Σε αναμονή για τις επερχόμενες live εμφανίσεις του σχήματος, συνάντησα τον frontman των KID GALAX, Jimmy, ο οποίος μίλησε για το γκρουπ, τα σχέδιά του, για όλους και για όλα με αλήθεια και ψυχή.
Ψάξτε τους, αν δεν τους ξέρετε αναζητήστε τους, απολαύστε τους, οι KID GALAX αποτελούν με βεβαιότητα ένα από τα καλύτερα δείγματα της εγχώριας μουσικής σκηνής με indie rock ήχους από τους λίγους.
Συνέντευξη στην Φωτεινή Μαραβελή
– Πώς ξεκινήσατε σαν μπάντα, πόσα χρόνια μετράτε ήδη. Η αρχή πώς έγινε;
Η αρχή έγινε με το πρώτο άλμπουμ (που δεν το παίζουμε πλέον) που το έκανα μόνος μου. Δηλαδή, είχα πάει σε έναν παραγωγό, ο οποίος ήταν και στην μπάντα, φίλο μου, το γράψαμε εκεί, το ηχογραφήσαμε εκεί, έβαλα κάποιους μουσικούς να παίξουν κάποια μουσικά όργανα που δεν μπορούσα να παίξω, έκανε ό,τι έκανε, βγήκε. Δεν πήγε καλά γιατί εγώ δεν μπορούσα να το υποστηρίξω –τώρα μη με ρωτάς γιατί το κανα- όλοι έχουμε κάνει κάποια λάθη, τέλος πάντων. Το 2010 γράφτηκε, τον Δεκέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε.
Ήμασταν 4 άτομα τότε, κάποιοι φύγανε, κάποιοι ήρθανε, αλλάζαμε συνεχώς το ύφος τότε, πειραματιζόμασταν συνέχεια. Το όνομα δεν το αλλάξαμε και στον ήχο που έχουμε καταλήξει σαν μπάντα και έχουμε τώρα, αυτό έγινε πριν περίπου ενάμιση χρόνο. Το όνομα δεν το αλλάξαμε γιατί δεν θέλανε οι άλλοι να το αλλάξουμε. Εγώ ήμουν ο μόνος που ήθελα να αλλάξει, αλλά θεωρούν ότι έχουμε κάποια αναγνωρισιμότητα με το όνομα Kid Galax, καλό είναι να το κρατήσουμε για τον κόσμο. Αρέσει σε όλους, εμένα δεν μου αρέσει προσωπικά, αλλά εντάξει. Έχουμε καταλήξει εκεί.
– Το όνομα λοιπόν της μπάντας πώς προέκυψε;
Παλιότερα, από εποχές myspace.com όταν ήμουν πιτσιρικάς πήγαινα σε ένα μαγαζί «ηλεκτρονικάδικο» και λεγότανε Galaxy. Είχε φύγει το Y στην επιγραφή, είχε μείνει μόνο το Galax στην ταμπέλα και ήταν έτσι. Hardcore το μαγαζί, δεν πήγαινες σε γενικές γραμμές κι εγώ πήγαινα κρυφά από τους δικούς μου, δεν με άφηναν, 10 χρονών ήμουν και ούτε. Και έτσι προέκυψε: KID GALAX. Και καλά το παιδί που πάει στο Galax. Το θεώρησα έξυπνο, έτσι έγινε, εκεί αναφέρεται το όνομα.
– Μέχρι τώρα με κυκλοφορίες τί έχετε κάνει;
Βγάλαμε αυτό το ντεμπούτο άλμπουμ που λεγόταν Lullabies, τέλη του 2011, το οποίο πλέον δεν το παίζουμε, παρά μόνο ένα κομμάτι. Το ύφος του ήταν melodramatic pop –όπως μου αρέσει να το λέω-. Είχε 10 αγγλόγωνα τραγούδια, 3 ελληνόφωνα.
