Είναι λίγο …παράξενο να βλέπεις έναν δόκτωρα να μαστορεύει ήχους κατά το δοκούν και να εμφανίζεται μόνο όταν έχει πραγματικά κάτι να πει γιατί πολύ απλά ξέρει να διαμορφώνει το δικό του μουσικό περιβάλλον με βάση την προσωπική του αντίληψη όπως αυτή διαμορφώνεται κάθε φορά. Θέτει τους δικούς του όρους, τις δικές του ανάγκες που δεν τιθασεύονται ούτε μεθοδεύονται από κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα κάποιου μουσικού είδους. Ιδού και τα διαφορετικά πρότζεκτ που «στήνει» και παρουσιάζει κάθε φορά.
Ο λόγος για τους Dr. Atomik (είναι παραπάνω οι …δόκτωρες τελικά) του σχήματος που έφτιαξε ο Αντώνης Λιβιεράτος και που παρουσιάζουν εδώ την δεύτερη δισκογραφική τους εργασία με τίτλο «Reptiles».
Κόντρα στους δύσκολους καιρούς που μεταφέρουν έναν αρνητισμό και μια στασιμότητα οι Dr. Atomik προχωράνε, εξελίσσονται και γεννάνε καινούργιους ήχους χωρίς φτιασιδώματα κσι καλούπια που προσφέρουν ίσως έναν καλλιτεχνικό εφησυχασμό….και σε αυτή τη δουλειά ο Αντώνης Λιβιεράτος κάθε άλλο παρά εφησυχάζει : τα μουσικά ρεύματα διαδέχονται με μια κινηματογραφική ταχύτητα το ένα το άλλο προσφέροντας ένα υλικό που μοιάζει να πατάει σε διαφορετικά σημεία, και σε διαφορετικές εποχές. Τα μπλούζ μπερδεύονται με το πανκ και το post rock εδώ συναντά τη τζαζ προσδίδοντας ένα μείγμα που εξελίσσεται βρίσκοντας ήχους για στίχους που μιλάνε για την κρίση, τον Μπάρακ Ομπάμα, τον Don Van Vliet… Μια δουλειά που μπορεί να μην συγγενεύει μουσικά με την πρώτη κατάθεση των Dr. Atomik αλλά που κλείνει στο εσωτερικό της όλα αυτά τα συστατικά που μαγειρεύτηκαν με μαεστρία δίνοντας έναν από τους πιο μεστούς avant –garde ήχους που ακούσαμε ποτέ από ευρωπαικό γκρουπ. Αυτά τα παρακλάδια της μουσικής εδώ βρίσκουν λόγο ύπαρξης αλλά και …λόγο μιας και οι στίχοι αποτελούν επίσης ένα δυνατό σημείο του συγκροτήματος.
Τους Dr. Atomik απαρτίζουν οι Αντώνης Λιβιεράτος : πλήκτρα, φωνή, φυσαρμόνικα, δεύτερη κιθάρα, μπάσο, Άδωνις Γουλιέλμος : κιθάρες, Γιάννης Τρυφερούλης : τύμπανα και Βαγγέλης Μπουλουχτσής : μπάσο.
Τέλος αξίζει να σημειώσουμε πως η συγκεκριμένη δουλειά κυκλοφορεί από τη νεοσύστατη εταιρεία «Greek Crisis Records» δημιούργημα του Αντώνη Λιβιεράτου και του Σωτήρη Δεμπόνου η οποία από την πρώτη της κιόλας κυκλοφορία δίνει μια από τις καλύτερες συσκευασίες που είδαμε ποτέ από ελληνικό Label, σε 2 μάλιστα μορφές. Σε CD (CD1001): Συσκευασία jewel box με οκτασέλιδο booklet και σε LP (LP1001): “Special Edition” 300 αριθμημένα αντίτυπα σε βινύλιο 180gr, που το καθένα τους συνοδεύεται από ένα αντίτυπο του άλμπουμ σε CD. Και όλα αυτά χαζεύοντας τη ζωγραφιά του εξωφύλλου της Ελένης Πιπίνη, ένα πραγματικό κόσμημα για τα εξώφυλλα των ελληνικών δίσκων .Οπως και όλο το πρότζεκτ άλλωστε.
Κείμενο:
Αλέξανδρος Γερασίμου