Ανά τυχαία και αραιά χρονικά διαστήματα στο Rockap.gr επικοινωνούμε με κάποιους ανθρώπους-guru της φάσης για να μας δώσουν τα φώτα τους. Αυτή τη φορά μιλήσαμε με τον Πάνο Αγόρο (Metal Hammer, Blastbeat Mailmurder, Dephosphorus, Straighthate κλπ), έναν χαρισματικό άνθρωπο με πλούσιο βιογραφικό και μεγάλη εμπειρία, που με ειλικρίνεια, τιμιότητα και χωρίς μπούρδες και φανφαρολογίες μας μίλησε εφ’ όλης της ύλης…
Του Νίκου Λιανίδη
Γεια σου Πάνο και ευχαριστώ για το χρόνο σου. Είσαι ένας πολυάσχολος άνθρωπος. Δραστηριοποιήσε χρόνια στον ακραίο χώρο, μέσα από μπάντες, μέσα ενημέρωσης κλπ…Μίλησέ μας λίγο για όλα αυτά!
Επανέρχομαι με περισσότερες λεπτομέρειες λίγο πιο κάτω, αλλά επιγραμματικά οι τρέχουσες μουσικές δραστηριότητες μου είναι οι εξής:
- Γράφω από το 1998 στο ελληνικό Metal Hammer.
- Τρέχω το distro/label Blastbeat Mailmurder.
- Τραγουδάω και είμαι ιδρυτικό μέλος των Dephosphorus.
- Έχω ένα πειραματικό project, τους Kommpound, η μουσική του οποίου έχει να κάνει με πειραματικό ambient, drone και noise.
Μετά από όλα αυτά τα χρόνια τι γνώμη έχεις σχηματίσει για το ελληνικό μουσικό σύστημα. Αναφέρομαι στις μπάντες, στα μουσικά περιοδικά, στις ελληνικές εταιρείες, στους Έλληνες Bookers/Promoters, στο ελληνικό κοινό και γενικότερα σε ότι εμπλέκεται άμεσα σε όλη αυτή τη σκηνή. Θεωρείς ανεβασμένο το επίπεδο όλων όσων αναφέρθηκαν συγκριτικά με το εξωτερικό;
Μπορώ να μιλήσω για τα πεδία της σκληρής/ακραίας μουσικής, στα οποία γνωρίζω τι ισχύει. Η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ τα τελευταία 10 χρόνια.
Όσον αφορά τα συγκροτήματα η κατάσταση είναι πλέον καλή. Υπάρχουν πολλές αξιοπρεπείς μπάντες και κάποιες λίγες από αυτές είναι πραγματικά αξιόλογες και ξεχωριστές. Αρκετές καταφέρνουν να εξαχθούν και να παίζουν στο εξωτερικό, ενώ το ελληνικό metal αντιπροσωπεύουν πλέον και διεθνείς μουσικοί (Γιάννης Κόλλιας, Gus G., κλπ) – πράγμα το οποίο πριν δέκα χρόνια ήταν ανήκουστο.
Όσον αφορά τα περιοδικά, το ελληνικό Metal Hammer (στο οποίο γράφω) κάνει καλά την δουλειά του γενικά. Ανά περιόδους έχουν εμφανιστεί και άλλα metal περιοδικά στην χώρα τα οποία πάντα έκλειναν, πράγμα το οποίο δεν με χαροποιεί αφού το να υπάρχει ανταγωνισμός είναι καλό, γιατί έτσι ο κόσμος έχει μέτρο σύγκρισης και υπάρχει μία άμεση πρόκληση για τήρηση των στάνταρντς από εμάς τους ιδίους. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι υπάρχουν κάποια ποιοτικά fanzines (το αγαπημένο μου: MOYNTZA Fanzine!). Και το θεωρώ ύψιστης σημασίας, γιατί χωρίς zines δεν υφίσταται underground σκηνή.
