Μιλήσαμε με τον Gas Masked Lestat, έναν άξιο εκπρόσωπο της ελληνικής industrial σκηνής, με πολλές κυκλοφορίες και βιογραφικό που αρκετοί θα ζήλευαν! Ας δούμε τι μας είπε σχετικά με την local σκηνή, τις εμπειρίες του και την τελευταία του κυκλοφορία…
Του Νίκου Λιανίδη
– Γεια σου φίλε μου! Τι κάνεις;
Καλημέρα Νίκο! Όλα καλά και σε ευχαριστώ για την συνέντευξη!
Πες μας λίγα λόγια για τη μουσική σου. Πως ξεκίνησες δεδομένου ότι ελάχιστος κόσμος στην Ελλάδα ξέρει για τη μουσική που παίζεις;
Ξεκίνησα πίσω στο 2004 απλά συλλέγοντας ήχους από το γενικό περιβάλλον στο οποίο ζούσα, και απλά επεξεργάζοντας τις κασέτες με τους ήχους έβγαλα το 2005 ένα πειραματικό cd-r στο οποίο είχα απλά πειράξει αυτές τις ηχογραφήσεις, είχα περάσει loops και ίσως κάποια synths.
Πως και industrial; Είναι γενικότερα πολύ υποβαθμισμένο το συγκεκριμένο είδος μουσικής στη χώρα μας. Πως ήρθες σε επαφή με αυτή τη μουσική;
Με το industrial ήρθα σε επαφή σε μεταγενέστερη φάση αν εννοείς μουσικά, αρχικά ήμουν λάτρης και είμαι ακόμα της ντανταϊστικής και φουτουριστικής μουσικής που φτιαχνόταν πίσω στην δεκαετία του 1930. Η επαφή με την industrial έγινε πιο νωρίς απλά επειδή άκουγα 80’s dark μουσική.
Όπως πληροφορήθηκα έχεις παίξει με μεγάλα ονόματα της σκηνής. Πες μου για αυτές σου τις εμπειρίες.
Ήταν από τις καλύτερες και τις ποιο αγχώδεις εμπειρίες από όλη μου την πορεία και κυρίως η πρώτη φορά που έγινε που άνοιξα την συναυλία των Grendel. Το live με τον Ah Cama Sotz ήταν ποιο ενθουσιώδες από μεριάς μου και το ευχαριστήθηκα πολύ και ο Herman ήταν πολύ OK άτομο. Αλλά η καλύτερη στιγμή ήταν το mini tour από Θεσσαλονίκη στην Σόφια (BG) μαζί με Mytrip και Gokkun. Δεν είναι μεγάλα ονόματα είναι και αυτοί στον Underground χώρο όμως ήταν από τα λίγα live που πραγματικά ευχαριστήθηκα και ο κόσμος ήταν πολύς και στην Θεσσαλονίκη και στην Βουλγαρία, και ο Mytrip και ο Gokkun ήταν τα καλύτερα σε συμπεριφορά και σε διάθεση άτομα που έχουμε συνεργαστεί ποτέ εγώ και ο [Distopia].
Ποια είναι τα ερεθίσματα για να γράψεις μουσική; Επηρεάζεσαι και από άλλα θέματα όπως κοινωνικά, πολιτικά κλπ ή και από άλλα «μέσα»;
Συνήθως τα ερεθίσματα είναι προσωπικά και έχουν να κάνουν με την ζωή μου με τους ανθρώπους, επηρεάζομαι μόνο από κοινωνικά και πολιτικά θέματα και δεν με ενδιαφέρει κανένα ερέθισμα που δεν έχει να κάνει με τον άνθρωπο, την ζωή και τον θάνατο. Το θεωρώ μεγάλο λάθος να βγαίνει τέχνη που να μην αφορά τον άνθρωπο ή τις εμμονές του ή τα προβλήματα του ή όλα αυτά μαζί.
Εκτός από industrial τι αλλά είδη μουσικής ακούς; Κατά πόσο σε επηρεάζουν στη σύνθεση;
Gothic rock/metal, post-hardcore, screamo, drone doom, folk. Κάποια από αυτά τα είδη άρχισαν να με επηρεάζουν την εποχή που ηχογραφούσα το “Humanity Under Construction”. Όλες αυτές οι post-industrial synth ατμόσφαιρες και τα samples που πνίγονται από τον γενικό θόρυβο, είναι επηρεασμένα από την οπτική γωνία που βλέπω την σύνθεση και γενικά την μουσική που ακούω σπίτι μου.
