Μιλήσαμε με την Αγγελική από τους Bare Infinity, μία μπάντα που έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη. Το ίδιο ευχάριστη και ευγενική, χωρίς να έχει αλλάξει καθόλου από παλιά (μιας και έχω την τιμή να είναι αρκετά γνωστή μου), απάντησε στις ερωτήσεις! Ας δούμε τι μας είπε!
Συνέντευξη στον Νίκο Λιανίδη
Hello Angel και thanks για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης!
Γεια σου Νίκο! Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση!
Σε τι στάδιο σας πετυχαίνω;
Βρισκόμαστε σε περίοδο προετοιμασίας για τις επόμενες live εμφανίσεις μας. Τον Αύγουστο θα πραγματοποιηθεί η πρώτη μας εμφάνιση στην Κύπρο, στο Φεστιβάλ Νεολαίας της Αγίας Νάπας, όπου θα έχουμε την τιμή να μοιραστούμε την σκηνή με μεγάλες μπάντες όπως οι Rotting Christ, οι Stratovarius κ οι Sabaton, ενώ, αργότερα, τον Οκτώβρη, φεύγουμε για τις Βρυξέλλες, όπου θα συμμετάσχουμε σε ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου αφιερωμένα στις γυναικείες παρουσίες του metal, το Metal Female Voices Fest. Από εκεί και πέρα σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματά μας μουσικά και δισκογραφικά.
Πάρα πολύ ωραία! Μπορείς καταρχήν να μας δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό των Bare Infinity για τους αναγνώστες που πιθανόν δεν σας γνωρίζουν;
Οι Bare Infinity είναι μια μπάντα από το πεδίο του melodic metal με γυναικεία φωνητικά. Ο ήχος μας είναι άμεσα επηρεασμένος από το power, αλλά και με κάποιες death και gothic πινελιές. Η μπάντα σχηματίστηκε στην Αθήνα το 2003 από τον Τόμας και την πρώτη τραγουδίστρια του σχήματος, Χριστιάννα. Το project, που στην αρχή περιελάμβανε 2 μόνο άτομα, γρήγορα εξελίχθηκε σε ολοκληρωμένο γκρουπ και μετά από πολλές ανακατατάξεις, πήρε την μορφή που έχει σήμερα. Τα μέλη της μπάντας είναι: Tomas – Κιθάρα, George – Τύμπανα, Sverd – Μπάσο, Constantine – Πλήκτρα κ Angel – Τραγούδι. Κάποιες από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές ήταν η εμφάνιση της μπάντας στο Dark Fest, το 2007, στην Ιταλία, το άνοιγμα της πρώτης συναυλίας των Epica στην χώρα μας την ίδια χρονιά και το πρώτο μας Φινλανδικό tour το 2009.
Είστε μια μπάντα με ανοδική πορεία και βαρύ βιογραφικό. Θεωρείς ότι είστε τυχεροί ή κάτι άλλο ευθύνεται για το “μυστικό” της επιτυχίας;
Πιστεύω πως αν δεν υπάρξει δουλειά και κυνήγι για το ενδιαφέρον αντικείμενο, τίποτα δεν έρχεται από μόνο του, όση τύχη και αν ακολουθεί το άστρο… Θεωρώ ότι σημαντικό ρόλο παίζουν και οι αντοχές που έχει κάποιος, το κατά πόσο είναι δυνατό να αφιερώνει χρόνο σε αυτό και να το συντηρεί οικονομικά (κ όχι μόνο), αν μπορεί να αντέξει τις «κακουχίες» που υπάρχουν στο χώρο κλπ. Από την άλλη, κάποια πράγματα ίσως είναι και θέμα τύχης.
Συμφωνώ μαζί σου! Δισκογραφικά είπες πριν ότι ετοιμάζετε τον διάδοχο του Always Forever… Πες μας λίγα λόγια σχετικά…
Οι ιδέες και τα σχέδια για τον δεύτερο δίσκο έχουν πέσει πολλές φορές στο τραπέζι. Αυτό που επεξεργαζόμαστε αυτόν τον καιρό είναι το να καταλήξουμε σε κάτι πιο χειροπιαστό και οι ιδέες μας να αρχίσουν να παίρνουν σχήμα. Κάποια κομμάτια από τον δεύτερο δίσκο έχουν ηχογραφηθεί και βλέπουμε πώς διαμορφώνονται σιγά-σιγά ηχητικά.
