Live review ΑΝ CLUB 15-4-2010
Year of Zero
No balance
Seattlechainer
| Φωτογραφίες και κείμενο από τον Αντρέα Λυκάκη |
ΠΕΜΠΤΗ ΒΡΑΔΥ ,EΞΑΡΧΕΙΑ.
Μέσα από την παρότρυνση ενός φίλου αφήνω πίσω την κούραση της δουλειάς την ταλαιπωρία μιας σχολής και ξεκινάμε για το Αν. Τα μικρά αυτά live μου δημιουργούν το αίσθημα της εξερεύνησης.
Είναι η ποιο αντικατοπτριστηκή εικόνα στο που βρίσκεται γενικά η ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
9.30 και ανεβαίνει στην σκηνή ο Seattle Chainer. πρόκειται για one man band αφού αποτελείται από φωνή και ηλεκτρική κιθάρα με μπόλικο distortion. Σίγουρα θέλει πολύ θάρρος αυτό για να το κάνεις και νομίζω ότι δικαιώθηκε και από το κοινό που τον δέχτηκε θερμά. Με μια άσπονδη λυρικοτητα κατάφερε να κερδίσει της εντυπώσεις. Πολύ θετικά ασυνήθιστο και ιδιαίτερα εντυπωσιακή η διασκευή στο κομμάτι black hole sun.
Για περισσότερα : myspace.com/seatllechainer
Λίγο αργότερα από της 10 ανεβαίνουν στην σκηνή οι No balance. Σε ποιο new metal μονοπάτια με punkο’ επιρροές με ελαφρά προβλήματα στον ήχο που πλέον έχουν γίνει συνήθεις στα live . Η ένταση των ντραμς και του μπάσου ήταν λίγο πιο δυνατά και αυτό είχε αποτέλεσμα να κάλυπταν σε σημεία της κιθάρες και η φωνή να ακούγεται σε κάποια σημεία δύσκολα, σαν να ζορίζεται. Ωραίες μελωδίες και ρυθμικά αλλά από ένα σημείο και μετά μου έμεινε η εντύπωση ότι τα περισσότερα κομμάτια
πατούσαν πάνω στην ιδία φόρμα χωρίς να έχουν αυτό το κάτι το ιδιαίτερο.
Για περισσότερα : myspace.com/nobalancegreece
Εδώ θα ήθελα να γράψω μια παρατήρηση που μου άφησε αρνητική εντύπωση. Παραδόξως το μαγαζί άρχισε να αδειάζει . Για ακόμα μια φορά διαπιστώνω το εγωκεντρικό φαινόμενο κάποιον συγκροτημάτων {ήρθαμε – παίζουμε- φεύγουμε} . Η εντύπωση που μου αφήνει είναι πολύ αρνητική και μην ξεχνά κανείς πως έχουμε μια σκηνή που ακόμα δεν έχει τινάξει την στάχτη από πάνω της και ο βεντετισμός είναι το λιγότερο γελοίος από την στιγμή που δεν υπάρχει καν ούτε το κατάλληλο «άνοιγμα» . Όχι πως αν η σκηνή του Ελληνικού ροκ ήταν μεγαλύτερη θα ήταν δικαιολογημένη μια τέτοια συμπεριφορά ,αλλά είναι κάτι που συνήθως βλέπουμε στα μεγάλα συγκροτήματα του εξωτερικού. Το βρίσκω τραγικό έως άδικο.
Δεν ήθελα να επεκταθώ αλλά είναι κάτι που μου χάλασε την διάθεση από την στιγμή που και σαν Rockap και σαν προσωπικότητες ο καθένας σε αυτήν την σελίδα με την πρόθεση Rockap προσπαθούμε να βοηθήσουμε αυτή την αδικημένη σκηνή όσο μπορούμε, χωρίς κάποιο οικονομικό η οποιοδήποτε άλλο κίνητρο παρά μόνο την αγάπη μας για καλή μουσική ,τα ιδία τα συγκροτήματα μας βγάζουν Μαλάκες. Θα συνιστούσα λοιπόν λίγη ταπεινότητα στα συγκροτήματα συγγνώμη για αυτήν την επέκταση αλλά είναι ένα σύμπτωμα του ιού που υπάρχει στον χώρο
Για κλείσιμο της βραδιάς ανεβαίνουν οι Year of zero.
Τα παιδιά τα έχω ξαναδεί πριν από 1 χρόνο και μου είχαν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Απογοητευτικό το ότι το “Αn” άρχιζε να αδειάζει κάτι όμως που δεν τους πτόησε αφού έδωσαν την ψυχή τους.
Αναιρούν όλα τα προβλήματα στον ήχο με το σωστό δέσιμο και γνωρίζοντας τον ήχο τους (νομίζω από τα ποιο σημαντικά στοιχεία μιας μπάντας είναι αυτό. Παρά να σιχτιρίζει ηχολήπτες να κοιτάζει ενισχυτές σαν εξωγήινη τεχνολογία κτλ) δείχνοντας την live εμπειρία τους. Με ένα ακόμα μέλος στην σύνθεση τους και με ένα πολύ καλό playlist η μουσική τους ακουγόταν γεμάτη χωρίς να κουράζει. Έξυπνες συνθέσεις, στίχοι για προβληματισμό και αναθεώρηση με μια δόση μαύρο χιούμορ μου άφησαν την εντύπωση ότι κάτι γίνεται στα ελληνικά δρώμενα και πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ψάχνονται στην μουσική χωρίς να περνούν την εύκολη πεπατημένη και πάνω σε τέτοιους ανθρώπους /καλλιτέχνες βασίζεται η ελληνική σκηνή … και αυτές οι στιγμές είναι που νιώθεις μια ικανοποίηση, μια δικαίωση για αυτό που κανείς και σου δίνουν κουράγιο να συνεχίσεις.
Για περισσότερα : myspace.com/yearofzero