Συνέντευξη με τον Αργύρη από τους Homo Iratus
Στον Νίκο Λιανίδη
Δεν νομίζω ότι οι Homo Iratus χρειάζονται συστάσεις, είναι μία από τις μεγαλύτερες ακραίες death metal Ελληνικές μπάντες. Με την ευκαιρία της επανένωσης τους, τους ρωτήσαμε κάποια πράγματα. Ας δούμε τι μας είπαν…
Ν.Λ. – Καταρχήν είναι μεγάλη μου τιμή να παίρνω συνέντευξη από μια μπάντα του επιπέδου των Homo Iratus, καθώς είστε και μία από τις αγαπημένες Ελληνικές μπάντες. Ακούσαμε με μεγάλη χαρά την επανένωση των Homo Iratus, έστω και για ένα τελευταίο album. Τί σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Αργύρης: Και εμείς ευχαριστούμε αδελφέ για το ενδιαφέρον σου και τα καλά σου λόγια! Στην ουσία ο σκοπός μας είναι ένα τελευταίο άλμπουμ για να είμαστε ειλικρινείς όμως δεν αποκλείουμε να συνεχίσουμε εάν πάνε όλα καλά με τις υποχρεώσεις μας ως άνθρωποι. Τι μας οδήγησε να επανενωθούμε; Σίγουρα οι μνήμες και ο σκοπός του καθένα μας να δώσουμε με την επανένωση μας μια υπόσχεση, να συνεχίσουμε από εκεί που χωρίσαμε ως ομάδα (άλλοι πιο νωρίς και άλλοι πιο αργά) μεταξύ μας. Ίσως θα συμπλήρωνα ως κυριότερο σε όλα αυτά την ανάγκη να γράψουμε το άλμπουμ που έπρεπε να γράψουμε όλοι μαζί. Να πούμε στους εαυτούς μας ότι θα τελειώσουμε η θα αρχίσουμε ξανά ως μπάντα όπως θέλουμε εμείς και όχι όπως θα το ήθελε η μοίρα.
Ν.Λ. – Τελικά γιατί διαλύθηκαν τόσο απρόοπτα οι Homo Iratus μόλις μετά το “Fall Of The Locust”;
Αργύρης: Σε αυτό το άλμπουμ δεν είχα συμμετοχή και όσο έχω καταλάβει η αποχώρηση του Άγγελου ήταν καταλυτική στο να διαλύσει για ενάμιση χρόνο η μπάντα. Ο Άγγελος, όσοι γνωρίζουν, ήταν είναι και θα παραμείνει ένας ορκισμένος λάτρης του DEATH METAL. Η αλλαγή της μπάντας σε άλλα μονοπάτια όπως και η απαίτηση των υπόλοιπων μελών σε μουσική στροφή των HOMOIRATUS σε πιο μελωδικά φωνητικά και σε πιο ήπιες μουσικές φόρμες έκανε ασύμφορη τη κατάσταση ως αποτέλεσμα την βασική αποχώρηση του ΡΟΤΟΡΑ της μπάντας. Με τον Άγγελο είχε πολύ καιρό που επικοινωνούσαμε και τα λέγαμε όποτε δημιουργώντας μαζί τους GOD OF ROTORS ήρθε σιγά-σιγά και η ιδέα της επανένωσης των HOMOIRATUS με την αρχική σύνθεση.
Ν.Λ. – Μετά τη διάλυση δημιουργήθηκαν κάποιες μπάντες από μέλη των Homo Iratus. Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα γι’ αυτές τις μπάντες;
Αργύρης: Θα μιλήσω για τα παρόντα μέλη. Ο ένας Κώστας της μπάντας παίζει στους SKLEROTIKZ και στους GOD OF ROTORS. Ο Άγγελος έχει δυο project,τους PSYCHAOTIC TUNES και βέβαια τους GOD OF ROTORS. Ο Mich μετά την αποχώρησή του δημιούργησε τους grinders HEAD CLEANER και εγώ με τη σειρά μου έπαιξα στους PERSONALITY CRISIS, BULL DOZA και βέβαια ως πρώτη θέση στο μυαλό μου τους GOD OF ROTORS. Ο σημαντικός κρίκος στους HOMOIRATUS ως έχουν σήμερα είναι ο Κώστας Χατζηζαμάνης, από την εποχή ακόμα του demo “Absence of progress” και θεωρούμε ότι είναι ο άνθρωπος κλειδί που θα δώσει την παλιά πνοή των HOMOIRATUS μαζί με τα σαδιστικά φωνητικά του Mich (τραγουδιστής του «Human Consumes Human”).
