Με τον Ορέστη Τεντζέρη (φωνή, κιθάρα) τα είχαμε πει πριν 2 χρόνια τότε στις πρώτες δισκογραφικές προσπάθειες των Breath After Coma. Σήμερα βρεθήκαμε από κοντά για να μιλήσουμε για το ντεμπούτο full length της μπάντας που βγαίνει στις 6 Φλεβάρη!
Συνέντευξη στον Σταύρο Παπαγεωργόπουλο
– Τι μεσολάβησε στα 2 χρόνια από το πρώτο EP;
Το ΕP το είχαμε τρέξει πολύ είναι η αλήθεια, πήγε καλά, γυρίσαμε πόλεις, παίξαμε ωραία λαιβ και γνωρίσαμε παρά πολλούς μουσικούς. Εδώ που βρισκόμαστε τώρα θεωρούμε ότι είναι μια καλή φάση για την μπάντα έχουμε στήσει νομίζω ένα πυρήνα ανθρώπων που όπου πηγαίναμε όσοι μας είδαν καταφέραμε να μας ακολουθούν. Η διάφορα που έχουμε σαν άτομα είναι παρά πολύ μεγάλη στις ζωές μας δηλαδή ο ένας από τα παΐδια απέκτησε οικογένεια και αυτό άλλαξε και την μουσική με μια στροφή στο μελωδικό. Παράδειγμα, ο Θοδωρής όταν γέννησε η γυναίκα του μας έφερε 2 post rock κομμάτια να μπουν ως έναρξη και κλείσιμο στον δίσκο και του λέμε ρε δεν παίζουμε ποστ (γέλια)! Εγώ ως φοιτητής δεν έχω αντίστοιχες υποχρεώσεις αλλά βλέπω ότι έχω αλλάξει πολύ στα μουσικά μου γούστα. Όλοι έχουμε αλλάξει πολύ μουσικά.
– Πότε έγινε η ηχογράφηση/ παραγωγή του δίσκου;
Ξεκινήσαμε Ιούνιο και τελειώσαμε Σεπτέμβριο του 2016 με Δημήτρη Καρπούζα ο όποιος το αγάπησε πολύ και το κάναμε πολύ οικογενειακά το όλο θέμα στα Lizard Sound Studios. Αυτός το μίξαρε, κάναμε μαζί την παραγωγή και το mastering ανελαβε o Steve Lado (σ.σ μέλος των Tardive Dyskinesia).
– Το υλικό είχε γραφτεί από πριν;
Το υλικό είναι οι Breath After Coma ουσιαστικά. Το EP ήταν έτοιμο από πριν και είναι ένα κράμα πραγμάτων για αυτό είναι και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, ανάλογα τις φάσεις που έχουμε περάσει.
– Το songwriting/διαδικασία της συγγραφής των τραγουδιών πώς έγινε;
Στο EP η φάση ήταν πάμε μέσα να το γράψουμε, ροκ ρε παιδί μου! Τώρα είχαμε όλοι στο μυαλό μας από την στιγμή που το άλμπουμ είναι πιο μουσικό, πρέπει να παίξουμε πολύ με τις φωνές. Ήθελα και εγώ να κάνω δουλειά στις φωνές
– Έγραψες πρώτα τα κομμάτια με βάση την φωνητική μελώδια ή το ανάποδο;
Ουσιαστικά οι φωνητικές μελωδίες ήταν όλες έτοιμες από το songwriting. αυτό που κάναμε ήταν να δοκιμάσουμε τα layers κάποιες δεύτερες πολύ ψηλά κάποιες άλλες πολύ χαμηλές και πολύ θεατράλε. Tα ψιθυριστά στο «I The Animal» ήταν ιδέα του Καρπούζα για παράδειγμα. Όταν μπαίνεις έχεις μια ιδέα στα φωνητικά. Δηλαδή μπορεί να είχα εγώ μια ιδέα αλλά βοήθησε και ο Δημήτρης ξέρεις «ωραίο αυτό, δοκίμασε και εκείνο και το άλλο παίξε λίγο παραπάνω», πίστευε ότι μπορούμε να το τραβήξουμε.
– Υπάρχουν και άλλα στοιχεία στον ήχο σας, όπως πλήκτρα και άλλα…
Ναι εγώ έπαιξα! Και αυτό ανήκει στο production, ήταν κάποιες μελωδίες που έπαιζα στις κιθάρες και εκεί που καθόμασταν και τις γράφαμε μου βάζει ένα μικρόφωνο στο πιάνο ο Καρπούζας και μου λέει παίζεις; Του λέω όχι και λέει τότε κάτσε! (γέλια) Ε, ψιλοήξερα τις νότες και το βγάλαμε εκείνη την ώρα. Στο πλαίσιο ότι από μόνο του αυτό το άλμπουμ είναι πιο εναλλακτικό και θέλαμε να βάλουμε και άλλα στοιχεία. Βάλαμε πιάνο, βάλαμε moog, τραγούδησα σε harmonica mic, εντάξει δεν είναι ότι ανακαλύψαμε τον τροχό και είμαστε οι Rush (γέλια)!
