Πρόκειται για μια δουλειά που «βγήκε» εντελώς ξαφνικά αν συνυπολογίσουμε και τον χρόνο απουσίας των δύο τραγουδοποιών από το προσκήνιο της ελληνικής πραγματικότητας.Βέβαια όπως δηλώνουν και οι ίδιοι δεν σταμάτησαν ποτέ να δρουν στο προσκήνιο και να δουλεύουν πάνω σε καινούργιους στίχους και μελωδίες άσχετα αν αυτές δεν κυκλοφόρησαν ποτέ τα τελευταία χρόνια αλλά έμειναν κρυμμένες σε κάποιο συρτάρι.Αλλωστε η μουσική έκφραση πρωτίστως περιέχει την ανάγκη για δημιουργία και όχι απαραίτητα το άγχος για επίσημες δισκογραφικές καταθέσεις με επιτηδευμένο τρόπο που θέτει εξαρχής χρονοδιαγράμματα και άλλες … «υποχρεώσεις».
Αυτό που πραγματικά αποτέλεσε έκπληξη ήταν η απουσία των δυο μουσικών όχι μόνο από την δισκογραφία αλλά και από τις μουσικές σκηνές και τα λάιβ όλα αυτά τα χρόνια.Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που εμφανίστηκαν μαζί επί σκηνής πριν χαθούν τελείως από τα μουσικά πράγματα και μας αφήσουν μόνους να τραγουδάμε τους στίχους από το «Νυχτερινό» και το «Στην πίσω τσέπη του blue jean».Θυμάμαι όμως την πρώτη φορά όταν επέστρεφαν σιγά σιγά στη μαγεία του λάιβ…ήταν χειμώνας του 2008 όταν έπαιξαν στη μουσική σκηνή «Boite» στου Ζωγράφου με ένα πολύ φροντισμένο Unplugged πρόγραμμα που περιείχε και κάποια κομμάτια από τον δίσκο «Είναι εδώ!» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2009.
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως αυτή η δουλειά αποτελεί μια από τις καλύτερες «αφίξεις» των τελευταίων ετών στην δισκοθήκη μας όσον αφορά τους ελληνικούς δίσκους….και η αλήθεια είναι πως πρόκειται όντως για ελληνικό δίσκο πέρα από το γεγονός ότι τον υπογράφουν δυο Ελληνες.Αυτό γιατί είναι μπολιασμένος από μεσογειακά ηχοχρώματα, μια φρέσκια και εναλλακτική ποπ με ελληνικά στοιχεία και ρυθμούς που συμβαδίζουν με μια όμορφη στιχουργική κάνοντας και αυτή τη δουλειά να ξεχωρίζει όπως και οι προηγούμενες δισκογραφικές καταθέσεις τους άλλωστε…
Το «Είναι εδώ!» μπορεί να μην έχει το μεγάλο ραδιοφωνικό τραγούδι, –Το «Αν δε μ¨ αγαπάς» μόνο θεωρείται ραδιοφωνικό μιας πολλά ραδιόφωνα το έχουν συμπεριλάβει στο playlist τους – αλλά περιέχει συνθέσεις πολύ τρυφερές που δεν εξαντλούνται στο πρώτο άκουσμα.Αλλωστε οι δίσκοι δεν μετριούνται με την συχνότητα της ραδιοφωνικής μετάδοσης ενός τραγουδιού αλλά συνολικά σαν δουλειά και για την καλλιτεχνική άποψη που έχουν – ή δεν έχουν.
Εδώ είναι η πρώτη φόρα που η Κατερίνα Κυρμιζή με τον Νίκο Γρηγοριάδη κυκλοφορούν μαζί μια ολοκληρωμένη δουλειά.Μετά από πολλές συνεργασίες, δίσκους, λάιβ σε μουσικές σκηνές και εμφανίσεις γενικότερα δικαιούνται να συγκαταλέγονται στα πιο ιδιαίτερα σύγχρονα μουσικά (στην προκειμένη περίπτωση και στη ζωή) ζευγάρια της Ευρώπης.Ακόμα και τα φωνητικά τους είναι ξεχωριστά που όταν τα ακούς δεν σου θυμίζουν τίποτα άλλο ούτε προσπαθούν να σου θυμίσουν τίποτε άλλο.Το υλικό του δίσκου φέρει τη σφραγίδα και των δυο με τον Νίκο Γρηγοριάδη να υπογράφει τις συνθέσεις του δίσκου και να συμμετέχει σε 3 κομμάτια και την Κατερίνα Κυρμιζή εκτός από τα φωνητικά να δίνει και ένα δικό της τραγούδι, το «Αν δεν μ¨ αγαπάς».
Σε αυτά τα 12 τραγούδια που περιέχει αυτό το άλμπουμ ξεχωρίζουν τραγούδια όπως το «Του Αιγαίου χρώμα», «Το πρωινό», «Φεύγω πριν νυχτώσει» και το «Πουθένα» που παραπέμπει στην παλιά ρομαντική αισθητική του πρώτου δίσκου της Κυρμιζή «Κοντσέρτο για σοκολάτα και τριαντάφυλλα».Τέλος αξίζει να σημειώσουμε την πολύ καλή παραγωγή, τη …συμμετοχή της κόρης τους Μυρτώς στα «Ψιθυρίσματα» -η σύνθεση που κλείνει και το δίσκο- αλλά και το γεγονός ότι δεν έβγαλαν ακόμα μια δουλειά που είναι …μια από τα ίδια αλλά μια ολοκληρωμένη πρόταση που δεν επαναλαμβάνεται και δεν πατάει πάνω στα παλιότερα δισκογραφικά τους βήματα.
Κείμενο : Αλέξανδρος Γερασίμου