Οι Junkheart είναι ένα συγκρότημα από Αθήνα που τους ακούς γιατί τους άκουγες και πριν σε άλλα σχήματα και γιατί χωρίς να ξέρεις ντραμς προσπαθείς να χτυπήσεις το ρυθμό τους στην επιφάνεια του γραφείου σου! Είναι μια παρέα που αγαπάει αυτό που κάνει και πιστεύω πως το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Μας μιλούν λοιπόν για το τότε και για το τώρα…
Στον Ανδρέα Σεϊντή
– Το συγκρότημα δημιουργήθηκε από κάποια μέλη των Kill The Cat και στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλοι που συμμετείχαν σε ανάλογες προσπάθειες. Οι Junkheart συνεχίζουν με την ίδια φιλοσοφία;
Οι Junkheart δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 2013 από τον Τζίμη και το Νικολάκη, που γρατσουνάνε κιθάρες παρέα πάνω από 20 χρόνια και πέρασαν τα μισά από αυτά παίζοντας με τους Kill the Cat. Μοιραία εξέλιξη αυτής της πολύχρονης κοινής διαδρομής υπήρξε η δημιουργία των Junkheart, στους οποίους προστέθηκαν ο Βαγγέλης Δήμος στα τύμπανα και ο Μητσαμόκ στην κιθάρα, αγαπημένοι μουσικοί και φίλοι που προέρχονται από μπάντες της σκηνής και έχουν επίσης μοιραστεί τα ίδια πατάρια, τις ίδιες εμπειρίες και τα ίδια συναισθήματα αμέτρητες φορές. Αυτή τη στιγμή, παρότι οι Junkheart ζούνε διασκορπισμένοι μεταξύ Αθήνας, Χίου και Ναυπάκτου, ηχογραφούν τον τρίτο τους δίσκο και προετοιμάζουν τις προσεχείς τους εξορμήσεις σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Γιάννενα και όπου αλλού υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να στηρίξουν αυτό που αγαπάμε να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια.
– Έχετε βιώσει την ανεξάρτητη σκηνή πάνω από 15 χρόνια. Έχει αλλάξει κάτι στο τρόπο που αντιλαμβάνεστε πλέον τα πράγματα;
Είμαστε άνθρωποι που μας αρέσει να βλέπουμε τους εαυτούς μας να ψάχνονται και να αλλάζουν, να προχωράμε πάντα μπροστά, χωρίς να σταματάμε ποτέ να στοχαζόμαστε πάνω σε ό, τι έχουμε ζήσει, κρατώντας σφιχτά όσα μας κάνουν να νιώθουμε ζεστασιά σε αυτόν τον παγερό κόσμο. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα και άλλα τόσα έχουν μείνει ίδια… Από τη μία, έχουμε αλλάξει από μουσικό ύφος, θεματολογία και συμπαίκτες, μέχρι προσέγγιση ως προς τις ζωντανές εμφανίσεις και τη δημόσια παρουσίαση του συγκροτήματος. Από την άλλη, συνεχίζουμε να ανταλλάζουμε ριφάκια και στίχους μετά τα μεσάνυχτα, συνεχίζουμε να τραγουδάμε για ό,τι μας συμβαίνει στην καθημερινότητά μας, φιλτραρισμένο πάντα μέσα από τη δική μας ματιά στη ζωή, από την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία μας για τους ανθρώπους και τις επιλογές τους, συνεχίζουμε να προβάρουμε στο στούντιο που μοιραζόμαστε με φιλικές μας μπάντες εδώ και τόσα χρόνια στο κέντρο της μητρόπολης, συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τον ήχο και την αισθητική μας στους ίδιους ανθρώπους που έχουμε στο πλάι μας από πάντα. Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε μετανιώσει ποτέ για τίποτα, γιατί κάναμε πάντοτε αυτό που εμείς θέλαμε και είχαμε ανάγκη.
– Από πού είστε επηρεασμένοι μουσικά και στιχουργικά;
Προερχόμαστε από μια γενιά ακροατών που βρέθηκε στο μεταίχμιο της ιστορίας και είχε την τύχη να γνωρίσει τη μουσική τόσο μέσα από δυσεύρετες αντιγραμμένες κασέτες, όσο και μέσα από την υπερπληθώρα του διαδικτύου. Ίσως να ακουστεί κοινότοπο, μα είμαστε όλοι μας άνθρωποι που αγαπάμε πάρα-πάρα πολύ τη μουσική, έχουμε περάσει πολύ-πολύ χρόνο από τη ζωή μας ακούγοντας μουσική και συνεχίζει να αποτελεί η διαδικασία της ακρόασης κομβικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Καθένας από εμάς έχει διαφορετικές αναφορές, αλλά σημείο συνάντησής μας αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή η γοητεία και η ριζοσπαστικότητα του punk-rock. Δεν σταμάτησε ποτέ να μας ελκύει ο ήχος των πρώτων μας εφηβικών ακουσμάτων της δεκαετίας του ’90 και στιχουργικά κινούμαστε μάλλον κάπου μεταξύ της κοινωνικής ευαισθησίας που διέκρινε πάνκηδες όπως οι Clash και της αφηγηματικότητας του αμερικάνικου φολκ, όπως είναι π.χ. τα μισό-μυθοπλαστικά, μισό-βιωματικά τραγούδια του Bruce Springsteen.