– Η σύνθεση του γκρουπ τότε;
Τέσσερα άτομα τότε. 2 κιθάρες, μία φωνή, μπάσο και τύμπανα. Από εκείνη την μπάντα έχει μείνει μόνο ο μπασίστας ο Larry που είχε γράψει και στο 1ο άλμπουμ το μπάσο.
Μετά τίποτα. Αργήσαμε 1 ½ χρόνο να βγάλουμε γιατί άλλαξε το ύφος. Η επόμενη δουλειά έγινε επίσημη κυκλοφορία σε μία νεοσύστατη τότε δισκογραφική εταιρεία, την Break Even, θεσσαλονικιώτικη, με την μορφή cd και digital. Με έξοδα μισά-μισά. Μισά δικά μου (πολλά λεφτά φύγανε). Άμα είχαμε όλα αυτά τα λεφτά που φύγανε και τα βάζαμε τώρα σε αυτά που κάνουμε… Τέλος πάντων. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, καλά ήταν που έγιναν, δεν θα ξαναγίνουνε..
– Τα βήματά σας στην συνέχεια;
Κάναμε πέρυσι, τον Μάιο του 2013 το EP σε digital μορφή 3 τραγούδια, το Grotesque, που είναι πιο πολύ στο σημερινό ύφος που παίζουμε (το δίνουμε και στα live σε συμβολική τιμή, εγώ βασικά νομίζω ότι μόνο σε ένα live έχω πάρει λεφτά, σε όλα τα άλλα τα έδωσα τζάμπα). Τα 3 τραγούδια είναι το Baby, Lord Have No Mercy και It’s Who You Know που είναι πιο pop σαν τραγούδι.
Κάναμε ένα ωραίο clip, μας έδωσε ο φίλος μας ο Κυριάκος δικιά του παραγωγή, δικό του concept και όλα και αυτό το clip άρεσε σε μία αμερικάνικη εταιρεία που είναι αρκετά δυνατή, μικρή βέβαια (online εταιρεία) και θα μας βγάλει ένα 7ιντσο με το Lord και το Baby. Μπορεί να κυκλοφορήσει σε ένα μήνα, μπορεί και σε 3 μήνες, μπορεί να βγεί σε μισό μήνα, δεν ξέρουμε, περιμένουμε. Θα βγούνε 200 αντίτυπα δικά μας.
Τώρα γράφουμε νέο υλικό, τέλη του μήνα θα γράψουμε για να κυκλοφορήσει επίσης σε ένα μήνα digital δουλειά με 3 τραγούδια –μακάρι να ναι 4 να βγουν- και για τον Οκτώβρη να μαστε έτοιμοι να βγάλουμε ακόμη ένα 7ιντσο, το οποίο μάλλον θα ναι δικιά μας παραγωγή, λογικά θα το πάρει πάλι η αμερικάνικη εταιρεία να το σπρώξει, μακάρι να βρούμε πιο μεγάλη εταιρεία να το βγάλουμε. Θα το χωρίσουμε σε ενότητες γιατί έχουμε πολύ υλικό, θα το κάνουμε σπαστό γιατί είναι πολυέξοδη διαδικασία πλέον να βγάλεις άλμπουμ και θα βγάλουμε τώρα ένα EP digital, το οποίο είναι πιο aggressive γενικά.
– Σε τί ύφος θα κινηθεί η επόμενη νέα σας δουλειά; Αν θα μπορούσαμε να δώσουμε έναν χαρακτηρισμό.
Είναι αρκετά πιο noise. Τρία άτομα στο γκρουπ. Πλέον είμαστε: εγώ (Jimmy) κιθάρα-φωνή, ο Larry στο μπάσο και ο Νίκος στα τύμπανα.
