Οι Motivo 4 είναι ένα συγκρότημα που μετράει πάνω από 10 χρόνια ύπαρξης.
Μια σταθερή παρέα που εκπέμπει ένα ήρεμο χαρακτήρα, μακριά από τα ιλουστρασιόν φώτα της δημοσιότητας (της άσχημης δημοσιότητας).
Μετά από μερικά χρόνια απουσίας έρχονται και πάλι στο προσκήνιο με την 3η εν σειρά δισκογραφική τους δουλειά. Ο Νίκος Γραμμάτος επικοινώνησε μαζί τους και τους έθεσε τα παρακάτω ερωτήματα.
Είστε συγκρότημα πάνω από 1 δεκαετία. Πλέον βλέπουμε τις μπάντες της 1 κυκλοφορίας. Τι σας κρατάει μαζί;
Το συγκρότημα είναι μια παρέα που επιλέγουν ο ένας τον άλλον επειδή τους συνδέουν κοινά πιστεύω, ανησυχίες, μουσικές επιρροές. Είναι κάτι σαν οικογένεια. Είναι εκεί που αισθάνεσαι άνετα να είσαι ο εαυτός σου. Είναι αυτοί που θα σε μαζέψουν “λιώμα” σε κάποιο πάλκο, που θα σε βρίσουν και θα τους βρίσεις, είναι αυτοί που ξέρεις ότι κατά βάθος σε νοιάζονται. Είναι αυτοί που γκρουβάρεις μαζί τους και που εκφράζεσαι.
Αυτά μας κρατάνε μαζί. Και η μουσική.
Βγήκατε σε μια περίοδο όπου το ελληνικό ροκ βίωνε μια άνθηση και εμπορικότητα. Σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Πώς είδατε τα πράγματα στο ξεκίνημα και πώς τώρα;
Στην εποχή που ξεκινούσαμε, οι μπάντες έπρεπε να γυρνούν από εταιρεία σε εταιρεία με demos ηχογραφημένα πρόχειρα σε τετρακάναλα και να περιμένουν ως μάννα εξ ουρανού μια θετική απάντηση. Πολλές απ’ αυτές τη βρήκαν και είχαν, όχι αδικαιολόγητα, απήχηση στον κόσμο. Τώρα η παραγωγή και η διακίνηση της μουσικής είναι πολύ πιο εύκολα. Αυτό θα έπρεπε να αντιστρέψει την παρατήρησή σου και το ελληνικό ροκ σήμερα να είναι πολύ πιο πλουραλιστικό, δημιουργικό και παρόν. Ίσως αυτό να “σιγοβράζει” και να το δούμε άμεσα. Σήμερα είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ροκ μπάντες. Κάποιες απ’ αυτές θα ξεχωρίσουν.
Μιλήστε μας για την νέα σας δουλειά και τι φιλοδοξίες έχετε μέσα από αυτή.
Πιστεύω πως είμαστε πιο ώριμοι από ποτέ, ότι πετάξαμε τις αναστολές μας από το παράθυρο…
Από τη μία το album είναι άγριο, επιθετικό και δείχνει τον θυμό μας. Άλλωστε δεν είμαστε μόνο εμείς έτσι, όλη η κοινωνία είναι.
Από την άλλη όμως είναι ευαίσθητο και προβληματισμένο, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη διάσταση σε σημείο που να σε παραπέμπει στην παιδική αθωότητα και στις πραγματικές ανθρώπινες αξίες.
Με λίγα λόγια, “Το κλειδί” αντιπροσωπεύει όλα αυτά που θέλουμε, που νοιαζόμαστε, που παλεύουμε… Οι διαστάσεις είναι πέρα από ότι έχουμε δοκιμάσει πριν. Είναι άγριο, απαλό, ευαίσθητο, πικρό, προβληματισμένο, θυμωμένο και, το κυριότερο, είναι αληθινό. Είναι… εμείς.
Όσο για τις φιλοδοξίες μας, ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα.
Ως συγκρότημα πιστεύουμε πως “H πραγματική επικοινωνία γίνεται μόνο στα live” .
Αυτό θα κάνουμε στο άμεσο μέλλον ξεκινώντας με την live παρουσίαση του album στο “Οξυγόνο Live” τη Δευτέρα 13 Δεκέμβρη 2010.
Εκεί θα συνδέσουμε το παρελθόν μας με το παρόν μέσα από μουσική και Video art. Θα συμμετέχουν επίσης ο Νικήτας Κλιντ και ο Δημήτρης Μητσοτάκης για να τραγουδήσουμε on stage τα τραγούδια που γράψαμε μαζί.