– Αυτά σκοπεύετε να τα ενσωματώσετε και live;
Η συζήτηση για το αν θα βγουν είναι πολύ περίεργη γιατί έτσι και αλλιώς ζωντανά ο ήχος μας βγαίνει πιο σκληρός. Κάποια στιγμή θέλω παρά πολύ να είναι επί σκηνής και πλήκτρα και γενικά πολλά πράγματα- το έχω όραμα αυτό το πράγμα για την μπάντα. Τώρα ξεκινάμε και δουλεύουμε με δικό μας ηχολήπτη τον Γιάννη τον Δαμιανό και το χτίζουμε τον λαιβ ήχο πιο βασισμένο στο άλμπουμ μας.
– Τι είναι αυτό που κάθε πρωί σηκώνει τα μέλη της μπάντας από το κρεβάτι για να γράφουν, και εν προκειμένω ένα τέτοιο ντεμπούτο;
Η κινητήριος δύναμη για την μπάντα είναι η ίδια η μουσική. Εάν κάποιος πει ότι δεν θέλει να ακουστεί αυτό που κάνει είναι το μεγαλύτερο ψέμα αλλιώς ας κάτσουν να παίξουν σπίτι τους. Να σου απαντήσω προσωπικά, αυτό που θέλω εγώ είναι να ταυτιστεί όσον το δυνατό περισσότερο κόσμος και στιχουργικά, το όποιο έχει και μεγάλη σημασία για μένα.
– Στιχουργικά λοιπόν;
Προσπάθησα σε αυτό το άλμπουμ να γράψω και εγώ μιας και στο EP ήρθα μετά την σύνθεση του. Το παράδοξο με τους στίχους είναι ότι γράφουμε όλοι αλλά 2 κομμάτια που έχει γράψει ο κιθαρίστας μας ο Θοδωρής νιώθω σαν να τα έχω γράψει εγώ. Γενικά κάθε κομμάτι έχει μια προσωπική χροιά και καθολική ταυτόχρονα, δηλαδή όλα τα κομμάτια που έχουμε γράψει όλοι μιλάνε για συναισθήματα και καθημερινές καταστάσεις οι οποίες προσαρμόζονται στον κάθε άνθρωπο. Στιχουργικά πολλά κομμάτια ταιριάζουν μεταξύ τους και φέρουν την ίδια δήλωση Εκτός από το «I The Animal» που έχει ερωτικά στοιχειά για την σχέση 2 ανθρώπων συγκεκριμένα, τα «Fool» «I Dare Say» «Leaders» είναι το κλασικό ότι δηλαδή έχεις πήξει και δεν μπορείς άλλο θες να κάνεις αυτό που πραγματικά θες χωρίς εκπτώσεις χωρίς να έχεις κάποιον από πάνω σου που να σου πει δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και στο «Duncan Harris», Ο πρωταγωνιστής είναι ο νεάτερνταλ που έχουμε στο εξώφυλλο και το τραγούδι περιγράφει την ζωή του αλλά δεν είναι η ζωή ενός νεάτερνταλ, παρά ενός καθημερινού ανθρώπου- αυτό έχει και σαν νόημα το Leaders. Συγκεκριμένα ο Duncan Harris είναι ένας άνθρωπος πάρα πολύ μοναχικός και πάρα πολύ πιεσμένος και πιέζει τα συναισθήματα του γιατί επηρεάζεται από όλη την γενική κατάσταση που ζούμε αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Αυτό που θες να εξελιχτείς και δεν σε αφήνει ούτε η κοινωνία ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός και καταπιέζεσαι και κάνεις πράγματα που δεν θέλεις.
– Αυτός είναι και στο εξώφυλλο;
Στο εξώφυλλο (δια χειρός Λέλου Ματθαίου) ναι αυτός είναι και μάλιστα είναι τελείως αντιφατικός ο τίτλος «Leaders» με έναν νεάτερνταλ. Το παράδοξο είναι ότι νομίζουμε ότι προχωράμε μπροστά ενώ ουσιαστικά η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα σημείο δίχως επιστροφή. Εκείνη την εποχή, ο νεάτερνταλ άνθρωπος πάλεψε τόσο πολύ να εξελιχτεί που ουσιαστικά ήταν ο μεγαλύτερος Leader.