Ο Νίκος και ο Larry έχουνε πιο ψυχεδελική άποψη στα μουσικά πράγματα και ακούσματα. Εγώ δεν έχω τόσο. Είμαι πιο πολύ punk αισθητικής και showgaze, αυτοί δεν είναι τόσο. Αλλά έχουμε καταφέρει και λειτουργούμε πολύ καλά. Θα πάω εγώ βασικά τα κομμάτια ή θα βγάλω μια ιδέα και θα την κάνει ο Larry τραγούδι ας πούμε και θα πάει πιο πέρα, δηλαδή όλα περνούν από μένα.
Έχει γίνει ένα καλό μίγμα και ιδιαίτερο, το οποίο είναι λίγο σαν ψυχεδελικό πανκ, να το πούμε έτσι. Garage-punk με ψυχεδέλεια, άμα μπορούσα να βάλω ταμπέλα να καταλάβει κάποιος. Τα κομμάτια δηλαδή είναι punk φιλοσοφίας και τραγουδοποιίας, αλλά το ντύσιμο το περιμετρικό είναι ψιλοψυχεδελικό.
– Επιρροές;
Άπειρες. Οι μπάντες που ορίζουνε την μπάντα –και τους τρείς συνολικά- να πω για όλους: Τα δικά μου ακούσματα είναι από Sonic Youth, Lemonheads, Wipers, πιο τωρινά Savages (γουστάρω τρελά), A Place To Burry Strangers (που πιάνει και τους άλλους) και τα παιδιά είναι πιο πολύ από Spacemen3 φάση, Can, από πιο σύγχρονα Tame Impala τέτοια πράγματα.
Το χουμε δέσει, να πάρουμε για παράδειγμα ένα κομμάτι Stooges και να το φτάσουμε να είναι κάτι μεταξύ Stooges και ψυχεδελικούς Beatles φερ’ ειπείν. Απλά έχει τραχύνει. Το τελικό αποτέλεσμα έχει και το noise το στοιχείο μέσα έντονο.
– Ετοιμάζετε κάποιο live σύντομα; Είναι κάτι στα σκαριά;
Τρία live. 24 Μαίου στην Βιοτεχνία, διήμερο φεστιβάλ, δέκα μπάντες συνολικά και support στους Background Noise Suppression, που είχανε μια ατυχία και τους λεηλατήσανε το στούντιο και παίζουμε support.
Στις 30 Μαίου θα παίξουμε στο 8Ball μαζί με Psychedelic Trips To Death. Στις 5 Ιουνίου ανοίγουμε τους Girls Against Boys στο Plissken festival της Θεσσαλονίκης (!!) και μετά είναι στις 12 Ιουνίου στο Coo στο υπόγειο KID GALAX, Million Hollers και η άλλη η μπάντα του ντράμερ μας –πολύ αξιόλογη μπάντα- γυναικεία φωνητικά, 2 κιθάρες, τύμπανα και ο Pete Sun ο φίλος μου που είναι πιο dream pop/indie pop θα παίξει ακουστικά μόνος του.
Όλα Θεσσαλονίκη δηλαδή. Και το καλοκαίρι δεν έχει κάτι άλλο. Μόνο αν κάτσει κάτι καλό έκτακτο.
– Σε φεστιβάλ είστε ανοιχτοί;
Αυτό. Είμαστε ανοιχτοί μόνο αν κάτσει κάποιο καλό φεστιβάλ γιατί ο Larry θα λείπει στην Ευρώπη, θα κάνει ένα tour για προσωπικούς λόγους και θα λείπει δυόμισι μήνες, οπότε άμα κάτσει κάτι καλό θα ρθει.
– Το φλερτ με το εξωτερικό υπάρχει γενικά;
Υπάρχει. Ήδη αυτό το βήμα που κάναμε με την Αμερική και μόνο απ’ το hype αν το πάρεις, είναι γαμώ, αλλά πιστεύω ότι τα καλύτερα δείγματα είναι τώρα που θα δώσουμε, είναι από εδώ και πέρα, αυτά τα δείγματα περιμένουμε να πάνε καλά, τα οποία είναι και πιο δεμένα συνολικά.