Ο ήχος μας έχει αρχίσει να αλλάζει κ, όπως σκεφτόμαστε, ο δεύτερος δίσκος πιθανόν να διαφέρει αρκετά από το Always Forever. Αυτός ήταν κ ο λόγος που επιλέξαμε να δημιουργήσουμε ένα cd πριν το επόμενο LP. Το “The Passage” ΕΡ, που θα κυκλοφορήσει στο κοντινό μέλλον, είναι μια μεταβατική περίοδος ήχου που προδιαθέτει για αυτό που έπεται. Σχετικά με τη θεματολογία του άλμπουμ, δεν μπορώ να πω κάτι ακόμα 🙂
Καταλαβαίνω! Στοχεύετε δηλαδή σε αλλαγή του ήχου σας και αυτή η κυκλοφορία είναι η προετοιμασία του εδάφους σωστά;
Κάπως έτσι. Ίσως όχι ολοκληρωτική αλλαγή, αλλά σίγουρα αισθητή. Και από πλευρά μουσικής, αλλά και φωνητικών.
Είστε ευχαριστημένοι από την κυκλοφορία του Always Forever; Τι feedback πήρατε γενικότερα; Ήταν αυτό που περιμένατε ή και κάτι παραπάνω;
Για πρώτη κυκλοφορία, πιστεύω ότι πήγε περίφημα. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θερμή, έτσι όπως το αντιλήφθηκα. Από την δική μου πλευρά, ως πολύ φρέσκο μέλος εκείνο τον καιρό στην μπάντα, το feedback ήταν παραπάνω από το αναμενόμενο.
Ακολουθείτε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία στη σύνθεση των κομματιών; Κάθε μέλος συνεισφέρει ή κάθε ένας έχει τον “τομέα” του;
Αρχικά, υπάρχει ο βασικός ρόλος του συνθέτη και αυτόν τον ρόλο τον έχει αναλάβει εξαρχής ο Τόμας. Συνήθως η δομή, η ενορχήστρωση και η αρμονία ξεκινούν από εκείνον. Στην πορεία, προστίθενται και ιδέες και από τα υπόλοιπα μέλη. Η σύνθεση των μελωδιών της φωνής είναι αποκλειστικά δική μου αρμοδιότητα, ενώ τους στίχους “μοιραζόμαστε” ο Sverd και εγώ. Το σίγουρο είναι πάντως ότι το κάθε κομμάτι είναι αποτέλεσμα δουλειάς όλων μας.
Ποιες είναι οι επιρροές μουσικά και ποιες στιχουργικά;
Χμμμ… δύσκολη ερώτηση…ο καθένας μας έχει τελείως διαφορετικά ακούσματα, ίσως με κάποια κοινά σημεία συνάντησης, κ διοχετεύει τα ακούσματα του στο όργανό του. Ακούμε από Roxette μέχρι After Forever, Dimmu Borgir μέχρι και Tenhir και η λίστα είναι ατελείωτη!
Στιχουργικά, δεν μπορώ να δώσω μια συγκεκριμένη απάντηση. Επιρροή έχουν αποτελέσει προσωπικές εμπειρίες, βιβλία, ανασφάλειες, ψυχολογικά… οτιδήποτε…
Χαχα, η ποικιλία και το πολύπλευρο μουσικό background πάντως μόνο καλό κάνουν σε μια μπάντα! Οπότε στους Bare Infinity συμπεριλαμβάνεται έντονα και κάποιο κομμάτι του εαυτού σας και των εμπειριών σας!
Έτσι ακριβώς είναι. Άλλωστε, συμβαίνει συχνά σε ανθρώπους που δημιουργούν. Γι’ αυτό κ συνήθως διακρίνουμε ξεχωριστή ταυτότητα σε έργα οποιουδήποτε τομέα.
