και θα τους αγαπάμε μια ζωή μέχρι να πεθάνουμε γιατί μόλις τους ακούμε σχηματίζεται από μόνο του ένα χαμόγελο στα χείλη και γιατί μας γεμίζουν καλές μουσικές!
TRACKLIST:
1) Go Get Some
2) Soma
3) Dead Rock Commandos
4) One Million Broken Promises
5) Children Of The Sun
6) Back To Dirt
7) Keystone
8) Rockaine
9) The Boogieman Plan
10) The Underdog
Website: http://www.nightstalkerband.com/
Αλέξανδρος Καγκαράς