Οι ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες ήταν πάντα μία πονεμένη ιστορία – αναφέρομαι φυσικά στις ανεξάρτητες, γιατί οι majors εδώ ποτέ δεν κατάλαβαν Χριστό από metal. Κι εδώ όμως η κατάσταση φαίνεται να έχει στρώσει. Η πιο ποιοτική και συνεπής ντόπια εταιρία είναι η Nuclear Winter Records του Aναστάση, κιθαρίστα/τραγουδιστή των Dead Congregation. Yπάρχουν κι άλλες που βγάζουν ποιοτικές κυκλοφορίες στο metal και στο punk/hardcore: Scarecrow, World’s Appreciated Kitsch, Kyrck, CTS Prods, κλπ.
Όπως σχεδόν όλοι οι μουσικόφιλοι της χώρας, έχω άχτι τους διοργανωτές συναυλιών. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι νέοι στον χώρο οι οποίοι βρίσκονται στο σωστό πνεύμα και κάνουν καλές, καθαρές δουλειές: Venerate Industries, CTS Prods, κλπ. Βρίσκω επίσης ιδιαίτερα θετικό ότι κάποιες ομάδες με D.I.Y. νοοτροπία όπως το Καταραμένο Σύνδρομο, έχουν διοργανώσει εξαιρετικές συναυλίες όπως πριν μερικά χρόνια αυτή των Zegota (μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ!). Κάτι άλλο θετικό είναι ότι τα clubs στην Αθήνα δίνουν πλέον την δυνατότητα στης μπάντες να διοργανώσουν συναυλίες με δωρεάν είσοδο.
Εν κατακλείδι και για ν’ απαντήσω στο τελευταίο σκέλος της ερώτησης σου, σε κάποιους τομείς το εγχώριο metal/hardcore μουσικό κύκλωμα λειτουργεί πλέον αξιοπρεπώς και πλησιάζει τα ξένα στάνταρντς. Σε κάποιους άλλους είναι ακόμα πίσω. Η τρέχουσα κρίση μπορεί όπως και σε άλλους τομείς, να αποτελέσει την ευκαιρία να ξεσκαρτάρει η πιάτσα από όσους δεν είναι ποιοτικοί.
Γενικά πάντως, η πρόοδος και το μέλλον της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λύση του νούμερο ένα προβλήματος της χώρας, απ’ όπου πηγάζουν όλα τα υπόλοιπα: την έλλειψη παιδείας και καλλιέργειας.
Η καλή τέχνη όντας καλλιέργεια της ψυχής, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι όσοι δραστηριοποιούμαστε στην μουσική σκηνή ότι αποτελούμε μέρος της λύσης.
Ελληνική σκηνή: πως βλέπεις τα πράγματα; Υπάρχει εξέλιξη, επαγγελματισμός και όρεξη; Μπορούν οι ελληνικές μπάντες του ακραίου ήχου να συγκριθούν με τα αντίστοιχα μεγάλα ονόματα κατά τη γνώμη σου;
Όπως ανέφερα απαντώντας στην προηγούμενη ερώτηση σου, αρκετές πλέον ελληνικές μπάντες είναι ισότιμοι παίκτες στην διεθνή μουσική σκηνή. Προσωπικά αισθάνομαι ότι διανύουμε μία περίοδο ακμής αφού ξεπεράσαμε τα πέτρινα χρόνια του δεύτερου μισού των 90’s/αρχών των 00’s, όπως επίσης και την μετριοκρατία που επικρατούσε. Είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτή την τρέχουσα συγκυρία γιατί εγώ όπως και πολλοί άλλοι, δουλέψαμε ο καθένας με τον τρόπο του για ν’ ανέβουν τα στάνταρντς και να εκπαιδευτεί το κοινό.