Ν.Λ. – Είστε μια μπάντα με μεγάλη εμπειρία, με δυνατή δισκογραφία, με πολλά και σημαντικά shows στο ενεργητικό σας εντός και εκτός Ελλάδας και με πολλές “διακρίσεις” (ελληνική μπάντα της χρονιάς στο hammer, μπάντα της χρονιάς από το Terrorizer κ.ά.). Απ’ όλα αυτά τα χρόνια τι θυμάστε; Θυμάστε περισσότερο ωραίες στιγμές ή άσχημες; Τί σας πείραζε; (αν σας πείραζε κάτι).
Αργύρης: Θέλω να πω ότι αυτό που μας πείραζε πάντα ήταν τα εύκολα συμπεράσματα που μπορούσε να βγάλει ένας μουσικόφιλος στο πώς πετύχαμε κάποια πράγματα ως μπάντα, όπως και το γεγονός ότι πολλοί έμποροι της μουσικής μας προσπαθούσαν να κάνουν αρπαχτές εις βάρος μας ( σύνηθες φαινόμενο δηλαδή). Ο κόσμος πάντος υποστήριξε στο έπακρο τους HOMOIRATUS και θέλω να του πω ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη συμμέτοχη του στα υπέροχα lives και για την υποστήριξη των album μας! Τώρα θέλω να μοιραστώ κάτι που θα θυμάμαι για πάντα και έχω υποχρέωση να το κάνω γνωστό στο κόσμο ώστε να καταλάβουν μερικοί ότι αυτό που φτιάχνουν στο μυαλό τους για ένα πετυχημένο συγκρότημα δείχνοντας εμπάθεια πολλές φορές πιθανώς και να είναι μια τεράστια αδικία προς τον εκάστοτε μουσικό. Θα μιλήσω για ένα γεγονός που πιστεύω ότι θα αλλάξει γνώμη σε πολλούς εμπαθείς οπαδούς της σκηνής μας. Είμαστε στο γυρισμό κάποιου μας live και περιφερόμαστε στα βαγόνια ενός τρένου γυρνώντας Θεσσαλονίκη, ώσπου βλέπω τις εσωτερικές σελίδες κάποιου τεύχους του METAL HAMMER το οποίο ξεφύλλιζε πιτσιρικάς Μεταλάς. Έγραφε “Οι NAPALM DEATH στην Αθήνα!!!” Βλέπω ποιος το διοργανώνει και κινούμε ΓΗ και ΟΥΡΑΝΟ για να παίξουμε σε αυτό το live! Ο διοργανωτής αποφασίζει ότι είναι καλή ιδέα να παίξουμε στο πλάι των Θεών μας, αλλά πρέπει να πληρώσουμε μεταφορικά εμείς, ενισχυτές εμείς, φαγητό και διαμονή εμείς και τύμπανα εμείς. Οι αφραγκίες δίνανε και πέρνανε. Μόλις είχαμε βγάλει το “Human Consumes Human” και δεν υπήρχε σάλιο! Μας δώσανε διορία να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε έως τη Δευτέρα και ήταν Παρασκευή. Δύσκολη κατάσταση! Σάββατο είχαμε αποφασίσει να πάρουμε τηλέφωνο στη διοργανώτρια εταιρεία και να πούμε απλά ότι δε μπορούμε να παίξουμε. Ήμασταν και είμαστε τόσο αφοσιωμένοι σε αυτό το group που δεχόμασταν τη ταπεινωτική (άνευ όρων) συμμετοχή μας πληρώνοντας ακόμα και το νερό μας για να σταθούμε στο ίδιο stage με τους “Αρχηγούς” NAPALM DEATH!