– Κυκλοφορία σε βινύλιο;
Το 7ιντσο με την αμερικάνικη εταιρεία και μετά τον Οκτώβρη που λέμε να βγάλουμε άλλο ένα με 3 τραγούδια, τα οποία θα τα ηχογραφήσουμε τώρα αυτά, απλά θα κάτσουμε να δουλέψουμε τις μίξεις για το digital πρώτα –αυτό που θα ναι πιο τραχύ, πιο ωμό- όπως είπε και ένας αμερικάνος που μας άκουσε σε μία εταιρεία μεγάλος “Wow!.. Raw Indie”, μας έδωσε αυτή την ταμπέλα, το οποίο θα ναι έτσι. Γενικά είμαστε της φιλοσοφίας να γράφουμε live για να βγαίνει το feeling όλο, να μην «πέφτουμε» και ό,τι βγει.
Ένα λοιπόν είναι το 7ιντσο της αμερικάνικης εταιρείαςπου περιμένουμε να βγει σχετικά άμεσα και ένα είναι τον Οκτώβριο που θα βγάλουμε με καινούριο υλικό αυτή τη φορά.
– Υπάρχει κάποια δέσμευση;
Όχι. Είμαστε μόνοι μας, δεν ανήκουμε σε καμία εταιρεία, δεν έχουμε καμία δέσμευση. Και δεν θέλουμε να ανήκουμε σε καμία εταιρεία εκτός και άμα κάτσει καμία εταιρεία της προκοπής. Δηλαδή να μπορεί να σε στηρίξει –εννοείται του εξωτερικού- και να χει νόημα.Για όλα. Τώρα στην Ελλάδα…
– Η μέχρι τώρα αίσθηση της μπάντας από το κοινό και γενικά τα πράγματα στην Ελλάδα; Τί έχετε αποκομίσει μέχρι τώρα; Πώς σας έχει κάνει να νοιώσετε;
Όσο πάει μας κάνει να νοιώθουμε και καλύτερα. Το κακό βέβαια εδώ είναι ότι δεν υπάρχει κόσμος που ν’ακούει γενικά κιθαριστική μουσική συνολικά. Δηλαδή ό,τι και να κάνεις, όσο hype και να χεις γύρω απ’ το όνομά σου και γνωστός να είσαι, είσαι στα 100-150 άτομα σε live. Άμα έχεις 200 άτομα σε ένα live σου είτε είναι Αθήνα είτε είναι Θεσσαλονίκη είναι τρελή επιτυχία. Και δεν το κάνει κανείς σχεδόν. Από την άλλη, και δύο φορές να παίζεις τον χρόνο –που ναι λίγο- πάλι δεν το κάνεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα, τι να κάνουμε. Τουλάχιστον υπάρχει κόσμος σε μεγάλο φάσμα ηλικιών, δηλαδή υπάρχουν από πιτσιρίκια μέχρι και 50άρηδες που έρχονται στα live και ξέρουν τουλάχιστον ό,τι ακούνε (αν και πάντα υπάρχουν κάποια άτομα που είναι για την φάση, δεν ξέρουμε ακριβώς για ποιόν λόγο είναι) αλλά η πλειοψηφία τουλάχιστον είναι συνειδητοποιημένη.
Θυμάμαι παίξαμε στην Λάρισα που ήταν καταπληκτικά με όλο αυτό το feedback από τον κόσμο και ας μην τα κατάλληλα 100% τεχνικά μέσα για να γίνει το live. Στη Δράμα επίσης ήταν φανταστικά. Αθήνα έχουμε κάνει καλά live. Θεσσαλονίκη έχουμε κάνει κάποια κακά, κάποια πολύ καλά, αυτά.
– Το καλύτερο live που είχατε μέχρι τώρα;
Εγώ προσωπικά πέρασα καλύτερα στη Λάρισα.