Θεωρείς ότι οι προσωπικοί στίχοι, (που σίγουρα περιλαμβάνουν και το συναισθηματικό στοιχείο μέσα) είναι παγίδα γιατί μπορεί να χαρακτηριστούν ρομαντικοί ή τετριμμένοι ή δεν σας απασχολεί;
Εξαρτάται πώς θα το χειριστεί κανείς. Προσωπικά με απασχολεί πάρα πολύ. Στο ΕΡ, όπου έγραψα τους πρώτους μου στίχους για το γκρουπ (σε 2 κομμάτια), το σκεφτόμουν πολύ αυτό. Οι προσωπικοί στίχοι θέλουν λίγο “κρύψιμο”, εδική μεταχείριση, να μην «σερβίρεται το νόημα στο πιάτο». Η αλήθεια είναι ότι, από την δική μου πλευρά, θα ήθελα το κοινό να μπαίνει σε σκέψεις, να αναλύει…
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Ας μιλήσουμε λίγο για το μέλλον… Ποιοι είναι οι στόχοι σας και ποια τα όνειρά σας; Πως θα ήθελες να είναι τα πράγματα στους Bare Infinity σε μερικά χρόνια από τώρα;
Νομίζω ότι το πιο λαμπρό όνειρο είναι να έχουμε την δυνατότητα να εξακολουθούμε να δημιουργούμε σαν μπάντα, να μπορούμε ακόμη να κάνουμε αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή. Φυσικά, στόχος μας είναι η δισκογραφία και η εμφάνιση σε μεγάλα φεστιβάλ και γιατί όχι, μια περιοδεία στην Ευρώπη. Πρώτα όμως, προσπαθούμε να θέτουμε κοντινούς στόχους και να προχωράμε σταθερά.
Πέραν των Bare Infinity έχει προκύψει κάποιο project ή άλλη band από κάποιο μέλος ή ασχολείστε όλοι αποκλειστικά και μόνο με αυτό;
Προτεραιότητα σίγουρα είναι οι Bare για όλους μας. Όμως έχουμε και άλλες μουσικές δραστηριότητες. Σχεδόν όλοι έχουμε προσωπικά project. Κάποιοι είναι και μέλη σε άλλες μπάντες: πχ. ο Sverd παίζει στους Outloud και ο Constantine διατηρεί την δική του μπάντα, Wings In Motion. Ο George έχει συμμετάσχει σ’ ένα project, ονόματι Contemplation, ο Τόμας έχει το A Dream too far και μερικά άλλα, ενώ το δικό μου project ονομάζεται Αmong Spirits, συν η ενασχόληση με την jazz.
Είστε αρκετά πολυάσχολοι! Επιπλέον ασχολείστε και με κάτι άλλο πέραν του συγκροτήματος;
Όλοι έχουμε περάσει από το στάδιο των σπουδών, αλλά κάποιοι σπουδάζουμε ακόμη. Οι ηλικίες είναι διαφορετικές. Ο Κωνσταντίνος, ας πούμε, σπουδάζει εφαρμοσμένα μαθηματικά και φυσική. Ο Τόμας είναι πληροφορικάριος, ο George έχει γνώσεις ηχοληψίας, ο Sverd ασχολείται με την ιστορία της τέχνης κ εγώ έχω το animation και την jazz. Και φυσικά, να μην ξεχνάμε κ τις δουλειές. Μέγιστη ανάγκη…
Σίγουρα το τελευταίο είναι ζωτικής σημασίας! Ας αλλάξουμε θέμα! Πως αισθάνεται μία γυναίκα σε μία metal band; Πιστεύεις πως είναι για λίγες ή ότι ο μύθος του ανδρικού προνομίου καταρρέει; Είναι δύσκολο λόγω της φύσης σου να κάνεις κάποια πράγματα που κάνουν οι bandmates σου;
Χμμ… σίγουρα δεν είναι παίξε – γέλασε, αλλά και από την άλλη δεν είναι και τόσο δύσκολο. Προσωπικά αισθάνομαι μια χαρά. Προσαρμόζεσαι, αντέχεις, ανέχεσαι, σε ανέχονται :Ρ Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω την έκφραση “είναι για λίγες”, γιατί δεν ισχύει. Βλέπεις κοπέλες διαφορετικού προφίλ να συμμετέχουν σε σχήματα και τα πηγαίνουν μια χαρά! Σιγά-σιγά μαθαίνεις και να προστατεύεσαι, και να διασκεδάζεις και να μην ξεπερνάς τα όρια… Όλα είναι μέρος αυτού του περιβάλλοντος. Σίγουρα το γερό στομάχι και ο τσαμπουκάς (με μέτρο) είναι εφόδια, αλλά πάντα χωρίς να χάνουμε την προσωπικότητα μας. Θέλεις δε θέλεις, σκληραίνεις με τον καιρό, γιατί οι συνθήκες το απαιτούν. Τι εννοείς “πράγματα που κάνουν οι bandmates;
Εννοώ την φυσική αντοχή ενός άντρα και την περισσότερη υπομονή! Ή γενικώς πράγματα που συνδέονται περισσότερο με τη φύση μας, γιατί όπως και να το κάνουμε η γυναίκα είναι πιο ευάλωτη και πιο ευαίσθητη. Με απλά λόγια: σε αυτή τη μουσική λίγο πολύ η “καφρίλα”, με τη καλή έννοια, κυριαρχεί!