Και μετά; Και άλλα Live ανά την Ελλάδα.
Πως προέκυψαν οι συνεργασίες στην νέα σας δουλειά; Είναι ευχάριστο να δημιουργείς και με άλλο κόσμο εκτός μπάντας. Συμφωνείτε ;
Ο Νικήτας Κλιντ και ο Δημήτρης Μητσοτάκης είναι καλλιτέχνες με μεστό λόγο και όραμα, αλλά και φίλοι. Η συνεργασία μαζί τους είναι όχι μόνο ευχάριστη αλλά και αναζωογονητική. Οι νότες ξέρετε ζωντανεύουν με τον λόγο. Όσο για τη Μαρκέλλα Σελιανίτου, τι να πω, είναι μία καταπληκτική κοπέλα και εξαιρετική στιχουργός. Πιστεύουμε πως τα τραγούδια μας δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη μεταχείριση.
Επενδύσατε να στείλετε έξω την δουλειά για mastering. Σας πέρασε από το μυαλό να περάσετε στο αγγλόφωνο και να δοκιμάσετε την αγορά του εξωτερικού; Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Πολλές μπάντες εγχώριες τα τελευταία χρόνια το δοκίμασαν πιστεύοντας ότι θα ανοιχτούνε άλλοι ορίζοντες αλλά λίγοι τα κατάφεραν.
Ο ήχος του συγκροτήματος είναι πολύ σημαντικός. Γι’ αυτό το στείλαμε σ’ έναν από τους καλύτερους. Σ’ αυτό το συγκρότημα δεν κάνουμε εκπτώσεις.
Όσο για το αγγλόφωνο, τι να πω! Προσωπικά ονειρεύομαι στα Ελληνικά. Κανείς από εμάς δεν έχει δει ούτε ένα όνειρο στα Αγγλικά. Όταν κάποιος δει, μπορεί να το ξανασκεφτούμε.
Άσε που, άμα κάνουμε καμιά συναυλία στην Ελλάδα, δεν θα καταλαβαίνουν τι λέμε. 🙂
Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την μουσική βιομηχανία και τις μπάντες;
Αν μιλάμε για τη μουσική βιομηχανία, οι παραγωγές, τα σόου κ.λπ., ναι έχουν επηρεαστεί αφού υπάρχουν λιγότερα χρήματα.
Τώρα, αν μιλάμε για τη μουσική, τη δημιουργία μουσικής, την ανάγκη των μουσικών να γράψουν μουσική, τότε όχι, η οικονομική κρίση δε θα επηρεάσει ποτέ τη μουσική. Οι μπάντες και οι μουσικοί θα γράφουν πάντα μουσική όποια κι αν είναι η οικονομικοκοινωνική κατάσταση.
Μην ξεχνάμε πως η τέχνη εκφράζεται πάντα μέσα από περιόδους κρίσης καλύτερα. Υπάρχει κίνητρο και θέμα.
Οι κρίσεις πάντα δίνουν τροφή για σκέψη στους δημιουργούς και η μουσική δε θα σταματήσει ποτέ να γράφεται…
Αξίζει κατά την γνώμη σας ο δρόμος της δισκογραφίας και των εταιριών ή θα συνιστούσαμε σε μια νέα μπάντα την D.I.Y. και το Internet ;
Αν εννοείς των πολυεθνικών, πεθαμένη υπόθεση.
Όσο για το D.I.Y., αν ξέρεις τι κάνεις, καλό είναι. Αν όχι, βρες κάποιον που να ξέρει. Η παραγωγή είναι πολύ σπουδαία υπόθεση και ο κόσμος πλέον έχει παραστάσεις… Καταλαβαίνει.
Το Internet είναι το μέλλον και μονόδρομος. Το single αντικαθίσταται από το download.
Οι νέες τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών αλλάζουν τα δεδομένα στον τρόπο που παράγεται και διανέμεται η μουσική. Βασικό χαρακτηριστικό της νέας πραγματικότητας είναι η απευθείας σχέση καλλιτέχνη – κοινού χωρίς διαμεσολαβήσεις. Όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες επιλέγουν την προώθηση και διάθεση της μουσικής τους στο διαδίκτυο με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.
Οι σχέσεις της διαμεσολάβησης, οι οποίες συνεπάγονταν και σχέσεις εξουσίας, τείνουν προς κατάργηση. Αλλάζουν επίσης οι σχέσεις που δημιουργούνται γύρω από το παραγόμενο αγαθό, το οποίο μέσω της όσο το δυνατόν πιο ελεύθερης διακίνησής του, απαλλάσσεται σε κάποιο βαθμό από την ιδιότητα του καπιταλιστικού προϊόντος και μοιάζει περισσότερο με τη λειτουργία που είχε ανέκαθεν η “λαϊκή” τέχνη .
