Συνέντευξη με τους KINETIC
Στον Διονύση Μαντή
Το όνομα των Kinetic δεν λέει κάτι στους περισσότερους metal ακροατές. Το δεύτερό τους άλμπουμ όμως φέρνει στην επιφάνεια ένα συγκρότημα που δείχνει να έχει τα φόντα για μεγάλα πράγματα. Είναι ένα ελληνικό group που βάζει τον πήχη ψηλά και δρα με γνώμονα τα ξένα πρότυπα. Κινητήριος μοχλός αυτής της death/thrash μπάντας είναι ο μπασίστας και τραγουδιστής Σάββας Μπετίνης. Οι RockΑποδράσεις αντιλαμβανόμενοι του ότι το φαινόμενο Κinetic ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και γυρίζει σε κλασικές old–schoolmetal εποχές, βρήκε τον Σάββα Μπετίνη με τον οποίο ακολούθησε μία εξαιρετικά ζεστή και ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Διονύσης Μάντης: Είστε όλοι μέλη παλαιότερων συγκροτημάτων με μεγάλη εμπειρία και χρόνια στην σκηνή της Ελλάδας. Kinetic τώρα πια! Πώς προέκυψαν οι Kinetic;
Σάββας: Η μπάντα ξεκίνησε το 2002 σαν τετραμελές σχήμα. Όλοι μας ήμασταν μέλη σε άλλες παλαιότερες ελληνικές μπάντες. Εγώ ήμουν στους ACID DEATH, μπάντα progressive Death Metal που υπήρχε για 12 χρόνια, οι δύο κιθαρίστες μας, Μανώλης Μαμάς και Σταύρος Μπονίκος ήταν κιθαρίστες στην Power Metal μπάντα BRAIN FADE και ο drummer μας, Κώστας Αλεξάκης, drummer στους Heavy Metallers WISDOM. Φίλοι χρόνια, μέσα στη σκηνή, φτιάξαμε αυτή την μπάντα έχοντας στο μυαλό μας το ότι όλοι είχαμε ακόμα τη φλόγα και όλοι θέλαμε να φτιάξουμε κάτι που θα αντέξει στο χρόνο και θα έχει να προσφέρει και σε εμάς και σε αυτούς που θα ασχοληθούν. Το 2003 η πρώτη μας δουλειά, το self-financed mini CD “Soul, Emotion Flesh”, στάθηκε αιτία να ξεκινήσουμε συνεργασία με τη SleaszyRider από την οποία το 2004 κυκλοφόρησε η πρώτη μας full-length δουλειά, το “The Chains That Bind Us” CD, ενώ τρία χρόνια αργότερα, το Νοέμβρη του 2007 κυκλοφόρησε η 2η full-length δουλειά μας, με νέα 6-μελή σύνθεση, από την Burning Star.
Δ. Μ.: Ακούγoντας τα cd σας μπορώ να πω ότι με δίχασαν αρκετά. Δεν μπορώ να προσδιορίσω αν παίζετε thrash, heavy, death. Πώς θα χαρακτηρίζατε την μουσική σας, δεδομένου ότι μπορεί κανείς να διακρίνει διαφορετικές μουσικές φόρμες σε σας;
Σάββας: Είναι μια μείξη όλων των παραπάνω. Αυτό που θέλαμε να κάνουμε, μετά το “The Chains That Bind Us”, όπου ακουγόμασταν μια μάλλον τυπική Death/Thrash μπάντα, ήταν να δώσουμε ένα πιο προσωπικό στίγμα και να δοκιμάσουμε το κατά πόσο μπορούμε να οδηγήσουμε το σχήμα στα όριά του. Γι’αυτό προσθέσαμε keyboards και γυναικεία φωνητικά και σε ποσοστό που δικαιολογεί την ύπαρξη αντίστοιχων μελών στην μπάντα.