Σηκώνομαι από τον ύπνο δυο ώρες πριν ακυρώσει τη συμμετοχή μας ο Άγγελος και μιλάω μαζί του τηλεφωνικώς. Έπρεπε να κατέβουμε σε όποια άσχημη οικονομική κατάσταση και να ήμασταν τότε! (Πολλές φορές μας συμβαίνει να σκαφτόμαστε τα ίδια πράγματα με τον Άγγελο χωρίς να συζητήσουμε ένα θέμα και να παίρνουμε τις ίδιες αποφάσεις είτε είναι σωστές είτε λανθασμένες.)
Έτσι και έγινε…Ο Άγγελος από τη πλευρά του είχε ακριβώς την ίδια θέση. Θα πάμε να παίξουμε πάση θυσία! (τα υπόλοιπα μέλη απλά συμφώνησαν μαζί μας) Βρήκαμε λεφτά ίσα-ίσα για τα βασικά έξοδα μας εκτός των χρημάτων για να μείνουμε σε κάποιο ξενοδοχείο. Είπαμε θα μείνουμε στο δρόμο δε μας νοιάζει! Και από εδώ και πέρα είναι η κατάθεση που θέλω να κάνω η οποία λέει πραγματικά πολλά για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας ηγέτης στην σκηνή μας! Μαθαίνει ο Σάκης από ROTTING CHRIST από στόμα σε στόμα ότι θα παίξουμε στο “Ρόδον” με “Napalm Death” αλλά δεν έχουμε που να μείνουμε. Μιλάει σ’ ένα φίλο του κοινό μας γνωστό και λέει “Κάνουν τα παιδιά ένα τέτοιο πράγμα και θα τους αφήσω να κοιμηθούν στο δρόμο?! Δε μπορώ να το δεχτώ αυτό! Θα μείνουν στο σπίτι μου! (Τον Σάκη τον είχα γνωρίσει τυχαίως σε μια συναυλία των SEPTIC FLESH. Πίναμε μπύρες μαζί χωρίς να μπορώ να καταλάβω ποιος είναι αλλά ούτε και ειπώθηκε κάτι στο διάστημα που τα πίναμε. Είχε ακούσει για τους homoiratus και ανοίξαμε μια κουβέντα αλλά ποτέ δε μου συστήθηκε ως τραγουδιστής των ROTTING CHRIST.) Ο Σάκης τη μέρα του live με NAPALM DEATH μας έβαλε σπίτι του. Μας γνώρισε την οικογένειά του. Μας έδωσε τα κλειδιά του σπιτιού του και έβαλε φίλους (τους NEGATIVE CREEPS όπως λεγόταν η μπάντα τότε) να μεταφέρουν τα μηχανήματα μας για να παίξουμε με αξιοπρέπεια! Από τότε έως σήμερα ο Σάκης μόνο μας προσφέρει χωρίς να μπορούμε να του δώσουμε αυτά που μας έδωσε! Θεωρώ ως υπέρτατο φόρο τιμής (τιμής δικής μας) να κάνουμε γνωστή αυτή την ιστορία απλά για να θυμίσουμε στο κόσμο ότι αυτό που βλέπουν μερικοί ως τυφλή επιτυχία έχει βάσεις γερές και ηθικές αξίες που θεμελιώνουν μια μπάντα στα μάτια του κόσμου μέρα με τη μέρα και όχι με ένα απλό φτηνό promotion. To ροκ σαν ιδέα και το METAL ως προέκταση επιβιώνον από κινήσεις και πράξεις όπως αυτή του Σάκη και του κάθε Σάκη των ROTTING CHRIST και των κάθε ROTTING CHRIST που ζουν και ανασαίνουν για τη σκηνή μας. Θυμίζοντάς μας ότι είμαστε και παραμένουμε ο ανθός αυτής την αλλόκοτης κοινωνίας ( που το χρήμα και η επιτυχία, ενός καλού αμαξιού και μιας καλής θεσούλας στο δημόσιο είναι το παν.)
ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΘΟΡΥΒΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΜΕ MΟΥΣΙΚΗ. ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΛΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ!