– Ποια είναι λοιπόν η δήλωση που θέλει να κάνει μια μπάντα όταν τιτλοφορεί το ντεμπούτο της πολύ δυναμικα «Leaders»;
Όλο το άλμπουμ είναι μια δήλωση. Μπορείς να το πάρεις ότι το λέει το συγκρότημα αυτό το πράγμα, ότι θέλουμε να προχωρήσουμε και αντιπροσωπεύει όλες τις δυσκολίες που έχει μια μπάντα, που έχει θέληση φιλοδοξία και δουλεύει σκληρά αλλά την ρίχνει όλη η κατάσταση όπως ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Όταν έγραψα εγώ το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου δεν είχα καν συγκρότημα. Ήταν σε μια φάση περίπου το 2013 που έψαχνα πάρα πολύ τι θα κάνω μουσικά. Ουσιαστικά σαν άνθρωπος θέλεις να κάνεις κάτι να βρεις μια δουλειά και ακόμη και αυτό θεωρείται απίθανο με το πόσο μεγάλη είναι η ανεργία στους νέους σήμερα. Είναι εντελώς κοινωνικό κομμάτι και εν γένει ο δίσκος έχει μια κοινωνική ανησυχία. Το Leaders είναι πολύ ξεκάθαρο στιχουργικά, είναι ένας άνθρωπος που πνίγεται σε αυτήν την χώρα. Ίσως μου βγήκε και εμένα στιχουργικά σε πολλά κομμάτια που έγραψα γιατί είμαι σε αυτή τη φάση της ζωής μου.
– Ο δίσκος όμως δεν βγάζει το κοινωνικά πνιγηρό συναίσθημα, είμαι νέος, βοήθεια κλπ-
Όχι βγάζει το συναίσθημα ξέρω τι θέλω να κάνω και θα το κάνω, και λέω στον εαυτό μου «φύγε, ξεκίνα»! Εάν δεν δείξεις τα δόντια σου, έχασες!
– Η προσδοκία ή και ο φόβος ενός μουσικού που βγάζει ένα ντεμπούτο ποια είναι;
Εγώ θεωρώ ότι καταφέραμε σε ένα σημείο να φτιάξουμε έναν ήχο που μας χαρακτηρίζει που έχει πιο σκληρές κιθάρες και γκρουβάτο ήχο και ταυτόχρονα λυρικές μελωδίες. Είναι στοιχειά διαφορετικά μεταξύ τους. Αυτό λοιπόν που θεωρούμε και ταυτότητα μας έχει γίνει λίγο και ο φόβος μας ότι νιώθουμε κάπως σαν να είμαστε στην μέση όλου αυτού που συμβαίνει. Δηλαδή είμαστε εν μέρει underground, είμαστε και αρκετά ποπ ώστε να μην είμαστε αρκετά underground. Δεν με νοιάζει όμως.
– Δεν το βλέπεις όμως σαν μπέρδεμα;
Έχουμε την τάση να αναλύουμε παρά πολύ την μουσική και στο κάτω κάτω είναι αυτό που βγαίνει σε 4 ανθρώπους να κάνουν όποιος θέλει το αγκαλιάζει όποιος θέλει το ακούει. Βαρέθηκα τις ταμπέλες, βαρέθηκα τα trends, δεν με απασχολούν πια.
– Πάμε παλι στον δισκο και πριν μπούμε σε μερικά επιμέρους κομμάτια να μου πεις ποιες ήταν οι επιρροές όταν γράφατε τον δίσκο;
Από μουσικές θα έλεγα Deftones, QOTSA , φωνητικά εγώ τους Highly Suspect που γράφουν πολύ μελωδικό ροκ. Από ταινίες είχε βγει το Assassin ‘s Creed και κοίταζα τα trailer και μόλις μας είχε έρθει το rough mix και από πάνω έβαζα το «Fool» και μου άρεσε (γέλια). Σαν soundtrack η μουσική μας έχει μπει σε βίντεο με snowboard αλλά αυτό το άλμπουμ ως πιο σκοτεινό και από άποψη στίχων θα μπορούσε να είναι και σε πολεμική ταινία. Μου βγάζει τέτοια συναισθήματα.