Γενικότερα, όταν ξαναρχίσουμε να χτίζουμε την χώρα και την κοινωνία μας, άνθρωποι σαν κι εμάς πρέπει να υψώσουμε την φωνή μας έτσι ώστε η κουλτούρα και η παιδεία να έχουν την θέση που τους αρμόζει. Φαντάσου πως μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα αν οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες στηριχτούν κατάλληλα από το κράτος και την κοινωνία χωρίς ρουσφέτια, κομματικά κριτήρια, προκαταλήψεις όπως γίνεται π.χ. στις Σκανδιναβικές χώρες. Υπό παρόμοιες συνθήκες θα μπορούσε η Ελλάδα να γίνει η νέα Σουηδία της ευρωπαϊκής μουσικής σκηνής. Ουτοπικό; Ίσως. Εφικτό; Ναι.
Μίλησε μας λίγο για τις δραστηριότητές σου, όσον αφορά τη μουσική. (μπάντες, projects, περιοδικά, κλπ που παίζει, έπαιζες κ.α.)
Άρχισα να ασχολούμαι δημιουργικά με τη μουσική σκηνή πίσω στο Φθινόπωρο του 1995. Ήθελα να στηρίξω την underground σκηνή γράφοντας για τις μπάντες που μου άρεσαν και με ενέπνεαν. Το να στοιχειοθετήσω, να τυπώσω και να διανείμω ένα fanzine μου ακουγόταν ακριβό και πολύπλοκο. Όντας φοιτητής πληροφορικής, το τμήμα μου στο πανεπιστήμιο (Université Paris 8) μόλις είχε συνδεθεί με το διαδίκτυο. Δικτυώθηκα γρήγορα με μέταλλα και χαρντκοράδες απ’ όλο τον κόσμο χάρη στο IRC (Efnet #metal, #hardcore). Την ίδια εποχή είχαν ξεκινήσει τα πρώτα metal webzines, ειδικότερα το Chronicles Of Chaos, το Metal Rules και το Ιnferno από την Ολλανδία. Το τελευταίο ήταν αυτό που με ενέπνευσε περισσότερο να ξεκινήσω κάτι ανάλογο. Έτσι δημιούργησα το Chaotik Webzine. Έτρεξε για μισή ντουζίνα χρόνια, με βόηθησαν εκλεκτοί σύντροφοι απ’ όλο τον κόσμο και ήταν το πρώτο webzine παγκοσμίως το οποίο κάλυψε εξίσου τις underground metal και hardcore σκηνές.
Το 1998, την επόμενη χρονιά απ’ όταν επαναπατρίστηκα μετά το πέρας των σπουδών μου άρχισα να γράφω για το Metal Hammer, περιοδικό για το οποίο γράφω ακόμα. Είχα την ευτυχία να δω άμεσο αντίκτυπο στα γραφτά μου και στις μπάντες τις οποίες υποστήριξα και παρουσίασα στο ελληνικό κοινό, ειδικότερα σε αξέχαστες συναυλίες όπως οι πρώτες των Stampin’Ground, Heaven Shall Burn, Hatebreed, Antaeus, κλπ. Ανά καιρούς έχουν δημοσιευθεί κείμενά μου και σε άλλα έντυπα όπως το Grinder (Χιλή), Terrorizer (Αγγλία), κλπ. Είμαι επίσης περήφανος που συμμετείχα στο Razor, ένα περιοδικό το οποίο μέσα σε 3 τεύχη το 2000 ενέπνευσε πολύ κόσμο και παρουσίασε κάτι ριζοσπαστικά διαφορετικό σε σχέση με τον ελληνικό μουσικό τύπο. Μπορείτε να βρείτε τα τεύχη του ψηφιοποιημένα εδώ: http://castingstone.blogspot.gr/2011/01/razor-magazine-2000.html.
Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα με μία μικρή ομάδα το Tiger Television webzine (http://tigertelevision.blogspot.com) , αλλά δυστυχώς το υπόλοιπο team αδρανοποιήθηκε γρήγορα και δεν υπήρξε συνέχεια. Υπάρχουν τον τελευταίο καιρό σκέψεις και σχέδια για αναβίωση του Chaotik Webzine, αλλά θα δείξει…
Στον συγκροτηματικό τομέα άρχισα να τραγουδάω στους Straighthate με ανέλπιστο τρόπο, αφού μέχρι την πρώτη δοκιμαστική πρόβα στην οποία αποφάσισαν να με πάρουν, δεν είχα ξαναπαίξει με συγκρότημα ούτε είχα καν πιάσει μικρόφωνο στα χέρια μου! Απλά, όταν έφυγε ο προηγούμενος τραγουδιστής Αλέξης (μετά πήγε στους Stagnate), άκουσα από τον τότε κιθαρίστα Αναστάση (πρώην Nuclear Winter, νυν Dead Congregation) ότι ψαχνόντουσαν και προσφέρθηκα. Εκ των υστέρων έμαθα βέβαια, ότι σ’ εκείνη την φάση ήθελαν τόσο πολύ να βρουν τραγουδιστή, που είχαν πει ότι θα με έπαιρναν εκτός κι αν ήμουν εντελώς χάλια χαχαχα. Ήταν κλασσική περίπτωση ευκαιρίας που σου παρουσιάζει η ζωή και πρέπει να την πιάσεις από τα μαλλιά…
Παράλληλα με τους Straighthate, είχα με έναν αδερφικό φίλο το πειραματικό project Paraside. Κάναμε τελετουργική, εξωγήινη μουσική βασισμένη στο sludge, στο ακραίο metal, και στους Residents. Δυστυχώς δεν κυκλοφορήσαμε κάτι επίσημο. Παρ’ όλα αυτά, οι κουλές ιδέες τις οποίες δοκιμάζαμε τότε και ο ανορθόδοξος τρόπος σύνθεσης και τζαμαρίσματος, με στιγμάτισαν και θα αποτελούν μέρος των μουσικών αποσκευών μου για πάντα.
Οι Kommpound είναι ένα προσωπικό project το οποίο ξεκίνησα το 2006 σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές όπου αισθανόμουν ότι κάτι μουσικό πάσχιζε να βγει από μέσα μου, το οποίο όμως δε μπορούσα να εκφράσω αφού δεν παίζω κάποιο όργανο. Έτσι, άρχισα να πειραματίζομαι χρησιμοποιώντας το laptop μου, κάνοντας field recordings στην εξοχή και στην πόλη, και μεταλλάσσοντας samples και κυματομορφές. Επειδή σχεδόν πάντα ήμουν απορροφημένος με κάποιες από τις άλλες μουσικές μου δραστηριότητες και δρώντας υπό την πίεση των εκάστοτε deadlines, δεν έχω καταφέρει να κυκλοφορήσω τις πάμπολλες ηχογραφήσεις τις οποίες έχω κάνει. Μέχρι τώρα έχω βγάλει ένα split διπλό 3”CD-R με τον Pascal Cretain, κι έχω συμμετέχει σε δύο συλλογές. Έχω παίξει επίσης δύο συναυλίες. Μέσα στο καλοκαίρι 2012 ευελπιστώ να κυκλοφορήσει η μητέρα όλων των καθυστερημένων κυκλοφοριών: η split κασέτα με τον σύντροφο Hellboy 106, κυκλοφορία την οποία έχουμε προγραμματίσει από το 2006!
Τέλος, συμμετείχα τα δύο τελευταία χρόνια στους Amnis Nihili, ένα black/death σχήμα με το οποίο κυκλοφορήσαμε πέρυσι το “Christological Escalation” mini-LP σε δεκάιντσο βινύλιο και CD, μία δουλειά για την οποία είμαι πολύ υπερήφανος. Αποχώρησα πρόσφατα λόγω διαφορών όσον αφορά την ιδεολογία και την αισθητική της μπάντας…
Dephosphorus… Πες μας ένα μίνι βιογραφικό τους και εξήγησέ μου τον όρο “Astrogrind“…
Οι Dephosphorus σχηματίστηκαν καλοκαίρι του 2008 από εμένα (στίχοι/φωνητικά) και τον κιθαρίστα/συνθέτη Θάνο Μαντά όταν αποχωρήσαμε από τους Straighthate. Για τον επόμενο χρόνο φτιάχναμε σπιτικά demos με προγραμματισμένα τύμπανα και συγκεκριμενοποιώντας το στυλ, concept και αισθητική μας.