Η μουσική σου γενικώς είναι για γερά νεύρα και αυτιά! Δεν ακούγεται «εύκολα» και σίγουρα δεν είναι για τη μάζα, αλλά ούτε και για έναν ακροατή ακραίας μουσικής γενικότερα. Μπροστά στη μουσική αυτή ωχριούν ακόμα και grind, slam death metal κλπ.
Δεν πιστεύω ότι ισχύει αυτό που λες, είναι διαφορετικά είδη μουσικής και για διαφορετικούς ανθρώπους. Όπως κάποιος που ακούει grind παίζει να πανικοβληθεί με ένα noise κομμάτι ή κάποιο άρρυθμο (με την έννοια του μετρονόμου) industrial κομμάτι, έτσι και κάποιος που ακούει την πειραματική industrial σκηνή, θα πανικοβληθεί ακούγοντας grind. Το βρίσκω λογικό.
Κατά πόσο ένα project της μουσικής που παίζεις μπορεί να επιβιώσει στην Αμερική και στην Ευρώπη (που αν δεν κάνω λάθος αποτελούν τις μεγαλύτερες σκηνές του είδους) και κατά πόσο στην Ελλάδα;
Πιστεύω πως η Αμερική και οι χώρες της Ευρώπης, με εξαίρεση την Ελλάδα, δίνει πολλές ευκαιρίες σε καινούριες μπάντες και δεν σταματά ποτέ να “ταΐζει” το underground κομμάτι της σκηνής τους. Η Ελλάδα έχει μόνο underground σκηνή και μάλιστα δεν έχουμε μια Ελληνική δισκογραφική να στηρίξει τις μπάντες με αποτέλεσμα οι μπάντες να κοιτάνε προς τις εταιρίες του εξωτερικού, οι οποίες λόγω των υψηλών standards δυσκολεύονται να ρισκάρουν να δώσουν λεφτά για μία underground μπάντα μιας άλλης χώρας. Πιστεύω ότι η σκηνή επιβιώνει στην Ελλάδα από τα clubs, αλλά τα άτομα που πάνε στα clubs δεν ενδιαφέρονται για την υπόγεια σκηνή, επομένως όσο περνάνε τα χρόνια οι μπάντες πρέπει από μόνες τους να κάνουν όλη την δουλειά, μέσω του internet για να επιβιώσουν. Πίστεψε με, έξω ο κόσμος νοιάζεται για τις ελληνικές μπάντες, δεν κοιτάνε καταγωγή κοιτάνε μουσική.
Πες μας λίγα λόγια για την ελληνική σκηνή. Τι της λείπει, ποιο είναι το μέλλον της, δίνει ευκαιρίες; Πρότεινε κάποιες μπάντες στους αναγνώστες μας που πιστεύεις πως αξίζουν.
Η ελληνική σκηνή έχει μπάντες και μάλιστα καλές, φυσικά θα μιλήσω για τον [distopia] που είναι ίσως το μόνο ενεργό μέλος της futuristic dark ambient σκηνής στην Ελλάδα. Σίγουρα η Ελλάδα χρειάζεται μια επίσημη δισκογραφική που να ψάχνει μπάντες και όχι για κλίκες. Οπως είπα [distopia] είναι από τις standar προτάσεις προς το κοινό, επίσης αξίζει να check-άρουν Narog που τώρα κυκλοφόρησε cd από την Species και είναι πολύ καλό.
Ποια είναι η άποψη σου για τη μίξη της Industrial με άλλα είδη (metal, rap, punk κλπ). Θα το επιχειρούσες ποτέ;
Δεδομένου το ότι το industrial εξ αρχής ήταν ξαδερφάκι του punk, δεν μου φαίνεται άσχημο η κακό που γέννησαν το cyberpunk. Το industrial metal είναι καλό και δυνατό αλλά επαναλαμβάνεται επομένως αν θες να το απολαύσεις πρέπει να επικεντρωθείς σε 5 το πολύ μπάντες. Τα υπόλοιπα δεν μου αρέσουν, και γενικά δύσκολα θα επιχειρούσα κάτι τέτοιο, εκτός αν ήταν για κάποια άλλη μπάντα και όχι για το δικό μου project.
