Πριν αρκετό καιρό (Μάρτης 2014) είχε γίνει ένα live στο Gagarin (αν θυμάστε) για να μαζευτεί κάποιο ποσό για την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ «Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο». Ήταν για όσους είχαμε την τύχη να βρεθούμε εκείνο το βράδυ εκεί μία συγκλονιστική εμπειρία υπό την έννοια ότι είδαμε από κοντά μαζεμένους πολλούς από εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι στην σκληρή και βίαιη δεκαετία του ’80 προσπάθησαν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Και μαζί τους είχαν κάνει και εμάς να ονειρευόμαστε για κάτι καλύτερο σε αυτό τον τόπο της λαμογιάς, του βλαχομπαρόκ τρόπου ζωής, του σκυλάδικου και της αναξιοκρατίας. Όσον αφορά την αγαπημένη μας μουσική ηττηθήκαμε κατά κράτος. Δυστυχώς το μπουζούκι, το τουμπερλέκι και το κλαρίνο νίκησαν την ηλεκτρική κιθάρα, τα τύμπανα και το μπάσο. Οι αγαπημένες μπάντες και τα όνειρα μπήκαν στο περιθώριο, άλλοι έφυγαν στο εξωτερικό, άλλοι τα παράτησαν, άλλοι έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο και η ζωή πήρε την πορεία της. Εκείνο το βράδυ όμως την ώρα που έπαιζαν οι Metro Decay ένιωσα ότι κάτι αλλάζει . Έβλεπα τους πιτσιρικάδες να χτυπιούνται, να ρωτάνε ποιο είναι αυτό το κομμάτι, πώς λένε τον τραγουδιστή, πώς ήταν τότε ; Και μάλλον εκείνη η βραδιά έφερε γούρι ! Σχεδόν όλα τα group που είδαμε ζωντανά, επαναδραστηριοποιήθηκαν. Τα Αρνάκια έχουν παίξει ήδη δύο φορές (η μία στο Κύτταρο όπου έγινε χαμός), οι Panx Romana βγάζουν δίσκο τους επόμενους μήνες και ετοιμάζονται για live, οι Stress τα ίδια, οι Χωρίς Περιδέραιο έχουν δώσει αρκετά Live και δουλεύουν καινούριο υλικό και οι Cpt. Nefos έχουν παίξει πολλές φορές ζωντανά τον τελευταίο χρόνο. Οι δύο τελευταίοι λοιπόν, μαζί με τους No Man’s Land , λες και βγήκαν κατευθείαν από την δεκαετία του ’80 έπαιξαν το Σάββατο βράδυ σε έναν προσεγμένο χώρο στο Cine Κεραμεικό στα πλαίσια των εκδηλώσεων Vinyl is Back. Για όλους εμάς του βινυλιάκηδες λοιπόν ήταν ευκαιρία να συνδυάσουμε και τα δύο.
Ο χώρος του Live ήταν στο 2ο όροφο του ανακαινισμένου κτιρίου στον Κεραμεικό (Cine Κεραμεικός). Στο ισόγειο φιλοξενήθηκε για 3 μέρες η εκδήλωση για το βινύλιο όπως γίνεται κάθε χρόνο 2 φορές. Μία το φθινόπωρο και μία την άνοιξη. Στον 2ο όροφο λοιπόν μαζευτήκαμε σιγά- σιγά για το live. O χώρος προσεγμένος, αρκετά μεγάλος, υπολόγισα πάνω από 600 άτομα μέσα και έπαιρνε ακόμα. Δηλαδή μεγαλύτερος από το ΑΝ σίγουρα. Μόνο τα τραπεζάκια μπροστά είναι λίγο ξενέρωμα για rock live. Ο εξαερισμός και ο ήχος είχαν θέματα αλλά προς το τέλος είχαν βελτιωθεί πολύ.
Στις 8.15 περίπου βγήκαν οι No Man’s Land στη σκηνή. 70’ς ήχος, progressive rock στην παράδοση των Yes και των Pink Floyd, αυτοσχεδιασμοί και σε μερικά σημεία η κατεύθυνση που πήραν ήταν καθαρά fussion. To group με πολλές ανακατατάξεις παραμένει ενεργό από τη δεκαετία του 80 με ένα μικρό διάλειμμα τη δεκαετία του ’90. Όλες οι κυκλοφορίες είναι σε βινύλιο με κορυφαία το Zalion του 1988 όπου τότε συμμετείχε και η Ευη Χασαπίδου η οποία ανέβηκε στο τέλος για ένα τραγούδι στη σκηνή. Παίζουν αρκετές φορές Live, ειδικά στο After Dark. Αν σας αρέσει η πειραματική rock μουσική μην χάσετε την ευκαιρία να τους δείτε.
