Δεν υπάρχουν και πολλά λόγια για να περιγράψεις αυτόν τον δίσκο 10” με το υποβλητικό artwork και το άκρως ενδιαφέρον όνομα, αφού ουσιαστικά πρόκειται για την τελευταία μετεξέλιξη του κορυφαίου ψυχεδελικού σχήματος των Will-o-the-Wisp ,αυτήν την φορά όμως στα «χωράφια» του hard rock.
Αναλυτικότερα η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις μόλις πιάνεις το βινύλιο στα χέρια σου είναι το δέος για το πανέμορφο artwork τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού εξωφύλλου ,τα οποία είναι εξίσου πανέμορφα και δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Το εσωτερικό εξώφυλλο κοσμεί ο πίνακας του Alfred Kubin “Der Letzte konig” (Ο τελευταίος Βασιλιάς) του 1902 και σου κόβει την ανάσα με την στοιχειωμένη μορφή που κυριαρχεί.
Εκπλήξεων συνέχεια: Κοιτώντας το line-up των Manticore’s Breath διαπιστώνω με έκπληξη ότι πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια ομάδα που ξεκίνησε από τους Λ. Σ., πέρασε στους Red Mist και αυτούσια έδρασε στο ψυχεδελικό σχήμα των Will-o-the-Wisp,προσφέροντας μας άλμπουμ μοναδικά τόσο σε εμφάνιση όσο και σε περιεχόμενο. Σε αυτήν την περίπτωση το βασικό συνθετικό δίδυμο των WΟW ,Τάκης Μπαρμπαγαλας μουσική, κιθάρες και Άγγελος Γερακιτης στους στίχους και τα φωνητικά αναλαμβάνουν πλήρως την δημιουργία δυο χρονικά επικών συνθέσεων διάρκειας 8 και 7 λεπτών ανά πλευρά. Συνεπικουρούμενοι και από τα υπόλοιπα έμπειρα μέλη ( Κώστας Παγώνας : Μπάσο, Κώστας Κωστόπουλος : Ντραμς και Άρης Χρήστου : Όργανο ) το αποτέλεσμα είναι αντάξιο των προσδοκιών μιας τέτοιας μπάντας.
Η πρώτη πλευρά με τίτλο Devil’s Hunger ξεκινά με όμορφες hard κιθάρες που αμυδρά σου φέρνουν στο νου το ηχόχρωμα των Black Sabbath του ’69-’70 ,αφού άνετα θα μπορούσες να θεωρήσεις ένα τέτοιο κομμάτι ως ανέκδοτο εκείνης της περιόδου. Η φωνή του Άγγελου Γερακιτη, εξίσου ευαίσθητη αλλά και δυναμική αποκαλύπτει μια παλέτα συναισθημάτων που δεν αργεί να αποκαλυφθεί χάρη στη βοήθεια του οργάνου του Άρη Χρήστου, το οποίο με ενδιαφέρουσες και παικτικα άψογες αποκρίσεις στο κάλεσμα της κιθάρας δημιουργούν ένα πανδαιμόνιο αυθεντικό hard rock ήχου. Το διαρκείας 8:17 λεπτών κομμάτι σε αφήνει με την απορία εάν τελικά είναι όντως ελληνικό σχήμα οι Manticore’s Breath.
Η δεύτερη πλευρά περιλαμβάνει το κομμάτι Thoughts, διάρκειας 7:25 στο οποίο το σχήμα χαμηλώνει λίγο τον ηλεκτρισμό της προηγούμενης πλευράς και επιστρέφει στα οικεία μονοπάτια της ψυχεδέλειας. Εδώ βασικό ρολό στην συναισθηματική έκρηξη παίζει η φωνητική ερμηνεία του Άγγελου Γερακιτη, ο οποίος με έναν μανιεριστικό τρόπο απόδοσης δημιουργεί φωνητικούς μαιάνδρους που σε παρασύρουν σε ψυχεδελικά τοπία και σου εντυπώνουν ένα βίαιο αίσθημα μοναξιάς.
Με βάση το ηχόχρωμα των τραγουδιών έρχεται και η απάντηση στην εύλογη ερώτηση για την νέα αλλαγή ονόματος της μπάντας, ειδικά εάν συνυπολογίσουμε την προηγούμενη επιτυχημένη πορεία της. Όπως φαίνεται από το ηχητικό μέρος, τα μέλη δεν επαναπαύτηκαν στην αρτιότητα της απόδοσης των ψυχεδελικών ηχοχρωμάτων την οποία κατέκτησαν με το σπαθί τους αλλά όπως όλα δείχνουν θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε πιο ακραία ηχητικά χωράφια, φτάνοντας στις ρίζες του αυθεντικού hard rock. Προσωπική μου άποψη είναι ότι κάνουν πολύ καλά αφού αν μη τι άλλο δεν χορταίνεις να ακούς το δίσκο και σίγουρα ανεβάζουν τον πήχη αρκετά ψηλά, περιμένοντας μια νέα ολοκληρωμένη δημιουργία όπου θα μας αποκαλύψουν σε βάθος το αστείρευτο ταλέντο τους.
Εν κατακλείδι σίγουρα αξίζει να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να ακούσεις αυτήν την μπάντα και ακόμα περισσότερο αξίζει γιατί μένοντας πιστοί στα πιστεύω τους φρόντισαν ώστε η καλαίσθητη έκδοση να κυκλοφορήσει αυστηρά σε βινύλιο και μάλιστα σε περιορισμένες κόπιες (450 συνολικά) αφού η καθεμία είναι μοναδική λογά της αρίθμησης της. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός collector’s item αφού ο χρόνος θα το κάνει πιο περιζήτητο και σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές.
Κείμενο : Δημήτρης Βασιλειάδης