Τι διαδικασία ακολουθείς όταν γράφεις ένα κομμάτι?;
Μ’ αρέσει να βρίσκω πρώτα μία πλάτη η οποία θα κεντρίσει συναισθηματικά το θέμα που έχω στο μυαλό μου, ύστερα χτίζω πάνω από αυτό την κίνηση που υπάρχει στο θέμα και στο τέλος απλά τα κλείνω όλα σε ένα κάδρο. Μιλάω μεταφορικά και πάντα για την μουσική έτσι;
Το θέμα παραγωγής γενικότερα το αναλαμβάνεις μόνος σου;
Παλιότερα αυτό το θέμα δεν με ενδιέφερε καθόλου και κανονικά δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν, αλλά μετά από λίγο είδα ότι χρειάζομαι μία καθαρή παραγωγή, για να μπορέσει να φανεί σωστά αυτό που έχω στο μυαλό μου, και έτσι στο Υβρις-Νεμεσις-Καθαρσης επιχείρησα να κάνω μόνος μου το mastering μιας και δεν ήθελα να βγει κάτι καθαρό η λαμπρό και το αποτέλεσμα φυσικά ήταν κάτι που δεν διέφερε από το προηγούμενο. Για το “Sed/Use Me Baby, Do It Now” το mastering το έχει αναλάβει ο UnHuman, όμως και πάλι επειδή δεν ήθελα κάτι τόσο λαμπερό και γυαλισμένο, το mastering έγινε επιτηδευμένα λίγο βρώμικο, όμως αυτή την φορά ακούγονται όλοι οι ήχοι.
Σχετικά με την Species Records… Πες μας λίγα λόγια…
Δημιουργήθηκε το 2008 και ήταν ιδέα του [distopia]. Σκοπό είχε την συσσώρευση της underground post-industrial και noise σκηνής στην Ελλάδα, πράγμα που έγινε σε μεγάλο βαθμό, τα cd φεύγουν πλέον γρήγορα και μπορούμε να βγάζουμε συνέχεια κάτι καινούριο. Η Species έχει σαν σκοπό να βγάζει με φτηνά υλικά και καλό artwork κυκλοφορίες που στοχεύουν περισσότερο στην μουσική και στον άνθρωπο και έχουν ένα καλλιτεχνικό υπόβαθρο. Μας ενδιαφέρει ο κόσμος να μπορεί να τα αγοράσει με άνεση γι’ αυτό και οι χαμηλές τιμές.
14. Κατά πόσο το internet σου χει κάνει τη ζωή ευκολότερη αναφορικά με τη μουσική σου;
Κατά πολύ! Το Internet είναι το κυρίως μέσο για να δείξεις την μουσική σου κυρίως όταν βρίσκεσαι στον Underground χώρο.
Τι άλλο σε ενδιαφέρει να κάνεις πέραν της μουσικής;
Ασχολούμαι με τις σπουδές μου και με την φωτογραφία, κάποτε με ενδιέφερε το photo manipulation αλλά πλέον με ενδιαφέρει περισσότερο να στήνω ένα σκηνικό για να τραβήξω την κάθε φωτογραφία. Είναι και αυτό ένα παράλληλο «τρυπάκι» με την μουσική αλλά με μικρότερο κόλλημα.
Ας αλλάξουμε λίγο θέμα. Πρόσφατα κυκλοφόρησες το “Sed/Use Me Baby, Do It Now”. Πες μας λίγα λόγια για αυτή σου τη δουλειά.
Μου πήρε λίγο περισσότερο χρόνο να την κυκλοφορήσω και ίσως να είναι και “καταραμένη” κυκλοφορία για πολλούς λόγους. Πραγματεύεται την ηλίθια τάση του ανθρώπου να γνωρίζει ότι τον εκμεταλλεύονται και η αντίδραση του να είναι σαν να ζητάει για περισσότερο. Αποφάσισα ύστερα από μία σειρά εμποδίων να το κυκλοφορήσω για ελεύθερο download γιατί έτσι θα ένοιωθα πιο ελεύθερος στο promotion της κυκλοφορίας και θα είχα μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων. Φυσικά η κυκλοφορία βγήκε και σε cd από την species productions, όπου μπορεί κάποιος που δεν είναι fan του download να το αγοράσει σε χαμηλή τιμή και να έχει και την ευκαιρία να το δει με full artwork.
