Οι Le Page επανασυστήνονται στο μουσικό κοινό μέσα από αυτήν την πρώτη ολοκληρωμένη μουσική τους πρόταση, αφού είχαν ήδη προηγηθεί δύο E.P.’s, ένα επίσημο (Teddy Girl) και ένα ανεπίσημο. Ο πυρήνας του γκρουπ αποτελείται από τον Αντώνη και την Τερψιχόρη οι οποίοι δημιουργούν μαζί από το το 2007, έχοντας δώσει αμέτρητα live – και μάλιστα κάποια από αυτά ως support σε μεγάλα ονόματα. Έχοντας ήδη πολλές συναυλίες στο ενεργητικό τους, συμμετείχαν και στο soundtrack ταινιών του Barry Louis Pulisar (γνωστός στο ελληνικό κοινό από το “Juno”) ενώ όταν τους ζητήθηκε, έδωσαν και 3 κομμάτια τους σε ένα cd- tribute για τον Pulisar ,το οποίο απέσπασε τελικά και Golden Nappa Award. Στην παρούσα δουλεία τους, η οποία ηχογραφήθηκε μέσα σε μια εβδομάδα στα Fab Liquid Studios δόθηκε ο τίτλος “Yojikevin”, ύστερα από ένα παιχνίδι των δύο μελών με … αλφάβητο σε μαγνητάκια ψυγείου ενώ να σημειωθεί ότι συμμετέχει ο Φοίβος Δεληβοριάς στο τραγούδι “Maison Haunte”.
Κατόπιν των εισαγωγικών περνάμε στην ακρόαση του cd το οποίο ανοίγει με την όμορφη ρυθμική μπαλάντα “Girl in the woods” με τα όμορφα εναλλασόμενα φωνητικά να παραπέμπουν στα ντουέτα του Robbie Williams και ακολουθεί το παιχνιδιάρικο “Bubble bubble” με την ανάλαφρη μελωδία. Τρίτο τραγούδι στο cd είναι το “Maison Haute” με την άψογη –και κάπως σέξι γαλλική προφορά της Τερψιχόρης να υπηρετεί άψογα το α-λα 60’s ηχόχρωμα του τραγουδιού ενώ η φωνητική συμμετοχή του Φοίβου Δεληβοριά ,αν μη τι άλλο εκπλήσσει με την οικειότητα που προσεγγίζει τον ξένο στίχο. Ακολουθεί το “Early summer”,με μια περίεργη κοφτή μελωδία και πολλούς πειραματικούς χρωματισμούς στο background του τραγουδιού ενώ αμέσως μετά ακολουθεί το “Failure”, με την όμορφη ζεστή φωνή του Αντώνη αυτήν την φορά, πάνω στα κιθαριστικά pop μονοπάτια που μας έχουν συνηθίσει οι Le Page ενώ το εμβόλιμο σόλο μιας φυσαρμόνικας κάνει την διαφορά . Το “I think it’s time” με τον στακάτο ρυθμό του και το πανέμορφο ηχόχρωμα των πλήκτρων σε στυλ φαρφίσας αν μη τι άλλο θα αγαπηθεί από πολλές συχνότητες των ερτζιανών ενώ το “Just in case” πού έρχεται αμέσως μετά λειτουργεί περισσότερο ως μουσική γέφυρα παρά ως αυτόνομο κομμάτι αφού η μπερδεμένη και μικρή μελωδική του γραμμή το μόνο που κάνει είναι να εισάγει πετυχημένα το επόμενο κομμάτι. Αυτό είναι το “Pac-Man” , το αγαπημένο μου από το άλμπουμ αφού η παιχνιδιάρικη μελωδία του, σε συνδυασμό με την δαιμονισμένη φαρφίσα δημιουργούν ένα αξεπέραστο ηχητικό τείχος που αγγίζει τα όρια του garage! Αμέσως μετά έρχεται το “Gloomy morning” με την μελαγχολική του διάθεση και την όμορφη ακουστική κιθάρα να αναδείξει τις όμορφες διφωνίες του γκρουπ. To δέκατο κομμάτι του cd είναι το “You are always late” με παραμορφωμένα φωνητικά και αστεία πνευστά να δώσει μια παιχνιδιάρικη διάσταση στην μελαγχολία που έχει προηγηθεί ενώ το “Rendez-vous dans mes Reves” με τα αιθέρια φωνητικά του και τον μελωδικό διάλογο των δύο φωνών πάνω στον ήχο που αγαπήσαμε από την Sarah records, λειτουργεί ως μπούσουλας για ένα πετυχημένο μελωδικό pop κομμάτι. Προτελευταίο κομμάτι του cd είναι το “Wonderful night” με μια κάπως θολή ενορχηστρωτική ματιά αφού δεν σου αφήνει στο τέλος κάποιο ξεκάθαρο μελωδικό στίγμα ενώ το “Dinosaur” που κλείνει το cd κάνει την έκπληξη με τον καθαρόαιμο… disco ήχο του να μας εκπλήσσει ευχάριστα, δείχνοντας μια πιο πειραματική και πλουραλιστική πλευρά των Le Page, την οποία θα ήθελα να την βλέπω συχνότερα.
Συνολικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η το “Yojikevin” έχει πάρα πολλά καλά στοιχεία , τραγούδια που σίγουρα θα αγαπήσουν πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί αλλά με τον πήχη που ανεβάζουν οι ίδιοι όλο και ψηλότερα όταν αποφασίσουν να πειραματιστούν, σίγουρα θα περιμένω την μεγάλη έκπληξη στην επόμενη κατάθεσή τους.
Κείμενο: Βασιλείαδης Δημήτρης