Ήθελα να καθυστερήσω την αναφορά μου σ’ αυτήν τη δουλειά και ο μόνος λόγος ήταν για να την ακούσω καλύτερα, έλα όμως που το χέρι πήγαινε ξανά και ξανά στον φάκελο με τα mp3 του “Enemy”. Τον Νικήτα, όπως όλοι μας, τον γνώρισα το ’99 μέσα από την θητεία του στους Active Member και πάντα μου άρεσε ό,τι έκανε εκεί μέσα.
Τα χρόνια πέρασαν οι Ρόδες άρχισαν να κυλάνε και συνέχισε να με συνεπαίρνει το μουσικό του ταξίδι. Πέρισυ έμαθα ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσει solo album και να που έφτασε η ώρα να το ακούσω.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα περισσότερα hip-hο-ειδή στοιχεία αλλά αυτό που αντίκρισα έμοιαζε μ’ ένα μουσικό χάος, που πειραματίζεται με τα κεφάλια όλων μας. Τα αμέτρητα samples και οι λούπες συντάσσουν ένα ενδιαφέρον μουσικά κολάζ, αλλά ταυτοχρόνως απαρτίζουν και tracks που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να τα αγνοήσεις ή αν κουράστηκες να τα ακούς.
Ίσως αυτό το “πάρε λίγο από εδώ, βάλε λίγο εκεί” να είναι αυτό που σε αφήνει παγερά αδιάφορο. Μια ποικιλία από μουσικά είδη σαν το ελληνικό ρεμπέτικο, το ροκ, το reggae και κυρίως την “μαύρη” μουσική περνούν στην μορφή των samples, οι Τρύπες επιστρέφουν με το “Δε Χωράς Πουθενά” και όλα μαζί μπαίνουν στο μπλέντερ του Enemy.
Ως αποτέλεσμα λοιπόν των ακροάσεων δύο κακά μπορούν να τύχουν: 1. δεν θα εφράνουν καθόλου τις καρδιές μας ή 2. θα τις εφράνουν τόσο που θα αρχίσει να μας ενδιαφέρει ο τρόπος και ο τόπος.
Ο παρόν δίσκος κυκλοφορεί ελεύθερα για download μετά από παρότρυνση του Νικήτα. Εύγε γι’ αυτή την κίνηση. Σας προτείνω να τον κατεβάσετε πριν επισκεφτείτε το δισκάδικο.
Νίκος Γραμμάτος