Παραχωρήθηκε από τον Νίκο Τριβυζά στον Αντρέα Σεϊντή (2011).
Δυστυχώς η οικονομική κρίση δεν μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε τα underground όνειρα μας… Ήταν μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 4-5 χρόνια για την δημιουργία ενός βιβλίου με ακυκλοφόρητες συνεντεύξεις, συνοδευόμενο από cd με ακυκλοφόρητο υλικό από συγκροτήματα της ελληνόφωνης ανεξάρτητης σκηνής. Σε πείσμα των καιρών αλλά και της όλης προσπάθειας που έγινε, αυτό το υλικό θα κυκλοφορήσει ελεύθερα στο διαδίκτυο. Ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ από τα συγκροτήματα που αφιέρωσαν χρόνο και αγκάλιασαν αυτό το εγχείρημα. (A. Seidis)
– Δραστηριοποιηθήκατε σε μια εποχή που ο κόσμος συμμετείχε ενεργά στα μουσικά δρώμενα και η ελληνόφωνη ανεξάρτητη σκηνή ήταν στο ζενίθ της. Πώς βλέπατε τότε τα πράγματα, σε σχέση με το σήμερα και τί δυνατότητες υπήρχαν;
Πράγματι εκείνη την εποχή ήταν όλα καλύτερα για τις μπάντες και γενικά για τον χώρο της ανεξάρτητης σκηνής, όσο μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ανεξάρτητη. Εμείς βέβαια, ήμασταν από τις μπάντες που είχαμε το μικρότερο κοινό, γιατί είχε περισσότερη πέραση το καθαρό punk και το hard core, ενώ ο ήχος μας έτεινε πιο πολύ σε crossover και thrass (Sepultura, Kreator, Propain κτλ.), αλλά με ελληνικό στίχο, κάτι που ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο. Όσον αφορά τις δυσκολίες μιας μπάντας εκείνη την εποχή άσε, δε το συζητάμε!
– Τι έχεις νοσταλγήσει από αυτή την εποχή;
Πολλά μπορείς να νοσταλγείς από εκείνη την εποχή… Τους φίλους, την ξεγνοιασιά, τις συναυλίες, τα ταξίδια…
– Πες μου κάποια συγκροτήματα του παρελθόντος που είχατε στενή σχέση, συνεργασία, αλληλοεπίδραση και γενικά «τρέχατε» μαζί την φάση αυτή;
Η «αφρόκρεμα» της σκηνής, όπως οι «Panx Romana», οι «Ναυτία», οι «Πανικός», οι «Χαοτικό Τέλος», οι «Αρνητική Στάση», οι «Στίγμα ’90», οι «Γιώργος Τσίγκος & Μαύροι Κύκλοι», οι «Τσοπάνα Rave», οι «Deus Ex Machina», καθώς και πολλοί άλλοι… Όλα τα παιδιά, τις περισσότερες φορές έτρεχαν μόνα τους για τις συναυλίες, από την αφισοκόλληση μέχρι και το στήσιμο, γιατί υπήρχε αυτή η «αγνότητα» που λείπει στις μέρες μας. Στο τέλος, το χάσαμε όλο αυτό και φταίγαμε όλοι μαζί… και βάζω και εμάς μέσα. Χάθηκε όλη η ιδέα και ο ρομαντισμός για τον οποίο είχε ξεκινήσει όλη αυτή η φάση.