Δ. Μ.: Το “Corrosion“, η τελευταία σας δουλειά, είναι ένα cd που δίχασε θα μπορούσα να πω αρκετά τους ακροατές σας και εμένα. Η είσαγωγη γυναικείων φωνητικών, η περισσότερη ατμόσφαιρα, οι λιγότερες δόσεις καφρίλας σε αντίθεση με το “chains that bind us” σχηματίζει μια γνώμη που με όλο τον σεβασμό, κάνει το cd να μην αξίζει όσο το πρώτο. Ο σκοπός σας είναι να παρουσιάσετε κάτι διαφορετικό με αυτό το εγχείρημα, ξεφεύγοντας από την κλασική παλιά σχολή;
Σάββας: Αυτό είναι η μία πλευρά της υπόθεσης. Σε ορισμένους ακούστηκε «κάπως» το όλο αποτέλεσμα αλλά σε κάποιους άλλους τελείως διαφορετικά. Η δική μας άποψη είναι ότι προσθέσαμε περισσότερη μελωδία και περισσότερη επιθετικότητα χωρίς να πειράξουμε το βασικό μουσικό πυρήνα της μπάντας, αυτό το Swedish styled Death/Thrash με αρκετά Power/Heavy περάσματα, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο αν αναλογιστείς ότι αυτός ο πυρήνας δεν είναι καθόλου ευέλικτος σε «πειράματα». Όσον αφορά την καφρίλα, πιστεύω ότι δε χάσαμε, ίσα-ίσα που σε σημεία ακουγόμαστε πιο επιθετικοί από πριν. Ας πούμε, blastbeats στο πρώτο CD δεν υπήρχαν, εδώ όμως είναι εμφανή.
Δ. Μ.: Ποιανού ιδέα ήταν η εισαγωγή πλήκτρων και γυναικείων φωνητικών?
Σάββας: Ήταν όλων μας. Θέλαμε να δούμε πώς μπορούμε να δουλέψουμε με αυτά τα δύο όργανα, κάτι που μας δυσκόλεψε αρκετά επειδή κανένας μας δεν είχε παρόμοια εμπειρία στο παρελθόν.
Δ. Μ.: Ποια συγκροτήματα αποτελούν τα αγαπημένα σας και φυσικά από πού νοίωθετε ότι έχετε περισσότερο επηρεαστεί;
Σάββας: Εδώ θα μπορούσαμε να μιλάε ώρες!! Είμαστε 4+2 διαφορετικές προσωπικότητες και προσπαθούμε να «φέρουμε» τις επιρροές μας μέσα στη μπάντα. Μας αρέσει το Ευρωπαικό Thrash/Death, ονόματα σαν CARCASS, KREATOR, SODOM, κυρίως Γερμανική σχολή, το Αμερικάνικο Death με ονόματα σαν OBITUARY, DEATH, MORBID ANGEL, το κλασκό Γερμανικό Power Metal, BLIND GUARDIAN, GAMMA RAY, αρκετά το παλιότερο και σύγχρονο Black, DIMMU BORGIR, MAYHEM, σαφώς το Progressive Metal με DREAM THEATER, αλλά και Progressive Rock με SIEGES EVEN, όπως και το σύχρονο NU-METAL , αν μπορείς να το πείς έτσι, με FEAR FACTORY, MACHINE HEAD και η Βόρεια σκηνή με ARCH ENEMY, IN FLAMES.
(Έχουμε επηρεαστεί) Από ό,τι αποτελεί αγαπημένη μας μπάντα. Πιστεύω ότι πλέον οι επιρροές έχουν «χωνευτεί» και τώρα, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, βγαίνει το αληθινό πρόσωπο της μπάντας.
Δ. Μ.: Από πού εμπνευστήκατε τον τίτλο της καινούργιας δουλειάς;
Σάββας: Ήταν σαν να λέμε η «κεντρική ιδέα» που επικρατεί στο στιχουργικό μέρος των κομματιών. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται, το συναίσθημα που αποπνέει το σύνολο του περιεχομένου του δίσκου.
Δ. Μ.: Προσωπικά για σένα, ποιο θεωρείς καλύτερο απο τα 2 cd σας;
Σάββας: Κοίτα, και τα δύο έχουν να δώσουν σε έναν ακροατή. Προσωπικά αλλά και συνολικά σαν μπάντα, το “Corrosion” το θεωρούμε πιο ολοκληρωμένο, πιο ώριμο και μεστό. Και θέλω να πιστεύω ότι η επόμενη δουλειά μας θα είναι ακόμα καλύτερη.
Δ. Μ.: Στην Ελλάδα οι δισκογραφικές όπως και όλη η μουσική βιομηχανία είναι ένα χάλι μαύρο. Αν δεν απατώμαι είχατε και εσείς προβλήματα στην εύρεση δισκογραφικής. Ποια είναι η γνώμη σας για την μουσική-δισκογραφική κατάσταση στην Ελλάδα;
Σάββας: Και πάλι αντιμετωπίζουμε γιατί η Burning Star αποφάσισε να σταματήσει την λειτουργία της. Κοίταξε, είναι γεγονός ότι η κατάσταση είναι χάλι μαύρο και ειδικά τώρα που αν κάποιος εμβαθύνει, διαπιστώνει εύκολα ότι ζούμε τους χαλεπότερους των χαλεποτέρων καιρών. Σε αυτό φέρουν ευθύνη πολλοί και σε ένα μεγάλο ποσοστό ο κόσμος που ουδέποτε στήριξε αληθινά την εγχώρια σκηνή. 20 σχεδόν χρόνια είμαι στο χώρο αυτό, 20 σχεδόν χρόνια ισχύει η ίδια ιστορία. Δεν είναι δυνατόν σε μια Αθήνα των 5 εκατομυρίων ο μέσος όρος προσέλευσης κόσμου στα εγχώρια live με ένα μέσο εισιτήριο 8-10 euro, να είναι τα 40 άτομα!!!! Φυσικά φταίει και το γεγονός ότι η αγοραστική δύναμη πλέον έχει φτάσει στο Ναδίρ, είναι πολλά και δεν ξέρω αν κάποια στιγμή βγούμε από αυτόν τον κυκεώνα.
