Σέλας – Τάκης Γραμμένος
Τετάρτη βράδυ 29 Οκτωβρίου 2008 – Κύτταρο, Αθήνα
Κείμενο & Φωτογραφίες : Αντρέας Λυκάκης
Αυτή η συναυλία ήταν αφορμή για πολλές σκέψεις και συζητήσεις όσον αφορά το Ελληνικό ροκ. Τι συμβαίνει πια; Χάθηκε το αυθεντικό; Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Ας μιλήσω καλύτερα για την συναυλία. Λίγο μετά της 22.30 ήρθα αντιμέτωπος με τους Σέλας. Ένα αρκετά δεμένο συγκρότημα που άφησε να φανεί στο παίξιμο του ότι έχει πολλά μουσικά ακούσματα. Οι Σέλας μας κράτησαν συντροφιά με δυνατές και ήρεμες στιγμές, αλλά κι ένα μείον στην παρουσία τους που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Ενώ είναι καλοί σ’αυτό που κάνουν μου έδωσαν την εντύπωση ότι αντιγράφουν κατά γράμμα τα Διάφανα Κρίνα, από τους ήχους και τα εφέ μέχρι τους στίχους, πράγμα που πιστεύω ότι θα εκνεύριζε αρκετούς fans των Κρίνων. Χαρακτηριστικό ήταν ότι με το τέλος της εμφάνισής τους άφησαν τα όργανα τους στο delay και αποχώρησαν, όπως ακριβώς κάνουν και τα Διάφανα Κρίνα.
Ύστερα από αυτήν την πρώτη διαπίστωση και τις σκέψεις που μας δημιούργησαν οι Σέλας, την σκυτάλη επί σκηνής πήραν οι Τάκης Γραμμένος & Περιπλανώμενος Θίασος. Ενώ λοιπόν ήμουν ήδη απογοητευμένος από τους Σέλας για την έλλειψη πρωτοτυπίας και έμπνευσης, μπροστά μου εμφανίστηκε κάτι τι θαυμάσιο. Ένα πολύ δεμένο συγκρότημα που το χαρακτηρίζει η αισθητική και η ικανότητα να παρασέρνει μαζί του το ακροατήριο. Αμέσως, έσπασε το κενό που είχε δημιουργηθεί με τα τραπεζάκια ( αλήθεια ποιανού ιδέα ήταν τα τραπεζάκια μπροστά από την σκηνή; Σε λίγο θα βάλουν και λουλουδούδες, αλλά και πάλι αυτό είναι ένα άλλο θέμα ), δείγμα του ότι το ακροατήριο ενεργοποιήθηκε στο άκουσμα αυτής της μπάντας. Δυνατές συνθέσεις, με αρκετά βαρειά σημεία, στίχοι δηλητήριο, χωρίς όμως να σε αποτρέπουν να ακούσεις, αλλά αντιθέτως να σε φέρουν ποιο κοντά τους, αποτέλεσαν τα κύρια χαρακτηριστικά της εμφάνισης των Τάκη Γραμμένου & Περιπλανώμενου Θίασου.
Αν θα μπορούσα μέσα σε μία πρόταση να χαρακτηρίσω τη βραδιά, σίγουρα να έλεγα ότι ήταν ” Ένα ξεκούραστο φινάλε για να κλείσει μια κουρασμένη μέρα”.