Flakes – Lick your fingers if you like it

Το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Πατρινών Flakes από την ανεξάρτητη πατρινή εταιρεία-έκπληξη Inner Ear που φέτος μας έχει παρουσιάσει ένα μπουκέτο από αριστουργήματα, τους βρίσκει με πολλά γκάζια και σαφή λατρεία προς την βρετανική alternative σκηνή. Πορεία ανάλογη ακολουθούν τα περισσότερα γκρουπ της Πάτρας που απαρτίζουν την δεδομένη στιγμή την σκηνή της. Αποτελεί γεγονός αναμφισβήτητο πως οι Flakes μαζί με 5 ακόμα γκρουπ απαρτίζουν αυτήν την στιγμή ένα φρεσκότατο πυρήνα νέων μουσικών, που λανθασμένα αποκαλείται «σκηνή» αφού πέραν κάποιων λιγοστών κοινών στοιχείων δεν έχουν ομοιογένεια μεταξύ τους.

Ερχόμενοι στο προκείμενο, το άλμπουμ ξεκινά δυναμικά με το “Wish” και τις νευρικές κοφτές κιθάρες να σε ξεσηκώνουν καθώς το beat συνεχίζεται ανελέητο και στην όμορφη εισαγωγή του “Swinton” ενώ αμέσως μετά το “Clerkenwell screws” ξεχωρίζει για τα ωραία φίλτρα στα φωνή της Yodashe. Στo “secret life of Errol Brown” η έκπληξη μάλλον βρίσκεται στο post rock αισθητικής κλείσιμο του και το “Prince” σε κάνει να μειδιάς για τον σκαμπρόζικο τρόπο προσέγγισης του θέματος των δυο φυλων. Στην θέση 6 του cd βρίσκεται το track “Trashroot” (και όχι στην 7 όπως λανθασμένα γράφει το οπισθόφυλλο) το οποίο συνεχίζει την παράδοση που θέλει τους Flakes να .τα σπάνε όλα στο τέλος του κομματιού και στην θέση 7 βρίσκεται το “Flat c” (που επίσης αναγράφεται στο οπισθόφυλλο λάθος στην θέση 6) το οποίο εισάγεται με αρπίσματα και μια ολοφάνερη διάθεση μελαγχολίας (πολύ πετυχημένα!) και ακολουθεί το “K.2.X.” με τις κόφτες αλά αμερικάνα κιθάρες. Το “North ” με τις συνεχείς εναλλαγές του και το περίεργο κλείσιμο του μένει πιστό στα μουσικά μονοπάτια των Flakes, όπως και το προτελευταίο “45”” που δεν αλλάζει κάτι στον ηχητικό προσανατολισμό τους. Και εκεί που περιμένω το τελευταίο κομμάτι  “Yem?” να κλείσει τυπικά το cd έρχεται η μεγάλη έκπληξη! Ακροβατώντας στα όρια του Dub και λιγότερο του  trip hop το outro σε αφήνει άναυδο από τον φοβερό συνδυασμό ηλεκτρονικών στοιχείων και φυσικά της πανταχού παρούσας ηλεκτρικής κιθάρας.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι με το τέλος του cd είναι πως τελικά οι ίδιοι οι Flakes αδικούνται από την επιλογή τους να μένουν στο ίδιο ηχόχρωμα  αφού το  “Yem?”, αν μη τι άλλο, δείχνει τις απεριόριστες δυνατότητες τους. Η παγίδα που πέφτουν οι Flakes είναι ότι το είδος που παίζουν (και μάλιστα καλά) το έχεις ήδη ακούσει από τα κορυφαία pop punk συγκροτήματα της Βρετανίας (βλέπε Franz Ferdinand και Foals) οπότε σίγουρα για την Ελλάδα παίζουν καλά αλλά η σύγκριση με το εξωτερικό μειώνει κατά πολύ τις θετικές εντυπώσεις που σου αφήνει το άλμπουμ. Στα θετικά του cd πρέπει να προσμετρηθεί και το pop αισθητικής artwork που μας παρουσιάζει εναλλάξ σε κάθε σελίδα τα πρόσωπα των Flakes υπό μορφή. manga καθώς και το υπέροχο ένθετο που μας επιφυλάσσει μια αφίσα στο πίσω μέρος του ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην «κρυστάλλινη» και εμπνευσμένη ηχοληψία από τον Διονύση Μπάστα (Sak) των Raining Pleasure στο Noisebox Studio. Στα αρνητικά σημεία πρέπει να αναφέρουμε την  τραγουδίστρια του γκρουπ (Yodashe) η οποία έχει μια πολύ καλή θεατρικότητα και τολμηρή παρουσία στην σκηνή αλλά στις αποστειρωμένες συνθήκες μιας ηχογράφησης το αποτέλεσμα είναι άνισο αφού ηχεί κάπως ψεύτικο και τραβηγμενο,ειδικα στα σημεία που φαλτσάρει σκόπιμα αφού στο τέλος αφαιρείται και το στοιχείο της έκπληξης. Στα live πάλι οι Flakes βγάζουν μια εκρηκτικότητα και μια ενέργεια χωρίς προηγούμενο, κάτι όμως που δεν κατάφεραν να περάσουν στο συνολικό ηχόχρωμα του cd που τείνει να γίνει κάπως ισοπεδωτικό, ειδικά εάν θέσουμε το outro ως μέσο σύγκρισης. Σίγουρα πάντως τα παιδιά έχουν και κέφι και πολύ ενέργεια οπότε το στοίχημα για αυτούς θα είναι να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα με μια νέα δουλεία στο μέλλον αφού έτσι και αλλιώς  το κρατάνε γερά στα χέρια τους.

Tracklist:

1.    Wish
2.    Swinton
3.    Clerkenwell Screws
4.    The Secret Life Of Errol Brown
5.    Prince
6.    Flat C
7.    Trashroot
8.    K.2.X
9.    North
10.    45
11.    Yem?

Flakes @ Myspace

Από τον Δημήτρη Βασιλειάδη