Δεν ξέρω πραγματικά αν θα μπορέσω να μαζέψω εκείνες τις λέξεις που θα περιλαμβάνουν το μεγαλείο ενός δίσκου σαν το «Fifteen Raindrops In An Ocean Of Blues Tales». Είναι προτιμότερο να φτιάχνεις ένα καφέ και να ακούς το υλικό τους παρά να μιλάς για αυτούς, όχι γιατί δεν έχει νόημα μια κουβέντα για κάθε εξαιρετική δουλειά – το αντίθετο μάλιστα- αλλά γιατί κάποια πράγματα νιώθεις ότι ξεπερνάνε το μέσο όρο πετάνε φεύγουν από σένα και πάνε παραπέρα.
Μια από αυτές τις δουλειές λοιπόν είναι η πρώτη προσωπική εργασία του Παύλου Καραπιπέρη. Αρχικά σου κάνει εντύπωση το …σιδηροδρομικό όνομα του δίσκου μάλλον προέκυψε για να επιβιβαστούμε σε κάποια αμαξοστοιχία για να ταξιδέψουμε κάπου ακούγοντας ακόμα πιο άνετα τις συνθέσεις. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί πως οι συνθέσεις αυτού του δίσκου ενέπνευσαν αμέσως μετά την κυκλοφορία του έναν μεγάλο γνώστη των blues τον Δημήτρη Επικούρη και τον «οδήγησαν» αβίαστα στη συγγραφή ενός σπουδαίου –κατά τη ταπεινή μου γνώμη- βιβλίου.Βέβαια η κυκλοφορία του cd προηγήθηκε αρκετά –κυκλοφόρησε το 2009- αλλά ουσιαστικά το βιβλίο συνοδεύει το cd προσδίδοντας έτσι ένα ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην δουλειά του Παύλου Καραπιπέρη.
Θα μπορούσαμε να συνδέσουμε τη δουλειά αυτή (που η αλήθεια είναι ότι εμφανίστηκε κάπως απρόσμενα μπροστά μας και μας εξέπληξε ευχάριστα μιας και λειτουργεί κάπως παράλληλα και σίγουρα ανεξάρτητα από τις δουλειές των Small Blues Trap) με τις προηγούμενες εγχώριες blues κυκλοφορίες. Αλλά κάθε δισκογραφικό βήμα που συναντάμε από Ελληνες μουσικούς και ομάδες είναι μια ξεχωριστή πρόταση και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Σε αυτή την ιδιαίτερη πρόταση είχαμε την σύμπραξη των Παναγιώτη Δάρα , Λευτέρη Μπέσιου , Σωτήρη Κουρούτη όπου «παρέδωσαν» ένα αριστουργηματικό έργο, που σε καθηλώνει από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό και σε βάζει σε ένα τεράστιο ταξίδι γεμάτο ρυθμολογίες και χρώματα αφήνοντας τη διαδρομή να τη φανταστείς εσύ.Τα φωνητικά του Παύλου μπλέκονται γλυκά με τα κρουστά και η φυσαρμόνικα δένει με τους ήχους που «μαγειρεύονται» αρμονικά στο Home Shelter Studio. Μάλλον θα μείνουμε με την απορία αν θα έχει συνέχεια αυτό το έργο που έσκασε μπροστά μας σαν ένας παράξενος φαντομάς…
Κείμενο: Αλέξανδρος Γερασίμου