Οι Black Frame έρχονται από τα Ιωάννινα, με ένα πολλά υποσχόμενο cd στις βαλίτσες τους, κάτω από τον τίτλο του γκρουπ. Το εκπληκτικό είναι ότι ανοίγοντας το καλαίσθητο δισέλιδο ένθετο, ανακαλύπτεις με έκπληξη ότι το τελικό αποτέλεσμα προέρχεται από δύο μόνο άτομα, τον Άγγελο Σιαφαρίκα ( στίχοι, φωνητικά, μπάσο, ηλεκτρικές κιθάρες, synths) και τον Ηλία Αυδίκο (ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, synths). Ως ντουέτο είχαν ξεκινήσει με το όνομα Angels in the Air, φτιάχνοντας ένα πρώτο demo ενώ τώρα με την προσθήκη των Λεωνίδα Πορίκη (ντραμς) , Χρήστο Βαίτση (κιθάρες ) και Άκη Κασκάνη (μπάσο) ετοιμάζονται και για την ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ τους.
Το πρώτο στοιχείο που τραβάει το βλέμμα στο cd είναι αναμφίβολα το κατάμαυρο εξώφυλλο και το πανέμορφο στήσιμο στο δισέλιδο ένθετο που περιέχει τους στίχους από τα τραγούδια και κάποιες πληροφορίες επικοινωνίας στο οπισθόφυλλο. Μέσα από αυτές ανακάλυψα εκτός της σελίδας στο myspace και μία προσωπική τους ιστοσελίδα, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο την τελειομανία της μπάντας. Οι στίχοι είναι γραμμένοι εξ’ ολοκλήρου από τον Άγγελο Σιαφαρίκα ενώ την μουσική τις περισσότερες φορές είναι μοιρασμένη στους δύο. Στον τομέα της ενορχήστρωσης έρχεται η δεύτερη μεγάλη έκπληξη αφού το κράμα των ακουστικών ήχων συνδυάζεται άψογα με την ψηφιακή βάση των synths και την επιβλητική φωνή του Άγγελου Σιαφαρίκα, κάνοντας ένα πολλαπλό πέρασμα πάνω από τα μουσικά είδη και μην μπορώντας εύκολα να τους κατατάξεις κάπου. Στα θετικά του cd πρέπει να προσμετρηθεί και η επαγγελματική τους παραγωγή , παρόλο που έγινε σε home made studio, ο ήχος είναι πλούσιος και διαυγής.
Αναλυτικότερα το cd ξεκινάει με μια ατμοσφαιρική εισαγωγή ήχων και σύντομα μια ηλεκτρακουστική κιθάρα έρχεται να πάρει τα ηνία ενώ τα φωνητικά με την σκοτεινή χροιά τους ταιριάζουν απόλυτα στην δομή του “Did you”,το οποίο κλείνει με μια Pinkfloyd ικης αισθητικής σόλο διαδρομή της κιθάρας.
Στο “Dark or blue”, μια αργόσυρτη ηλεκτρική μπαλάντα, την προσοχή τραβάει το όμορφο ηχόχρωμα της κιθάρας, όπως και μερικές εκπλήξεις από το ακουστικό crossover κιθαριστικό σόλο στο τέλος του κομματιού.
Το “Old man’s birthday song” με τα «στοιχειωμένα» φωνητικά του και τα υποβλητικά synths στο βάθος, σχεδόν σε υπνωτίζουν και το τραγούδι κλείνει με ένα αργόσυρτο ηλεκτρικό σόλο.
Ακολουθεί το “River”,με πιο ακουστικό ηχόχρωμα που το κάνει να ξεχωρίζει αμέσως από τα προηγούμενα τραγούδια αφού εδώ τα σκήπτρα έχει η ηλεκτρακουστική κιθάρα ενώ πριν το τέλος παρεμβάλλεται και ένα μικρό σόλο.
Εκπλήξεων συνέχεια με το “Mystic jorney” και το πανέμορφο ακουστικό intro ,με νευρώδη ρυθμό και ένα πανέμορφο όσο και ταιριαστό μοτίβο από τα synths, δημιουργώντας ένα ηχοτόπιο πλήρες.
Το “Trip in a loop” που έπεται, εισάγεται με ένα πολύ σκληρότερο μοτίβο το οποίο μετουσιώνεται σε μια κιθαριστική θύελλα και έντονα φωνητικά, κοφτά μπάσα και φρενήρη ρυθμό.
Το ομώνυμο “Black Frame” αρχίζει με μια ξερή εισαγωγή που σύντομα οδηγεί στο κυρίως μοτίβο ,με τις κιθάρες να θυμίζουν έντονα στην τεχνική τους το παραμορφωτικό ηχόχρωμα του Ασκληπιού Ζαμπέτα ( Mushrooms, Τρύπες) ,φτιάχνοντας ένα μανιεριστικό ηλεκτρικό ήχο τον οποίο υποστηρίζει τέλεια η φωνή και ένα λεπτό πριν κλείσει το τραγούδι , ξεκινάει ένα απίστευτο κρεσέντο με το οποίο και κορυφώνεται όλη αυτή η υπόγεια ένταση.
Το επόμενο τραγούδι του cd μάλλον είναι το πιο radio friendly όλου του άλμπουμ. Το “Descend ” ,με το κολλητικό του ρεφρέν και τις πολύ γρήγορες ταχύτητές του, σίγουρα θα γίνει το αγαπημένο πολλών ραδιοφωνικών σταθμών αφού η πρόκληση να σηκωθείς και να ακολουθήσεις το νευρώδες ρυθμό του, είναι ανίκητη.
Προτελευταίο κομμάτι του cd είναι το “Dirty” ,ένα ηλεκτρικό post rock κομμάτι με φωνητικά αλα Hawkind ,συνδυασμό ανατολίτικης κλίμακας και δυτικής μουσικής με ένα εξίσου επικό κιθαριστικό φινάλε.
Το cd κλείνει με το “Feel nothing”,μια ακουστική μπαλάντα με αργόσυρτη φιδογυριστή ανάπτυξη, ίσως το ιδανικό κλείσιμο μετά από 40 λεπτά ακρόασης.
Τελειώνοντας την ακρόαση η μόνη απορία που έχεις είναι γιατί αυτή η μπάντα δεν συζητιέται ήδη αφού παικτικά και συνθετικά έχουμε να κάνουμε με μιά άψογη δημιουργία ενός diy άλμπουμ, εφάμιλλο και ανώτερο από πολλά ακριβοθώρητα και χρυσοπληρωμένα γκρουπ το οποίο το μόνο που χρειάζεται είναι μια έντονη προβολή από τον μουσικό τύπο. Μακάρι η ελληνική δισκογραφία να φέρει και άλλες δουλειές όπως αυτή των Black Frame.
Κείμενο : Δημήτρης Βασιλειάδης