– Το 2014 κυκλοφορήσατε σε βινύλιο το full album με τίτλο «Καμιά Πατρίδα» και πρόσφατα ένα split δίσκο με τους «Κροταλίας». Γιατί επιλέξατε αυτή τη μορφή κυκλοφορίας; Πιστεύετε ότι το βινύλιο είναι μια μόδα που όπως επανήλθε έτσι θα περάσει;
Το βινύλιο έχει πράγματι επανέλθει δυναμικά τα τελευταία χρόνια και θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι έχει δημιουργηθεί κι ένα σχετικό hype γύρω από την αναβίωση αυτή. Ωστόσο, το σημαντικό είναι να σκεφτεί κανείς για ποιους λόγους το έδαφος είναι εύφορο για την επαναφορά του βινυλίου. Σε μια εποχή που η κυρίαρχη τάση είναι η ακρόαση τραγουδιών σκόρπιων και ξεκομμένων από το αρχικό τους πλαίσιο, μέσω youtube (ήτοι χαμηλής ποιότητας mp3) και από τα άθλια ηχειάκια των laptop, είναι αν μη τι άλλο εύλογη και αντανακλαστική η αντίδραση που λέει: Τέλειος αναλογικός ήχος για ακρόαση ολοκληρωμένων μουσικών κυκλοφοριών με απόλαυση μεγάλων εικαστικών έργων στα εξώφυλλα και τα εσώφυλλα. Ωστόσο, επειδή δεν απευθυνόμαστε μόνο σε εκλεκτικούς τύπους ή συλλέκτες, το πρώτο πράγμα που κάνουμε σε κάθε κυκλοφορία μας είναι να ανεβάζουμε τα τραγούδια μας και τα εικαστικά μας μέρη σε καλή ποιότητα στο διαδίκτυο για free downloading. Επίσης, κυκλοφορούμε συχνά και digital singles, τα οποία διανέμονται μόνο ψηφιακά. Γενικά είμαστε ανοιχτοί σε όποια ιδέα ή επιθυμία κάθε φορά μας προκύψει, χωρίς προδιαγεγραμμένους κανόνες και ακόμα και η κυκλοφορία cd είναι κάτι που έχει τεθεί στο τραπέζι των μεταξύ μας συζητήσεων.
– Όλες οι παραγωγές σας είναι ανεξάρτητες; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι μια μουσική ιδέα να καταγραφεί (studio), να αποτυπωθεί (βινύλιο) αλλά και να φτάσει στα αυτιά των ακροατών;
Ό,τι έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής είναι αποκλειστικά μέσω των δικών μας (υλικών και ψυχικών) δυνάμεων. Ως προς τη διαδικασία της παραγωγής, προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε ηχητικά από δίσκο σε δίσκο, με τη βοήθεια δικών μας ανθρώπων που συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη διαμόρφωση της ιδιαίτερης αισθητικής ταυτότητας του συγκροτήματος. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον Γιώργο Παυλίδη, με τον οποίο μας ενώνουν πολλά και πολύτιμα χρόνια φιλίας και συντροφικότητας και ο οποίος έχει κάνει τη μίξη και στις δύο κυκλοφορίες μας και μας έχει βοηθήσει με πολλούς τρόπους να φτάσουμε κάθε φορά στο αποτέλεσμα που θέλουμε, όπως συμβαίνει δηλαδή και αυτόν τον καιρό (χειμώνας ’17) που ηχογραφούμε το τρίτο μας album. Στην πραγματικότητα, η κυκλοφορία κάθε δίσκου των Junkheart αποτελεί κι από ένα μικρό έργο ζωής, αν σκεφτεί κανείς τη διαδικασία της σύνθεσης τραγουδιών από ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν σε διαφορετικές πόλεις, που πρέπει να προβάρουν σε ένα στούντιο για το οποίο πληρώνουν νοίκι σε μηνιαία βάση, με όργανα και εξοπλισμό που κοστίζει αρκετά, για να μπουν σε μια χρονοβόρα, ενίοτε ψυχοφθόρα και διόλου ευκαταφρόνητη οικονομικά περίοδο ηχογράφησης, που πρέπει να συνεννοηθούν με αρκετό κόσμο για την ηχοληψία, τη μίξη, το mastering, το artwork, την παραγγελία των βινυλίων από το εξωτερικό, το τύπωμα των εξωφύλλων και φυσικά τη διανομή, το τελικό δηλαδή στάδιο, το οποίο όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αφενός γιατί έτσι φτάνει τελικά το αποτέλεσμα στα αυτιά του ακροατή και αφετέρου γιατί μπορεί να καλυφθούν κάποια από τα έξοδα της όλης διαδικασίας.