Οι φυσικές αντοχές είναι άλλο κεφάλαιο. Είναι και θέμα προσοχής, πχ θα προσέχεις από πριν, για να είσαι οκ μετά: θα κοιμηθείς νωρίς για να αντέξεις την επομένη μέρα, γιατί έχεις ταξίδι και μετά live απανωτά. Αν κάνεις κραιπάλες πώς θα αντέξεις;
“Κεφάλαιο Καφρίλα”…Ναι, ίσως οι γυναίκες να είμαστε πιο συντηρητικές στον συγκεκριμένο τομέα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνουμε στον χώρο ή ότι δεν κάνουμε πλάκες για να περάσουμε καλά! Όμως, όπως κατάλαβες, το “αχ έσπασα το νύχι μου” δεν πιάνει εδώ!!!
Χαχαχα!!!! Σχετικά με τα lives: πόσο σημαντικά είναι για τους Bare Infinity, αλλά και για κάθε μπάντα; Τι σας εξιτάρει περισσότερο στη διαδικασία ενός live;
Είναι το σημαντικότερο από όλα! Ο δίσκος δεν είναι αρκετός αν δεν μπορείς να υποστηρίξεις το υλικό σου ζωντανά. Στο κάτω-κάτω η μουσική είναι για να την μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας. Το ίδιο το live μας εξιτάρει! Οι προετοιμασίες, οι εκπλήξεις… ακόμη καο τα προβλήματα. Εντάξει, αστειευόμουν για το τελευταίο! Όμως, είναι κ αυτά μέρος της διαδικασίας. Το να παίζεις κ να ζεις τα κομμάτια ξανά και ξανά είναι φοβερό!
Μια ερώτηση που κάνω πάντα. Πως βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική σκηνή;; Καλύτερα, στάσιμα;; Τι καθορίζει την κατάσταση αυτή;;
Και εγώ θα σου απαντήσω με αυτό που λέω πολύ συχνά: πρέπει να δίνουμε σημασία στην σκηνή μας. Έχουμε τόσες καλές μπάντες! Και δυστυχώς, πηγαίνει κανείς σε live και βλέπει πχ μόνο 50 θαμώνες, επειδή μόνο και μόνο δεν παίζει κάποιο μεγάλο όνομα… Ξέρω ότι σημαντικό ρόλο παίζει και το εισιτήριο. Οι «τσιμπημένες» τιμές είναι σύνηθες φαινόμενο και στους καιρούς που ζούμε, δύσκολα θα δώσεις μεγάλο ποσό για μια underground ή όχι και τόσο γνωστή μπάντα.
Πέρα από όλα αυτά, χρειάζεται να “ανεβάσουμε” τη Ελληνική σκηνή στο μυαλό μας. Να της δώσουμε αξία.
Δεν είμαι μέσα στα πράγματα πολλά χρόνια για να μπορώ να συγκρίνω το πριν και το μετά. Αντιλαμβάνομαι όμως μια κατάσταση και βάσει αυτού διατυπώνω την άποψή μου. Δεν γνωρίζω με ακρίβεια τι καθορίζει την εκάστοτε κατάσταση. Αληθές είναι όμως ότι υπάρχει δραστηριότητα στη σκηνή. Αυτό και αν είναι αισιόδοξο!
Το να ανεβάσουμε την ελληνική σκηνή στο μυαλό μας είναι ειλικρινά ότι πιο υγιές έχω ακούσει, γιατί ατάκες του στυλ “καλοί είναι για Ελλάδα” δίνουν και παίρνουν… Επιπλέον θα ήθελα να μου πεις κάποιες ελληνικές κυκλοφορίες που θεωρείς ότι αξίζουν…
Κυκλοφορίες από Septic Flesh, Unholy Ritual, Shattered Hope, Universe 217, Dimlight, Meden Agan, Daylight Misery, Luna Obscura… Αναφέρω μόνο ελάχιστες.
Πάρα πολύ ωραία! Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχηθώ τα καλύτερα και να σε ευχαριστήσω για το interview…
Σε ευχαριστούμε θερμά για τις ευχές, καθώς και για την κουβέντα! Νομίζω ότι τα τελευταία μου λόγια ειπώθηκαν παραπάνω, λακωνικά λοιπόν: στηρίξτε την Ελληνική σκηνή!
http://www.myspace.com/bareinfinity