– Πώς προέκυψε η ένωση των «Όλεθρος» και των «Ρήγμα» σε «Ολέθριο Ρήγμα»;
Το ‘93 περίπου η Έμη έπαιζε μπάσο στους «Ρήγμα» και εγώ έπαιζα κιθάρα στους «Όλεθρος». Είχαμε κοινό ντράμερ, κάναμε κοινές εμφανίσεις και είχαμε κοινές αντιλήψεις, οπότε ήμασταν πλέον 2 σε 1. Η ένωση σε «Ολέθριο Ρήγμα» ήταν αναπόφευκτη! Καταλαβαίνεις…
– Επειδή το ύφος της μπάντας είναι σκληροπυρηνικό punk, αντιμετωπίσατε τον δισταγμό στο να σας παραχωρήσουν κάποια μαγαζιά, για τις εμφανίσεις σας ή ακόμη και καχυποψία από την πλευρά των ιδιοκτητών στο να νοικιάσετε μηχανήματα στήνοντας το δικό σας live;
Οι στίχοι μας είναι punk με ό,τι μπορεί να περιέχει αυτός ο όρος. Η μουσική μας είναι λίγο μπέρδεμα όπως είπα και νωρίτερα, κάνοντας τον κόσμο πιο επιφυλακτικό στο άκουσμά της. Τώρα, όσον αφορά τους χώρους, μη νομίζεις, ακόμα υπάρχουν κομπλεξικοί και πάντα θα υπάρχουν…
– Γιατί επιλέξατε ελληνικό στίχο;
Θα μπορούσα να πω διάφορες δικαιολογίες αλλά η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή τα αγγλικά μου ήταν σκατά! Στην πορεία παίξαμε και κομμάτια με αγγλικό στίχο.
– Το είδος της μουσικής που παίζετε, μπορεί να επιβιώσει σε μαγαζιά που βάζουν είσοδο;
Άνετα! Ειδικά σήμερα, αυτά έχουν ξεπεραστεί… Είπαμε όμως ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις.
– Το “κάντο μόνο σου” (d.i.y.) και γενικά η όλη ανεξάρτητη και αυτοργανωμένη φάση βοήθησε και βοηθάει τη σκηνή να παραμένει ζωντανή; Συμμερίζεσαι την άποψη πολλών ότι τα “καθαρά” d.i.y. συγκροτήματα πρέπει να μένουν μακριά από μαγαζιά, όντας αντιεμπορικά;
Κατά τη γνώμη μου και επαναλαμβάνω πως είναι καθαρά η άποψή μου, το στήριζα και το στηρίζω αυτό. Όμως πιστεύω ότι η πολύ «ανεξαρτίλα» κάνει κακό… Το να πεις ότι είσαι ανεξάρτητος είναι βαριά κουβέντα. Ακόμα και οι κασέτες που γράφαμε τα ντέμο μας, ήταν φτιαγμένες από κάποιο πολυεθνικό εργοστάσιο… Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλα, γιατί σταματημό δεν θα ’χω! Όπως και κάποια συγκροτήματα, χωρίς να θέλω να αναφέρω ονόματα, που το έπαιζαν κάπως, κρατώντας κάποια συγκεκριμένη στάση, κατέληξαν αλλιώς. Όπως και κάποια άλλα που έπαιζαν σε μαγαζιά και μετά θυμήθηκαν να γυρίσουν και αυτά ανάποδα, ξυπνώντας το «d.i.y.» μέσα τους! Εμείς προσπαθήσαμε να απέχουμε από όλα αυτά, γιατί απλά δεν μας αρέσουν οι ταμπέλες. Σαν συγκρότημα δεν μας αρέσει να «ανήκουμε» σε κανέναν και να μας επιβάλει το πού θα παίξουμε και πότε. Υποστηρίζουμε πολύ την αυτοοργάνωση, τις καταλήψεις και τα ανεξάρτητα στέκια και πάντα θα είμαστε πρόθυμοι να τους στηρίξουμε με οποιονδήποτε τρόπο… Αυτό όμως δε νομίζω να μην μας δίνει το δικαίωμα να παίξουμε σε μαγαζιά της δικής μας επιλογής. Νομίζω ότι, όπως εμείς σεβόμαστε τη γνώμη, τις θέσεις και τις επιλογές των άλλων, το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και