Returning from the Valleys of Oblivion…
Του Θοδωρή Γκοτζαμάνη
H δημοσίευση της συνέντευξης αυτής άργησε κάμποσο καιρό και την ευθύνη φέρει, προφανώς ο γράφων… Είναι πραγματικά σχεδόν εγκληματικό από μέρους μου που δεν φρόντισα να έρθει γρηγορότερα σε επαφή με τους αναγνώστες της σελίδας μας, διότι πρόκειται για μια τρομερά αξιόλογη καλλιτέχνιδα που τραβάει τον δικό της δρόμο στη Γηραιά Αλβιόνα στο ακουστικό (κυρίως) folk/country rock, είδος με ελλιπέστατη εκπροσώπηση από Έλληνες καλλιτέχνες. Πρέπει εδώ να σημειώσω πως την καλλιτεχνική της αρτιότητα συμπληρώνει ο κοινωνικός και υπομονετικός της χαρακτήρας, κάτι που έκανε το να έρθω σε επαφή μαζί της για τη συνέντευξη πολύ εύκολο. Να το βλέπουν αυτό και να συμμορφώνονται οι τοπικές «ντίβες» ,που ορισμένες φορές φαντάζουν πιο δυσπρόσιτοι από τους Rolling Stones , ενώ ζούνε στο διπλανό μας διαμέρισμα πιθανότατα!
Ποια είναι όμως η Έλενα; Κιθαρίστρια με ειδίκευση στο hand picking , γεννημένη στα μέσα του ’80 η οποία τα τελευταία επτά σχεδόν χρόνια ζει στο Λονδίνο όπου και σπούδασε. Μεταξύ άλλων παίζει πιάνο και φυσαρμόνικα στις εμφανίσεις της. Έχει μεγάλη αγάπη στις ζωντανές εμφανίσεις, απ΄τις οποίες μόνο η πείρα δε της λείπει, έχει άλλωστε ερμηνεύσει live επί ελληνικού εδάφους και με τον Danny Cavanagh των Anathema αλλά και τους Anathema ως μπάντα, πάμπολλα άλλα gigs σε Αγγλία αλλά και σε άλλες χώρες όπως Τσεχία, Ρωσία, ραδιοφωνική εμφάνιση της δουλειάς της στη Γαλλία κτλ. Δουλεύει με παραγωγό τον κάτοχο Grammy, Ian Prince με τον οποίο εξέδωσε τα τραγούδια “Candle Light Thoughts”, “In my Bleeding Soul” και “Returning” και δουλεύει στην έκδοση ακόμη 5 κομματιών υπο την εποπτεία του. Τέλος τον Ιούνιο του 2009 , «έστησε» μαζί με συνεργάτη της, την εταιρεία μουσικού promotion Black SpaceCat στην Αθήνα.
Επικοινώνησα μαζί της τηλεφωνικά, στην οικία της στο Λονδίνο:
Θοδωρής Γκοτζάμάνης: Καλησπέρα Έλενα. Όταν το 2003 έφυγες για την Αγγλία, είχες σκοπό μόνο τις σπουδές ή και καριέρα στη μουσική;
Έλενα Μαλάμου: Είχα σκοπό και τα δύο. Ήξερα πως το να ζήσεις από τη μουσική είναι δύσκολο,αλλά το να ζήσεις μέσα στο “music industry” είναι πιο εύκολο και πιο σταθερή δουλειά. Επίσης, είναι πολύ καλό να ξέρεις τον τομέα σου.
Θ.Γ. : Το μουσικό σου επίπεδο «ανέβηκε» στην Αγγλία φαντάζομαι..
Ε.Μ. : Εδώ πέρα άρχισα να κάνω φωνητική. Το πρώτο μου πτυχίο δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική σα θεωρία, αλλά ήταν καθαρά σε σχέση με το management στη μουσική αγορά. Είναι πολύ πιο ρεαλιστικά εφικτό ως επάγγελμα.
Θ.Γ. : Θεωρείς πως θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να κινηθείς σε μια αντίστοιχη κατεύθυνση στην Ελλάδα; Δηλαδή να σπουδάσεις το αντίστοιχο παράλληλα με το να κάνεις live gigs γνωρίζοντας και τα κατάλληλα άτομα που μπορούν να σε βοηθήσουν επαγγελματικά;
Ε.Μ. : Ίσως στην Ελλάδα είναι και πιο εύκολο! Εδώ γίνεται πανικός από μπάντες,venues, εταιρείες …στατιστικά να το «δεις», είναι πιο δύσκολο να κάνεις κάτι.Υπάρχουν ευκαιρίες στην Ελλάδα και καλοί μουσικοί και μπάντες με καλή καριέρα και εγχώρια και στο εξωτερικό. Εντάξει..! Η αλήθεια είναι πως όσον αφορά την ειδίκευση του πρώτου μου πτυχίου, δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα.