– Γιατί αυτό;
Γιατί νομίζω και η μουσική που παίζουμε και όλο γενικά, βγήκε όλη αυτή η ενέργεια και το vibe το «σα να μην υπάρχει αύριο» σε εκείνο το live. Ήταν πολύ ωραία και ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα ζεστός και ο χώρος ήταν ιδιαίτερα ταιριαστός, παρόλο που υστερούσε λίγο τεχνικά.
Έχουμε κάνει με τους M!R!M στο υπόγειο του Coo, που μου άρεσε προσωπικά πολύ το live, είχε ωραίο κόσμο, συνειδητοποιημένο για ποιόν λόγο ήρθε και αυτό ήταν πάρα πολύ καλό.
– Άρα θέλετε και είναι κάτι που μετράει για εσάς το να είναι συνειδητοποιημένος ο κόσμος που σας ακούει και σας βλέπει.
Σίγουρα. Καλύτερα δηλαδή άμα είναι κάποιος που δεν ακούει τέτοια πράγματα, ε να μην έρθει καλύτερα. Ναι. Όπως κι εγώ για παράδειγμα δεν πάω σε συναυλίες που δεν μου αρέσουνε είδη , γιατί όσο καλή και να ναι η μπάντα που παίζει τεχνικά, δεν θα το εκτιμήσω όσο θα πρεπε γιατί δεν με ενδιαφέρει τέτοιο πράγμα, δεν με αγγίζει συναισθηματικά, άστο.
– Είναι κάποια γκρουπ ή κάποιοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα θέλατε να βρεθείτε πάνω στην ίδια σκηνή;
Θα ταιριάζαμε πάρα πολύ βασικά να παίξουμε με μπάντες όπως A Place To Burry Strangers, Girls Against Boys (όπως και έγινε!) που έρχονται στο Plissken Festival στην Θεσσαλονίκη και θα είμαστε support, είναι και από τις αγαπημένες μου μπάντες εμένα και μοιάζουμε πολύ αισθητικά. Τους Savages (είπαμε, έχω ένα κόλλημα). Το καλό είναι ότι θα μπορούσαμε να δέσουμε με κιθαριστικά pop σχήματα παρόλο που είμαστε αρκετά πιο τραχείς εμείς μέχρι αρκετά noise πράγματα
– Τύπου; Δηλαδή για παράδειγμα να πείτε «θα θελα να παίξω με αυτή την μπάντα». Ας μην είναι και εν ζωή.
Είναι τόσες πολλές που κολλάω. Εκ μέρους της μπάντας δεν μπορώ να πω, μιλάω προσωπικά τελείως, εκ μέρους της μπάντας φαντάζομαι όλα αυτά που ανέφερα προηγουμένως σαν επιρροές. Και με άλλους πολλούς βέβαια.
– Το μέλλον γενικά στην Ελλάδα υπάρχει; Και αν υπάρχει, τί;..
Το μέλλον στην Ελλάδα δεν υπάρχει δυστυχώς, με την έννοια ότι δεν μπορείς να ζήσεις από αυτό, να βγάλεις από αυτό, να συντηρήσεις την φάση σου. Αν το κάνεις, είσαι τυχερός. Και να κάνεις κάτι άλλο γιατί αυτό το πράμα θέλει χρόνο, δεν είναι χόμπυ. Από την άλλη, το ελπιδοφόρο είναι ότι βγαίνουν πολύ καλές νέες μπάντες, εννοώ νέες ηλικιακά. Θεωρώ επιτυχία (σκοπός της δικιάς μας μπάντας) είναι να κάνεις να σε προσέξει κάποιος από το εξωτερικό ώστε να κάνεις ένα tour στην Ευρώπη, στην Αμερική.., μπορείς να κάνεις ένα κάθε χρόνο; Να μην παίρνεις λεφτά, δηλαδή να παίρνεις ένα μεροκάματο αλλά να είναι όλα πληρωμένα και να κάνεις ταξίδια, αυτό είναι το ιδανικό. Αυτό μπορεί να γίνει στην Ελλάδα, να κεντρίσεις το ενδιαφέρον για έξω, αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να σαι καλός για να γίνει αυτό. Παίζουν συγκυρίες, παίζουν γνωριμίες, παίζουν χίλια δυο. Σίγουρα το να κάνεις support σε μια μπάντα μεγάλη που έρχεται απέξω είναι ένα πολύ καλό βήμα.