– Τι γνώμη έχετε για τη μουσική βιομηχανία σε όλες τις εκφάνσεις (ραδιόφωνο, δισκογραφικές…);
Η μουσική βιομηχανία, όπως και κάθε βιομηχανία, κινείται με γνώμονα το κέρδος. Εμείς πάλι όχι. Οι πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν βασικές δομές της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά. Την ίδια στιγμή, είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι υπάρχουν ανά τον κόσμο μουσικές σκηνές υψηλού επιπέδου που λειτουργούν εκτός και εναντίον της μουσικής βιομηχανίας, με πολιτικό λόγο και συλλογικές πρακτικές. Από τη μία, λοιπόν, είναι τόσο απλό. Από την άλλη, βέβαια, αναγνωρίζουμε ότι μέσω των μεγάλων δισκογραφικών και των mass media έχουμε απολαύσει ως ακροατές μουσικές δημιουργίες που έχουν υπάρξει καθοριστικές για τη διαμόρφωση των καλύτερων πτυχών της προσωπικότητάς μας. Ακόμα και στις μέρες μας που λόγω του free downloading και της οικονομικής κρίσης η βιομηχανία κλυδωνίζεται, δεν έχει σταματήσει η μαζική παραγωγή δίσκων και ταινιών που μας δίνουν δύναμη και έμπνευση για να συνεχίζουμε να ζούμε σαν άνθρωποι. Αυτό το παράδοξο –ότι δηλαδή εχθρευόμαστε τον κόσμο εντός του οποίου ζούμε– διαπνέει από άκρη σε άκρη τις συζητήσεις, τις ανησυχίες, τις επιλογές και εντέλει τα ίδια τα τραγούδια του συγκροτήματός μας, το οποίο αρέσκεται να κινείται εκτός των κυκλωμάτων της βιομηχανίας, αλλά χωρίς έτοιμες λύσεις και αφορισμούς.
– Μπορεί η underground μουσική γενικότερα να μπει σε καλούπια; Δηλαδή να σου πουν κάνε αυτό ή μην κάνεις εκείνο, γιατί παίζεις εκεί, γιατί ο στίχος σου δεν είναι έτσι…
Πετάει ο γάιδαρος;; JJ
– Κάντο μόνος σου ή με παρέα;
Όλα τα πράγματα γίνονται πιο ωραία με παρέα, αν και είναι γεγονός ότι υπάρχουν και στιγμές που χρειάζεσαι λίγο χρόνο με τον εαυτό σου, έτσι δεν είναι;
– Με ποια συγκροτήματα έχετε επαφές και γενικά συνεργάζεστε;
Είμαστε πάντα πολύ ανοιχτοί σε συνεργασίες και έχουμε την τύχη να έχουμε βρεθεί σε όμορφες φάσεις με μπάντες που εκτιμάμε ιδιαίτερα τόσο σαν μουσικούς, όσο και σαν ανθρώπους, όπως είναι και θα είναι οι Wish Upon a Star, οι Despite Everything, οι Bad Movies, οι Καταχνιά ή τα Μεθυσμένα Ξωτικά, μεταξύ άλλων. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στον Κροταλία, με τον οποίο έχουμε ουσιαστική συνεργασία, όχι μόνο λόγω της κυκλοφορίας του πρόσφατου split LP μας «Τραγούδια του Ανέμου / Για μια Θέση στον Ήλιο», αλλά και λόγω του γεγονότος ότι έχουμε πραγματικά δημιουργικές σχέσεις, μοιραζόμενοι ιδέες, γόνιμη κριτική και κοινά όνειρα.
– Κάποιο σκηνικό που έχετε ζήσει και σας έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη;
Το καλό με αυτή τη μπάντα είναι το όμορφο κλίμα που επικρατεί μεταξύ μας. Επειδή έχουμε σχέση από απόσταση, κάθε φορά που βρισκόμαστε είναι κάπως σαν την πρώτη φορά. Έτσι, κάθε φορά που ο Τζίμης έρχεται στην Αθήνα και μπαίνει στο στούντιο με δώρα για όλους, κάθε τέτοια στιγμή είναι μοναδική.
– Τι άλλο σας εκφράζει εκτός από τη μουσική;
Ο καθένας έχει τα δικά του. Άλλος γράφει, άλλος μαγειρεύει, άλλος φτιάχνει καφέδες. Αλλά στο τέλος της ημέρας, η μουσική είναι παντού: Και στο γράψιμο και στο μαγείρεμα και στον καφέ.
– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Να μη σταματήσουμε ποτέ να γράφουμε τραγούδια, να ηχογραφούμε δίσκους και να παίζουμε συναυλίες, με βασικό γνώμονα την αγάπη μας για τη μουσική και την ειλικρίνεια απέναντι στους εαυτούς μας. Πράγμα ίσως πιο δύσκολο απ’ ότι ακούγεται, αλλά ποιος είπε πως το punk-rock είναι εύκολη υπόθεση;
Bandcamp: https://junkheart.bandcamp.com
Facebook: https://www.facebook.com/junkheartAthens