Θ.Γ. : Με τις τρεις ήδη ηχογραφημένες συνθέσεις σου , στις οποίες είχες παραγωγό τον Ian Prince και τα υπόλοιπα πέντε κομμάτια, που ετοιμάζεσαι να κανείς μαζί του, τι σκοπεύεις να κάνεις; Ένα album ίσως;
Ε.Μ. : Τα 3 κομμάτια που ήδη έχω θεωρώ πως έχουν “radio quality”. Μόλις ολοκληρώσω και τα πέντε επόμενα και ίσως και μερικά άλλα, σκοπεύω να τα προωθήσω στο itunes ή και άλλες μουσικές βιβλιοθήκες, μέσω ιντερνετ δηλαδή.
Θ.Γ. : Τι το ιδιαίτερο έχει η ηχογράφηση με κάποιον τόσο πεπειραμένο σε σχέση με το να δουλέψει κανείς μόνος; Τι ιδιαίτερα «τρικς» μαθαίνεις;
Ε.Μ. : Πολλές φορές δε δουλεύει καν η συνεργασία μεταξύ μουσικού και παραγωγού, λόγο του ότι μπορεί να μην έχουν κάτι «κοινό». Εγώ ήμουν τυχερή! Και μόνο που έχει δουλέψει ο I. Prince με τον Quincy Jones ήταν σημαντικό για μένα! Καταλαβαίνει πολύ καλά το είδος παραγωγής που χρειάζεται κάθε μουσικό ιδίωμα. Είχαμε βέβαια κάποιες μικρο διαφωνίες για τον ήχο, αλλά εντέλει αυτό με βοήθησε στο να ξεφύγω από τον ήχο των παλιών μου demos. Έκανα «ολοκληρωμένα κομμάτια» για ραδιόφωνο και όχι “demo”!
Θ.Γ. : Βλέπω στο πρόγραμμα σου πως δραστηριοποιείσαι έντονα στην γενικότερη σκηνή του Λονδίνου. Βρίσκεις venues, καλλιτέχνες να παίξετε μαζί κτλ. Πως νιώθεις γι αυτό;
Ε.Μ. : Είμαι χαρούμενη, μπορώ να βρω πλέον διαφορετικά μέρη να παίζω κάθε εβδομάδα εδώ! Με βλέπει έτσι και «καινούριος» κόσμος, γιατί οι αποστάσεις εδώ είναι τεράστιες και δε θα έρθει πχ κάποιος από το Βόρειο Λονδίνο στο Νότιο εύκολα. Πρέπει να παίζεις παντού ,να γνωρίζεις και μπάντες ,είτε έχει καλό είτε κακο ήχο ο χώρος που παίζεις. Έτσι ειναι τα live, δε γίνεται να είναι όλα τέλεια και μετράει η εμπειρία που αποκομίζεις.
Θ.Γ. : Το γαλλικό ραδιόφωνο πώς σε ανακάλυψε και έπαιξε τραγούδια σου; Για να πάμε σε κάτι διαφορετικό..
Ε.Μ : Μέσω myspace! Τόσο απλό! Απάντησα σε μία αγγελία κάποιων που έψαχναν κομμάτια για να παιχτούν στο γαλλικό ραδιόφωνο. Τους έστειλα δύο κομμάτια μου και δέχτηκαν. Πάντα κάτι βρίσκεις αν ψάχνεις, υπάρχουν ευκαιρίες.
Θ.Γ. : Εύκολο το κάνεις να ακούγεται..! Γενικά προτιμάς να παίζεις σόλο –όπως αρκετές απ τις επιρροές σου- ή με μπάντα; Θα ήθελες να φτιάξεις μια μπάντα με σταθερό line up;
Ε.Μ. : Προτιμώ τις μπάντες. Να γνωρίζω τους μουσικούς και να έχουμε μια «μουσική σύνδεση». Τα κομμάτια που ηχογραφώ και θα ηχογραφήσω τα παίζω με τους ίδιους-πολύ καλούς- μουσικούς. Ελπίζω σε live ,εαν έχουν ελεύθερο χρόνο, να παίζουν οι ίδιοι. Θα προτιμούσα να κάνω σταθερή μπάντα μαζί τους, απ το να έχω σταθερή βοήθεια από αυτούς! Μου αρέσουν πολύ οι συνεργασίες.
Θ.Γ. :Μαθαίνεις πως σκέφτεται ο συνεργάτης σου και είσαι πιο «ελεύθερη» έτσι..
Ε.Μ. :Ακριβώς. Συνεννοούμαι πάρα πολύ καλά με τους μουσικούς που παίζω. Ξέρουν τον «ήχο».