Ν.Λ. – Είχα διαβάσει σε μια συνέντευξή σας για τον “χρυσό σας κανόνα”, “Αν δεν αρέσει σε έναν, δεν αρέσει σε κανέναν”.(όσον αφορά τη σύνθεση κομματιών). Τελικά τί κερδίσατε και τί χάσατε από αυτό το μοντέλο που είχατε. Tο εφαρμόσατε σε όλα τα albums σας;
Αργύρης: Μέχρι το “apocalypse” σίγουρα αυτός ο κανόνας ίσχυε άλλα δε γνωρίζω εάν συνέχισε έως το τέλος. Έχω την αίσθηση ότι δε συνέχισε να ισχύει. Σίγουρα θα συνεχίσουμε με αυτό το κανόνα γιατί είναι σημαντικός για την αρμονία των μελών εκτός βέβαια και εάν ο ένας που δε συμφωνεί ανακαλύψει ότι οι υπόλοιποι απλά θέλουν πολύ να γίνει κάτι σημαντικό και ως σημαντικό το αντιμετωπίσει ώστε να κάνει πίσω στα θέλω του ή στα “μη” θέλω του. Έτυχε πάντος και στο “human consumes human” δίκη μου ιδέα που απεχθανόμουνα να αρέσει τόσο πολύ στους υπόλοιπους που στο τέλος με πείσανε ότι η παρούσα ιδέα ήταν σωστό να μπει στο άλμπουμ. Τελικά είχαν δίκιο βασική ιδέα του συγκεκριμένου κομματιού άρεσε όχι μόνο στα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ αλλά και στο κόσμο.
Ν.Λ. – Τα cd σας πραγματικά ήταν απίστευτα, το καθένα ωστόσο ήταν κάπως διαφορετικό. Αν ακούσει κανείς το Human Consumes Human και το Apocalypse θα δει μια μπάντα ώριμη και εξελιγμένη, αλλά και αλλαγμένη. Τί ήταν αυτό που δημιούργησε αυτό το αποτέλεσμα, οι αλλαγές μελών, ο χρόνος, τα βιώματά σας;
Αργύρης: Αυτό είναι η μοιραία πορεία για μένα μιας μπάντας. Να κυνηγάει τον εαυτό της και να στοχεύει στο καλύτερο. Σίγουρα το γεγονός ότι εγώ και ο Άγγελος γράφαμε τους στίχους ψάχνοντας μέσα στο δίκτυο γεγονότα λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, μιλώντας με ανθρώπους από διάφορες χώρες, ανά τον κόσμο, για το πώς ζουν σε μια παγκόσμια κοινωνία “σιωπής” και “ανασφάλειας”, ανακαλύπτοντας με έκπληξη σε κάποια φάση ότι ανήκουμε και εμείς με τη σειρά μας σε ένα πίνακα καταστατικού (στον οποίο παρακολουθείται η σελίδα μας από διάφορες εταιρείες παρακολούθησης, από το FBI, U.S.GOVERMENT, NATO και λοιπές οργανώσεις), βλέποντας ζωντανά το μεγάλο θέατρο του κόσμου, τη πτώση των πύργων και το πόλεμο του IRAQ αναγκαστήκαμε να διαμορφώσουμε μια πιο βαθιά φιλοσοφία για τη ζωή, για τους στίχους και τη μουσική μας την ίδια. Μουσικά βέβαια κάθε αποχώρηση ή συμμετοχή νέων μελών έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της έτσι?
Ν.Λ. – Τί άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια από το “Human Consumes Human” μέχρι την επανένωσή σας; Κάνατε κάποια λάθη που τώρα θέλετε να αποφύγετε; (Είμαι σίγουρος ότι βιώσατε καινούργια πράγματα, γίνατε πιο ώριμοι, μάθατε από τα τυχόν λάθη σας…).
Αργύρης: Ναι κάναμε λάθη (όπως τραγικά πρέπει να κάνουμε όλοι οι άνθρωποι στη ζωή μας για να γίνουμε καλύτεροι). Απλά άλλα λάθη διορθώνονται εύκολα και άλλα όχι. Στην προκειμένη περίπτωση αδελφέ μου μάθαμε να ακούμε περισσότερο ο ένας τον άλλον και να μην εκθέτουμε πράγματα και καταστάσεις που πραγματικά αγαπάμε και πρέπει να προστατεύσουμε.