Σε πρόσφατη συνέντευξή σας είπατε πως οι δισκογραφικές να καούν στην κόλαση. Αυτό δείχνει κάποια πικρία, έχετε νιώσει αδικημένοι;
Όχι ακριβώς οι δισκογραφικές, η “Μουσική Βιομηχανία”.
Αδικημένοι; Καθόλου. Εμείς δεν είμαστε ένα γκρουπ που στοχεύει στις τρελές πωλήσεις και στις γκλάμουρ καταστάσεις.
Θα γράψω παρακάτω ακριβώς αυτό που είπα:
“ Η μουσική βιομηχανία μπορεί να πάει να σαπίσει στην κόλαση.
Θα κάνουμε μουσική γιατί αγαπάμε τη μουσική και για την αγάπη των ανθρώπων που ακούνε μουσική και τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας δώσει κίνητρο…”
Επειδή τη μουσική δεν την μετράς με το μήκος του ποδιού και με τον αριθμό των κώλων που κουνιούνται, και επειδή κάποιοι πίστεψαν ότι μπορούν να το οριοθετήσουν αυτό και να το πουλήσουν, υποτιμώντας τη νοημοσύνη και την αισθητική του κόσμου, γι αυτό η “Μουσική Βιομηχανία” είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης και παραπονούνται συνέχεια για το Internet και την “πειρατεία”.
Οι τελευταίοι που πρέπει να θλίβονται γι’ αυτό είναι οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί δημιουργοί. Νομίζω πως η εποχή των εταιριών “προώθησης της διασκέδασης” έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Είναι εφικτό να ζήσεις από την μουσική παίζοντας εναλλακτική και ροκ; Εσείς να υποθέσω ότι το έχετε σαν χόμπι;
Όλοι έχουμε από ένα επάγγελμα για να μπορούμε να πληρώνουμε τα έξοδα μας. Η μουσική συμπληρώνει σ’ αυτό το εισόδημα. Όμως με τη μουσική ασχολούμαστε 24/7. Είναι αυτό χόμπι;
Ποια άλλη μορφή τέχνης ή δραστηριότητας σας ελκύει;
Άννα Ζωοφιλία
Γιώργος Α. Web design
Άρης Ποδόσφαιρο (2 ρήξεις χιαστών)
Γιώργος Π. Μελισσοκομία
«Των τρελών η εξουσία δεν υπάρχει στην ουσία, είναι όλα φαντασία». Τι είναι αυτό που αρέσει στην εξουσία και πώς μπορείς να την πάρεις στα χέρια σου, ειδικά σε μια πολύ μικρή χώρα όπως η Ελλάδα. Μήπως τελικά είναι πλάνη φτιαγμένη στα μέτρα μας; Σχολιάστε μου επίσης την κατάσταση που βλέπετε στη χώρα μας.
Για το τι αρέσει στην εξουσία και πώς μπορείς να την πάρεις στα χέρια σου, είμαστε οι τελευταίοι που μπορούμε να το απαντήσουμε, μάλλον θα πρέπει να ρωτήσεις την ίδια την εξουσία και αυτούς που την έχουν.
Παρ’ όλα αυτά, αισθανόμαστε πως σήμερα, αναζητούνται νέες σχέσεις του πολίτη με την εξουσία, καθώς και του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Από εκεί ξεκίνησε η ιστορία της +ουσίας.
Είπα (Γ.Α.) να γράψω ένα στιχάκι τρελαμένο το 2007, που τελικά έγινε τραγούδι.
Πέρασε καιρός και… τα πράγματα έγιναν χειρότερα.
Είμαστε πολύ θυμωμένοι με αυτά που γίνονται στη χώρα… του τίποτα.
Ας σχολιάσουμε τώρα και την κατάσταση στη χώρα μας…
“Γαλάζιοι κάφροι λιάζονται σε πράσινο χορτάρι συνουσιαζόμενοι, σ’ ένα ρωμαϊκό όργιο καθημερινής τρέλας”.
Ο επίλογος δικός σας… αφήστε κάποιο μήνυμα στον κόσμο που θα διαβάσει αυτές τις σειρές.
Απλοποίησε, εκφράσου, και γίνε εσύ η αλλαγή που εύχεσαι και θέλεις να δεις στην κοινωνία και τον κόσμο.
LINKS:
www.motivo4.gr
www.myspace.com/motivo4
http://www.facebook.com/Motivo4
www.reverbnation.com/motivo4