Το 2009 μπήκε στη μπάντα και ανέλαβε τα τύμπανα ο Νίκος Μεγαριώτης (Injekting Khaos, πρώην Conspiracy Of Denial). Το καλοκαίρι του 2010 και εν μέσω ενός ολοκληρωτικού καύσωνα ηχογραφήσαμε το “Axiom”, 7 τραγούδια τα οποία κυκλοφόρησαν τον Ιούνιο του 2011 σαν gatefold mini-LP από την γερμανική 7 Degrees Records.
Ελάχιστους μήνες πιο μετά, το Φθινόπωρο του 2011, ηχογραφήσαμε 14 νέα κομμάτια. 4 από αυτά χρησιμοποιήθηκαν για δύο split-7”EP’s τα οποία κυκλοφόρησαν πρόσφατα, αντίστοιχα με Wake (Καναδάς) και Great Falls (Η.Π.Α.). Τα 10 υπόλοιπα αποτελούν το ντεμπούτο album μας “Night Sky Transform” το οποίο βρίσκεται στο εργοστάσιο όσο μιλάμε για να κοπεί σε βινύλιο.
Το “astrogrind” είναι ένας όρος τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει ο Θάνος μετά από μία πρόβα, περιγράφοντας τις συμπαντικές δονήσεις ενός κομματιού το οποίο μόλις είχαμε βγάλει. Τον βρήκαμε ευφυή, κι έκτοτε τον χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την μουσική μας. Είναι απλά ένας όρος τον οποίο χρησιμοποιούμε για ευκολία, δεν αντιπροσωπεύει κάποιο νέο μουσικό είδος το οποίο έχουμε εφεύρει όπως ανά καιρούς έχει γραφτεί σε forums! Ιντρίγκαρε αρκετά το κοινό, οπότε πέτυχε πλήρως τον σκοπό του.
Δε το αντιλαμβάνονται βέβαια όλοι το “astrogrind” με τον ίδιο τρόπο. Άλλοι νομίζουν ότι σημαίνει “grind με μπλιμπλίκια» (επειδή το “Axiom” έχει αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία), άλλοι ότι το πρόθεμα “astro” περιγράφει απλά τους στίχους και την αισθητική μην αντιλαμβανόμενοι την σχέση με τη μουσική, και κάποιοι λίγοι καταλαβαίνουν σωστά ότι πρώτα απ’ όλα περιγράφει τα vibes των κιθαριστικών θεμάτων…
Ποιες είναι οι επιρροές σας, μουσικά και στιχουργικά;
Μουσικά, ο συνθέτης/κιθαρίστας μας Θάνος, είναι επηρεασμένος από μία πληθώρα συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, κυρίως black/death, thrash, crust/grind, post-hardcore, noise rock, μέχρι και από το ρεμπέτικο του οποίου είναι λάτρης!. Από τους Nirvana στους Leviathan, και από τους Neurosis στους Immolation, συν οτιδήποτε άλλο ενδιάμεσα.
Στιχουργικά είμαι από τη μία επηρεασμένος από την λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας (κυρίως Isaac Asimov, Iain M.Banks), και από τις εξελίξεις στα πεδία της αστρονομίας και της κοσμολογίας. Από την άλλη, η γενικότερη spacy αισθητική μου έχει διαμορφωθεί ανά τα χρόνια από την ακρόαση και μελέτη συγκροτημάτων όπως οι Timeghoul (ΘΕΟΙ!), Nocturnus, Astral Rising, Bolt Thrower, Thralldom, Dødheimsgard, κλπ.