Μουσικά σίγουρα είμαστε πιο έμπειροι όλοι μας και πιστεύουμε ότι το επόμενο album των “HOMOIRATUS” θα είναι μια άξια συνέχεια του ονόματός μας.
Ν.Λ. – Αυτή τη στιγμή συνθέτετε κομμάτια για το cd σας; Πότε υπολογίζετε να κυκλοφορήσει; Κατά πόσο πιστεύετε ότι θα επηρεάσουν την μουσική και τους στίχους όλες αυτές οι εμπειρίες σας τα χρόνια που “λείπατε”;
Αργύρης: Είμαστε όλοι πωρωμένοι και περιμένουμε τον Κώστα να γυρίσει από Γερμανία για να ξεκινήσουμε όλοι μαζί πλέον τις πρόβες και να συνθέσουμε καινούργια κομμάτια. Σε δυο εβδομάδες από τώρα θα είναι μαζί μας και περιμένουμε τα καλύτερα που θα έρθουν. Χρονικό όριο δε βάλαμε για το πότε θα βγει ένα καλό άλμπουμ. Ας αργήσει όσο θέλει. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να είναι τέλειο στα αυτιά μας! Η μουσική κατεύθυνση πάντως θα κινείται βασισμένη στο “HUMAN CONSUMES HUMAN”, ένα υλικό βασισμένο σε “groove death grind” μονοπάτια.
Συναυλίες μας ζητάνε από τώρα αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς. Πρόσφατα (αν και ακούγεται τραβηγμένο) μας ζήτησε ένας φίλος της μπάντας να κάνουμε ένα μίνι tour στην Αυστραλία. Αυτό που μου μένει από όλες τις προτάσεις είναι το ενδιαφέρον του κόσμου για τους HOMOIRATUS και αυτό με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο!
Ν.Λ. – Πέρα απ’ όλα αυτά πως βλέπετε την κατάσταση στην εγχώρια σκηνή; Υπάρχουν μπάντες; Ανεβαίνει το επίπεδο στη σύνθεση αλλά και στην παραγωγή; Γίνονται καλές συναυλίες; Η ακραία μουσική στην επαρχία υπάρχει, ή η Θεσ/νίκη και η Αθήνα έχουν τα πρωτεία;
Αργύρης: Η Ελληνική σκηνή έμεινε στάσιμη όχι γιατί δε βγάζει καλές μπάντες αλλά γιατί αυτές οι μπάντες ή δε θέλουν ή δεν μπορούν να περάσουν από εκείνο το σκαλοπάτι που θα τις αναδείξει ως “επαγγελματικές” και ας μη βγαίνει δεκάρα τσακιστή. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Αυτό είναι συνέπεια αυτού που είπα πριν. Εάν δε βγαίνει δεκάρα, εάν δεν μπορεί η εκάστοτε μπάντα να καλύψει σημαντικά έξοδα μετά από μια ηχογράφηση, εάν δεν απαιτήσει από τους μαγαζάτορες τα βασικά της δικαιώματα (διαμονή, φαγητό, μεταφορικά, ήχο και γιατί όχι και ένα μικρό μερίδιο από τα εισιτήρια που κόβονται σε κάθε live), καμιά μπάντα δεν μπορεί κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ να βάλει και άλλο το χέρι στη τσέπη για ένα υποτυπώδες promotion ή για ένα ολιγοήμερο tour σε κάποιες πόλεις της Ευρώπης. Απλά μένει με ένα καλό ή μέτριο cd στο χέρι μη μπορώντας και μη έχοντας τη γνώση ίσως να το αναδείξει στο ευρύ κοινό. Σε αυτό φταίει και η μπαντούλα της πλάκας που βέβαια θέλει να παίξει μουσική ίσως για το γκομενάκι κάτω από το stage, ίσως για να λέει στα γεράματα της ότι έπαιζε, ή απαίδευτα ακολουθεί μια μόδα για να κερδίσει την εύνοια κάποιας αξιοπρεπούς ομάδας ακροατών χωρίς να έχει ιδέα τί αντιπροσωπεύει η μουσική που παίζει. Αλλά για μένα το βασικότερο αυτή τη στιγμή είναι το γεγονός ότι παίζοντας χωρίς καμιά απαίτηση ως μουσικός (καλός μουσικός ή κακός…δε παίζει ρόλο αυτό) από τον εκάστοτε μαγαζάτορα χαντακώνει χωρίς να το καταλάβει σχήματα που πραγματικά αξίζουν και έχουν ανάγκη από τα βασικά έξοδα μια διαμονής ή ενός απλού φαγητού. ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΚΡΟΥΠΑΚΙΑ ΛΟΙΠΟΝ “ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΕBΔΟΜΑΔΑΣ” ΓΛΥΚΑΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΖΑΤΟΡΕΣ ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΑΝΕΥ ΑΜΟΙΒΗΣ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΙΜΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ.
