Μπέρδεμα…Πολύ μπέρδεμα!
Λοιπόν,εν συντομία,οι Πατρινοί Above The Ruins κινούνται στη metalcore λεωφόρο,χάνονται όμως ανάμεσα στα μελωδικά μηχανάκια,τις brutal νταλίκες και τα πειραματικά cabrio. Τι εννοώ;
Λοιπόν,με το πρώτο κομμάτι, Truth May Lie, να αφήνει καλές εντυπώσεις(ίσως με εξαίρεση το μελωδικό σημείο στη μέση), περιμένω να ακούσω κάτι στο ίδιο στυλ και στη συνέχεια. Αμ δε! The Deadline και μπλιμπλίκια (άκυρα στο αυτί μου), (ανεπιτυχή) μελωδικά φωνητικά και «χαρωπό» riffing. Ίσως τα επιμέρους συστατικά να είναι καλά,αλλά δεν έδεσε η συνταγή. Dreamstealer και πάνω που φτιάχνουν τα πράγματα, σκάει αυτή η καθαρή φωνή που τα χαλάει. Κρίμα, γιατί το εναρκτήριο Machine Head-meets-Shadows Fall, με έψησε. Το ακουστικό κλείσιμο πάντως gamay. Το επόμενο κομμάτι, Pray No More, σαφώς πιο εστιασμένο, με λιγότερα καθαρά φωνητικά, τα οποία είναι τόσο πίσω στη μίξη που δεν ενοχλούν. Και κλείνουμε με Maggots (παιδιά, μπράβο σας γι’αυτό το κομμάτι, gamay!), και πως μου ήρθαν εμένα στο μυαλό οι Queensrÿche που άφηναν το καλύτερο για το τέλος στους δίσκους τους. Μουσικά βέβαια καμία σχέση, αλλά τα neo-thrash κουπλέ δένουν υπερσυντέλικα με τα μελωδικά metalcore ρεφραίν, δόξα τω Lemmy δεν έχει αυτά τα ενοχλητικά καθαρά φωνητικά, ενώ ΚΑΙ το πιάνο στο τέλος gamay άπειρα, βγάζοντας μια Paradise Lost ατμόσφαιρα που όχι μόνο με έψησε, με έκαψε κιόλας! Μιλάμε, το Maggots gamay και μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα σε κομμάτια συγκροτημάτων του εξωτερικού! Αφού έγινα κουβάρι από το μπέρδεμα στα 3 πρώτα κομμάτια,αποζημιώθηκα ως ακροατής στο 4ο και έφτασα σε οργασμό στο τελευταίο(το Maggots δηλαδή,το οποίο,αν δε σας το είπα ήδη,gamay!).
Η παραγωγή μου φάνηκε άστοχη στο 2ο και 3ο κομμάτι, ενώ στα υπόλοιπα ταίριαζε γάντι. Τα πλήκτρα δε μου αρέσουν γενικότερα και στους Above The Ruins με χάλασαν στο Deadline, αλλά στα υπόλοιπα είχα την εντύπωση ότι θα τους ταίριαζαν σε πιο «ακορντάτα» σημεία, ενώ τα μέρη με πιάνο είναι πολύ όμορφα και σπάνε ωραία τα κομμάτια.
Το cd έχει πολύ ωραία συσκευασία, με στίχους στο ένθετο (πολύ καλοί και σωστόι στίχοι παρεμπιπτώντως), κάτι που μου δείχνει ότι έχουν διάθεση για σοβαρή δουλειά. Να προτείνω λοιπόν περισσότερη εστίαση στο υλικό, το οποίο αφήνει υποσχέσεις για κάτι καλύτερο, περισσότερη δουλειά στα καθαρά φωνητικά (ή και ολική αφαίρεσή τους, αν και νιώθω ότι οι ίδιοι τα θέλουν στη μουσική τους) και να ευχηθώ καλή συνέχεια. Ελπίζω να ευχαριστηθώ περισσότερο την επόμενη δουλειά τους.
(Υ.Γ.:Ανέφερα ότι το Maggots gamay άπειρα;;;)
Line-Up:
Jason – φωνή,πλήκτρα
Bazil – κιθάρες, φωνητικά
Mickey – μπάσσο
Panagiotis – τύμπανα
Κείμενο: Κωνσταντίνος Σταύρου