– Σας έχουνε προσεγγίσει γενικά άτομα προκειμένου να αναλάβουν management του γκρουπ;
Ναι, αλλά λάθος άνθρωποι. Γενικά μας προσέγγισαν, αλλά δεν ήταν και τίποτα σοβαρό και τίποτα. Μάλλον τυχάρπαστοι. Ναι. Δεν άξιζε καν. Δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα βασικά που να κάνει αυτό το πράγμα από ό,τι ξέρω.
– Ούτε έχετε κι εσείς απευθυνθεί σαν μπάντα σε κάποιους ή κάποιον που να ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι..
Όχι. Γιατί στο εξωτερικό για να γίνει αυτό πρέπει να πληρώσεις καλά και στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος της προκοπής. Κι όσοι έχουν υπάρξει της προκοπής, πάνε να προωθήσουν μόνο φίλους τους και συνήθως τρώνε τα μούτρα τους. Τέλος πάντων. Άστο. Δεν με απασχολεί εμένα το θέμα Ελλάδα με την έννοια ότι εντάξει, κάνουμε την φάση μας, όσοι είναι να ρθουν ήρθανε, καλώς να έρχονται, και μεις πάμε και βλέπουμε, αλλά απώτερος σκοπός είναι το εξωτερικό. Η αγορά της Ελλάδας είναι κλειστή σαν κωλοτρυπίδα (sic).
– Με ξένα φεστιβάλ γενικά; Έχετε προσεγγίσει ανθρώπους που ίσως να μπορούσε να γίνει κάτι;
Τώρα έχουνε γίνει κάποια βήματα και περιμένουμε.
– Ευρώπη;
Ναι και βασικά το καλοκαίρι θα κάνουμε αυτό. Θα το πάρουμε πιο ζεστά για να οργανώσουμε φεστιβάλ για την επόμενη σαιζόν, όχι για αυτήν. Να δούμε ποιά μας αφορούν, τέτοια πράγματα.
Έχουμε ανεπίσημα ένα παιδί, ο οποίος κοιτάζει εταιρείες, είναι φίλος της μπάντας, μας έχει βοηθήσει πολύ, ήταν και μεσολαβητής για την αμερικάνικη εταιρεία, ο οποίος δεν είναι μάνατζερ σε καμία περίπτωση, απλά την ψάχνει γενικά.
– Αν τώρα σας έλεγαν: «βγαίνετε έξω και ηχογραφείτε/παίζετε, αφήνατε με βαριά καρδιά το σκηνικό εδώ;..
Όχι, όχι. Με καμία βαριά καρδιά. Ίσα-ίσα. Εγώ αρκεί να χω μαζί μου το σκυλί και δεν με νοιάζει.
– Τον Frankie J Είναι η μασκότ;
Όχι, είναι η μασκότ η δικιά μου, όχι της μπάντας. Δεν είναι φαν της μπάντας (γέλια). Φεύγουμε εννοείται. Κατά προτίμηση Αμερική. Εμένα είναι όνειρο ζωής. Φεύγουμε άνετα. Δεν υπάρχει από κανέναν μας δέσμευση πίσω. Ούτε συναισθηματική, ούτε επαγγελματική, που δεν μπορεί να έλθει εις πέρας. Φεύγαμε άνετα…
Οι KID GALAX είναι:
Jimmy (κιθάρα-φωνή)
Larry (μπάσο)
Nick (ντραμς)
Σύνδεσμοι:
https://www.facebook.com/kidgalaxmusic?fref=ts
http://kidgalax.bandcamp.com
https://soundcloud.com/kid-galax