Δ. Μ.: Εκτός των δισκογραφικών, εμπάρκο στα ελληνικά συγκροτήματα γίνεται και από τα ελλήνικα metal festivals σαν το rockwave για παράδειγμα. Φέρνουνε όλους τους 60άρηδες και δεν υποστηρίζουν τα δικά μας συγκροτήματα σαν εσάς. Πώς αισθάνεσθε από το καθεστώς αυτό όντες ενεργοί στη φάση;
Σάββας: Εδώ, πρόσεξε, γιατί τα πράγματα είναι λίγο διφορούμενα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που διοργανώνουν Live Events το τελευταίο που θέλουν είναι να δουν τα χρήματα που επενδύουν να χάνονται. Όταν και ο πιο ανίδεος πλέον γνωρίζει ότι «Ελληνικό σχημα σε live=λίγος κόσμος στο venue» πώς να επενδύσει; Ακόμα και καλή διάθεση να έχει, που πίστεψέ με, υπάρχει, δεν θα το κάνει. Από την άλλη όταν ο κόσμος ακόμα εν έτει 2008 συνεχίζει να υποστηρίζει μπάντες 60άρηδων και να γεμίζει τα venues, πώς να ανέβει ένα νέο αίμα στο stage; Όλα κινούνται βάσει των προτιμήσεων του κοινού. Εμείς πέρυσι είχαμε την τύχη να ανοίξουμε τη 2η μέρα του RockWave. Η αντιμετώπιση που είχαμε ήταν εφάμιλλη των υπολοίπων σε βαθμό που δεν πιστεύαμε ότι σε μια τέτοια διοργάνωση θα μας φέρονταν τόσο καλά. Την ώρα του set μας όμως ο κόσμος που βρισκόταν απο κάτω αμφιβάλλω αν θυμόταν στο τέλος τί άκουσε, όχι γιατί δεν παίξαμε καλά, αλλά γιατί απλά περίμενε τα μεγάλα ονόματα, άσχετα αν εμάς τρέμανε τα πόδια μας από την αγωνία και το άγχος-δεν παίζεις κάθε μέρα στο Terra Vibe και το λάθος εκεί πάνω μπορεί να σημαίνει και το τέλος σου σαν Ελληνικό σχήμα. Συνεπώς δε φταίνε μόνο οι διοργανωτές για την όλη κατάσταση.
Δ. Μ.: Υπάρχουν Ελληνικά συγκροτήματα που θα ξεχωρίζατε;
Σάββας: Το Μέταλο πλέον στην Ελλάδα έχει εδραιωθεί καλα! Δε μιλάμε βέβαια για τους πρωτεργάτες αλλά για πολλά και καλά νέα σχήματα που αν είχαν το 1/10 της υποστήριξης του μέσου οπαδού θα μεγαλουργούσαν. Ονόματα σαν τους VERDICT DENIED, WEB, INNER WISH, UNIVERSE 217, INSIDEAD, NYNE, και δεκάδες άλλα, θα μπορούσα να σου έλεγα για ώρες, όχι μόνο δείχνουν ότι η σκηνή έχει απογειωθεί μουσικά-συνθετικά, αλλά και το μέγα λάθος που κάνει ο κόσμος να μήν ψάχνει να βρεί τέτοια νέα ονόματα. Και είναι εύκολο πια να βρείς θυσαυρούς!!
Δ. Μ.: Τί θα λέγατε σε όλους αυτούς που σας υποστηρίζουν όλον αυτό τον καιρό;
Σάββας: Ευχαριστούμε όλους όσους ασχολούναι με εμάς και υποσχόμαστε να μην απογοητεύσουμε κανέναν. Ενα μεγάλο ευχαριστώ και στο rockap.gr για την υποστήριξη.
Επίσημη Σελίδα:
www.kinetic.gr
www.myspace.com/kineticgr