– Μου άρεσε στο «I The Animal» η μετρημένη δομή του – όχι υπολογιστικά κουπλέ/ρεφρέν/κουπλέ – αλλά με μια φυσικότητα. Τα κομμάτια γενικά γραφτήκαν με ένα τέτοιο υπολογισμό στο μυαλό ή ήταν το ροκ αίσθημα του EP;
Μας αρέσει η λογική όταν μπαίνεις και γράφεις ένα κομμάτι – όλη η μπάντα το έχουμε κάνει – αλλά είμαστε και λίγο φανς του ποπ! Δηλαδή θα γράψω ένα κομμάτι και θα το σκεφτώ πως θα μπω στιχουργικά, ακριβώς πως θα το χτίσω, και θα το πάω στην υπόλοιπη μπάντα. Όπως έγινε και με το «Leaders» (το κομμάτι) το πήγα φουλ έτοιμο. Φυσικά και προσθέτεις πραγματάκια γιατί η μουσική δεν είναι αποκλειστικά κανενός και χτίζεται από όλους όταν είσαι σε ένα συγκρότημα, αλλά ναι είμαστε λίγο φανς του ποπ με την έννοια ότι μας αρέσει να έχουμε τραγούδια.
– The «Love I Never Had» είναι ραδιοφωνικό δηλαδή μελωδικό και γίνεται και σκοτεινό. Πως καταφέρνεις και συνδυάζεις αυτές τις δυο σχολές;
Δεν ξέρω πως μπορώ να στο απαντήσω αυτό, βγήκε εντελώς αυθόρμητα και φυσικά έπαιξε ο κιθαρίστας μας ο Θοδωρής ρόλο σε αυτό. Το κομμάτι ήταν απλό και ραδιοφωνικό αλλά κάτσαμε μαζί με τις κιθάρες και μας βγήκε να το τραβήξουμε στο πιο σκοτεινό, δεν μας κόλλαγε στο αυτί απλά να παίξουμε τις μελωδίες, θέλαμε να το μεταμορφώσουμε. Εάν ακούσεις σε ένα σημείο έχουμε βάλει εφέ και νομίζω ότι το καταφέραμε σε ένα βαθμό!
– Σχέδια για οπτικοποίηση κάποιου τραγουδιού;
Ο Θοδωρής έκανε μόνος του το «Leaders». Για την συνέχεια έχουμε άλλα δύο, το ένα βίντεο το σκεφτήκαμε εμείς και ετοιμάζουμε και άλλο ένα που θα είναι το βασικό μας βιντεοκλίπ, θα παίζουμε και εμείς. Όλα αυτά πριν το καλοκαίρι.
– Τι μουσική ακούς αυτόν τον καιρό;
Ο Θοδωρής ακούει παρά πολύ Αγγλία, τα αδέρφια ακούνε αμερικανική σχολή κ εγώ είμαι κάπου στην μέση. Νομίζω ότι τελευταία δεν ακούω καθόλου ροκ! Ακούω παρά πολύ funk, power soul, αρκετά jazz, ηλεκτρονική έχω μια ροπή προς την έντονη μελώδια γενικά. Σπίτι παίζει όλη η λίστα του Cadillac Records, παίζουν Moderat, παίζει Βλάσης Mπονάτσος, Highly Suspect που μ αρέσουν παρά πολύ, λίγο Στέρεο Νόβα, Vulfpeck, Roots, Childish Gambino, πολύ πραμα!
– Ποιο είναι το συναίσθημα τώρα που βγήκε λοιπόν το ντεμπούτο
Είναι γλυκόπικρο και το λέω παρά πολύ ευθέως γιατί είναι κάτι που θες παρά πολύ να κάνεις αλλά οι παράγοντες για να ολοκληρώσεις κάτι τέτοιο είναι πολλοί. Μπορεί κάποιος που ακούει τον δίσκο να μην το καταλαβαίνει αλλά έχουμε ματώσει από άποψη χρόνου, οικονομική κλπ. Παρόλαυτα είναι παιδί σου αυτό το πράμα και μόλις το παρουσιάζεις ζωντανά και παίρνεις την ανταπόκριση του κόσμου.
– Τα μελλοντικά σχέδια:
Ο δίσκος βγαίνει στις 6 Φλεβάρη το release party στις 17/3 στο Death Disco. Μετά έχουμε αρχίσει να μιλάμε σε ποιες πόλεις θα πάμε για να κάνουμε μια headline ελληνική περιοδεία. Υπάρχουν και σχέδια για το εξωτερικό, κοιτάμε καλοκαιρινά φεστιβάλ και γενικά πολλά λαιβ.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
http://www.breathaftercomaband.com/
https://www.facebook.com/breathaftercomaband
https://www.youtube.com/channel/UC93laWHivx1utGN7tCkBInA
Ο Σταύρος Παπαγεωργόπουλος είναι συντάκτης στο rockap από το 2014, έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και του αρέσει να γράφει για μουσική.