Παροτρύνω λοιπόν κάτι εξ’ αρχής απλό. Όλοι μα όλοι μας να απαιτούμε τα βασικά από τους μαγαζάτορες ( εφόσον πάντα και μόνο στη περίπτωση που μπαίνει κάποιο εισιτήριο…)
Βέβαια πάντα υπάρχει η λύση μιας αυτοδιαχειριζόμενης συναυλίας που ίσως έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα σε μια μπάντα.
Πολύ σημαντικό βέβαια είναι και το πώς αντιμετωπίζει την Ελληνική σκηνή ο κόσμος. Ακούγοντας κάτι ωραίο στα αυτιά του ο καθένας μας και γνωρίζοντας ότι ένα γκρουπ αξίζει να συνεχίσει τη πορεία του (ξαναμπαίνοντας στο studio για ηχογραφήσεις) είναι καλό να βάλει το χέρι στη τσέπη γι’ αυτό το άγνωστο, αλλά καλό σχήμα και να αποκτήσει την μουσική του χωρίς να το αντιμετωπίζει ως Ελληνικό (ισχύει το ίδιο απόλυτα και για οποιοδήποτε καλό σχήμα στο εξωτερικό). Αυτά τελείωσαν πια. Οι εταιρίες πεθαίνουν και τα cds των 18 euros σιγά-σιγά εξαφανίζονται! ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΡΟΥΠ ΠΑΙΖΟΥΝΕ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΞΙΖΟΥΝΕ ΔΕΚΑ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ.
Η Ελλάδα τελικά ( καλώς κατ’ εμέ) είναι μουσική βιοτεχνία και όχι μουσική βιομηχανία. Ένας- καλύτερα να πω-μουσικός συναιτερισμός.
Ν.Λ. – Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου Αργύρη και σας εύχομαι καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνετε. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου.
Αργύρης: Και εμείς σε ευχαριστούμε αδελφέ μου! Θα πω κάτι που το έχω ξαναπεί και είναι ίσως το πιο σημαντικό μέσα σε όλο αυτό το φλύαρο κείμενο μου.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ, (ΑΚΡΟΑΤΕΣ, ΜΑΓΑΖΑΤΟΡΕΣ, ΔΙΣΚΑΔΙΚΑ, WEB SITES, MAGAZINES, ZINES, “MANAGERS”, ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ, STUDIOS ΚΛΠ,ΚΛΠ.). ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΤΑ GROUPS ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΩΡΩΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΟΥΛΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝΕ ΤΡΙΑ, ΠΕΝΤΕ Η ΔΕΚΑ EUROS ΤΟ CD ΤΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΑΣ. Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΥΤΗ Η ΣΚΗΝΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΥΓΙΗ ΜΕΡΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΥΘΟΛΟΓΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ “ROCK” Ή “METAL” ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΓΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!
ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΜΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΜΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΕΚΤΗΣ. Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΚΡΟΑΤΗΣ. Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΖΗΤΑ ΤΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΚΑΜΙΑΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ, ΚΑΝΕΝΟΣ ΞΕΡΟΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΟΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΑΚΡΟΑΤΗΣ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ “ΚΑΚΟ” ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ.
ΑΜΗΝ!
Οι Homo Iratus στο myspace :
www.myspace.com/homoiratusofficial
Σύνθεση του group :
MITCH: Vocals AGGELOS: Bass ARGY: drums KOSTAS: Guitars KOSTAS:Guitars