Βινύλιο: No Man’s Land – 1988 – Zalion (η πρώτη έκδοση του δίσκου μαζί με το Insert) σε Mint κατάσταση κοστίζει πάνω από 60 ευρώ.
Κατά τις 9.30 βγήκε στη σκηνή η μπάντα με μέλη των Cpt. Nefos & Libido Blume. Ο Ακης Βογιατζής με διάφορες μπάντες (Cpt. Nefos, Libido Blume, Sigmatropic ) έχει παραμείνει ενεργό μέλος της αγγλόφωνης Pop – rock σκηνής της χώρας μας και χαίρςι άκρας εκτίμησης από όλους. Εξαιρετική φωνή, δυνατοί στίχοι και πολύ καλό μπασίστας. Μαζί του στη σκηνή μέλη από τις δύο μπάντες (Cpt. Nefos / Libido Blume ) ηχογράφησαν από το 1984 έως το 1989. Angels in Disguise, Cadillac dreams και άλλα πολλά από την πρώτη περίοδο των συγκροτημάτων που έπαιζε για να ακολουθήσει η τετράδα Colours Melting, In My Room, I Believe (από Anti-Tropaou Council – έγινε χαμός, ο Ντρενογιάννης τα έδωσε όλα πάλι) και έκλεισαν με encore το Guns of Brixton (Clash). Ο κόσμος ενθουσιάστηκε και χόρεψε, τραγούδησε με την καρδιά του ! Άξιοι. Δεν χρειάζονται πολλά για τον Ακη. Είναι μεγάλη χαρά να τον βλέπεις στη σκηνή.
Βινύλιο: Ο μοναδικός μεγάλος δίσκος των Cpt. Nefos στην Creep Records του δαλίδη, είναι αρκετά προσιτός. Η πρώτη έκδοση, με το Insert σε Mint κατάσταση μπορεί να βρεθεί με 60-70 ευρώ.
Μετά από μία ώρα, στις 22.30 περίπου βγήκε ο Αγγελής στη σκηνή (η νέα σύνθεση τοθ group είναι: Νίκος Αγγελής – φωνή και πλήκτρα, Παντελής Πετρονικολός – κιθάρα, Λία Μιχαηλίδου – πλήκτρα) με τους Χωρίς Περιδέραιο, το θρυλικό electro group που έβγαλε τον δίσκο Χορός για Μουσική το 1985 και έκανε μεγάλη αίσθηση, όχι τόσο για τον ήχο, αλλά για τους σουρεαλιστικούς στίχους του Αγγελή που θα σας προκαλέσουν για περισσότερη ακρόαση σίγουρα. Όπως αντιλαμβάνεστε κάτι τέτοιο την δεκαετία της ΠΑΣΟκάρας, του Αρκουδέα και σου σκυλάδικου δεν είχε τύχη. Τώρα όμως κάτι γίνεται. Γράφει νέα κομμάτια, έχει κάνει κάμποσα Live και ίσως τώρα κερδίσει την αναγνώριση που δεν είχε τότε. Άνωση, Το χρώμα και το Σχήμα, Έγχρωμη Γρίππη, Κρότοι κροταλίες, Βότκα, 48 Σιωπές (κομματάρα ) και πολλά άλλα εκτελέστηκαν άψογα μέσα σε γενικό ενθουσιασμό. Προς το τέλος ανέβηκε στη σκηνή και ο Λούης των Stress για να παίξουν μαζί τη Λέρο και 3 ακόμα κομμάτια. Και έτσι απλά κοντά στις 23.30 έλαβε τέλος αυτή η ωραία βραδιά, την οποία ευχόμαστε να ακολουθήσουν και άλλες στο μέλλον!
Βινύλιο: Ο Χορός για Μουσική (1985), πρώτη έκδοση μαζί με το Insert κοστίζει περί τα 200 ευρώ αυτή τη στιγμή. Με λίγα λόγια δεν αγοράζεται! Δοκιμάστε την επανέκδοση από Ειρκτή.
Υ.Γ. Metro Decay θα αξιωθούμε να δούμε ?? Support στις Τρύπες ας πούμε …
Ταξιάρχης Χαλάτσης