οι άλλοι για να υπάρχει μια ισορροπία. Τώρα αν εμείς φαινόμαστε οι πουλημένοι, τί να κάνουμε, αφού τους αρέσει να μας βάζουν ταμπέλες, o.k. ! Πάντως θα συνιστούσα σε κάθε γκρουπ να κάνει ελεύθερα ό,τι πιστεύει, χωρίς να ασπάζεται τίποτα δογματικά. Εμείς ξεκινήσαμε να παίζουμε από την Villa Αμαλίας και μείναμε εκεί μέχρις ότου αποφάσισαν κάποιοι να δηλώσουν ότι, όποιος έπαιζε εκεί, δεν θα έπαιζε πουθενά αλλού (σε μαγαζιά). Τότε εμείς, όπως και άλλες μπάντες, αποχωρίσαμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Αυτοί είναι οι «Ολέθριο Ρήγμα» και δε θ’ αλλάξουν τώρα…
– Έχετε σκεφτεί ποτέ να κυκλοφορήσετε ανεξάρτητα το υλικό σας; Πώς γεννήθηκε η ιδέα των συλλογών «chaos» που κυκλοφορήσατε ανεξάρτητα;
Το κάναμε στο τελευταίο διπλό μας δίσκο (cd/dvd) και στις 3 συλλογές μας (Chaos) που κυκλοφορήσαμε μόνοι μας, μαζί με την βοήθεια των άλλων συγκροτημάτων που συμμετείχαν. Η ιδέα γεννήθηκε, θέλοντας να δώσουμε τη δυνατότητα σε κάποια νέα γκρουπ να δείξουν την δουλειά τους και με αγνές προθέσεις να στηρίξουμε τη σκηνή και όχι να τα εκμεταλλευτούμε, όπως λένε διάφοροι.
Οι Ολέθριο Ρήγμα συνεχίζουν και παίζουν ακόμα. Στις αρχές του 2015 κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα το άλμπουμ με τίτλο «Οι Λύκοι Δεν Κοιμούνται Ποτέ». “Τo cd πωλείται μόνο από εμάς, χέρι με χέρι ή ταχυδρομικώς και δεν θα πωλείται από κανενός είδους κατάστημα ή εταιρεία. Η τιμή δεν θα ξεπερνάει τα 3 ευρώ”.
– Επειδή τις περισσότερες φορές οι δισκογραφικές είναι αυτές που καρπώνονται τα κέρδη από τις πωλήσεις κάποιου δίσκου και οι μπάντες παίρνουν λίγα ή και καθόλου, είστε υπέρ ή κατά του downloading;
Εννοείται πως είμαστε υπέρ του ελεύθερου «κατεβάσματος». Πάντως εμείς δε βγάλαμε ποτέ λεφτά από τις εταιρίες. Απλά παίρναμε ένα μεγάλο αριθμό cd, για να τα δίνουμε στους φίλους μας.
– Βλέπουμε κομμάτια σας με έντονο κοινωνικό και πολιτικό στοιχείο. Σε ποιούς απευθύνονται και πού στοχεύουν οι στίχοι των «Ολέθριο Ρήγμα; »
Οι στίχοι μας είναι ΕΝΑΝΤΙΟΝ όλων όσων καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσων δεν σέβονται τα ζώα και τον άμοιρο πλανήτη που ζούμε… Στοχεύουν σε σάπια μυαλά και συνειδήσεις.
– Υπάρχει κάποια ή κάποιες μπάντες από την εγχώρια underground σκηνή που σου έχουν κάνει εντύπωση;
Ναι, αλλά δε θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιες, για να μην αδικήσω κάποιες άλλες. Το μόνο που μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά, είναι ότι ωριμάσαμε με τους «Γενιά Του Χάους»…
– Θα ήθελα να μου πεις ένα σημείο ορόσημο που σημάδεψε την πολύχρονη ζωή και πορεία των Ολέθριο Ρήγμα.
Η καλύτερη στιγμή των Ολέθριο Ρήγμα ήταν όταν ενώσαμε τα συγκροτήματα. Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν χάσαμε κάποια μέλη. Όπως και να έχει η ζωή συνεχίζεται…