Όλοι ξέρουμε πως κάθε κυκλοφορία των Nightstalker θα χαιρετηθεί με ενθουσιασμό από τους για 25 + χρόνια οπαδούς τους, πιστό fan club πριν την βόμβα «Dead Rock Commandos» του ’12. Καθώς και από τους νεότερους που ήρθαν μετεγενέστερα με αφορμή την βόμβα «Dead Rock Commandos» του ’12. Ίσως και από αυτούς που είδαν φως και μπήκαν; Και σίγουρα θα παράγει θόρυβο γιατί πώς να το κάνουμε είναι μια love or hate μπάντα. Δεν θα μπω στην διαδικασία να κρίνω ο δίσκος τι θα μπορούσε να είναι ή ακόμη χειρότερα να κρίνω σε σύγκριση με τον προηγούμενο. Ως έχει είναι το σημείο αναφοράς λοιπόν στην συγκεκριμένη φάση της μπάντας.
Δυστυχώς η αρχή είναι χλιαρή με το «Naked Fire» και «Space Matter» να ηχούν σε δομές τετριμμένου ύφους, τόσο κιθαριστικά αλλά και φωνητικά όπου ο Αργύρης (υπερ)προσπαθεί να δώσει ένα συναυλιακό συναίσθημα, που ούτε τα πλήκτρα στο πρώτο και η σφιχτή μπασογραμμή στο δεύτερο να ξεδιπλώνονται για να σώσουν την στιγμή. Κρατήστε όμως αυτά τα 2 στοιχεία για μετά. Στο «Zombie Hour» ανεβαίνουν οι ρυθμοί και οι γνώριμοι ‘Stalker επανέρχονται με τα εθιστικά σημεία του κομματιού αλλά και πάλι και αυτό το κομμάτι υστερεί σε σχέση με τα σφιχτοδεμένα σύνολα που θα ακολουθήσουν. Ένα από αυτά είναι το σκοτεινό και μελαγχολικό «The Dog That No-One Wanted» με ρεφραινάρες και δεύτερα φωνητικά από πίσω και μελωδία για συναυλίες. Και με το «Deeper» πάμε πιο ψηλά. Ένα μπάσο που λειτουργεί σαν ασφαλτικό σκυρόδεμα όπου αναδύεται στην μέση στα γνωστά σολίδια που μας κερνάει ο Ανδρέας Λάγιος δίχως να υστερούν σε τίποτα οι υπόλοιποι. Το σερί συνεχίζεται με φρενήρεις ρυθμούς και εδώ να δώσουμε τα εύσημα στην κιθαριστική δουλειά του Τόλη Μότσιου στο «Forever Stoned» το οποίο και θα αποτελέσει συναυλιακό ταίρι του «Children Of The Sun». Οι ρυθμοί πέφτουν στο σχεδόν doom-άτο «We Belong To The Dead» για να ξανανέβουν αμέσως μετά στο «My Electric Head» που σταδιακά στο ρεφρέν γίνεται και αυτό γηπεδικό δίχως κάτι παραπάνω όμως. Και φτάνουμε στο κλείσιμο με το αργόσυρτο αλλά δυναμικό «When Blue Turns To Black» όπου ύπουλα τα πλήκτρα έχουν κυριαρχήσει και στο τέλος λες ναι συνάδουν στο Grateful Dead εξώφυλλο από τον Βαγγέλη Πετίκα της Revolver Design…
Ένας δίσκος διόλου άνευρος, με λίγα συνηθισμένα σημεία και αρκετά όμορφα ισορροπεί μια χαρά και ας λάβουμε υπόψη πως ζωντανά το υλικό θα ακουστεί όπως του αρμόζει και άρα το συνολικό σχόλιο είναι… «As Above So Below»!
Ο δίσκος κυκλοφορεί από την Oak Island Records. Η ηχογράφηση έγινε στα Matrix Studios στην Αθήνα. Η παραγωγή έγινε από την ίδια την μπάντα και η μίξη σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μισιρλή. Ο τελευταίος έκανε το engineering αλλά και το master μαζί με τον Διονύση Χριστοδουλάτο στα Sweet Spot studios.
Σταύρος Παπαγεωργόπουλος
Ακούστε όλον τον δίσκο στο κανάλι του Stoned Meadow Of Doom
Τα τραγούδια:
01. Naked Fire
02. Space Matter
03. Zombie Hour
04. The Dog That No-One Wanted
05. Deeper –
06. Forever Stoned
07. We Belong To The Dead
08. My Electric Head
09. Blue Turns To Black
Οι Nightstalker είναι:
Argy – φωνητικά
Ανδρέας Λάγιος – Μπάσο
Τόλης Μότσιος – Κιθάρες
Ντίνος Ρούλος – Ντράμς
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι:
http://www.nightstalkerband.com
https://www.facebook.com/nightstalkerband
https://twitter.com/Nightstalker_gr
https://www.youtube.com/user/seeyouburn
https://nightstalker.bandcamp.com
info@nightstalkerband.com