Θ.Γ. :Οι επιρροές σου ποικίλουν,σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνεις στο myspace: απο Drake και Buckley στους Sigur Ros, τους Zeppelin ,τους Oasis φυσικά Anathema. Με ποιο τρόπο τα ενσωματώνεις όλα αυτά στις συνθέσεις σου;
Ε.Μ. :Κατ’αρχας,οποιοδήποτε είδος μουσικής μπορεί να «παράγει ποιότητα». Ποτέ δεν αποκλείω πράγματα. Ίσως προτιμώ είδη όπως το rock, post rock, metal γενικά οργανικούς ήχους, λιγότερο ηλεκτρονικούς. Είναι δύσκολο να εξηγήσω σε κάποιον που δε με ξέρει ,τον τρόπο που όλα αυτά μ έχουν επηρεάσει. Για παράδειγμα, ακόμη και με τους Dream Theater, βρίσκω σημαντικό να μελετάω τον τρόπο που συνθέτουν. Σε κάθε δίσκο εφαρμόζουν νέες τεχνικές και παρ όλη τη μεγάλη διάρκεια των κομματιών τους και την «τεχνικότητα» τους, βγάζουν κάτι «ενιαίο». Δύσκολο να το καταφέρεις αυτό..όλοι αυτοί οι συνδυασμοί που κάνουν να οδηγούν σε κάτι μελωδικό, κάτι που το θεωρείς «τραγούδι».
Θ.Γ. : Στιχουργικά πιστεύω πως είσαι πιο λυρική-ποιητική από τις επιρροές σου, όσο έχω τσεκάρει τουλάχιστον. Επίσης είναι έντονα μελαγχολικοί οι στίχοι σου.
Ε.Μ. : (Γελια!) Σ ευχαριστώ πολύ! Ναι, είναι μελαγχολικοί. Μου αρέσει να γράφω στίχο σαν «ένα μικρό κείμενο». Μου αρέσουν πολύ οι «ιστορίες». Να συνδυάσεις μια ιστορία με μια πραγματικότητα! Ένα μυθιστόρημα που κρύβει αλήθειες. Ο θάνατος, επίσης, είναι ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης και γραψίματος. Μπορείς να γράψεις τα πάντα, δεν υπάρχει όριο.. κανείς δεν έχει συγκεκριμένη ιδέα για το τι συμβαίνει.
Θ.Γ. : Πες μου κάποιο συγκρότημα απ την ευρύτερη ελληνική σκηνή που σου αρέσει, ή και θα ήθελες να συνεργαστείς η και έχεις συνεργαστεί.
Ε.Μ. :Οι Défilé des âmes, μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση όταν τους είδα live. Άκουσα και το cd τους , παίζουν ένα περίεργο κράμα μουσικής, όμως live είναι ακόμη καλύτεροι ,που είναι μεγάλο προσόν για μια μπάντα. Άλλη μπάντα είναι οι Cube ,που έχουμε παίξει και μαζί σε φεστιβάλ στην Καλαμπάκα, πιο πολύ προς το metal και έχουμε διασκευάσει επί σκηνής μαζί το “Hurt” των Nine Inch Nails… οι Earthbound μου αρέσουν πάρα πολύ.. οι Uncaused Creation με τα ωραία φωνητικά και τις συνθέσεις τους. Γενικά μου αρέσει που στα φεστιβάλ γνωρίζω λιγότερο γνωστούς, αλλά τόσο ταλαντούχους καλλιτέχνες.
Θέλω να κάνω και ιδιαίτερη αναφορά στους μουσικούς που παίζω μαζί στην Αγγλια: Alex Deligiannidis και Stefanos Tsourelis που παίζουν jazz/fusion με τη δική τους μπάντα και όπως καταλαβαίνεις, το βρίσκουν εύκολο να παίξουν τα κομμάτια μου και φυσικά εγώ το εκτιμώ αφάνταστα!
Θ.Γ. : Κλισέ ερώτηση τώρα (για άλλη μια φορά ίσως). Ποια είναι το ιδανικό billing ενός live το οποίο φαντασιώνεσαι και φυσικά θα ήθελες να συμμετάσχεις και εσύ;
Ε.Μ. :Χμμ…ίσως Sigur Ros,Maynard Keanan και Calexico. Αυτά σκέφτηκα τώρα.
Θ.Γ. :Σ’ ευχαριστώ πολύ, καλή σου νύχτα.
Σαν κλείσιμο έχω να προσθέσω τα εξής: Αφενός πιστεύω ακράδαντα πως στο μέλλον θα ακούσουμε σπουδαία πράγματα για την Έλενα Μαλάμου και αφετέρου πως δίνει στους Έλληνες μουσικούς που κινούνται στο underground το παράδειγμα του να τολμάνε πράγματα, να χτυπάνε πόρτες, αν φυσικά πιστεύουν επαρκώς στον εαυτό τους και τη δουλεία τους. Τον Danny Cavanagh τον συνάντησε η Έλενα , πριν από live του στην Αθήνα με σκοπό να της διαλευκάνει τεχνικές απορίες στην κιθάρα (και όπως είναι λογικό φαντάζομαι να εκφράσει και το θαυμασμό της) και… βρέθηκε να κάνει support στους Anathema μόλις διαπίστωσαν το ταλέντο της. Αδράξτε την ευκαιρία!