Η δεύτερή σας κυκλοφορία είναι ένα 7 ιντσο split με τους Καναδούς WAKE. Μίλησε μας λίγο για αυτή τη συνεργασία, καθώς και για την 7 Degrees Records…
Έχοντας extra κομμάτια από τα sessions του “Night Sky Transform” για 2 split-7”EP’s, είχαμε ήδη κανονίσει από νωρίς ένα στην ιρλανδική εταιρία Hell Comes Home για τα subscription series της με το κομμάτι “Stargazing & Violence” (http://soundcloud.com/hellcomeshome/stargazing-and-violence), και ψάχναμε κάποια καλή μπάντα του εξωτερικού για το δεύτερο.
Προσφέρθηκε να μας βοηθήσει ο Simon από την 7 Degrees Records, κι έτυχε την ίδια περίοδο να ψάχνονται και οι Wake, μία καναδική grinding hardcore μπάντα η οποία είναι και αυτή στην ίδια εταιρία. Ακούσαμε την μουσική τους, γουστάραμε πολύ, δεχτήκαμε. Γνωριστήκαμε ηλεκτρονικά και είδαμε ότι έχουμε πολλά κοινά, προτείναμε να αναλάβουμε το εικαστικό κομμάτι αναθέτοντας το στην Viral Graphics, κι έτσι προέκυψε το split που έχεις στα χέρια σου. Έχει 3 κομμάτια από κάθε μπάντα, περιλαμβάνει insert με τους στίχους σε μορφή poster, και download code. Μπορείτε να το προμηθευτείτε κατ’ ευθείαν από εμάς.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου και του τύπου από τις κυκλοφορίες σας ως τώρα; Είστε ευχαριστημένοι;
Η ανταπόκριση του κόσμου και του (ηλεκτρονικού κυρίως) τύπου ήταν ενθουσιώδης πέρα από κάθε προσδοκία και είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. Φαίνεται ότι αγγίξαμε ευαίσθητες χορδές παίζοντας κάτι φρέσκο κι έντονο, με συναρπαστικό concept κι αισθητική. Είναι επίσης θετική η διαπίστωση ότι μία άγνωστη μπάντα από το underground αν είναι είναι αρκετά ποιοτική, μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα σε έναν ωκεανό νέων κυκλοφοριών.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Κυκλοφορούμε εντός του καλοκαιριού το ντεμπούτο album μας “Night Sky Transform” και συνθέτουμε νέο υλικό για τις επόμενες κυκλοφορίες μας.
Παράλληλα με ότι κάνεις, τρέχεις και την Blast Beat Mailmurder, ένα distro/label με πολλά χρόνια στην πλάτη και ισχυρή παρουσία στην ελληνική σκηνή. Μίλησέ μας λίγο εκτενέστερα γι’ αυτό…
Ξεκίνησα το Blastbeat Mailmurder το 2001 γιατί κανείς δεν διένειμε στην Ελλάδα κάποιες underground metal και hardcore κυκλοφορίες. Ήταν η εποχή πριν από το paypal και την ευρεία επέκταση του γρήγορου internet, οπότε και λίγος σχετικά κόσμος παράγγελνε διαδικτυακά.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ καλή και το 2003 το Blastbeat έγινε και μικρό label κυκλοφορώντας το ντεμπούτο των Sun Of Nothing “…And Words…”. Από τότε έχω βγάλει μία δεκαριά κυκλοφορίες, συμπεριλαμβανομένων των 2 CD’s των Straighthate. Την προηγούμενη άνοιξη βγήκα από μία δισκογραφική αδράνεια 3-4 χρόνων με το “Rotting Season” επτάιντσο των Mutant Supremacy, μίας death metal μπάντας από τη Νέα Υόρκη,
Η επόμενη κυκλοφορία θα είναι το πρώτο μέρος των Monomaniac, μίας σειράς συλλογών σε επτάιντσο format όπου κάθε μπάντα συμμετέχει με ένα ή περισσότερα κομμάτια διάρκειας 1-1.5 λεπτού. Η κυκλοφορία είναι προγραμματισμένη για τα μέσα Αυγούστου και οι μπάντες που θα συμμετέχουν είναι οι Diocletian, The Howling Wind, Sempiternal Dusk, This Is Past, Cloud Rat, Detroit, Sete Star Sept, Thedowngoing, Body Hammer, Head Cleaner.