Τι πιστεύεις ότι κάνει την τελευταία σου δουλειά ξεχωριστή σε σχέση με τις υπόλοιπες;
Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ τόσο πολύ ρυθμούς στην μουσική μου, και αυτή η κυκλοφορία με δυσκόλεψε αρκετά γιατί ήθελα ακόμα και ο ρυθμός να είναι μαθηματικά αντισυμβατικός με τα κλασικά 4/4 ρυθμικά κομμάτια που βγαίνουν στην σκηνή, και πιστεύω αυτό είναι που το κάνει να ξεχωρίζει από τις παλιές μου κυκλοφορίες. Παρόλα αυτά το διασκέδασα πολύ και έμαθα πάρα πολλά για τον “μαθηματικό” ρυθμό και τις γρήγορες ηλεκτρονικές αλλαγές και τους μπερδεμένους ήχους. Για εμένα αυτό το cd είναι μια πόρτα προς κάτι καινούριο το οποίο οφείλω να καλλιεργήσω περισσότερο.
Συνάντησες κάποιες δυσκολίες στην ολοκλήρωση και κυκλοφορία του; Τι κριτικές έχεις λάβει ως τώρα;
Συνάντησα δυσκολίες με την έννοια του ότι κάθε φορά που τελείωνα ένα κομμάτι έβλεπα πως μπορούσα να βάλω και άλλους ήχους μέσα. Ύστερα είδα πως το ρυθμικό Industrial θέλει και μία κάπως καλύτερη παραγωγή για να σκάει ποιο δυνατά στα αυτιά, και έτσι έπρεπε να βρω κάποιον να μου κάνει ένα καλό για τα underground δεδομένα mastering και πιστεύω πως το συγκεκριμένο του ταίριαξε ωραία. Επίσημες κριτικές δεν έχω λάβει από περιοδικά και zines ακόμα, εκτός από κάποια mails από χρήστες του net που το κατέβασαν ή το αγόρασαν και όλοι μου έλεγαν πολύ θετικές κριτικές και γνώμες και τους άρεσε και αυτή η ποιο ρυθμική στροφή.
Τι έχεις να πεις σε αυτούς που θεωρούν τη μουσική του είδους σου ψεύτικη, ανούσια, θόρυβο και ατάλαντη, δεδομένου ότι είναι δημιούργημα ηλεκτρονικού υπολογιστή στις περισσότερες περιπτώσεις, χωρίς τη χρήση φυσικών οργάνων.
Η ηλεκτρονική μουσική λόγω του ότι εντάχθηκε στην pop art από πολύ παλιά, δεν εκτιμήθηκε από την underground σκηνή και γι’ αυτό δημιούργησε δικιά της σκηνή. Κάποιοι άνθρωποι απλά δεν μπορούν να καταλάβουν την κάθε μουσική, έχουν ένα καλούπι στο μυαλό τους και ακολουθούν αυτό. Άλλοι πάλι μπορεί να πιστεύουν ότι η μουσική που βγαίνει από ένα synth βγαίνει ποιο εύκολα συνθετικά απ’ ότι άλλες μουσικές με ποιο συμβατικά όργανα. Η Noise και η Industrial μουσική και κουλτούρα, καταρρίπτει εκ γενετής την ορθόδοξη χρήση του κάθε οργάνου και αυτό οι fans της μουσικής αυτής το ξέρουν. Επομένως μόνο κάποιος που δεν έχει άμεση σχέση με την μουσική αυτή θα έλεγε κάτι τέτοιο και εγώ δεν έχω καμία σχέση και ανάμειξη με εκείνους που δεν μπορούν να καταλάβουν απευθείας τέτοιου είδους μουσικές κατευθύνσεις.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Επιπλέον ποιοι είναι οι στόχοι σου και ποιες οι επιθυμίες σου όσον αφορά τη μουσική σου.
Προς το παρόν κοιτάω να οργανώσω κάποια δυνατά underground live για να promote-άρω το καινούριο μου cd. Μελλοντικά σχέδια; Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι θα θέλω να κάνω αύριο, επομένως τα αποφεύγω τα σχέδια. Σίγουρα πάντως άλλη μια κυκλοφορία ανάλογη με το sed/use me baby, do it now είναι στους στόχους μου αλλά είναι νωρίς να μιλάω για κάτι τέτοιο.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη! Κλείνοντας τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες του Rockap.gr;
Σε ευχαριστώ και πάλι για την συνέντευξη. Το “Sed/Use Me Baby, Do It Now” υπάρχει για ελεύθερο download από το www.gmlestat.co.nr
www.gmlestat.co.nr
www.myspace.com/gasmaskedlestat
http://www.gasmaskedlestat.blogspot.com/