Πάντα είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στους Straighthate. Με 2 πολύ δυνατές κυκλοφορίες ταράξατε τότε τα νερά της ελληνικής σκηνής. Δυστυχώς όμως διαλυθήκατε. Μίλησε μας λίγο για τους Straighthate, και αν υπάρχει κάποια περίπτωση να ξανακάνετε κάτι!
Oι Straighthate ήταν ενεργοί από τα τέλη του 1999 μέχρι την Άνοιξη του 2008. Ήταν μία μπάντα που αποτέλεσε σταυροδρόμι της ελληνικής ακραίας σκηνής αφού πέρασαν από τις τάξεις της μέλη πάμπολλων συγκροτημάτων όπως: New Jack, Blindshot, Χειμερία Νάρκη, Πυρηνικός Χειμώνας, Dead Congregation, Konkave, Vulnus, Mencea, Progress Of Inhumanity, Stagnate, κλπ.
Εγώ προσχώρησα στο συγκρότημα το 2002 και ο Θάνος το 2003. Μέσα σε αυτό το διάστημα παίξαμε μερικές πολύ έντονες συναυλίες μαζί με συντρόφους (Innermost, Sun Of Nothing, Formikation, κλπ) και αγαπημένα ξένα συγκροτήματα (Knut, Cursed, Burst, Stampin’Ground, κλπ), κάναμε πολλούς φίλους (και λίγους εχθρούς), κυκλοφορήσαμε το “Grim Memories” MCD το 2004, το “Indigenous” CD το 2007, και συνθέσαμε υλικό για άλλους τόσους δίσκους το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Εγώ και ο Θάνος είμαστε πολλοί περήφανοι για τη συμβολή μας στους Straighthate, θεωρούμε ότι αφήσαμε μαζί τους σημαντικό έργο πίσω μας και ένα ντεμπούτο album (το “Indigenous”) το οποίο θεωρείτε πλέον κλασσικό για την ελληνική σκηνή.
Όταν αποχωρήσαμε αισθανθήκαμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η συμμετοχή μας στη μπάντα είχε κάνει το κύκλο της και ότι έπρεπε να προχωρήσουμε σε κάτι καινούριο. Η συνέχεια με τους Dephosphorus μας δικαίωσε και κατά συνέπεια, δεν θα είχε νόημα να συμμετέχουμε σε κάποια επαναδραστηριόποιηση…
Τι θα ήθελες να συμβουλεύσεις το extreme μουσικόφιλο ελληνικό κοινό που μας διαβάζει;
Αυτά για τα οποία προτρέπω τον εαυτό μου (χωρίς να τα τηρώ πάντα): φροντίστε την υγεία σας, γυμναστείτε και διαβάστε περισσότερα βιβλία…
Ευχαριστώ πολύ για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης Πάνο. Τα τελευταία λόγια τα αφήνω σ’ εσένα.
Ευχαριστώ εσένα Νίκο και το rockap.gr για την ενδιαφέρουσα συζήτηση!
Επισκεφθείτε το www.dephosphorus.com για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μπάντα και δωρεάν μουσική, και το www.blastbeatmailmurder.com για έναν κατάλογο με πολλές ποιοτικές grind/hardcore/death/black/noise κυκλοφορίες σε βινύλιο, CD, κασέτα!